Het legendarisch label Antler is terug tot leven gekomen. Goed nieuws voor de vinylliefhebbers en voor de mensen die de muziek uit die periode willen (her)ontdekken. Er werd geput uit de archieven van het label. Siglo XX kreeg al een release van een remasterde versie van hun dubbelalbum en nu krijgen we een compilatie met werk uit de beginperiode van het label. Het begon met Roland Beelen (Kleo Label) die in 1981 samen zat met Maurice Engelen en daarna samen Antler oprichtte.
Hun eerste release was Neue Sachlichkeit met “Ice/Painless Rage”. Toen waren ze echt baanbrekend voor verschillende genres en bands in België. Tot 2005 bleven ze samenwerken maar door een zwaar ongeluk van Roland Beelen in dat jaar trok hij zich terug uit de muziek business.
Uiteindelijk werd het label samengevoegd met EMI en werd het onder de mat geveegd. Via omzwervingen kwam het in handen van Warner Music. In 2022 verwierf Starman Records van Felix Huybrechts het recht om de naam en het label nieuw leven in te blazen. Lieven De Ridder (Walhalla Records) stelde twee compilaties samen uit het materiaal en Pieter De Wagter remasterde de tracks.
Wat komen we op de eerste compilatie tegen? Songs van artiesten die nog via Kleo uitgegeven zijn geweest en van het jonge Antler.
Opener is Luc Van Acker & Didi Paris met “Onze Vader”. Een heel rudimentair gemixte track dat naar post punk ruikt. Het is wel degelijk het Onze Vader dat hier opgedreund wordt. Een heel alternatieve versie in vergelijking met Dana Winner haar versie… Het nummer doet mij wat aan de jonge P.I.L. denken.
Siglo XX mag hier niet ontbreken natuurlijk. Dit met “Obsession”. Een nummer dat nog ergens tussen New Wave en Dark Wave bengelde.
Neue Sachlichkeit met “Ice” en “Painless Rage” wat , zeker voor die tijd, een goede productie had. Maar het waren ook twee goede songs met potentie. “Ice” vind ik nog steeds een dijk van een nummer. Alleen al die ritmesectie maakt het luisteren de moeite waard.
The Neon Judgement met “Sweet Revenge” dat in 1982 samen “Factory Wall” op een 7inch stond. The Singles met de aardige track “The Last Dance” met onder meer Ben Crabbé aan de drums. Ze behaalden de tweede plaats op de Humo’s Rock Rally in 1980 na The Machines.
Men 2nd met “The Healer” uit Leuven met leden die connecties hadden met bands als Aroma Di Amore, De Legende en The Singles.
Ook interessant is Sovjet War met “The Nuthouse” dat muzikaal te vergelijken valt met wat Red Zebra toen in die dagen deed.
In totaal twaalf tracks vinden we op deze eerste compilatie terug. Het moet gezegd worden dat dit een heel fijne en evenwichtige verzamelaar is geworden waar geen opvuller tussen staat. Een grote aanrader!
Electro, Post Punk, Cold & New Wave
Antler Records - Early Years Vol 1
Antler Records
A Strange Play Volume 2 - A Tribute To The Cure
Various artists
Het Belgische label Alfa Matrix heeft een nieuwe tribute-verzamelaar klaar rond The Cure en dat is een goudmijn waarin je kan blijven graven, met ook nog eens heel wat Belgische bands in de aanbieding.
Toegegeven, er zitten er ook een paar tussen die niet zo memorabel zijn, of die bij de optelsom van band/artiest en gekozen The Cure-song niet tot de verwachte uitkomst leiden, maar met slechts een paar tracks die onder die noemer vallen op een totaal van 27 interpretaties is dat nog altijd heel netjes. De bands en artiesten kozen niet allemaal voor de grootste hits. Ook dat is leuk aan deze verzamelaar van Alfa Matrix.
De eerste echte song op deze verzamelaar is meteen een schot in de roos. De Italiaanse Noémi Aurora geeft “Friday I’m In Love” wat extra vrouwelijke sensualiteit en daardoor wint deze song nog aan kracht. Ook Neuractive zet vrouwelijke vocalen in voor “The Figurehead”, maar dit resultaat rammelt een beetje, ondanks de voorzichtige aanpak.
“One Hundred Years” is in de versie van The Cure een slepende treurwilgsong. In de versie van de Belgische gothic rockers Star Industry schuift deze song op naar pompende, bijna industrial gothic metal. En die vocalen, … Nu weten we meteen dat tracks van The Cure ook zouden werken als ze Andrew Eldritch als zanger zouden hebben.
Implant pakt “Killing An Arab” aan met ruim respect. Geen gedoe van die titel zou beter ‘kissing an Arab’ of ‘killing another’ zijn, maar gewoon de originele lyrics, zoals het indertijd allemaal bedoeld is en niet wat sommigen er in deze woke-tijden van willen maken. Het ritme wordt door Implant helemaal vertimmerd en toch blijft de melodie herkenbaar. Dan kan je wat.
“Boys Don’t Cry” krijgt een gewaagde aanpak van ImJudas en daar was misschien best wat lef voor nodig. Niet iedereen zal deze electropop/A-ha-interpretatie kunnen smaken, maar het levert een leuke voetnoot in de muziekgeschiedenis op. Digital Factor toont ook best wat durf door het analoge van “A Forest” helemaal te digitaliseren/synthetiseren. Dit is één van de beste covers van deze verzamelaar.
“Close To Me” krijgt al net zo’n poppy jasje van Cosmic Armchair. Elektro meets Deee-lite-bubblegum-pop. Lichtvoetig, zelfs een half metertje boven de grond zwevend. The Cure’s muziek is zo goed dat je er blijkbaar alle kanten mee uit kan.
Technoir doet iets leuk met “Pictures Of You”. Het schattige accent van een niet-Engels-sprekende geeft dit een extra dimensie van een verloren vakantieliefde die het origineel niet heeft. The Ultimate Dreamers zetten “Lovesong” niet helemaal naar hun hand – daarvoor kleven ze net iets te hard aan het origineel – maar in het naspelen van het origineel leveren ze op deze verzamelaar één van de beste prestaties. Voer voor The Cure-puristen.
“The Lovecats” krijgt een puike remake door The Breath Of Life. Wat een drum-intro! En ook hier opnieuw krijgen de lyrics een ander gezicht als ze gezongen worden door een vrouw. Een gedurfde interpretatie, maar fenomenaal goed. Darkness On Demand brengt een springerige, digitale versie van “The Walk”. Leuk en zelfs een beetje grappig, maar zeker niet onrespectvol.
De laatste hoogtepunten van deze verzamelaar komen van Armageddon Dildos en Lights A.M.. De Dildos verrassen met een hoekige versie van “Let’s Go To Bed” die voorts heel nauw aansluit op het origineel. Lights A.M. voegt een karrevracht synth-bombast toe aan “Plainsong” en dat lukt nog ook. Ze weten deze track te vatten in al zijn aspecten.
Deze tweede editie van ‘A Strange Play’ is opnieuw een interessante en leuke verzameling van covers en interpretaties van The Cure-songs. Je bent voor of tegen dergelijke tribute-verzamelaars, maar als je ook maar half voor bent, zal de kwaliteit van deze Alfa Matrix-bands je snel over de streep trekken. Heel wat bands deden ook al mee aan Volume 1 van deze reeks en dat zet de deur open naar een derde, vierde, vijfde editie.
A Strange Play (Vol.2) – Tribute to The Cure | Various Artists | Spleen+ (bandcamp.com)
New beat werd indertijd door heel wat serieuze muziekliefhebbers verguisd – omdat er onder die noemer ook heel wat troep is gemaakt – maar vandaag kijken we met een andere bril naar die tijd en beschouwen we new beat al eens als het scharnier tussen new wave en techno en dance. Dat zie je onder meer aan de prijzen die vandaag betaald worden voor origineel new beat-vinyl. Er zijn ook een reeks nieuwe artiesten die zich toeleggen op het genre en die soms heel hard hun best doen om net zo te klinken als de acts van toen, door zich te beperken tot de apparatuur die toen beschikbaar was.
Walhalla Records telde alles bij elkaar op en komt met een verzamelaar (op vinyl) met een mix van artiesten van toen en nieuwkomers in het genre. En daar staan enkele leuke muzikale verrassingen tussen.
Walhalla Records weet hoe je een verzamelalbum interessant kan maken, getuige hun Underground Wave-reeks en andere verzamelaars met soms obscure new wave. Ergens verwachtte ik dan ook op deze verzamelaar een paar nog nooit eerder uitgebrachte of onbekende new beat-tracks of remixen te vinden uit de originele periode. Dat kan en mag uiteraard nog altijd.
De artiesten die er toen al bij waren zijn Sherman Productions (Herman Gillis, ook van Poésie Noire), Olivier Abbeloos (Jarvic 7, T99), NB DJ Tom (Tom Simoen van Natural Born DJ’s) en Schicksal (die al een album uitbracht via Walhalla). De nieuwe artiesten, die pas later new beat zijn beginnen maken, zijn Pakrac, Q’PnZ, Belgica Erotica, Me And My Desire en The Logic Society.
Het zijn de anciens die muzikaal de grenzen van het genre oprekken, omdat zij net wel de nieuwe technologische mogelijkheden omarmen. Bij “No Name” van Olivier Abbeloos moet je niet veel moeite doen om in de beats een referentie te horen naar “Coïtus Interruptus” van Fad Gadget, maar dan in een 2023-jasje. Sherman Productions gaat op “Moeratov Cocktail” nog veel breder dan wat new beat ooit geweest is, maar wat een f*cking vette track is dit! “Perfect Low Beat” leunt dan weer een beetje dichter aan bij de originele sound, maar toch in een update naar vandaag. Hetzelfde geldt voor “Spectrum” van Schicksal waar new beat en EBM elkaar vinden. Mooi hoe de ritmes het van elkaar overnemen. Dit blijft nog heel dicht bij de originele sound en toch in een hedendaags jasje.
Q’PnZ en Belgica Erotica gaan als nieuwkomers naar de bron en blijven dicht bij de originelen, met vaak monotone beats. Belgica Erotica gooit er op “Enter The Darkroom” nog wat gesampelde erotische one-liners bij, wat kenmerkend was voor een aantal new beat-acts. Eén van zijn betere tracks overigens.
Ook de nummers van Me And My Desire en The Logic Society zouden het uitstekend gedaan hebben in de toenmalige new beat-discotheken. Pakrac is van de nieuwkomers de enige die een beetje buiten de lijntjes kleurt. Vormelijk klopt het plaatje, maar de sound is misschien niet die je meteen met new beat associeert.
Samensteller Lieven De Ridder verdient applaus voor het lef om dit te doen en krijgt nog een extra pluim voor de keuzes die hij daarbij gemaakt heeft. De rehabilitatie van de new beat is ingezet en zelfs als dat niet het geval is, hopen we dat zijn Walhalla Records hier een lange reeks van maakt.
Dance/Elektro
Walhalla New Beat - A Compilation Of New’er Beat Tracks
Various Artists
Cleopatra Records verzamelde 11 van zijn bands om elk een cover op te nemen van the Cure. Een beetje zoals Alfa Matrix dat binnenkort zijn tweede tribute-album uitbrengt voor dezelfde Britse band. Er zijn natuurlijk verschillen. Bij Alfa Matrix komen ook minder bekende Cure-songs aan bod, terwijl Cleopatra kiest voor de bekendste singles.
Wat opvalt bij Cleopatra Records is dat ze niet voor de bekendste bands van het label gegaan zijn, enkel The KVB en Pink Turns Blue deden meteen een belletje rinkelen, maar wel voor bands die nog een duwtje in de rug kunnen gebruiken op hun weg naar succes. Die bands hebben er ook best wat tijd en moeite in gestoken. Ze gaan aan de haal met ritme en melodie, maar het blijft wel telkens herkenbaar.
Als we het kaf van het koren moeten scheiden, dan zetten we Velvet Condom (“Just Like Heaven”), Buzz Kull (“Fascination Street”), The KVB (“Lullaby”), Demob Happy (“Pictures Of You”) en Minuit Machine (“Lovesong”) bij het koren en Soviet Soviet (“In Between Days”) , Pink Turns Blue (“Boys Don’t Cry”) en This Cold Night (“Close To Me”) bij het kaf. Op wat Crying Vessel doet met “Friday I’m In Love zouden gevangenisstraffen moeten staan. De rest zweeft er wat tussenin.
Leuk tribute-album. Een paar goeie nieuwe interpretaties. Maar we onthouden hier vooral: nobody plays the Cure like The Cure.
Just Like Heaven - A Tribute To The Cure
Various Artists
Cleopatra Records
https://cleopatrarecords.bandcamp.com/album/just-like-heaven-a-tribute-to-the-cure-2
Een heel bijzonder project is Black Lives - from Generation to Generation, opgezet door 25 muzikanten, afkomstig uit verschillende muzikale hoeken, die met elkaar een vuist maken tegen wereldwijd racisme. Met de Black Lives Matter beweging als inspiratie.
Werkten mee aan dit dubbel album: Cheick Tidiane Seck, Immanuel Wilkins, David Gilmore, Marque Gilmore, Sharrif Simmons, Stephanie McKay, Andy Milne, Kokayi, Sonny Troupé, Reggie Washington, Alicia Hall Moran, DJ Grazzhoppa, Adam Falcon, Jeremy Pelt, Grégory Privat, Marcus Strickland, E.J. Strickland, Oliver Lake, Jacques Schwarz-Bart, Gene Lake, Tutu Puoane, Yul, Marvin Sewell, Jean-Paul Bourelly en Terence "Sub Z" Nicholson. Een mooie diversiteit.
Het is een breed project van genres dat we hier horen, van jazz, world, rap , hiphop, pop enz. Elke song ademt voor elke bevolkingsgroep de drang naar vrijheid uit, zonder echt een mening te verkondigen of een standpunt in te nemen. Hier telt de muziek. Elke song bevat een eigen insteek om dit doel te bereiken, een dubbelcd als geheel, als een lang verhaal met de boodschap van hoop, vertwijfeling, of protest tegen wat verkeerd gaat in de maatschappij.
Black Lives brengt een een stem van hoop, harmoni een gelijk (waardig) heid, over generaties , culturen en mensen van welke kleur ook. We beïnvloeden elkaar, en zorgen voor een mooie wereld, waar het voor iedereen fijn vertoeven is.
Jazz/World/Pop
Black Lives: From Generation to Generation
Various Artists
DISC 1
3.E.J. Strickland - Language Of The Unheard
L’Appel De La Musique Surf Vol. 2
Various Artists
Tien jaar na ‘Vol. 1’ komt het Franse label Productions Impossible Records met een vervolg op ‘L’Appel De La Musique Surf’, een compilatie van allemaal instrumentale surfmuziek uit Frankrijk. Daarbij hebben ze wel de Zwitserse stad Genève geannexeerd om The Robins mee te kunnen nemen op dit verzamelalbum.
Een deel van de bands hebben al eerder een album uitgebracht bij het label: The Irradiates, Terreur Twist, Arno De Cea, … Andere zijn – althans voor mij – nobele onbekenden. Hoewel de parameter om op het album te staan nogal eng lijkt (instrumentale surfrock), zit er best wel veel variatie in deze collectie.
De nummers die mij opgevallen zijn, waren “Surfers From Hell” van The Rogue Waves, “Dieppe-sur-Ski” van The Agamemnonz, “Surf Snobs Eat Shit” van Moms I’d Like To Surf en “Cleopatra Queen Of The Surf” van Beach Moonsters.
Lekker onderhoudend en heel gevarieerd, deze surfverzamelaar. Wie neemt de handschoen op om hetzelfde te doen voor ons land?
https://productionsimpossiblerecords.bandcamp.com/album/lappel-de-la-musique-surf-vol-2
Dit album is een splinterbom. En met begrip en respect en een knipoog aan «Euroshima»... Het is een eerbetoon aan Snowy Red, de legendarische Belgische band uit de jaren '80, geleid door Micky Mike, die (te vroeg) in 2009 overleed. Het blijkt louter veel meer dan een tribute album te zijn. Het is een bloemlezing van de beste minimal wave muziek van ... de 21e eeuw! Waarom? Omdat Michael Thiel, alias Weyrd Son, de zoon van Micky Mike, dit tribute album via zijn gloednieuwe label, Weyrd Son Records, publiceert.
Hij wist jonge, frisse bands van overal bijeen te brengen om net nummers van zijn vader te coveren. Geen spoor hier van gevestigde bands uit de jaren 80, die het zelf konden coveren. Integendeel, het is een ongelooflijke selectie van kleine, veelbelovende alternatieve bands, die enthousiast aan dit unieke project hebben deelgenomen. De titel van het album, ‘_ever Alive’ zegt het duidelijk vanuit de Snowy Red titel ‘Never Alive’, om aan te tonen dat deze nieuwe generatie springlevend is.
We hadden de mogelijkheid om het album een paar dagen vóór de eigenlijke release te beluisteren en we waren echt verbaasd door de algemene kwaliteit van de compilatie. Alle 17 tracks zijn in het geheel vrij trouw aan de originele Snowy Red nummers, maar elke keer, herken je perfect de stijl van de 'cover band'. Het is verrassend en tegelijkertijd niet: Snowy Red's new-wave muziek, met zijn minimale synths, repetitieve vocalen en industriële / hypnotiserende sfeer, heeft het gros van de bands diep geïnspireerd.
Om het album te kopen :
BigCartel : http://weyrdsonrecords.bigcartel.com/product/_ever-alive-a-tribute-to-snowy-red
Bandcamp : http://weyrdsonrecords.bandcamp.com/.
Track-by-track-beoordeling:
Het album begint met een kort fragment van het oorspronkelijke “Never Alive” van Snowy Red; plotseling wordt het geluid vervormd en maakt het plaats voor de interpretatie van de uit L.A. afkomstige Bestial Mouths. Lynette Cerezo en Christopher Myrick hebben hun krachtige, apocalyptische, progressieve en witchy synth-punk stempel op de song gedrukt en het resultaat is verbluffend.
// TENSE // is een Amerikaanse band, oorspronkelijk uit Houston, die helaas onlangs is ontbonden. Shari Mari heeft beslist een nieuwe project, Boan, te vormen. Op dit nummer, geeft Robert Lane een EBM, Suicide-achtige behandeling aan het nummer «Deep Desire», met veel vocal effects en de typisch karakteristieke trekjes van z’n // TENSE //. Sleazy!
We blijven in de VS met Strange Powers, het project van Josh Powers. Afkomstig uit Denver, weeft hij een macaber sfeertje rond «Sinkin 'Down» en het klinkt erg witchy!
De grootste hit van Snowy Red, «Euroshima (Wardance)», krijgt zijn opsmuk dankzij Scorpion Violente, de synth-punk act uit Metz, in Frankrijk. De sound is minimaal, vuil en sleazy, gebruikelijk van deze unieke band; de sfeer is die van een soort SM-discotheek met psyche trance muziek: een geweldig moment!
Iets verderop dan … Mushy, dwz Valentina, de cold-wave zangster / componiste uit Italië, creëert een prachtige etherische en romantische sfeer met haar cover van «Baby Tonight» en geloof het of niet, je hebt echt de indruk dat het nummer eigen uniek uit haar repertoire komt. Leuk!
Een ander duo dat helaas een paar weken geleden uit elkaar ging is Violet Tremors. Hun opname van «It's So Good» is verbazingwekkend, met vintage synth geluiden, een zeer sterke beat en dominante sensuele vrouwelijke vocale van Jessica White en Lorene Simpson.
Dan volgt de versie van «Nowhere» door Mirror Mirror, een New-Yorks duo bestaande uit David Riley en Ryan Lucero. Het is een complete dancefloor killer! Bekijk hier de video : http://www.youtube.com/watch?v=R6Pnr69AjG0& .
«The Long Run» door Meddicine, klinkt totaal ontwricht. Het Engels éénvrouwsproject is gespecialiseerd in stoorzender noise-pop en industriële soundscapes. De muziek hier kraakt en knarst en klopt en zoekt zijn weg zijn weg door oude synth sounds, gedragen door een mysterieuze zegzang. Zeer experimenteel en spannend!
«Breakdown» was een new-beat hit voor Snowy Red, door Micky Mike , Carol en Boubou gecomponeerd . Hier wordt het door Nove Mura geïnterpreteerd, het soloproject van Lawrence Pearce, een EBM componist die in LA woont, en ook in // TENSE // speelde. Deze versie klinkt krachtig, door de drums en een enorme bass riff. Jessy Champagne, uit The Jewels of the Nile, ondersteunt het door haar vrouwelijke vocals. Noteer dat Jessy net een nieuw project heeft opgericht met Robert Lane uit // TENSE // .
Het tweede album begint met de cover van «Euroshima (Wardance)» door Revelator, het soloproject van Ben Chisholm, de partner van Chelsea Wolfe. In vergelijking met Scorpion Violente, klinkt de song hier meer ambient en elektronica georiënteerd. De zang wordt verzorgd door Freddy Ruppert, uit de band Former Ghosts. Bekijk de video hier : http://youtu.be/nteMrug9Z1Y.
De cover «Lies In Your Eyes» door Animal Bodies is gewoon een hit! We horen een ongelooflijk aantrekkelijk ritme dankzij de sequencer baslijn en pakkende drums. De band uit Vancouver zet zijn stempel op het nummer met schelle gitaar licks en een dominante zang. Voor mij is dit duidelijk het beste nummer van het album. Beluister het op Bandcamp : http://weyrdsonrecords.bandcamp.com/track/lies-in-your-eyes.
Newclear Waves, het project van Alessandro Adriani (Mannequin Records), biedt een techno-hypnotiserende versie van «Blood Blood Blood». De kleine, bijna kinderlijke melodie gecomponeerd door Micky Mike is hier aangepast in een veel lagere toon en krijgt een heel ander gevoel, dreigender en meer mysterieus.
Vreemd genoeg is Safyée, alias Alice Thiel, de dochter van Micky Mike, de enige Belgische muzikante op deze tribute. Deze track is trouwens haar eerste officiële release. Ze is ook lid van Simi Nah, en ze wordt op die manier geholpen door Scuzzy, Simi Nah's muzikant en producer. Een familie kwestie dus! En het resultaat is de moeite: een sterk geluid en EBM tunes . Safyée blijkt een echt talent als zangeres! Leuk!
De eerste track van de ommezijde deel II , is er een van de New-Yorkse band Led Er Est. Een bepalende band binnen de minimal wave scene. Hun licht pop-georiënteerde sound past perfect bij «A Picture». Hier vinden we de klassieke ingrediënten die deze band zo uniek maken, met analoge synths, vintage drummachines en een slepende, Robert Smith-achtige stem van Samuel kK. Leuk ...
Een andere versie van «Breakdown» wordt verzorgd door Bright Future, een uit Brooklyn elektronische band met zanger / gitarist / producer Frank Midnite . Midnite heeft het ritme hier vertraagd en de new-beat hit omgezet in lo-fi, filmische soundscapes, met samples en opnames. Raar maar interessant ...
Marburg is een project van een artistieke groep gevestigd in Polen, Ebola Collective. Hun sterke DIY ethiek wordt gebracht in een zeer experimentele versie van «Nowhere», waarop de vocalen als boze kinderen klinken. Bekijk de video van dit nummer hier : https://www.youtube.com/watch?v=_NkzYv_ptyo.
Het Tribute album sluit mooi met een meer dan 7 minuten versie van «So Low» door Deathday, de band van de broers Alex en Giovanni Guillen (uit Los Angeles). De sfeer is 100% cold wave en leunt aan shoegaze, met een Pink Floyd zangpartij. Midden het nummer hoor je een sonische progressie, die eindigt in een lawaaierige paroxysme. Een geweldig einde!
Noteer dat deze Tribute album in een zeer mooie, arty diepzwart gatefold wordt geleverd. Het is enkel beschikbaar op vinyl: 2x12 "(180gr) grijs / gelimiteerd in 500 exemplaren hand-genummerd . De eerste 125 exemplaren worden geleverd met een gratis getekende poster. De mastering gebeurde door Scuzzy (van Simi Nah) op de AtOMiC Studio in Oostende. De prachtige cover art werd verstrekt door de New-Yorkse kunstenaar Betsy VanLangen.
In een notendop: een prachtig dubbel album en een echte must-have voor alle liefhebbers van new-wave en minimal wave.
Philippe Blackmarquis – vertaling Philippe Blackmarquis – Johan Meurisse
De subtitel van deze nieuwe Walhalla-compilatie (A Compilation Of Belgian Cold Wave And Post Punk 78-84) laat inzake duidelijkheid weinig aan de verbeelding over. Deze ‘End Of The Corridor’ bevat onuitgeven werk van relatief ‘bekende’ bands als De Brassers, Siglo XX, Struggler en De Kommeniste, naast obscuurdere als De Scheuren en Protection +.
Lieven De Ridder van Walhalla Records blijft een meester in het bovenspitten (en documenteren) van onuitgegeven materiaal, zeker als je beseft dat er van die periode nauwelijks iets digital bewaard is. Deze enkel op vinyl te verkrijgen verzamelaar opent met twee eerlijke live-registraties. ‘Eerlijk’ omdat ze laten horen hoe dat er toen live aan toe ging. Deze versie van het bekende “En Toen Was Er Niets Meer” is daardoor nog een stuk rauwer dan de album/single-versie. Hetzelfde geldt voor “Music While You Work” van The Cultural Decay en “Answer” van Siglo XX. De albumtitel van deze verzamelaar (End Of The Corridor’) is overigens geleend van de B-kant van The Cultural Decay’s single ‘Brave New World’.
De demo-versie van “Something Dreadful” van Struggler is dan weer een pareltje. “Trikoloro” van De Kommeniste en “Mannekesdier” van De Scheuren (De Kreuners meets The Cure) zijn dat al net zo.
Vibø heeft in 1983 één EP uitgebracht (‘One To Many’) die inmiddels heel gegeerd is bij verzamelaars (40 tot 75 €). “FN Kills”, een aanklacht tegen de Belgische wapenproducent FN, staat daar niet op, maar is zeker een fijne ontdekking, net als “Final War” van Protection +.
Opnieuw een bijzonder leuke en interessante verzamelaar van Walhalla Records. Dit sluit mooi aan op de eerder verschenen ‘Underground (Belgian) Wave’-reeks en op The Whispering Trees.
End Of The Corridor
Various Artists
Walhalla Records/Cluster Park
Marc Bolan was met T.Rex één van de grondleggers van de glamrock. Hij was de wegbereider voor Queen, Mötley Crüe, KISS, The Darkness, Suede, Roxy Music en David Bowie. Daarnaast was de Brit ook een getalenteerd songschrijver en gitarist. Dat de man een tribute-album verdient, daar zal iedereen wel vrede mee hebben. Het allegaartje dat in 26 nummers verzameld werd op deze ‘Angel Headed Hipster’ laat ons evenwel vermoeden dat het label of de samensteller andere, misschien meer commerciële bedoelingen had dan een welgemeende ode aan Marc Bolan.
De bekendste nummers van Bolan en T-Rex zitten al meteen vooraan: Kesha is een complete miscast voor het legendarische “Children Of The Revolution”. Ze haalt de hoge noten niet die ze probeert te halen en van enige empathie voor de lyrics of de originele vibe is absoluut geen sprake. Een zoutloze cover.
Wat Nick Cave daarna presteert op “Cosmic Dancer” is omgekeerd evenredig goed. Hij zet het nummer wel volledig naar zijn hand en geeft het meteen een David Bowie-sound. V
oor de derde grote hit van Bolan, “Get It On”, kruisen zowaar U2 en Elton John de degens (enkel voor wie de CD koopt). Bono zit op de juiste golflengte met zijn zwoele en van lust overladen vocalen, maar de rest van de band breng een brave, zelfs makke versie die zelfs Elton John geen leven meer kan inblazen met zijn pianospel en backings. “Get It On” krijgt later op het album nog een herkansing door David Johansen van nochtans de New York Dolls, maar die versie kan je als Marc Bolan-fan beter skippen.
Daarna volgen nog meer (vooral gewezen) popsterren die de bal volledig mis slaan, zoals op de slaapverwekkende covers van Joan Jett, Devendra Banhart, Lucinda Williams, Gavin Friday, Nena en Beth Orton. Voor de elektro-aanpak van “Solid Gold, Easy Action” door Peaches en het met pathos overladen “Dawn Star” van Børns kunnen we dan weer wel applaudisseren. De authentieke retro-vibe van King Khan past vervolgens perfect bij “I Love To Boogie”.
Voorts besparen we jullie de missers en geven we nog die artiesten die nog iets aan de nummers kunnen toevoegen, zoals Father John Misty op het folky “Main Man”, Perry Farrell op “Rock On” en Marc Almond op zijn kale en zelfs compleet uitgebeende versie van “Teenage Dream". “She Was Born To Be A Unicorn/Ride A White Swan” blijft overeind ondanks Maria Mckee en Gavin Friday, maar enkel omdat het nummer zo’n sterke lyrics bevat.
Voor een tribute-album voor de grondlegger van de glamrock staat er heel weinig glamrock op ‘Angel Headed Hipster’. Zelfs rockende gitaren zijn er nauwelijks. De focus ligt helemaal op Bolan als dichter en zo wordt hij toch tekort gedaan. We missen de durf en de lust die de man uitstraalde. Het opzet om heel diverse artiesten aan de slag te laten gaan met het werk van Marc Bolan was nobel, maar ergens onderweg is de kapitein zijn kompas verloren.
Angel Headed Hipster - The Songs Of Marc Bolan
Various Artists
Polderrecords heeft een aantal kwalitatieve heavy rockbands in zijn stal zitten. En normaal gezien, in een gewone wereld, gingen deze zes bands op 8 augustus op Alcatraz mogen spelen. Helaas dat mooie liedje ging niet door , je weet wel wat.
Na wat nadenken komt het label op de proppen met deze compilatie om de bands te ondersteunen. Elke band staat hier met één song dat ge-remasterd werd. Voor de vlugge kopers beschikbaar in mooi gekleurde of zwarte vinyl. Voor diegene die te laat zijn voor het gelimiteerd vinyl is het ook nog digitaal verkrijgbaar. Voor mensen die de bands minder goed kennen is dit een mooie kennismaking/staalkaart van wat Polderrecords momenteel te bieden heeft.
Wat vinden we hier op terug? Von Detta met hun single “The Masterplan”. Na een mooie uitwaaiende intro krijgen we een geweldige song te horen. Alles klopt aan deze song met zijn chique zang, een aanstekelijke riff en een ferme ritmesectie. Atomic Vulture biedt “Water” aan. Het trio doet de instrumentale psychedelisch rock herleven en giet er nog een scheutje stoner doorheen. Bereidt u voor op een space trip tijdens het beluisteren. Rawdriquez is een recente supergroep bestaande uit Gunther Uytterhoeven (vocals), John Pollentier (guitars bij o.a. Cowboys & Aliens), bassist Stefaan Bonte (Locus Control) en drummer Christophe Depree (After All en Channel Zero). “The World is Lost” is muzikaal pompend en stevig met zang dat ergens tussen Chris Cornell en Eddie Vedder in klinkt. Een kopstootje van een track. Carneia biedt een live track van “Lay Down” aan terwijl Motsus en Darqo beiden een exclusieve song voor deze compilatie opgenomen hebben. Motsus speelt hier op “Dopjesut” in hun gekende stijl: wat log, doomy maar met de nodige sprankeltjes. “Nemo’sWar” van Darqo heeft een filmische uitgestrekte intro waardoor je denkt dat je in een donkere horrorfilm terecht bent gekomen. De song wordt langzaam opgebouwd tot de climax.
Een heel fijne compilatie waardoor hopelijk nogal wat luisteraars de rest van hun muziek zal willen ontdekken. Verpakt in een smaakvolle cover met artwork van Piotr W. Osburne.
Polderriffs - Volume1 - compilatie
Stonerrock
Polderrecords
Polderrecords
We citeren: ''In maart 2020 verscheen, onder impuls van Tiny Legs Tim, het album Missy Sippy All Stars Vol. I. Een staalkaart van Gentse bluesmuziek nav tien jaar Gentse bluesscene en de vijfjarige verjaardag van blues- en jazzclub Missy Sippy.'' Dit is dus een verzamelplaat die een ode wil geven aan deze bijzonder Gentse club, maar meteen een ode aan het genre zelf. Op een verfijnde en bijzonder mooie wijze gebracht door een hele rits artiesten die weten waar ze mee bezig zijn.
Want eerlijk? Klassiekers binnen het genre uitkleden en in een nieuw kleedje stoppen, daarvoor moet je sterk in je schoenen staan. En als je bij de eerste song, “Don't You Mind People Grinning To Your Face” al het gevoel krijgt terug te keren in de tijd, zonder dat het gedateerd klinkt. Dan ben je in je opzet geslaagd. Elke song ademt die warmte van blues, jazz en rootsmuziek uit waarmee die Missy Sippyclub zo groot is geworden. Het gevoel als je daarbinnen stapt wordt ook op deze schijf uit de doeken gedaan op een speelse en magische wijze. De warmte die over jou neerdaalt bij elke song opnieuw doet je naar adem happen, je trekt je dansschoenen aan en danst in de huiskamer op lekker aanstekelijke songs als ''Something's Got A Hold On Me”, “Have You Ever Had A Feeling” of de versie van “Little Red Rooster”. Allemaal songs met het label 'afblijven' wat ons betreft. Gelukkig blijft de sfeer van toen dus overeind staan. En dat is een pluim op de hoed van elk van de muzikanten en vocalisten die aan dit project hebben meegedaan.
Daarom doen we bewust niet aan namedropping, want elke inbreng is even belangrijk om de magie uit de boxen te laten loeien die je dat bijzonder warm gevoel vanbinnen geeft.
Fedia Holail Mohamed, Kasper Van de Ponsele, Bernd Coene, Toon Vlerick, Janne Blommaert, Vincent Slegers, Olivier Vander Bauwede, Mira De Schepper, Matis Cooreman, Leander Vandereecken, Matt T Mahony, Tiny Legs Tim, Lajos Tauber, Simon Raman, Naomi Sijmons, Mattias Geernaert, Guy Verlinde, Karel Algoed, Frederik Van den Berghe en Tom Eylenbosch … ze gooien elk hun meesterlijke talent in de strijd, maar vooral tonnen spelplezier die nodig zijn om van deze mooie ode aan een van de mooiste Gentse clubs, en ook het roots-en blues-genre de ode te geven die het verdient. Nergens valt een speld tussen te krijgen en overal voel je je wegglijden naar mooie tijden waar we nippend aan een lekker glas wijn genoten in de bluesclub en met een brede glimlach een krop in de keel kregen als ''I Shall Not Be Moved” door de boxen loeit. Wederom, gebracht met zoveel intensiviteit zo eigen aan het genre dat je eigenlijk ook een traan wegpinkt van innerlijk genot.
Deze verzamelaar is niet zomaar een verzamelalbum. Het is de perfecte ode die een mooie club als Missy Sippy kan krijgen. En bovendien een aanrader voor ieder beetje liefhebber van blues, roots en jazz deze knappe schijf. Hopelijk komt hier snel een vervolg op.
Kafadan Kontak Records heeft een leuk digitaal verzamelalbum bij elkaar gepuzzeld rond Iggy Pop & The Stooges. Tolga van Kafadan heeft een uitgebreid netwerk van bevriende bands en artiesten in Europa, ook in ons land, en dat zal geholpen hebben bij de zoektocht naar leuke covers van Iggy & The Stooges. Het zijn vooral bestaande opnames die hier nu gebundeld zijn, van livetracks en demo’s tot knappe studio-opnames.
De bekendste leveranciers van covers zijn Deniz Tek van Radio Birdman, Niagara & The Hitmen en Reptilians From Andromeda, de band van labelmanager Tolga. Een opvallende naam en meteen één van de beste tracks op het album is die van het Belgische Speedball Jr. Zij namen een versie op van “Loose” met Steve Mackay, de inmiddels overleden saxofonist van The Stooges.
Nog leuk zijn “Quiero Ser To Pierro” ofwel “I Wanna Be Your Dog” door Shamanes en “Search & Destroy” van Los Delmonte. Maar het is ook niet al goud wat blinkt op deze verzamelaar. Op wat Manhunter doet met “We Will Fall” zou een hoge GAS-boete moeten staan en de opname van Supertrump is zo slecht dat ze nauwelijks te beluisteren valt.
Bonuspunten voor het opzoekingswerk, maar het had geen kwaad gekund om met een fijnere kam door de opgedolven covers te gaan.
All We Will Fall With Iggy & The Stooges
Various Artists
Kafadan Kontak Records
https://kafadankontak.bandcamp.com/album/all-we-will-fall-with-iggy-and-the-stooges-tribute-album
'12 Bombazos Bailables’ is een verzamelalbum met de populairste tracks die ooit uitgekomen zijn op het Colombiaanse platenlabel Disco Fuentes dat al 85 jaar bestaat. Het Colombiaanse label blinkt uit in genres als cumbia, boogaloo, hard salsa, descarga, cumbelé en bomba. Vampisoul brengt sinds 2017 heel wat albums van Disco Fuentes opnieuw uit op vinyl en CD en dit verzamelalbum noemen ze zelf een ‘budget’ of instap-album voor beginners, DJ’s en al wie op zoek is naar een sample of inspiratie wil halen uit het meest dansbare uit Zuid-Amerika. Deze collectie zal het ook goed doen als achtergrond voor zomerse feestavonden. Every Track Is A Winner!
Volume 6 alweer van de Undergound Wave-compilatiereeks van het Belgische label Walhalla Records. Enkel op vinyl beschikbaar en alle vorige volumes zijn lang uitverkocht. Het label heeft dan ook een sterke reputatie in het opsporen en uitbrengen van onuitgegeven materiaal, vooral uit België dan, in minimal synth, cold wave en wat we vroeger met ‘new wave’ mochten aanduiden.
Hoe lang hou je zo een compilatiereeks vol, is dan de vraag. Op een keer zal het vat met onuitgegeven of obscuur materiaal leeg zijn en hoe vul je die leegte dan op? Walhalla kiest voor de oplossing waar muziekliefhebbers het meeste aan hebben: de geografische grenzen verruimen. Voor deze compilatiereeks schrapte samensteller Lieven De Ridder reeds bij het derde volume het adjectief ‘Belgian’. Toen werden twee Nederlandse en één Duitse track toegevoegd. Op deze zesde editie krijgen we naast lekkers uit eigen land nog Hades uit Brazilië en SS20 uit Frankrijk te horen. Het vinyl is naar goede traditie voorzien van uitgebreide info over de bands en tracks.
Bij de Belgische bands zijn er een paar Walhalla-bekenden. Tangible Joy stond reeds op het eerste volume van Underground Belgian Wave en Onderbronders kennen we van het voorlopig enige volume van de Walhalla-verzamelaar The Whispering Trees. Nog een constante in deze compilatiereeks: de tijdsgeest is bijna tastbaar. Je hoort het aan de rudimentaire synthesizerklanken, de heel basic technieken voor opnemen en mixen, het niet-accentloze Engels, … Geluid, lyrics en vibe weerspiegelen als geen ander het bijna uitzichtloze van de economische crisis toen in België en de rest van Europa.
Het Franse en doorgaans in het Duits zingende SS20 ontstond uit de asse van Guerre Froide. Hun “Nichts Verstanden” hangt ergens tussen coldwave en pop in, waarbij het niet helemaal perfecte Duits de slinger doet doorslaan naar de coldwave. Met onderwerpen als Lebensraum en Drittes Reich is dit een song over het fascisme. Commercial Term brengt met “We All Fight” een track die neigt naar de EBM van SA42 en Front 242. De track heeft een pittige, heel vervormde zang en een zelfs voor die tijd heel sobere productie.
“Beat Love Affair” van Spleen is een instrumentale track die doet denken aan Poésie Noire en new beat. Dansbaar, maar net een tel te traag om vandaag nog catchy te zijn. “Coolcab” van Sex Bizarre is dan weer wel heel dansbaar en twijfelt tussen EBM en new beat. Een beetje jammer van de lauwe outro, maar er gebeurde zo al niet veel in dit nummer. “Your Screen” van White Houwe White heeft muziek en een productie op internationaal niveau, maar een magere zang. Op “Open Your Eyes” van War Tempo hoor je al een beetje dat Duc Nhan Nguyen (drum en synths) later de drummer van Nitzer Ebb zal worden. Dit is ook één van de tracks die niet gedateerd klinken.
“Sans Titre 2” van Vitor Hublot klinkt gezocht arty en zelfs wat exotisch. Met een betere mix en een zanglijn had dit wel iets kunnen worden. “Carry The Flag” van Onderbronders klinkt rudimentair van instrumenten en productie. De zang doet mij wat denken aan 2Belgen en Nacht Und Nebel (als je de bekende singles even buiten beschouwing laat). “Synchronize” van Tangible Joy is misschien wel de meest poppy track van deze verzamelaar, met bovendien een sterk en catchy refrein. Helaas wordt dat gecombineerd met weinig originele disco-synths en crappy Engelse teksten. “Easy Touch On Silky Skin” van Metal Tought is het andere uiterste. Op dit experimentele nummer blijf je wachten tot de drum invalt. Heel intrigerend, maar er gebeurt te weinig. Laat Maurice Engelen of Enzo Kreft dit sampelen en dan blazen zij ons omver met dit geluid. Hades heeft zijn “Morbid Action” uit de jaren ’80 in 2016 heropgenmen, maar nagelaten om ook de productie en arrangementen naar het heden te vertalen. Een beetje een gemiste kans. “Ilona Marchesi” van Blitzzega is opnieuw een track die tussen new beat en EBM in hangt. Voor vleermuizen is dit heel dansbaar en het is ook één van de meest complete nummers op deze verzamelaar, met een knappe opbouw en puike arrangementen.
Electro/Dance
Underground Wave Vol. 6
Various artists
Walhalla Records/Cluster Park
Het derde volume van ‘Cumbia Beat’ verzamelt opnieuw tracks van de belangrijkste bands uit de golden age van de Peruviaanse cumbia, van eind jaren ’60 tot begin jaren ’80. De Peruviaanse cumbia combineert elementen van de klassiekere cumbia van Colombia en Cuba met meer Westerse invloeden (sixties beat en psychedelische rock) en voegt daar nog wat exotische tinten aan toe die recht uit de Amazone-jungle lijken te komen. Ook de klassieke melodieën uit het Andesgebergte vonden hun weg naar deze Peruviaanse cumbia.
De belangrijkste bands van dit genre zijn opnieuw vertegenwoordigd, met deze keer o.m. Los Diablos Rojos, Los Beta 5, Los Girasoles, Los Ecos, Los Demonios del Mantaro en Los Sanders de Nana.
21 tracks met oldschool cumbia uit Peru is misschien wat veel voor een leek en zelfs voor de gewone liefhebber, maar na een paar luisterbeurten beginnen de soms maar kleine verschillen en nuances je steeds meer op te vallen. De externe invloeden moet je soms met een vergrootglas zoeken in de tracks, maar ze zitten er wel. Gelukkig is er ook een heel uitgebreid boekje bij de CD met over elke track en band een kort woordje uitleg (Spaans/Engels) en een foto.
Wie inspiratie zoekt om wat exotica toe te voegen aan zijn eigen muzikaal werk, delft puur goud op met deze CD.
World/Reggae
Cumbia Beat Volume 3
Various Artists
Vampisoul/Sonic Rendezvous
Hellcat Records en Smelvis Records hebben de handen in mekaar geslagen en brengen ons een zeer leuk overzicht van de Latino ska en punkscène die er tegenwoordig heerst in de straten van Los Angeles. Dat dit genre er stevig boomt is duidelijk als je dit plaatje met 26 onuitgebrachte songs van zeer diverse bands en uiteenlopende stijlen beluistert. We horen Engelstalige en Spaanse nummers van bekende en minder bekende artiesten als Tim Timebomb and Friends, Voodoo Glow Skulls, Left Alone, Union 13, Matamoska!, Los Skarnales en anderen. Een zeer leuk plaat voor de fans uit het genre die eens een aantal nieuwe bands wil ontdekken. Opmerkelijk is dat de plaat niet via iTunes te verkrijgen is maar enkel via de digi pack cd. Meer info via hellcatrecords.com men smelvisrecords.com .
‘Czech Up Vol. 2’ opent met fuzzed-out spacerock op de track “Blaznivej Kiki” van Olympic die gaandeweg vervelt tot een sixties hippietrack. Muzikaal leunt deze openingstrack bijzonder sterk aan bij wat er toen in de VS gebeurde, met dat orgelgeluid dat dat tijdsvak zo typeert. En dat is dan weer tekenend voor de muziek van die periode in het toenmalige Oostblokland Tsjechoslowakije.
Na de Tweede Wereldoorlog was Tsjechoslowakije het meest Westers-georiënteerde land van het Oostblok. Er was persvrijheid, er werden stappen gezet om de vrijemarkteconomie opnieuw in te voeren, de artiesten hadden vrij spel en er was vrijheid van meningsuiting. Cultureel werd er eerder aansluiting gezocht met de andere kant van het IJzeren Gordijn dan met de Russischgezinde landen. Toch tot 1968. Toen vielen de Russen en enkele bondgenoten het land binnen en werden alle vrijheden ingeruild voor harde repressie.
Het verzamelalbum ‘Czech Up’, het tweede reeds in de rij, verzamelt de pop- en rockmuziek uit die periode, zowel van voor als van tijdens de repressie. En dan zie je dat ook na de inval van de Russen de Tsjechoslowaken nog lang vasthielden aan hun band met het Westen. Ze omarmden o.m. freejazz, soul, bigband-disco en progrock, coverden ze Amerikaanse hits en maakten ze eigen popmuziek die op hetzelfde niveau stond als die in West-Europa.
De Sam & Dave-cover “Hold On, I’m Coming” van de Framous Five baadt in de typisch Amerikaanse soul-vibe. Je hoort op deze verzamelaar voorts nog een Tsjechische vertaling van “Piece Of My Heart” van Janis Joplin (“Padni na kolena” door Eva Pilarova). “Nocni moditba” van Apollobeat twijfelt tussen Songfestival-ambities en psychedelica-pop. “We’d Be Happy” van de Beatings had zo van een Belgische band in de sixties (Pebbles, Cousins, Wallace Collection …) kunnen zijn en heeft een orgelsound dat je ook bij The Doors terugvindt. Ook “Snakes” van The Blue Effect had net zo goed in België of Nederland opgenomen kunnen zijn. Je hoort ook vaak vage hints naar pakweg Shocking Blue (Vulkan met “It’s Always Ever The Same”) en The Blue Diamonds, maar de Amerikaanse invloeden zijn toch sterker.
Het mag best jammer genoemd worden dat geen van deze Tsjechoslowaakse bands tot bij ons geraakt is, want er waren er zeker bij die zeker hitpotentieel hadden. “Bils Ma Boy” van Valerie Cizmarova had zo op de soundtrack van de eerste James Bond-films kunnen staan. We kunnen vandaag ook alleen maar respect hebben voor een generatie muzikanten die zich niet lieten muilkorven door de politiek.
Na 1968 werd rock verboden en jazz werd pas opnieuw toegelaten vanaf de jaren ’90. Heel wat bands speelden in de underground-scene. Concerten werden vaak stilgelegd door de politie, instrumenten werden in beslag genomen en bandleden riskeerden opgepakt te worden. Labels als Supraphon bleven evenwel constant materiaal opnemen en uitbrengen. ‘Czech Up’ is samengesteld uit het archief van dat label.
Niet als heeft de tand des tijds met evenveel verve doorstaan, maar dat geeft net wat extra charme aan dit verzamelalbum. Je hebt pas een volledig beeld als je ook enkele halve missers laat horen. Was de huidige Tsjechische of Slowaakse rockscene maar net zo interessant als die van die periode.
Tales From The Pit – A Funtime Records Labelsamples
Een label waar wij het absoluut voor hebben, is het Belgische Funtime Records. FR werd eind jaren negentig opgestart door een aantal mensen van het Funtime magazine. Bedoeling was om (ondermeer financiële) ondersteuning te bieden aan talentvolle punkrock- en hardcorebands van eigen bodem die het moeilijk hadden om een label te vinden. Enkele van de eerste bands die zo steun kregen, waren onder meer Billy Liar, Homer, Circcle en Not That Straight.
Met de jaren groeide Funtime Records uit tot een echte platenmaatschappij en steeg het aantal nieuwe releases navenant. Heel wat nieuwe platen van Funtime Records-bands kwamen op Musiczine al aan bod (waaronder Octopussy’s, Campus en Second Base). Wie wil weten welke fijne bands er nog bij dit onafhankellijke punk- en hardcorelabel zitten, bekijkt best eens deze fijne verzamelaar.
Meer dan 23 groepen passeren de revue en daar zitten heel wat punkpop en punkrock-bands tussen zoals Exit On The Left, Homer, This Is A Standoff, Lost Department, Octopussy’s en Cornflames. Uiteraard komen op deze sampler ook een hele resem prima hardcorebands aan bod waaronder The Maple Room, Campus, Sparkle Of Hope en Musth.
Niet iedere band is zomaar een vakje te stoppen en zo vinden we op dit schijfje ook bands als PN, The Sedan Vault en Killbots.
‘Tales From the Pit’ is zo een knappe verzamelaar en een prachtige kans om de belangrijkste Belgische bands binnen genoemde genres te ontdekken (in zoverre u die nog niet kende natuurlijk).
Belangrijk te vermelden is dat dit een gratis(!) cd is. Veel kans dat u die op een van de festivals al wist te bemachtigen maar voor wie dat nog niet het geval is, lijkt het ons best contact op te nemen met de samensteller van deze verzamelaar (=Johan Quinten, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. ) of te surfen naar www.funtimerecords.com .
Spaanse synthwave uit de jaren ’80. We kunnen er ons weinig bij voorstellen. Uit die periode is me enkel de discohit “Vamos A La Playa” bijgebleven, maar dat blijkt een Spaanstalig nummer van het Italiaanse duo Righeira te zijn. Wel Spaans, met synths en in het juiste tijdvak is “Hijo De La Luna” van Mecano. Daarvan nochtans geen spoor op de tweede verzamelaar Interferencias, die ons een overzicht wil bieden van de Spaanse synthwave uit de jaren ’80.
Deze verzamelaar is best een interessant tijdsdocument. De economische crisis en de Koude Oorlog speelden misschien iets meer op de achtergrond, maar Spanje had vooral nog maar pas afgerekend met dictator Franco. De jeugd snakte naar een radicale vernieuwing. De synthesizer belichaamde alles wat jonge muzikanten verlangden: eindeloze nieuwe muzikale mogelijkheden en vooral een breuk met de oude populaire en andere muziek die hen deed denken aan het regime van Franco. Het voordeel was ook dat je met een slechts beperkte muzikale bagage (zonder notenleer) toch al aan de slag kon. De Spaanse synthwave werd zo een kanaal voor o.m. het openbloeiende politiek-linkse speelveld, wat zich vertaalt in openlijke sympathie voor het communisme en socialisme. Ook Mecano paste in dat plaatje, maar alle begrip ervoor dat de samensteller dat niet opgenomen heeft, ook niet op Vol. 1. Misschien kan Mecano met een ander nummer dan “Hijo De La Luna” alsnog op Vol. 3?
Zuiver muzikaal bekeken is deze Spaanse synthwaveperiode best interessant. De muziek, van synthpop tot coldwave, komt in de buurt van wat er toen in België gebeurde met Front 242, Nacht Und Nebel, Struggler, 2 Belgen, Schiksal, Arbeid Adelt, Red Zebra, Schmutz, Telex, Definitivos, Neon Judgement en Siglo XX. Al was het totaalplaatje in Spanje misschien toch iets minder donker en dreigend dan bij ons. Er was wel net zo veel plaats voor experiment als bij ons en uit dat experiment kwam al eens bewust of onbewust een radiohit. Als je die radiohits weglaat, komt deze Spaanse verzamelaar in de buurt van wat bij ons Walhalla Records deed met de verzamelaar Whispering Trees.
Net als in ons land werd de inspiratie in Spanje in die periode vooral gevonden in Duitsland (Liaisons Dangereuses, Kraftwerk, DAF, Rosengarten, Tangerine Dream, …) en ook wel in Engeland (Anne Clark, Sisters of Mercy, Ultravox, Yazoo, Soft Cell, Tubeway Army, OMD, Human League, Brian Eno, …). Het Amerikaanse Suicide en tal van bands en artiesten uit andere Europese landen zullen eveneens mee het vuur aan de Spaanse lont gestoken hebben.
Het mag verwonderen dat maar zo weinig van deze Spaanse synthwave voorbij de grens geraakt is, maar de mogelijkheden waren natuurlijk beperkt in die tijd en de meeste bands hadden inhoudelijk (tekstueel) enkel een Spaans publiek voor ogen. Een paar uitzonderingen mikten toch verder door nummers in het Engels te brengen, maar dan kwamen ze natuurlijk op het speelveld van de commerciële popmuziek dat al ingenomen was door vooral de Britse muziekindustriemachines, die een veel langere traditie en grotere promobudgetten hadden. Ook Belgische synthwave uit die periode mocht al blij zijn dat ze tot in de buurlanden geraakten. Dat gold toen reeds als een internationale doorbraak.
Elk van de 20 tracks op ‘Interferencias Vol. 2’ bespreken zou ons te ver leiden, maar enkele interessante zijn de coldwave van TV Soviética (met “Oxido”) en van Flacidos Lunes (met “Francotirador”), het experimentele “Teatro sucio” van Orféon Gagarin en de pre-EBM van Esplendor Geométrico. “Teoria del contacto” van Logotipo is een vrouwelijke versie van 2 Belgen, terwijl “La espia que me amo” van Claustrofobia een Spaanse variant van Heaven 17 is. “Deja de lamentarte” van Fanzine heeft toch een beetje de donkere melancholie die toen in België en Duitsland wijd verspreid was. Flash Cero doet vaag denken aan onze Poésie Noire. Minuit Polonia komt in de buurt van Grauzone. “Déjame ahora dormir” van Q is een met italo-disco flirtend pareltje waar producers en remixers vandaag nog steeds een goudader aan hebben. Al geldt dat voor wel meer tracks van deze verzamelaar.
Bij de CD krijg je een boekje met heel wat uitleg in het Engels (en het Spaans uiteraard) en enkele beelden.
Labelbaas Tony Vandenbogaerde had blijkbaar al snel door na de release van volume 1 dat hij met deze vergeten of onbekende pareltjes van eigen bodem een interessante niche had ontdekt. En de pareltjes waren blijkbaar nog niet allemaal opgebruikt getuige van de ronduit fraaie tweede release. Intussen heeft Maywayrecords, die het gegeven nog wat heeft opengetrokken, op Spotify al een hele reeks nugget-compilaties geplaatst.
We openen met wijlen Barbie Bangkok, ooit finalisten in Humo’s Rock Rally in 2004, die hier een frisse rocktrack uit 2007 hebben staan. Denk aan Soulwax, Metal Molly etc…
Simi Nah, van het Franse Nice afkomstig, is bekend van Praga Khan, Coma en haar solowerk. Mijn inziens te weinig bekend. Luister maar eens naar dit pareltje.
Dead Man Ray bestond uit niemand minder dan Daan, Rudy Trouvé, Herman Houbrechts, Elko Blijweert en Wouter Van Belle. “Copy of 78” is een single uit 1998. Belgische Art rock. Nog bekend volk zijn The Germans, Sugar Kane, Delavega, Stuffed Babies, De Bossen, Lunascape en Vive La Fête.
Opmerkelijke track is o.a. Confuse The Cat met “The Deepest Blue”. Nooit beseft dat dit postpunk culthitje uit eigen land kwam.
En Red Elmo waaruit één van de componisten van SX afkomstig is.
En om af te sluiten Mauro Pawlowski & The Grooms met “The Unreachable”. Klasse. Daartussen nog een aantal tracks die zeker niet moeten onder doen. O.m. het dromerige Piano Club ft Catherine De Basio, de garagerock van Black Shark, De Legende (Elvis Peeters van Aroma Di Amore) met “Ten Dans” of de indierock van Paper Fox met het fraaie “Wonderful”.
Dit is een heel leuke en goede compilatie dat ons toont wat er leefde in de 90’s en 00’s in België. Het leuke is dat het niet altijd de bekendste of de voor de handliggende bands en tracks zijn die hier geserveerd werden.
Belpop is jaren geleden uitgegroeid tot een begrip. Belgian Nuggets komt zich intussen als opvolger manifesteren. Te verkrijgen als download, cd en vinyl.
De verzamelaar Belgian Nuggets 90’s-00’s van het jonge Kortrijkse label Mayway Records belooft ons niet minder 20 over het hoofd geziene muzikale parels uit de vaderlandse rock en pop van de periode 1990 tot 2010. Hoe deze verzamelaar en het label tot stand zijn gekomen, lees je in de rubriek Interviews op deze site http://www.musiczine.net/nl/nl/interviews/tom-vandenbogaerde/tom-vandenbogaerde-mayway-records-een-gesprek/
Deze verzamelaar wordt op gang getrokken met Two Russian Comboys, een band die ontstond uit de assen van de Ugly Papas. Die band kreeg onlangs nog via hetzelfde Mayway Records een herkansing dankzij het uitbrengen van hun verloren gewaande derde album Atomic Pluto. “The Spider In Love” van Two Russian Cowboys is een buitenbeentje in het repertoire, want niet zo tegendraads en ingezongen door dochter Cleo van frontman Luc Dufourmont. Inderdaad een eerste onbekende parel.
Met zijn 20 over het hoofd geziene nummers beperkt samensteller Tony Vandenbogaerde zich niet tot over het hoofd geziene bands. dEUS, Thou, Wizards of Ooze en Elisa Waut waren tot voorbij de landsgrenzen bekend, maar daarom kende nog niet iedereen hun volledige repertoire. Van dEUS krijg je “My Wife Jan” voorgeschoteld, destijds een rammelend en Captain Beefheart-achtig B-kantje van de single “Little Arithmetics” en het nummer waarmee ze in hun begindagen doorgaans hun liveset afsloten. Leuk, maar een beetje dEUS-fan kent het nog. Thou dan, de band van Bart Vincent en Does De Wolf. Ondanks dat ze overladen werden met lof van de critici, bleef de grote doorbraak uit. “Don’t Ask” is één van de vele mooie arty songs van deze Gentse band. Van synthpopband Elisa Waut staat “The New Light Age” op de verzamelaar. Alweer geen bekend nummer en misschien niet uit de meest creatieve periode van deze band, maar toch intrigerend. Misschien doen de Wizards of Ooze nog ergens een belletje rinkelen. Deze acidjazzband zat in de slipstream van Jamiroquai en Galliano, maar het lukte ook voor deze band net niet. De soulballad “Bright Day” krijgt terecht een tweede kans van Mayway Records.
Een andere reeks op deze verzamelaars zijn bekende namen in een onbekend jasje. Kolk kan bogen op leden van bekendere bands als Aroma Di Amore en Men 2nd. The Same had Anton Walgraeve in de rangen en mensen die we later terugzien in Novastar. SeXmachines bestond uit o.m. Danny Mommens van dEUS en Vive la Fête en Luc Waegeman (van o.m. Needle And The Pain Reaction en Volt was de springplank voor een jonge Daan. Je hoort aan die nummers al wel dat er talent in die bandjes zat, maar ook dat dat talent nog niet helemaal ontbolsterd is. Volt’s “Rincez-moi” lijkt al wel een voorbode van “Housewife” of “Swedish Designerdrugs”.
De echte schatten zijn natuurlijk die tracks die helemaal nooit op de Vlaamse of Belgische radar verschenen zijn, zoals Airlock, Prediker en Monsoon. Prediker levert de hardste gitaren met “Apocalyps Picknick”, overigens één van de weinige nummers in het Nederlands. Monsoon blaast je van je sokken met “How Much For One Night On Mars”. Dat Studio Brussel dit gemist heeft. Nog een ontdekking is de Gèsman. Hun “Psychologica” is in het West-Vlaams, maar is ook zonder ondertitels bijzonder te genieten. Deze band bestaat overigens nog steeds en brengt binnenkort een album uit bij Mayway Records.
Deze Belgian Nuggets gaat heel breed in de genres, van de elektrodance van Nid & Sancy tot de rock van Starving en The Same. Er staan relatief veel synthpop-nummers op deze verzamelaar. Enerzijds zou je kunnen stellen dat zeker de jaren ’90 toch het decennium van de luide gitaren was en dat de verhouding een beetje scheefgetrokken is. Anderzijds is het misschien net door die toen overdreven aandacht voor gitaargeweld dat de uitstekende synthpop van eigen bodem minder kansen kreeg.
Deze eerste editie van de Belgian Nuggets 90’s-00’s smaakt vooral naar meer. Laat dat tweede en derde volume maar komen.
In navolging van hun, terecht uitverkochte- Underground Wave-reeks komt Walhalla Records nu met een andere bijzondere compilatie voor de dag. ‘The Whispering Trees’ is een compilatie van heel zeldzame en/of nooit eerder verschenen Belgische post punk en cold wave tracks. Er komen zowel bekendere cultbands zoals Struggler, Siglo xx en De Brassers aan bod alsook obscure en onbekende bands.
Diegene die tussen ’79 en ’86 tiener of puber waren zullen bij het beluisteren van deze LP zich gemakkelijk terug in die tijd kunnen wanen. Het ademt namelijk de sfeer van de underground van die dagen uit. De low budget en DIY opnames zijn hiervoor een stuk verantwoordelijk. Nostalgie is hier dus voor een stuk troef. Daarnaast hoor je hier ook bands, zoals Struggler of De Brassers, die terug in de belangstelling staan of nog springlevend zijn. Het fijne is dat er gekozen werd voor minder gekende tracks en niet voor nummers die reeds elk compilatie in dit genre vullen. Dit is een tijdsdocument maar daarnaast ook een handleiding/inspiratie voor de aankomende jonge generatie underground artiesten.
Terug een sterke compilatie met nummers die variëren van muziek in de stijl van P.I.L. (zie Vibo met “Clinical Death”), Dead Kennedys (Nausea met “No Conversation Between People”) of uit de kweekvijver waar Red Zebra in lag (zie Struggler met “The Other Side”). 13 pareltjes met enkele minder goed uitgewerkte tracks maar met, toch grotendeels, goede en vooral onbekende pareltjes uit eigen land.
Nu op vinyl via Walhalla Records gezeten in een sfeervolle hoes en voorzien van een inlay met wat info over elke band.
Deze nieuwe Belgische compilatie bestaat uit 12 exclusieve nieuwe tracks in de stijl van wave / post-punk / synth / electro / ambient. De geselecteerde artiesten en groepen komen uit Frankrijk (Position Parallèle, Factice Factory,..), Spanje (Wlasyslaw) maar ook uit Canada (Princess Century), USA (Horrorist), Mexico (Stockhaussen) en zelfs Argentinië (Diktatur). Er zijn twee Belgische bands: Taxidermists, een minimal 'French synthpop' groep en Kinex Kinex, het solo-project van Raphaël Haubourdin (Organic), met een prachtige remix van « Giants Fall », van de Zweedse cult band Agent Side Grinder.
Er is een grote diversiteit aan stijlen in deze compilatie maar de rode draad is natuurlijik de alom tegenwoordigheid van new-wave en postpunk maar ook het feit dat het erfgoed van de 80ies en zijn kenmerkende sfeer perfect in een moderne klank wordt gebracht . De titel ‘My Precious’ (die verwijst naar 'Lord of the Rings') werd correct gekozen :
De compilatie is een 'kostbare' must-have, een 'collector' voor elke liefhebber van 'dark electronic music'.
“MY PRECIOUS! A WAVES RADIO SHOW COMPILATION” wordt voorgesteld door het WAVES-radioprogramma (Radio Vibration in Brussel) en wordt uitgebracht door Red Maze Records.
Het album is beschikbaar op Bandcamp adres www.redmazerecords.bandcamp.com , en dit, zowel in digitaal formaat als op vinyl.
Tracklist:
A1 Diktatur - The Harm
A2 The Horrorist - Say My Name
A3 Position Parallèle - Mort ou Vif
A4 Factice Factory - A Comme Audran (Electro Chabrol version)
A5 Stockhaussen – Komm
A6 h ø r d - The New Child
B1 Adán & Ilse - What do you want
B2 Taxidermists - Le grand saut
B3 Wladyslaw - Verveine souterraine
B4 Princess Century feat. Melatonini - Safe Word
B5 Agent Side Grinder - Giants Fall (Kinex Kinex remix)
B6 Leitmotiv Rainbow - She is the one
Luister naar:
- fragmenten uit de tracks: https://www.youtube.com/channel/UC9_7HZPF5gic1Caphnx9mwA
- de teaser: https://soundcloud.com/redmazerecords/my-precious-a-waves-radioshow-compilation
Links :
De compilatie :
www.redmazerecords.bandcamp.com
WAVES op Facebook: www.facebook.com/wavelengthbroadcastingsystem
Het befaamde label Fat Wreck Chords bestaat in 2015 maar liefst 25 jaar en dat moet gevierd worden! Hoe kan dat beter dan door een nieuwe Fat Music-verzamelaar met 25 knallende punksongs. In het verleden waren deze verzamelalbums steevast om vingers en duimen af te likken (denk maar aan Survival of The Fattest en Live Fat, Die Young) en dat is nu niet anders...
Fat Mike himself selecteerde de nummers en toont zo onrechtstreeks welk onwaarschijnlijk aantal sterke punkbands er op zijn label actief zijn. Lagwagon, Get Dead, Good Riddance, Strung Out, Masked Intruder, Mad Caddies, Banner Pilot, Snuff, The Flatliners en zo kunnen we nog even doorgaan! De meeste songs op deze verzamelaar komen van albums die al op onze website werden gerecenseerd. Toch zijn er ook een handvol nieuwe tracks van NOFX, Swingin ‘Utters, Leftover Crack, Western Addiction, Night Birds en PEARS.
Een punkplaat van de bovenste plank dus en dat voor een uiterst zacht prijsje, u moest al op weg zijn naar de platenboer.
Een overtuigend concept horen we hier op deze compilatie , die eerst eind 2012 uitsluitend in de vorm van een boek verscheen met ‘sheet music‘ , voorzien van fraai artwork.
Met ‘Song reader’ nodigde Beck muzikanten/artiesten uit om een kale blauwdruk uit te voeren van zijn songs , zonder zijn eigen definitieve versie.
De songs werden samengebracht op deze compilatie , waarop twintig verschillende artiesten de songs van het album uitvoeren . Bekende ( Jeff Tweedy, Jack White , London Wainwright III , Norah Jones , Jarvis Cocker, …) en minder bekende grootheden hielpen mee , tekenden en zorgden voor de eenvoud van de klassieke popsong die gaat van indie , rootspop, ballroom tot klassiek door de toegevoegde orkestraties.
Er zou wel tien jaar overgegaan zijn om de nummers uit te schrijven . Grossier maar even in de 20 aangename nummers. Zelf tekent Beck voor het fraaie “Heaven’s ladder” .
Het is een mooi uniek werkstuk alvast dat je wegwijs maakt in Becks muzikaal gedachtengoed …
Wie begin jaren tachtig van de vorige eeuw leefde in Spanje opgroeide, beleefde ongetwijfeld een van de meest tumulteuze periodes in de geschiedenis van het mooie land.
De stap die het zette naar democratie verliep absoluut niet zonder slag of stoot, er was een enorme economische crisis en er was het vele geweld door de separatisten van ETA.
De moeilijke toestand had heel wat invloed op de jongeren en uiteraard ook op de muziek die toen gemaakt werd.
Dat én het feit dat in 1979 zowel Joy Division en The Cure hun debuutalbum uitbrachten, zorgde voor het ontstaan van diverse postpunk- en darkpopbands.
De meeste daarvan brachten in eigen beheer hun muziek uit en ontstegen nooit de eigen landsgrezen.
‘Sombras: Spanish Post-Punk & Darkpop 1981 – 1986’ is daarom een mooi maar ook enorm fascinerend tijdsdocument. Munster Records brengt niet alleen een fraaie dubbelaar uit met alle belangrijke bands uit die periode, er is bij deze uitgave tevens een zeer uitgebreid boekje met een lijvige geschiedenis van de toenmalige muziekscène en het effect ervan op de Spaanse jongeren.
Wat betreft de muziek: heel wat bands doen flink hun best om als Joy Divison te klinken (zie: Los Coyotes met “La Estacion Fantasma”) terwijl anderen meer de nadruk leggen op de gitaren (zoals bijvoorbeeld Derribos Arias en Alaska). Een groep als Claustrofobia gebruikt dan weer overvloedig synths.
Opvallend is ook dat diverse bands een beroep doen op (pompende) drumcomputer. Verschillende van de 42 songs op deze compilatie bleken trouwens enorm populair in die periode.
Deze ‘Various Sombras’ is ongetwijfeld een van de meest bijzondere verzamelaars die je in 2014 zult horen.
Bij Musiczine is er ruimte voor werkelijk alle muziekgenres: dat zetten we met de bespreking van dit plaatje extra in de verf! ‘Monsters!’ is een uitgave van het geschifte Kaotoxin Records en bevat een compilatie van nummers van zes verschillende grindcore-bands: Total Fucking Destruction, Department Of Correction, C.O.A.G., Miserable Failure, Unsu en Infected Society. Zoals de bandnamen en het bijzondere artword laten vermoeden, de herrie die we op dit plaatje horen is absoluut niet van de poes.
Zo is er Total Fucking Destruction met een extreme combinatie van metal, jazz en hardcore . TFD valt op met “Is Your Love A Rainbow”, misschien wel het meest toegankelijke nummer op dit schijfje.
Department Of Correction brengt razende mathcore doorspekt met een portie crust- en hardcore.
C.O.A.G. voegt dan weer een portie black metal toe aan hun compromisloze grindcore. Miserable Failure is met hun razendsnelle, agressieve stijl misschien wel de meest extreme band van de zes en dit wil gerust iets zeggen!!
De composities van UNSU hebben een opmerkelijke groove en dan is er nog de uiterst brutale hardcore met metalinvloeden van Infected Society. Van dit geschifte album zijn er amper 10000 exemplaren gedrukt. Wie er eentje op de kop wil tikken, kan dat via www.kaotoxin.com
Complete Singles Collected 1977 – 1979
Various Artists: Dangerhouse
Wanneer we spreken over Amerikaanse punkrock, dan is er waarschijnlijk geen label dat een belangrijkere rol speelde dan Dangerhouse Records. Het werd opgericht in 1977 en bestond slechts enkele jaren, maar heel wat muziek die ze uitbrachten was op zijn minst memorabel. Eind jaren 70 was er in California een stevige punkrockscène met schitterende bands waarvan de meeste een single uitbrachten op Dangerhouse Records. Zo waren er ondermeer The Avengers, The Weirdos, X, The Dils en Alley Cats. Sommige groepen werden grote namen, andere formaties brachten slechts 1 single uit...
Heel wat van de vinyl-platen die toen uitgebracht werden, zijn heuse collectoritems en verwisselen tegenwoordig via ebay en andere sites voor grof geld van eigenaar...
Munster Records en Frontier Records sloegen nu de handen in mekaar en maakten deze prachtige collectie van platen die al dertig jaar niet meer uitgebracht worden.
Diverse bands zoals Bags, Eyes, Black Randy & Metrosquad, Rhino39 en de hierboven genoemende namen brengen elk minstens 2 tracks en geven zo een prachtig tijdsdocument. De vinyl-uitgave inclusief prachtig artwork en uitgebreid boek telt slechts 1000 uitgaven. Daarnaast is er uiteraard ook de versie op dubbelcd.
Een musthave dus voor de oudere punkfans onder ons!
In augustus 2012 stierf één van de grootste namen binnen de wereldwijde punkrockscène: Tony Sly. Sly was vooral bekend door zijn werk met No Use For A Name en bracht de voorbije jaren eveneens enkele gesmaakte, akoestische solo-platen uit.
Een jaar na zijn dood is er deze indrukwekkende tribute-plaat met maar liefst 26 songs (33 als je er de digital bonus tracks bijneemt) van artiesten die zowel nummers van No Use For A Name als van Tony Sly coveren.
Zowat alle belangrijke punkrockbands van de voorbije 25 jaar zijn op deze plaat vertegenwoordigd:: Rise Against, Bad Religion, Alklaline Trio, Frank Turner, NOFX, Swingin Utters,The Gaslight Anthem, Yellowcard, Lagwagon, The Flatliners, Anti-Flag en vele anderen.
Een indrukwekkende lijstje dus en iedere luisteraar zal ongetwijfeld zijn of haar favoriete cover hebben. Voor ons waren dat de prachtige versie van “For Fiona” door Rise Against (met wat achtergrondvocalen van Jon Snodgrass), de Bouncing Souls-versie van “Homecoming” en “Via Munich”, de bijdrage van Teengage Bottlerocket.
Deze schijf toont echter vooral het talent van een begenadige songwriter met een bijzondere strot! Alle opbrengsten van ‘Songs Of Tony Sly: A Tribute’ gaan bovendien naar het Tony Sly Memorial Fund.
Pop/Rock
Sound City – Real to Reel OST
Diverse Artiesten – Sound City
Sony
Muzikale veelvraat Dave Grohl is de spil op deze ‘Sound City’ . De Sound City studio’s waren trouwens de huisvesting van Nirvana’s ‘Nevermind’ . Grohl maakt z’n debuut als regisseur met de documentaire van ‘Sound City , een soundtrack met een pak bevriende collega’s om eens lekker uit de bol te gaan en te jammen . Niks nieuws voor Grohl die eerder al een project als Probot op poten had gesteld .
Elf boeiende tracks, onder de noemer ‘pleasure rock time’, vinden we terug waarvan er toch een paar in het oog springen: met de heren van BRMC wordt sterk gestart “Heaven & all” , “If you can’t fix this” met Stevie Nicks ( Fleetwood Mac) die Patti Smith ergens doet opborrelen, een Foo Fighters of RATM princiep met “The man that never was” , het opbouwende “Centipede” met Chris Goss en Josh Homme en het afsluitende “Mantra” met Trent Reznor en (opnieuw) Josh Homme .
Een uitermate boeiende rockplaat waarbij de nummers werden aangepast aan de gasten. Leuke muzikale boel dus!
Wie een mooi beeld wil krijgen van enkele toonaangevende muziekbands uit het IJslandse Reykjavik is met ‘Backyard The Movie’ aan het juiste adres. In deze uitgave van uitgeverij Morr Music krijgen we zowel een cd als een dvd. Het ontstaan en het concept van deze dubbelaar is nogal bijzonder: muzikant Arni Runar Hooversson van de band FM Belfast nodigde 8 IJslandse bands waaronder de zijne uit in zijn tuin om er gedurende een aantal dagen op te treden. Bovendien inviteerde hij ook filmmaker Arni Sveinsson die de verschillende concerten registreerde. De mooiste momenten staan zo op deze dvd en tonen samenwerkingen tussen verschillende groepen met zeer uiteenlopende muziekstijlen. Daarnaast is er nog een cd waar alle bands die in de film passeren 1 of meerdere songs laten horen. Voor de volledigheid zijn dit de groepen: Borko, Sin Fang, Mum, Hjaltalin, Reykjavik!, Retro Stefson, Prins Polo en FM Belfast.
De uitschieter op de cd is zonder meer Borko (hij brengt als enige ook twee tracks) wiens lo fi ergens het midden houdt tussen de muziek van landgenoten van Sigur Ros en die van Beirut. Ook het nummer van Sin Fang klinkt zeer fijn en kan in diezelfde hoek gesitueerd worden. Het collectief Mum levert op zijn beurt een oersaai werkstuk wat ons steeds de skip-toets deed aanraken. FM Belfast levert een degelijk maar iets te voorspelbaar technonummer terwijl Reykjavik! een slordige mengelmoes brengt van diverse stevige muziekstijlen waaronder metal, garagerock en een scheutje hardcore. Retro Stefson en Hjaltalin leveren degelijke songs op zonder meer en tenslotte is er nog Prinspolo met een cover van “Underwear”, het nummer van FM Belfast dat in deze herwerkte versie een stuk beter is dan het origineel.
‘Backyard The Movie’ is een leuk initiatief en een mooie manier om je muzikale grenzen wat te verleggen.
Nederlands 
Français 
