Flat Earth Society - Grensvervaging in het jazzgenre - Absurditeit tot kunstvorm
Al meer dan twintig jaar zorgt Flat Earth Society voor licht gestoorde jazz. Op de diverse podia worden ze sterk ontvangen; ze brengen een soort ‘veelkleurige spazz jazz razzmatazz’. 'Boggamasta I' (2017) was meteen een hoogtepunt. 'Boggamasta III' (waar ‘II’ is gebleven is een raadsel) bewandelt verder dit muzikaal pad. De band verloochent hun roots niet en tast de grenzen af. Met de recensies van 'Boggamasta' https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/68214-boggamasta - en 'Boggamstat III' https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/82695-boggamasta-iii besteden we de juiste aandacht aan dit bijzonder gezelschap.
"FES Orchestra is een 15-koppig orkest onder leiding van Peter Vermeersch, dat constant in ontwikkeling is, zijn huid blijft afwerpen en vooral floreert op een podium. De muzikanten lappen de genreregels aan hun laars en verbluffen het publiek steevast met een kleurrijk uitdagend programma dat een Belgische eigenzinnigheid eer aan doet" , staat er in de biografie. Flat Earth Society bevestigde het live vanavond.
Een goed vol gelopen zaal zag een uitgebreid combo aan top muzikanten, ‘Frank Zappiaans’- gewijs, absurditeit tot een kunstvorm te verheven binnen een breed kader. Hier borrelt de improvisatie naar boven. De blazers sectie krijgt de gelegenheid om vooraan het podium een leuke solo te spelen, en binnen deze omkadering zorgt het totaalplaatje voor de nodige magie. Eenieder heeft een even belangrijke rol.
Iedereen speelt vol overgave. De drum en de percussie staan in het midden van het podium opgesteld. De vocals en de grappige bindteksten zijn een meerwaarde.
Onverwachte wendingen sieren. In die groovy jazz wordt er voortdurend geëxperimenteerd, ter plaatse gaat men een andere richting uit tot hilariteit van de andere muzikanten.
Iedereen geniet van dit spektakel . Een ondernemende, avontuurlijke aanpak, die de comfortzome van het genre verlaat dus. Wat een totaalbeleving. Bijna twee uur lang houdt Flat Earth Society zijn publiek in de ban.
Dit klinkt puur , oprecht , spontaan, speels , improviserend, vanuit het hart … Flat Earth Society onderstreept nogmaals het volgende: Grensvervaging in het jazzgenre - Absurditeit tot kunstvorm!
On Stage: David Bovée (elektrische gitaar, zang & electronix), Peter Vermeersch (klarinet, zang & electronix), Mirko Banovic (elektrische bas), Kristof Roseeuw (contrabas), Peter Vandenberghe (keyboard en piano), Teun Verbruggen (drums), Wim Segers (percussie en zang), Benjamin Boutreur (altsax), Michel Mast (tenorsax), Martí Melià (tenorsax), Bruno Vansina (baritonsax en fluit), Berlinde Deman (tuba en zang), Bart Maris (trompet), Pauline Leblond (trompet en zang), Peter Delannoye (trombone) en Marc Meeuwissen (trombone).
Organisatie: Cultuurcentrum Sint-Niklaas + De Casino, Sint-Niklaas (ism Stilletto)
Al meer dan twintig jaar zorgt Flat Earth Society voor een portie licht gestoorde jazz, die op de diverse podia sterk wordt ontvangen; een veelkleurige spazz jazz razzmatazz. ‘Boggamasta I’ (2017) was meteen een hoogtepunt. ‘Boggamasta III’ (waar II is gebleven is een raadsel) bewandelt verder hun gekend muzikaal pad.
De band verloochent hun roots niet en durft grenzen af te tasten en te verleggen. De groovy sounds blijven mooi overeind en de improvisatie zorgt voor avontuur. Het is een soort avant-garde in het genre, waarbij registers worden opengetrokken, chaos wordt gecreëerd om dan terug gemoedelijk te klinken. Wat een tempowissels. Flat Earth Society vat het muzikaal zo mooi samen. Luister maar eens naar “Sit Rise” , “What” en “Bury the corn”.
Trouwens, “What” is een lekker meeslepende song; op poëtische wijze wordt je hart beroerd, Hier ademt een Frank Zappa sfeertje. . “Slave Driver” is een mooie, overtuigende afsluiter.
Flat Earth Society is een avontuurlijke band; voor wie houdt van jazz met een hoek af , is bij hen aan het juiste adres.
Tracklist: 1. Dust From The Stars 2. Trust In Me 3. Cryptoman 4. Sit Rise 5. What 6. Carbon Based 7. Bury The Corn 8. Moog For You 9. Breathe In The Color Pink 10. Slave Driver
‘Boggamasta’ is het nieuwe project van David Bovée en Flat Earth Society. Geen jazz en ook geen wereldmuziek, maar een indringende cocktail van Think of One en Flat Earth Society in een vertimmerde versie.
Bovée was de eerste gitarist van Flat Earth Society, maar verliet na een viertal jaar de band om volledig voor zijn band Think of One te kunnen gaan. Voor hun veeltalige smeltkroesmuziek werkte Think Of One samen met keelzangeressen uit Groenland, Gnawa-muzikanten uit Marokko en Braziliaanse virtuozen. Peter Vermeersch is de componist en bandleader van Flat Earth Society, een 15 man sterke band die bekend staat om zijn losgeslagen sound. Vermeersch was oa. ook de producer van het eerste dEUS-album, schreef muziek voor danstheater, en was de stichter en bezieler van X-Legged Sally.
Wereldmuziek an sich was nooit Vermeersch’ ding, maar toen Theater aan Zee in 2013 beide heren uitnodigde om aan de slag te gaan met een ensemble Gambiaanse muzikanten, werd de experimenteerdrang wel heel groot. Ze trokken naar Gambia en leefden en werkten er tussen de lokale muzikanten gedurende een aantal weken. Uiteraard lag de focus op het project, maar het begon te kriebelen om samen nog eens iets te doen. De inspiratie kwam al snel. In Gambia zagen ze de ondertussen weggestemde leider van het land paraderen in de straten van Banjul. Bovée en Vermeersch gingen aan de slag met het idee van de ‘Boggamasta’ (verbastering van burgemeester), schreven samen nummers en bedachten rauwe en kritische teksten.
De bezetting en het instrumentarium werden aangepast: geen akoestische piano, geen vibrafoon, geen partituren. Pierre Vervloesem schakelde over op elektrische bas en zorgt samen met Teun Verbruggen op drums, Peter Vandenberghe op keyboard en Kristof Roseeuw op contrabas en viool voor een stomende en groovy ritmesectie. Dat gezelschap werd nog aangevuld met blazers, veel blazers.
Het resultaat is een soort Afrikaanse bigband-swing met veel ruimte voor experiment en soms zelfs een streepje gospel. Voor wie nog nooit gehoord heeft van Think Of One of Flat Earth Society, denk aan ‘Atomium Pluto‘ van de Ugly Papas, aan El Tatoo Del Tigre of het meest experimentele werk van dEUS en je zit al een beetje in de juiste richting.
De ritmes op dit album gaan alle kanten tegelijk op, maar vormen toch een zeker geheel. Uitbundige African inspired jazz, dat is het ongeveer. Jammer dat de teksten soms zo vervormd zijn dat je niet meer kan volgen.
Flat Earth Society ft Mauro Pawlowski - Ham sessions - 'Terms of Embarrassment’
Flat Earth Society
Gentse binnenstad
Gent
2016-05-16
Bob De Rijcke
Niet de ‘wonderbaarlijke’ combinatie AC/DC met Axl Rose, maar wel het veel aantrekkelijker team van Flat Earth Society met Mauro Pawlowski lokte ons op een welverdiende congé pinkstermaandag uit onze luie zetel! De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we eigenlijk al heel goed wisten wat deze combinatie te bieden had. Pakweg twee jaar geleden bracht Flat Earth Society, het 15-koppige collectief rond Peter Vermeersch, samen met onze sympathieke Limburger en duiveltje-doet-het-al, Mauro Pawlowski reeds voor de eerste keer hun ‘Terms of Embarrassment’ op de planken. Dit 'project' was hun gezamenlijke hommage aan wijlen nonkel vlees, Frank Zappa. Niet verwonderlijk, gezien de muzikale output -laat het ons gemakshalve 'jazz' noemen, maar het gaat VEEL verder dan dat- van zowel de Society als voorganger X-Legged Sally (90’s) altijd al heel gevaarlijk dicht in de buurt van planeet Zappa vertoefde, en dat ook de heer Pawlowski zijn lichte adoratie voor De Snor der snorren nooit onder stoelen of banken heeft gestoken. We zagen de big band twee jaar terug niet minder dan 3 keer met hun ‘Terms of Embarrassment’ project en waren er elke keer iets meer van onder de indruk.
2015 spendeerde het gezelschap grotendeels aan ‘Revue Ravage’, een samenwerking met o.a. Tom Lanoye & Josse De Pauw, maar groot was het enthousiasme, toen we hoorden dat het ‘Terms’ project dit voorjaar alsnog tot een CD release leidde en dat het gezelschap, inclusief Mauro terug op de hort ging voor een aantal optredens ter promotie hiervan. Een eerste CD release show was maart ll. in de Bozar, en op Pinkstermaandag was centrum Gent de plaats van afspraak : ‘En petit commité’ op het gezellige Gentse binnenstad jazz festivalletje ‘Ham Sessions’. Het sfeervolle decor voor de sessies was de achtertuin van een Gentse stadswoning, ten huize van Michel Mast, FES saxofonist en tevens organisator van wat toch al de 11e editie blijkt van dit kleinschalig jazzgebeuren.
De 'Terms of Embarrassment’ is een hommage aan Zappa! Enkele covers, maar verder vooral eigen composities, geschreven in de geest van wijlen nonkel Frank en met een vettige knipoog naar diens meer jazzy output (Voor de kenners : lees “Hot Rats”, “Waka-Jawaka”, of grote en kleine “Wazoo” toestanden). Een halve minuut ver in opener “Me standard, you poor” wisten we alweer waar FES voor staat : Een perfecte en goed geoliede machine die ons trakteert op een stomende cocktail van opzwepende blazers, kronkelende gitaren en inventieve percussie, doorspekt met een gezonde dosis humor en enkel voorzien van de nodige vocale omlijsting wanneer de muziek erom vraagt ! Gelegenheidsvocalist Mauro mocht zich bewijzen in “Take your clothes off when you dance” en kon zich vooral ten volle uitleven in een knettergek “City of tiny lites”, beide FZ covers, maar welig gedrenkt in die typische FES marinade en met VEEL ruimte voor Zappa styled gitaarsolo's van zowel Mauro en vaste FES gitarist Pierre Vervloesem. “Solitude” was dan weer een ‘nieuwe’ FZ song : Geschreven door het muzikale genie zelf, maar geen cover, wegens nooit door hem zelf opgenomen. Een rustpunt in de set bleek het : geen weirde jazzy toestanden hier, maar een vrij rustig duetje tussen Mauro en FES ‘tubaiste’ Berlinde Deman. De song illustreert duidelijk ‘s mans voorliefde voor 50’s doowop en vintage R’n’B, destijds een soort rode draad doorheen Zappa’s platen.
Flat Earth Society aanschouwen blijft vooral uitermate spannend : Zowel voor wie de band al enige tijd volgt, als voor wie een eerste keer het FES fenomeen meemaakt, geldt steeds ‘Expect the Unexpected’! FES staat voor een uitbundig muzikaal spektakel dat bol staat van de onverwachte wendingen en instrumentaal vernuft. 'Abracadabra' was zo een grillig huzarenstukje, een opeenvolging van muzikele capriolen, nooit wetende wat een volgende passage zal brengen, maar toch resulterend een prachtige coherente ‘song’. In “Random riffs” werd gepoogd om enkele tientallen FZ gitaar & brass 'riffs' in één 4 minutensong te proppen. Laten we het geen medley noemen, maar veeleer een 'compact carrièreoverzicht', een waar feest van (h)erkenning voor de Zappa fans en bovenal een uitdaging om uit te vissen wat er allemaal de revue passeert.
Het grotendeels ingetogen (op de 5 minuten middenin na!) “Ahmad & Juan” is het pareltje in de 'Terms' set. Pet af voor drummer Teun Verbruggen die dit meesterwerkje met subtiel drumspel gaandeweg naar een hogere dimensie tilt. Gestaag opbouwen naar een climax, met blazers en gitaar, en dan even gestaag terug afbouwen naar een geruisloze finale. Subliem! Daar lijnrecht tegenover stond afsluiter “Rescue shuffle” : Een instrumentale en vocale (Mauro & percussionist Tom Wouters!) apocalyps! Denk aan wat Mauro deed met zijn eigen Gruppo Pawlowski : Hier met een exploderende 'Full throttle' big band in plaats van een klassieke bas-gitaar-drums rockband, maar qua intensiteit en kracht : Hetzelfde of zelfs nog heviger !!!
Missie alweer geslaagd. Rest mij nog één ding te melden : 10 juli, Bijloke, Gent Jazz, Mainstage : Mis ze niet !
Setlist : Me Standard, You Poor - Random Riffs - Chrimatistikology - Graveyard Scuba - Take Your Clothes Off When You Dance - Abracadabra - Drstikova Polevka - Ahmad & Juan - City of Tiny Lites - Rescue Shuffle
Org: Ham sessions
Nederlands 
Français 
