We zijn al toe aan de vijfde plaat van deze Canadese sing/songwriter , die weet te fascineren met die aparte stijl van indie, pop en americana . Een muzikale speeltuin van fijnzinnige composities die balanceren tussen dromerigheid en geheimzinnigheid . Ze zijn sfeervol door het popgeluid, het unieke gitaarspel, het -getokkel , de elektronica en z’n fluisterende falsetstem , én ze zijn niet vies van wat grimmigheid door de vervreemde gitaareffecten, steelpedal en ijle soundscapes .
Hij tracht zijn eigen sound te creëren binnen die dromerige , intieme sfeer, met een verfrissende wind en een duister kantje. “Bollywood” , “Hearts” intrigeren door de verrassende wendingen en “Grace” heeft een psychedelische tune ; evengoed word je overstelpt door de weemoed van “Alone in this world” en “Places you will go” .
Tien songs die er verdomd staan en getuigen van een veelzijdig , onderhouden geluid dat ontroert en je meevoert en –sleept. Sterk dus!
Patrick Watson, muzikaal talent uit Canada, brengt fascinerend materiaal. We waren eerder al onder de indruk van ‘Close to Paradise’ en ‘Wooden arms’. ‘Adventures in your own backyard’ is een muzikale speeltuin; de songs zijn fijnzinnige sfeervolle composities van kleine en dierbare avonturen , die balanceren tussen ingetogenheid en extravertie, gedrenkt in eenvoud of in een wondere klankenwereld. Ze boeien, ondergaan verrassende wendingen, zwellen aan en worden gekenmerkt door een zachtmoedige, voorzichtige, treffende aanpak . Het zijn prachtige muzikale motiefjes , met oog voor detail.
Een verzameling aan instrumenten , een kamerorkest met z’n zessen, met Watson als gids … Zijn weemoedige falsetstem biedt die extra emotionaliteit, ergens tussen Jeff Buckley en Thom Yorke .
Hij neemt het publiek mee op ontdekkingsreis , hun ‘adventures in their own backyard’. We krijgen een enorme variatie te horen. Het startsein wordt gegeven met het intieme , sprookjesachtige “Lighthouse” , bepaald door spaarzame pianoklanken . Het gezelschap bouwt op en brengt een intens, broeierig , breder, voller, soms stormachtig geluid; een soort ‘barokpop’; “Black wind “ , tweede song op de plaat zet die toon: een lichtvoetige beweging van melancholie en opgewektheid, een songstructuur die vertraagt en versnelt en durft open te barsten, ondersteund van herfstige zangharmonieën .
Continu heb je die slingerbeweging, wat nu net die plaat zo sterk en boeiend maakt , en een reeks parels oplevert als “Step out for a while” , “The quiet crowd” en “Into giants”. Ook zijn er een tweetal filmisch sferische instrumentale tracks ; soundscapes die in de speeltuin rust brengen en alles aan de verbeelding overlaten .
Patrick Watson en z’n Band – iets apart toch - theatrale pracht, bol van wisselende spannende passages … Elegant! Meesterlijk!
Patrick Watson is een jong Canadees talent, ergens tussen Buckley en Radiohead, die een tweetal jaar terug debuteerde met ‘Close to Paradise’. Ongrijpbare sprookjesachtige droompop werd geciteerd.
De opvolger ‘Wooden arms’ is een mooi vervolgverhaal … in de fijnzinnige sfeervolle composities zijn voldoende varianten in klankkleur en orkestraties aangebracht. Watson wil met z’n band sfeer creëren. Het lijkt wel een kamerorkest, ‘een nightclubbing Tom Waits’, die hun charmante pop overdekt met jazzy loops en modern klassiek, durft te experimenteren door onverwachtse wendingen, en de songs een filmische ondertoon biedt. Songs die tot de verbeelding spreken.
Hij is een virtuoos op piano en toetsen en is vocaal tot veel in staat. De dissonante klanken die hij en z’n band produceren kan hij als een volleerd orkestleider ter orde roepen, wat de dromerige chaos stroomlijnt.
’Wooden arms’ is een speciaal plaatje van opmerkelijke songs die zich per beluistering blootgeven. Het vrouwelijk element is aanwezig in de background zang van de Canadese diva Lhasa de Sela (in de titelsong) en Katy Moore op “Big bird in a small cage”. Mooi hoe hun stemmen zich kunnen voegen bij Patricks falset. Geniet van deze wondere wereld (die je voert naar verre oorden) van elf songs die elk op beurt staan als een huis …
Patrick Watson is één van de nieuwe ontdekkingen in het singer/songwriterlandschap. De 27 jarige Canadees uit Quebec is al toe aan z’n derde plaat, maar krijgt nu pas de verdiende respons te Europa.
Z’n sfeervolle, dromerige sound bevat retropsychedelica van een Pink Floyd en hij linkt dit moeiteloos aan de sound van Radiohead, Jeff Buckley en Antony & The Johnsons.
De cd bevat dertien ingetogen nummers die af en toe aangevuld worden met elektronica, een gitaarlijntje, blazers, sampling en een softe percussie. Het intieme pianospel en mans pakkend zalvende stem staan voorop. Titelsong en opener van de plaat is een regelrechte ‘60’s Pink Floyds song; op “The great escape”, het instrumentaaltje “Mr Tom” en de afsluiter “Bright shiny lights” opereert hij vanachter de piano. Hij brengt z’n band ter sprake op de dromerige songs “Daydreamer”, “Slip into your skin”, “Giver” en “Drifters”. Er is voldoende variatie te horen op z’n ingetogen nummers luister maar eens naar “Man under the sea” (met blazers) of het country getinte “The storm”. En met “Luscious life” kan hij alvast een aardige poppy hit op zak hebben.
Kortom, Patrick Watson heeft een wonderschone plaat uit. Een talentrijke singer/songwriter.
Hij concerteert trouwens in GrandMix Tourcoing op 19 maart!
Nederlands 
Français 
