Het moest eigenlijk al een half jaar eerder gebeuren, maar eindelijk stond Liam Gallagher nog eens in België en wel in een nagenoeg volgepakt Vorst Nationaal. De man kwam er zijn nieuw album ‘Why Me? Why Not.’ voorstellen, al waren het vooral de klassiekers van zijn band Oasis die de zaal in vuur en vlam zetten. Van Brexit was er allesbehalve sprake, want Britten en Belgen brulden samen de stembanden aan gort en er vloog meer bier in de lucht dan er in de kelen werd gegoten. Qua sfeer neigde dit optreden dan ook naar een Oasisshow en ook muzikaal kon de band overtuigen.

Twisted Wheel deed in het verleden nog het voorprogramma van Oasis en ondertussen zijn ze nog steeds bezig, niet doorgebroken en het voorprogramma van een van de broertjes. Dat de band de status van support niet ontgroeid is, toont aan dat het er niet echt inzit en dat hoorden we ook. Er zaten wel enkele leuke liedjes bij die bepaalde mensen aan het zingen kregen, maar over het algemeen klonk het te generisch Britpop om ons over de streep te trekken. Fijn voorprogramma met punch dus, maar een eigen identiteit vonden we niet.

De laatste keer dat Liam Gallagher in België speelde, was dat in de AB. Ook toen was de zaal volgepakt en kreeg je te maken met uitbundige taferelen. In Vorst Nationaal waren die meer dan verdubbeld, alleen al door de nummers die tussen de optredens door werden gespeeld. Zo kregen The Jam en natuurlijk The Stone Roses iedereen warm voor ‘the man of the hour’. Met een gigantische ledwall achter hem verklaarde Liam meteen wat we konden verwachten: een rasechte “Rock ‘N’ Roll Star”.

In zijn gekende stijl toonde hij meteen aan dat hij er geen gras over zou laten groeien en inderdaad, de ene na de andere song volgde elkaar in sneltempo op. Aanvankelijk passeerden er vooral solonummers, die iets minder tot de verbeelding spreken dan een Oasissong. Toch konden “Shockwave” en “Once” het publiek laten meezingen. Vooral die laatste leek een heus anthem te zijn dat evengoed van Oasis’ makelij had kunnen zijn, want de emoties laaiden hoog op.
Toch waren het nummers als een “Morning Glory” die helemaal de vlam in de pan staken. Dat kan best letterlijk genomen worden, want ondanks de strenge controle op pyro, kregen we toch wat Bengaals vuur te zien. Het was niet het enige dat ons aan een voetbalmatch deed denken; ook de zangstondes en natuurlijk minder frisse mannen hadden hun aandeel in die vergelijking. En als het gisterenavond een voetbalmatch geweest zou zijn, dan had Gallagher met gemak heel wat gescoord.
Een hattrick in de bisronde bijvoorbeeld, waarbij de grootste klassiekers van Oasis bovengehaald werden. Hoewel, het waren vooral de meest rock ‘n’ roll classics die we mochten aanschouwen en zo bleven de melige nummers achterwege, wat ook wel eens leuk is. Ook koos Gallagher ervoor om enkele minder voor de hand liggende Oasissongs te spelen. Zo kregen we met “Columbia” een van de eerste Oasisnummers ooit en ook dat klonk heerlijk strak. Petje af dus voor de band die ieder nummer nauwkeurig en glad naar voor bracht.
Gallagher had dan ook heel wat muzikanten mee: zo waren er drie achtergrondzangeressen en meerdere gitaristen. ‘Als mijn broer dat doet, dan ik ook,’ moet hij waarschijnlijk gedacht hebben. Maar ook voorts waren er leuke extra’s te vinden. Zo mocht zijn zoon meedrummen op “The River” en kregen we bij iedere Oasissong Bonehead op het podium. Die legende zorgde onder meer in “Supersonic” voor verfijnd en strak gitaarwerk. Meer hebben we soms niet nodig om helemaal omver geblazen te worden.
‘Are there any Brits here?’ riep Liam bij het begin van zijn eerste bisronde. Het applaus was zeker luider dan toen hij vroeg of er Belgen waren, en dus kunnen we zeggen dat zijn populariteit geen grenzen kent. ‘Guess we’re still in Europe then,’ was zijn kwieke opmerking. Hij hield de bindteksten beperkt en liet de muziek spreken, al mocht het publiek ook eens een karaokemoment krijgen bij “Acquiesce”. Liam kan de hoge noten van Noel duidelijk niet aan en dus moest het publiek dat maar doen. Slim gezien, en gelukkig slechts beperkt tot één keer. Ook voor de critici op zijn hoge noten had de man nog een opmerking: ‘Fokkin’ wankers’. Typisch Liam en net omwille van zijn rechtdoor attitude is hij zo geliefd.
Door “Champagne Supernova” in een eerder stripped back versie te spelen in een eerste bis, leek de set op een zachte manier te eindigen. Maar Liam wilde nog eens knallen en dus mocht “Cigarettes and Alcohol” de zaal een laatste keer in brand steken. Het werkte en met een knallende solo en meebrullende zaal verliet Liam, ondertussen met een kap op zijn hoofd, de zaal.

De zanger had duidelijk geen last meer van zijn stem die het enkele dagen begaf en bracht een erg strakke set, die de Oasisvibes van de hoogdagen terug opwekte. Ook zijn eigen nummers pasten perfect in het geheel, en dus kunnen we zeggen dat Liam het qua populariteit zeker haalt van zijn broer.
Een reünie was nog nooit zo dichtbij als nu en we hopen dat het er binnenkort van komt. Wie alvast dichtbij een Oasisconcert wilt komen, sleept best zijn ticket voor Werchter in de wacht. Want daar speelt Liam Gallagher ook en we stellen voor dat je je stembanden daarvoor goed insmeert.

Setlist: Rock ‘n’ Roll Star (Oasis) – Halo – Shockwave - Wall of Glass - Come Back to Me - For What It’s Worth - Morning Glory (Oasis nummer) - Columbia (Oasis nummer) - Stand by Me (Oasis nummer) – Once - Why Me? Why Not. - The River - Gas Panic! (Oasis nummer) - Live Forever (Oasis nummer) - Acquiesce (Oasis nummer) - Roll With It (Oasis nummer) - Supersonic (Oasis nummer) - Champagne Supernova (Oasis nummer) - Cigarettes & Alcohol (Oasis nummer)

Met dank aan Dansende Beren http://www.dansendeberen.be

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/concert/vorst-nationaal-brussel/liam-gallagher-08-02-2020.html

http://www.musiczine.net/nl/foto-s/concert/vorst-nationaal-brussel/twisted-wheel-08-02-2020.html

Organisatie: Live Nation

‘Oasis light’, zo zou je het concert van Liam Gallagher in de AB het best kunnen omschrijven. De frontman van de ter ziele gegane band neemt geen blad voor de mond en dat was ook in de AB niet anders. Gallagher bracht maar liefst negen nummers van Oasis, een fan zou voor minder watertanden. Dat zijn eigen nummers hierdoor wat uit de boot vielen, nemen we er graag bij.

Openen mocht The Sherlocks, een Britpop band pur sang die meteen de toon zette voor de avond. Gitaargerichte aanstekelijke rock nummers, dat is het recept van deze band. Vier jonkies die alles geven en na het horen van één refrein, kan je meteen meezingen. Het enige nadeel aan de band, is dat de nummers soms te veel van hetzelfde zijn. Iets meer diversiteit in de muziek en we zien het wel goed komen met The Sherlocks.

Vrijdag lag Liam nog in bed, geveld door ‘The beast from the east’, maar op 7 maart staat hij met een grote air over zichzelf een uitverkochte AB te entertainen. Dat doet hij helemaal zelf, hij heeft dan wel een band met zich mee, het is vooral hij die het optreden draagt en laat exploderen. Dat gebeurt al van bij het begin wanneer “Fuckin’ In The Bushes” door de speakers knalt. Liam laat er geen gras over groeien en de band begint met “Rock ‘n’ Roll Star”. De vlam gaat meteen in de pan en het oudere publiek leeft zich uit al is het alsof iedereen achttien jaar oud is.
Oasis mag dan dood zijn, we kregen in de AB toch een klein smaakje van hoe een Oasis concert moet geweest zijn. Constant ambiance en vooral iedereen die blijft zingen. Toch gaat de sfeer al snel verloren als Liam zijn eigen solo nummers begint te spelen. “Greedy Soul” laat de euforie van “Morning Glory” meteen varen en brengt ons meer charisma van Liam. Wat hier ook opvalt, is dat het geluid niet altijd even optimaal is. Liam laat dan ook duidelijk zijn ongenoegen meermaals blijken aan de geluidsman, tevergeefs. De gitaren blijven gedurende het volledige concert iets te stil en de galm op de stem van Liam is soms echt storend.
Gelukkig kwam niemand hier om een uitmuntende zanger of band aan het werk te zien, nee het publiek wilde zijn jeugd herbeleven. Je zou het kunnen omschrijven als een voetbalwedstrijd waarbij Liam de topschutter is en iedereen zijn naam blijft scanderen. Tussen de nummers door zong het publiek dan ook zijn beste anthems. Een karaokebar was nooit ver weg. Soms zong het publiek zelfs luider dan de frontman en hoorden we totaal zijn stem niet meer. Iedereen amuseerde zich dus te pletter, al was dat vooral tijdens de Oasis songs.
Liam liet zijn goed hart zien en droeg ook sommige songs op aan verschillende mensen. Zo wenste hij ons geluk op het WK voetbal en speelde hij “Some Might Say” voor Vincent Kompany en Kevin De Bruyne. ‘this one is for the witch’ ging dan weer over de vrouw van zijn broer die volgens Liam de reden is dat er nog geen Oasis reünie is. “Come Back To Me” moest hem terugkrijgen. De gitaar die normaal heel frequent is in dit nummer, viel hier uit de boot. Ook de stem van Liam Gallagher was bij de kalme nummers uit zijn debuutalbum niet altijd even zuiver. Dat vergaven we hem wel meteen toen hij met nummers als “Slide Away” of  “Be Here Now” toonde dat zijn stem eigenlijk dient om echte rocknummers te brengen.
Het valt wel op hoe sterk de nummers van Oasis zijn in tegenstelling tot de solonummers van Liam Gallagher. Dat merk je nog meer tijdens de liveshow, een Oasis song is tien keer straffer. Dat had Liam ook wel door en zijn bisronde was er één waar de gitaar centraal stond. “Supersonic” kon rekenen op euforie, “Cigarettes & Alcohol” toonde hoe een rockster zoals Liam leeft (zonder een theetje die hij zelf moet zetten) en “Live Forever” beloofde ons dat we voor altijd zullen leven.

Liam mocht op woensdag dan niet op zijn best zijn, hij verklaarde na de show dat hij wat ‘moody’ was, de show die hij neerzette, wist iedereen heel hard te appreciëren. Oasis was voor heel even weer terug, al mist het natuurlijk de muzikaliteit van een sterke band. De frontman is nog steeds zijn streken niet verloren, zoveel is duidelijk. Door veel attitude te brengen, ‘badass’ om te gaan met zijn maracas en vooral strakke nummers te brengen, was hij weer zijn uitgesproken zelve. Zet dit op een festival , Rock Werchter, en we garanderen dat de weide ontploft.

Setlist: Rock ‘n’ Roll Star - Morning Glory - Greedy Soul - Wall Of Glass - Paper Crown – Bold - For What It’s Worth - Some Might Say - Slide Away - Come Back To Me - You Better Run - Universal Gleam - Be Here Now – Wonderwall – Supersonic - Cigarettes & Alcohol - Live Forever

Met dank aan Dansen,de Beren http://www.dansendeberen.be

Organisatie: Live Nation