Channel Zero is zowat hét Belgische uithangbord van de metalscene en heeft zich in de jaren negentig eeuwige roem toegeëigend met kanjers als “Black Fuel” en “Help”. Franky en co hebben al veel watertjes doorzwommen, hebben al hun drummer moeten afstaan. Telkens is de fenix uit zijn as herrezen. Zo ook nu …

In dezelfde jaren negentig traditie gaan ze nu serieus ‘unplugged’ de hort op. Ze ruilen hun typische ‘wall of sound’ en hun vertrouwde biotoop voor cultuurcentra. Met jazzpianist en componist Michel Bisceglia halen ze wereldklasse binnen en zijn ze zekerder van hun stuk. Franky komt het podium opgestoven, is niet verlegen om een kwinkslag en geint met het publiek  dat het geen naam meer heeft. Een wandeling door de loges is het resultaat. Datzelfde publiek bestaat vooral uit die hard fans, die helaas niet goed doorhadden wat hen te wachten stond. Naast de vaste kern met een nieuwe drummer die net iets te hard zijn best deed en te prominent aanwezig was, en de bovengenoemde jazztopper, omringt Channel Zero zich ook met een resem andere gastmuzikanten, waaronder een viertal prachtige deernes van violisten. Het oog wil ook wat.

Na een overbodig introfilmpje waarbij een of ander wit monstertje (Franky’s stem) zich uit een enge machine bevrijdt, opent Channel Zero met “Black fuel” en je voelt meteen dat het geluid én zijn stem goed zitten.
De visuals zijn bombastisch en nemen de aandacht weg van het muzikale gebeuren. Het publiek smult er wel wat van.
Ik miste wel wat begeestering en halverwege was er een dipje te bespeuren. Even dacht ik aan Level Zero. Gelukkig wisten Franky en co zich snedig te herpakken en lieten ze ons meegroeien naar een voorspelbare climax met “Help”.

Er werd gefluisterd dat dit concert werd geregistreerd. Benieuwd naar het resultaat.

Organisatie: Schouwburg Kortrijk, Kortrijk

Franky De Smet-Van Damme en de zijnen van Channel Zero waren in Luik begonnen aan hun 16-delig ‘In the City 2011’-tour programma, en lasten een tussenstop in op 09 december in de Factor (vroeger gekend als  Entrepot) te Brugge.

Als voorprogramma was het voor mijn onbekende, en later onbeminde Maudlin vastgelegd om de zaal op te warmen. Een klein halfuurtje mochten deze mannen hun best doen, maar het hoogtepunt van deze avond was uiteraard CZ, dus volgens de meeste aanwezigen mocht Maudlin het beste uit hun sloffen halen, veel verschil zou het toch niet maken.

Okay, metal was nu aan de beurt, en de openingstonen van “She Watch Channel Zero” van Public Enemy opende de helse rit van de avond…
“Fool’s Parade” werd direct daarna aan de man gebracht, en vooraan spatte het eerste gezellig samenzijn los! Franky DSVD, opnieuw met een zwarte handschoen en zijn haar rommelig op het eerste gezicht speelde een thuismatch, en dit was er aan te zien. Gepassioneerd, vol overgave en genietend van iedere crowdsurfer die op zijn podium belandde haspelde hij de songs op een uitstekende manier af.
Uiteraard stonden de shows in het teken van hun recentste album ‘Feed ‘em With a Brick’ en alle nummers, uitgezonderd “War is Hell” kwamen aan bod. Tracks als “Ammunition”, het 1^e liedje van de nieuwe plaat die op de setlist stond, het krachtige “Angel’s Blood”, het niet zo uitstekende “Hammerhead”, “Capital Pigs”, het ultra hitnummer “Hot Summer” die luidkeels werd meegezongen, “Ocean”, het melodische “In the City”, de met stop-start riffs volgepropte track “Guns of Navarone” en de logische afsluiter “Electric Showdown”. Alle nummers werden op een goeie manier gebracht door de bandleden, en het publiek had klaarblijkelijk deze songs al ettelijk keren meegebruld in hun zetel of slaapkamer! Dat het nieuwe album aanslaat als een bom moge hierbij duidelijk zijn.
Er werd uiteraard ook gegrabbeld uit de oude doos, een must voor de die-hard fans, en het oude materiaal zorgde voor het meeste animo mijn inziens bij het publiek.
Uit hun debuutalbum ‘Channel Zero’ werd gekozen voor het nummer “ No light (at the end of their tunnel)”, uit hun plaat van 1993 “Unsafe” werden krakers als “Suck My Energy”, het harde “Dashboard Devils”, “Bad to the Bone” die beenhard werd gebracht en een ware crowdpit uitlokte, het titelnummer “Unsafe” zelf, en de meest gekende hit “Help” (tevens een bis-nummer) door de boxen geblazen.
Het album ‘Black Fuel’ mocht zeker niet ontbreken waardoor “Fool’s Parade”, “Call on Me” en “Black Fuel” de setlist vervolledigden! Van het album “Stigmatized for Life”, tevens hun 2^e plaat die het levenslicht zag werd helaas niets gespeeld, en hiervan had ik toch ook wel degelijk een track willen horen. Tja, sommige keuzes zijn hard, en moeten aanvaard worden.

Het was een heftig feestje in de Factor, en tijdens het laatste bisnummer “Black Fuel” werden alle aanwezigen aangepord om de muzikanten te vergezellen on stage, een aanvraag die door de meesten met plezier werd ingewilligd, waardoor het leuk vertoeven was voor én achter het drumstel van Phil Baheux!!!

Nagenieten met de bandleden was nog mogelijk, want in het Brugs metalcafé ‘The Crash’ trakteerden de mannen nog enkele liters bier om hun show in schoonheid te eindigen. Uiteraard was ik aanwezig, een recensent moet nu eenmaal ook de euhm… minder leuke dingen ondergaan haha …

Pics van hun gig in Depot, Leuven http://www.musiczine.net/nl/fotos/channel-zero-08-12-2011/

Organisatie: Heartbreaktunes

We schrijven januari 2010. Na 13 jaar afwezigheid liet de Belgische metaltrots Channel Zero de AB 6 keer vol lopen voor wat een eenmalig heroptreden zou worden. Daarna deden ze zowat elk zomerfestival op de grondvesten daveren. Nu een jaar later kondigen ze de opname van een nieuw album aan, want Channel Zero is meer dan terug en heeft er zin in. Opwarmen voor de opnames doen ze met  een – weliswaar kleinere – reeks concerten in de AB in Brussel.

Deze AB was gezellig volgelopen met rock- en metalvolk van alle leeftijden. Zelf zochten we plaats nabij de p.a., waar we terloops vernamen dat het openingsnummer toonaangevend zou zijn voor het hele optreden. Niet veel later klonk de industrialgetinte intro van “Suck my Energy” door de boxen, gevolgd door het nummer zelf. Een geweldige start van Channel Zero, wat de AB meer dan apprecieerde.
Ze gingen op dat zelfde elan verder met gekende songs als “Unsafe”, “Heroin”, “Lonely” en “Bad To The Bone”. Daarbij viel sterk op dat Mikey Doling het gekapte gitaarwerk, typerend voor zijn ex-band Soulfly, heeft gewisseld voor eerder vloeiende riffs die beter bij de Channel Zero sound passen. Ook de zang van Franky De Smet-Van Damme zat beter dan in 2010, wat sterk opviel op de meezinger “Help”.
Toen vonden ze het tijd dat het publiek kon kennismaken met werk voor op het nieuwe album. Daarbij werd Channel Zero bijgestaan door een extra gitarist die Franky aankondigde als ‘Dirty Jerry’ van Noise Factory (Records?). De nieuwe nummers, waaronder “Hot Summer”, klinken hard en het publiek zag er wel graten in. Daarna ging Channel Zero hard verder met ondermeer “Misery”, “Run with the Torch” en “Fools Parade”, ondertussen bijgestaan door een lichshow (met pastelkleuren wat je niet verwacht op een metalshow) en een spectaculair lichtscherm.
Channel Zero nam dan een kleine pauze, maar liet het publiek niet te lang wachten. Het kreeg zelfs een leuke verrassing, want de band walste de zaal plat met het zalige “Walk” van Pantera, bijgestaan door gitarist Phil Demmel van Machine Head. Zowat de hele zaal ging uit zijn dak, terwijl het lichtscherm foto’s projecteerde als aandenken aan Dimebag Darrell. Het bleef er niet bij, want Franky haalde er ook keyboardspeelster Martha Peterson bij van Bleeding Through. Zij speelde heftig mee op een nieuw nummer “In The City”. Jammer dat de keyboards er nauwelijks hoorbaar in gemixt waren. En dat was misschien wel het enige storende element tijdens dit optreden, de sound was niet zoals we in de AB gewoon zijn. Te vaak verdwenen instrumenten op de achtergrond in een geluidsbrij.
Hierna volgde alweer een korte pauze. Maar het publiek bleef “we want more” schreeuwen en Channel Zero beantwoordde dat met “Black Fuel”, gevolgd door een alles verpletterend “Raining Blood” van Slayer.

Een jaar na hun terugkeer staat Channel Zero er sterker dan ooit en opgeladen om de studio in te trekken. We verwachten dan ook een sterk album en een reeks nieuwe concerten. Gaan we voor 7 keer een uitverkochte AB?

Organisaie: Ancienne Belgique, Brussel

Channel Zero is back in business… twintig jaar na hun oprichting, 6 albums en dertien jaar na de noodgedwongen stop, begonnen ze vorig jaar onder impuls van Marlon W. in een nagenoeg ongewijzigde bezetting te werken aan een reünie, nl. Franky DSVD, Tino DM en Phil B – enkel gitarist Xavier C moest afhaken door oortrauma, maar werd en verve vervangen door Mikey Doling (ex Soulfly).
Het kwartet onderscheidde zich, eiste hun plaats op binnen de Belgische metalscene, had de energie, de look en podiumprésence, maar strandde internationaal ondanks spraakmakende supports (Bodycount, Danzig, Kiss, Megadeth, Biohazard). Erg succesvol was de ‘Unsafe’ plaat (medio de jaren ‘90), met een handvol singles, die ook het rock-mindende publiek bereikte.
Een triomfantelijke reünie kun je achterna wel zeggen, want de zes concerten (oorspronkelijk was er maar eentje voorzien) waren in een mum van tijd uitverkocht. Ze wekten, naast de vroegere fans, de interesse op van de jonge metalheads. Ze bewezen op het podium dat hun terugkeer meer dan terecht was en vielen terecht over de tongen. Ze speelden een fris, gedreven, gebalde set die sterk en oorverdovend was … Meteen plaatsten ze zich middenin de huidige metal … en sloegen een bres, alsof er nooit een gapende leegte had bestaan.
12000 fans zagen de band aan het werk. Het is voor Channel Zero een hart onder de riem en is de aanzet van een geslaagde en happy return, met een nieuwe single, “Black flowers”, een gig op de GMM en de motivatie te werken aan nieuw materiaal. Het kwartet voelt aan dat ze meer dan ooit op dezelfde golflengte zitten … Ook weinig gezien was dat de ABbar goed verkochte. De stevige sound van Channel Zero smaakte des te beter met een stevige pot bier!

De lichten doofden … ”She watch Channel Zero” van Public Eenemy, de hiphopband van de eighties, het nummer waaraan de band destijds zijn naam ontleende, knalde door de boxen … Al subiet werd Channel Zero enthousiast onthaald. In de eerste minuten van opener “Black fuel” was de band afgeschermd van het publiek door een groot wit doek. We zagen de schaduw van de members, achteraan flitste de groepsnaam en er waren projecties van ruis en beelden vanuit een politiehelikopter. Toen het kwartet dan te zien was, werden ze meteen op handen gedragen. De AB barstte uit zijn voegen. Iedereen wou een glimp zien van de vier gespierde, afgetrainde kerels, wou een luchtgitaar vastnemen, het refrein met gebalde vuist mee scanderen, springen of skydiven, maw genieten van elke seconde Channel Zero.
De band zette er verder stevig de beuk in met het energieke “Heroin”: een catchy melodie, pompende, stuwende en dynamische ritmes, een diepe bas, ferme riffs en soli, gitaarexplosies, gevatte tempowisselingen en de helder overtuigende zang van Franky. We hielden Pantera en Metallica in het achterhoofd bij zo’n nummers. Het tempo hielden ze even hoog met “Back to the bone”, die elan kreeg door de snelle riffs, de opzwepende ritmes en waarvan het refrein luidkeels werd meegezongen. Ze deelden de ene na de andere mokerslag uit en waren top.
”Mastermind” klonk iets slepender, maar een snedige “Why” en een opbouwende “My self control” volgden, die sommige momenten explodeerden.
Alles viel in z’n plooi … de muziek … en de entourage van gesplitte projectie schermen, de verhogen waarop de groepsleden hun ding konden doen en een zanger die z’n publiek aanporde, voeling hield, alle kanten van het podium rond draafde en op de verhogen te zien was.
In een verschroeiend tempo hoorden we schurende versies van “Run WTT (With The Torch)”, “Unsafe” en “Dashbord devils”. Ze waren in de vier uithoeken te zien op het dreigende, bezwerende en mooi uitgesponnen “Call on me”. Ook de nieuwe song “Black flowers”, al hoog in onze Belgische charts, kon rekenen op een sterke respons. Het Nederlandse gitaarwonder Marcel Coenen (In Nederland een begrip met z’n instrumentale soms snelle gitaarmuziek) was de special guest en gaf de medley van ‘oudjes’ “Succeed or bleed” – “Inspiration to violence” en “No lights” cachet.
Na een korte pauze vatten ze de classics “Help”, “Fools parade” en “Lonely” aan, die de massa massaal meebrulde, en tot slot explodeerde al de samengebalde energie op “Suck my energy”. Wat een finalereeks! Het afsluitende “Man on the edge” was hierbij eerder een outtro van de anderhalf uur energieke, gebalde set!

Channel Zero moeten we anno 2010 stevig vasthouden. De overweldigende, keiharde set & sound toonde een band in bloedvorm, die sterk op elkaar was ingespeeld! Ze deden de adrenaline stijgen, de harten bonken, brachten genadeslagen toe en sloegen een krater binnen de huidige metal. Kortom Channel Zero is een must & lust to see!

Neem gerust een kijkje naar de pics

Organisatie : CNR ism AB