Elliott Smith - Steven Paul Smith – geboren 6 aug 1969, gestorven 21 oktober 2003 in Californië. Deze Amerikaanse singer/songwriter viel op met de singles “Miss Misery” (uit de film ‘Good Will Hunting’) en “Waltz 2”. Medio de jaren ’90 bracht hij puik platenwerk uit met ‘Either/Or’, ‘X/O’ en ‘Figure 8’. Z’n muzikale stijl: weemoedige songs met een ’60’s gehalte die subtiel gearrangeerd zijn met full band of intiem, pakkend klinken door gitaar en z’n dromerige, warme stem. Maar vijf jaar terug maakte hij een eind aan zijn leven.
Tim Vanhamel, artist in residence’ in de Trix dit jaar, fungeerde als ‘host’ voor een hommage aan Elliott Smith. Naast de songs die hij met z’n band bracht, had hij enkele vrienden - muzikanten (Pascal Deweze, Bert Ostyn , Elkie Vanstiphout en Yannick van Pornbloopers) uit Antwerpen en Gent uitgenodigd om een ode te brengen aan het oeuvre van Smith.
Het was alvast geen makkelijke klus om het sentiment en de gedachtekronkels van deze kwetsbare songwriter voor de fans te spelen. Een ‘nice try’ was de conclusie van de avond, niet meer dan dat.
Vóór de start zagen we eerst een korte documentaire, ‘a day in the life of’ Elliott Smith. We zagen Vanhamel & artists een goed aan uur aan het werk. De artiesten hadden zich duidelijk verdiept in Smith’s werk en probeerden de juiste stemming van het intens gevoelige gitaarspel en mans emotievolle stem zo sterk mogelijk te benaderen. Ze speelden een afwisselende, gevarieerde set van poprock en sober ingehouden materiaal.
De solomomenten van Pascal Deweze en Bert Ostyn creëerden de beste sfeer, met songs als “Angel in the snow” en “Needle in the hay”. Deweze speelde zelfs een eigen compositie om Smith’s dwarrelende leefwereld te weerspiegelen, wat een intense spanningsboog verwezenlijkte tussen artiest en publiek. Yannick van Pornbloopers ondernam een moedige poging om “Stupidity tries” en “Baby Britain” (twee ingenieuze nummers van opbouw en intensiteit!) te spelen.
Tim stopte met z’n band “Sweet Adeline”, “Bottle up & explode” en “Amity” in een krachtiger en strakker jasje: Maar Tim is spijtig genoeg niet de beste zanger; z’n stem was soms te onvast om composities als “Waltz 2”, “Between the bars” en “No name” te kunnen dragen. Op z’n gitaar kon hij er een eigen swing aan geven.
Maar de passie voor muziek van deze bekende artiesten aan het adres van Elliott Smith leverde de ‘tribute show’ een verdiende pluim op!
Organisatie: Trix, Antwerpen