Field Music, de band uit Sunderland UK, van de broers David en Peter Brewis, verwerken hun muzikale ideeënrijkdom in een geheel van indie, progrock en droompop. De broers zijn studiotechneuten  en meesters in het brengen van ingenieus , knappe songs door fijne , meesterlijke arrangementen .  Een sterk staaltje songschrijverstalent die een toegankelijke als grillige sound produceren . Hun materiaal wordt gekenmerkt van een dromerige inhoud,  heeft een lichte groove of ondergaat onverwachtse wendingen  en houden van een vleugje experiment . Diverse stijlen kruisen elkaar in een funkend dampend ritme .
Op die manier komen we hier beetje XTC , Prince, Bowie en Television tegen. “The noisy days are over” , is er al meteen eentje om te lijsten, en iets verder koesteren we het smachtend funkende  “Same name”. Fascinatie alom , een uurtje lang , waarbij je hun muzikale rijkdom over je heen moet laten gaan.

Field Music, de band uit Sunderland UK, van de broers David en Peter Brewis, verwerken hun muzikale ideeënrijkdom in een geheel van indie, progrock en droompop. De broers zijn meesters in het brengen van een concept vs soundtrack . Het duo onderstreept hun songschrijverstalent in ingenieus , knappe songs. De eerste drie songs gaan zo elkaar over. Maar in z’n geheel vergt hun materiaal een forse inspanning.
Op de nieuwe plaat ‘Plumb’ vinden we een vijftiental composities terug , die rijkelijk gearrangeerd kunnen zijn ; ze zijn niet direct toegankelijk en makkelijk , maar fascineren door de eigenwijs mooie aanpak.
Een muzikale trip die o.m. XTC, Pink Floyd en Brian Eno aan elkaar doet rijgen.