De Brits klinkende Amerikanen van de Dandy Warhols hebben iets te vieren . Zij zijn al zo’n vijfentwintig jaar bezig. Ze hebben zelfs een nieuwe plaat uit ‘Distortland’ , die drie jaar na ‘This machine’ verschijnt . De band van Zia Mccabe en Courtney Taylor-Taylor is er eentje die een hobbelig parcours achter de rug heeft ; een muzikale carrière van ups & downs door het intensieve druggebruik en dito levensstijl . Hun sound ligt er natuurlijk ook wel voor iets tussen . Ze brengen 70s retro psychedelica, die zweeft , popt en rockt .
Door de jaren is het materiaal afwisselend als inwisselbaar geworden . Het beste werk ligt al in die nineties en beginjaren 2000 met classics “Every day should be a holiday”, “Not if you were the last junkie on earth”,  “Boys better”, “Bohemian like you” en “We used to be friends” .Op hun platen zijn er dus altijd wel een paar leuke nummers.
Er is de indruk dat het kwartet er twee gezichten op nahoudt, de aangename , alternatieve psychedelische kant en de commerciële, die enkele sfeervolle , ontspannende popsongs bevat. Daartussenin wat donker romantische ballads. Die elementen zijn het handelsmerk van de Dandy Warhols nu .
Voor hun doen hebben ze een relatief korte plaat uit , popgeoriënteerde psychesongs , die dromerig , relaxt of rockend, dansbaar zijn . We horen de afwisseling in de rockende “Search party” (opener), “Pope reverend jim” en “You are killing me”; de dansbare grooves van “Semper fidelis”, “Doves” , en de indiedromerige aanpak van “Styggo” tonen het breder aspect in het genre. Onderhuids zijn er die kenmerkende repetitieve Feelies/Chills gitaarmotiefjes en ervaren we onderkoelde cocktails na een dagje strandgenieten. De groep intrigeert door de repetitief slepende opbouw en de fijne synthklanken, die tot inspiratie, verbeelding roept.
The Dandy Warhols zijn (nog steeds) goed , zondermeer , beetje schizoïde door de lekker wegdromende  onthaastingstunes , niet van deze wereld, om dan te worden wakker geschud in deze dagdagelijkse realiteit door een directer poprockend geluid . De cirkel is rond - The Dandy Warhols hebben na al die jaren hun naam niet gestolen …

De Brits klinkende Amerikanen van de Dandy Warhols hebben al een pak platen uit van psychedelische rocksongs . De band van Zia Mccabe en Courtney Taylor-Taylor mogen dan nog druggy sounds en dito levensstijl op nahouden , steeds is er op hun platen wel een leuk nummer terug te vinden, ondanks de matige indruk die de platen in hun totaliteit hebben; “Every day should be a holiday”, “Not if you were the last junkie on earth”,  “Bohemian like you”  en “We used to be friends” zijn classics  geworden .
De nieuwe is er eentje die evenveel afwisselend als inwisselend materiaal kent . Een middelmatig album die het handelsmerk van psychedelische pop koestert , en aangevuld wordt met gewone rocksongs en donkerromantische ballads . Openers “Sad vacation” en “The autumn carnival” trekken meteen de aandacht en overtuigen door de broeierige , repetitieve ritmes; “Rest your head “ , “I am free” en verderop “Slide” en het instrumentaaltje “Alternative power to the people”, eentje vol bleeps  zijn ook nog de moeite waard . “Don’t shoot she cried” op z’n beurt  zit onder de dope; maar de “16 tons” cover en andere nummers als “Enjoy yourself” en “Seti vs …” hebben weinig om handen . Tja , dat is nu 1x het oeuvre van de Dandy Warhols dopestory ...