Geef op You Tube de namen Azealia Banks en Karl Lagerfeld in en je stoot op een filmpje uit januari 2012. De 23-jarige rapster uit Harlem, New York, met zwart-blauw haar en gekleed door de iconische modeontwerper, brengt een zeer explosieve versie van haar hitsingle “212” (de song met waarschijnlijk de meeste herhalingen van het woord “cunt” ter wereld) in een waarschijnlijk prachtige zaal in Lagerfelds chateau.
De setting, enkel verlicht met kaarsen en de zachte rodetinten van het minipodium, toont een zeer divers publiek van op en af lopende obers, een paar mannen die in een hoek staan te dansen, een hoge concentratie van Ipad filmende vrouwen, zeer stoïcijns kijkende bodyguards en een nog meer stoïcijns uitziende Lagerfeld met hoge kraag. Banks staat er zeer zelfverzekerd bij en grijnst hier en daar ironisch naar het publiek.
Banks, een net geen twintiger die na haar afgebroken studies aan de LaGuardia High School of Performing Arts in Manhattan (de “Fame”school bekend van de gelijknamige film en serie van de jaren 80) en twaalf stielen en dertien ongelukken-castings in musicals, tv-series en films en een job in een stripclub in Queens stilt haar creatieve honger door het schrijven van zeer expliciete raps, zoals “212” die ze zelf in het najaar van 2011 op het internet gooit. De rapster komt in een stroomversnelling terecht van noteringen in Europese hitlijsten, samenwerkingen met Lady Gaga en Kanye West, ontvangt awards als New Style Icon op de Billboard Awards en krijgt meer en meer gigs te pakken op modeshows van de allergrootsten.
Begin 2012 kondigt Banks haar debuutplaat ‘Broke with expensive taste’ aan, maar dan gaat het opeens zeer moeizaam. De samenwerking tussen de platenmaatschappij Polydor/Interscope en de rapster is zeer slecht en uiteindelijk, in de zomer van 2014, is het contract verbroken en wordt de tournee begin dit jaar uitgesteld. Ze is echter nu vrij en kan ze doen wat ze zelf voor ogen heeft en start ze opnieuw op.
Met die overwinningsmentaliteit komt de bloedmooie rapster op in de zeer stemmige en zacht verlichte Concertzaal van de Vooruit, nadat Slongs Dievanongs een verrassend goed optreden als voorprogramma heeft gegeven (wat is de medezangeres Flex de spitting image van Blondie in haar jonge jaren) . Bekend om de meest crazy stage outfits is Banks nu gekleed in een strak zwart plastic top met buik bloot en een kort, wijd rokje (ze roept na het eerste liedje al om de windblazers op het podium stil te leggen omdat haar ‘pooch’ direct te zien is). Het is een echt elegant en stijlvol plaatje om te zien. Banks wordt geflankeerd door twee sassy dansers die de ene jaren 90 Vogue dance move na de andere doen. Een meter hoger staat de dj achter zijn mixtafel, met naast hem aan beide zijden de achtergrondzangers, elk in zwarte kniebroek, met hun eigen dansbewegingen. Het start direct goed met “Fierce”, een zeer zware beat begeleidt de enorme flow van Banks, die echt wel zeer goed kan rappen en elke tekst er zo moeiteloos uit krijgt.
De rest van de set dendert met die hypnotiserende combinatie van snoeiharde beats en haar geconcentreerd gerap vooruit, met songs als “Chips”, “Bad Bitches Do It”, “Heavy Metal and Reflective”, “Count Contessa”, “1991” en een versnelde “ATM Jam”, haar samenwerking met Pharrell Williams.
Soms zijn de songs zeer kaal en minimalistisch, evenveel gaat ze zeer agressief te werk en schreeuwt ze door een megafoon.
Opgelucht bedankt ze het zeer diverse publiek en werkelijk alle geaardheden zijn ook aanwezig. Banks zelf is biseksueel, maar laat zich eigenlijk gewoon in geen vakje stoppen. “Your lady” start ze a capella op en hoor je voor het eerst wat een pure en soulvolle zangstem ze heeft. Na drie kwartier sluit ze een prachtig en opvallend volwassen optreden af met haar meest bekende liedjes “Liqourice” en “212”.
Organisatie: Live Nation