AB, Brussel programmatie + infootjes

AB, Brussel programmatie + infootjes Concerten 2024 23-11-24 – Roos Rebergen + Sunsunorchestra 30-11-24 – The Chats, The Prize 01-12-24 – Inez (Org: Gracia Live) 01-12-24 – Bury tomorrow, Make them suffer, Thornhill, As everything unfolds 03-12-24 – Zara…

logo_musiczine_nl

Cactus Club, Brugge - concerts

Cactus Club, Brugge - concerts 2024 20-11 Owen Pallett 21-11 Nouvelle vague , Marine Quéméré 22 + 23-11 Compact Disk Dummies, Soft analog 24-11 Remembered for a while – the days of Nick Drake (ism Cultuurcentrum Brugge) 28-11 Aaron Blommaert , Rosann (Org:…

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Search results (11 Items)

Goose

Goose - Waarom Goose de beste live act is

Geschreven door

Goose - Waarom Goose de beste live act is
2022-03-31 + 2022-04-01

Met hun nieuwe ‘What you need’ herschrijft Goose zichzelf en kiest onder de auspiciën van de producent Jason Falkner voor wat meer melodie en tegelijk een wat rauwere sound en vindt Dave zijn oerliefde voor de gitaar terug. Sorry voor het cliché, het is een groeiplaat geworden met zowaar pareltjes en het bewijs dat ze ook nog eens voortreffelijke songsmids zijn. Benieuwd hoe de cleane productie zich zal vertalen tijdens de voorstelling in de AB.

Wat meteen opvalt is dat de nieuwe nummers als een huis naast het oudere werk staan en dat er geen milligram aan explosiviteit wordt ingeboet. Met andere woorden, orkaan Goose raast door de AB, pakt bij de eerste noten het publiek in, zag dat het goed was en overwon. ‘Eat your heart out’, twijfelaars.
Het zijn de besten die zich nog verbeteren. Dave, Tom, Bert en Mike mogen er dan wel eenvoudige Lads uit Kortrijk uitzien, maar weten als geen ander het publiek op te stomen, dat alweer mag genieten van een extreem goede sound en een joekel van een lichtshow (die lichtman moet een wereldwonder zijn), een uitgekiende setlist en vooral sterke songs. De gitaar keert meer terug, ze spelen gitaar op synthesizer, toets op gitaar, gitaar op bas, bas op drum en ga zo maar verder. En ja, daarom zijn ze ook na twintig jaar nog steeds toonaangevend en tevens de beste live act in ons land.
Mijn Kortrijkse helden maken ook van de nieuwe nummers andere, betere en vooral meer stomende versies.  Naast de elektronica hebben Goose duidelijk hun liefde voor gitaren teruggevonden en weten deze ook perfect te combineren. Hebben ze na het bijsturen van hun formule alweer een nieuw genre uitgevonden? Ja dus. Zoals ik al schreef, het zijn de besten die zich nog verbeteren.

Opener “Whet you need’ knipoogt naar Daft Punk, om dan meteen met het strakke “Trip” de eerste mokerslag toe te dienen. Tom en Dave halen hun bas en Flying V boven en doet ondertekende kwijlen. En ga zo maar verder. Verschillende genres en verwijzingen naar de grootheden uit de jaren 80 en 90 (Gary, Depeche, …) worden samengebracht en blitzkriegsgewijs afgevuurd met een stuwende, stomende, pompende, pulserende en zweterige ritmesectie.
Naadloos en met de vingers in de neus wordt het stormniveau bereikt met hun klassiekers “Bring it on”, “Can’t stop me Now”, “Words” en “British Mode”. Het feest gaat maar door en boet geen seconde in. Na het niet te missen “Synrise” en de uitstekende gitaarriff op “Black Gloves’ worden we boordevol energie huiswaarts gestuurd.

Echt gemeen om mensen zo van hun sokken te blazen.

SETLIST: What You Need / Trip / So Long / In The Air / Control / Call Me / Come Home / Bring It On / Can't Stop Me Now / Words / British Mode // Holding Hands / Synrise // Black Gloves

Pics homepag @AB

Organisatie: Ancienne Belgique, Brussel ism Live Nation

Goose

Goose – In één woord Perfect

Geschreven door

Goose – In één woord Perfect
Goose
Lotto Arena
Antwerpen
2016-10-28
Lode Vanassche

Goose - Prima Passionele Professionele Performante Prachtige Pakkende Perfecte Partyende Piekende Platslaande Pleasende Ploffende Goose

“Beste Dave, beste Tom, beste Bert, beste Michael,

Als vriend (vergeef me mijn grootheidswaanzin) en als fan schrijf ik jullie deze brief om mijn ontgoocheling uit te drukken. Jullie slagen er maar niet in om een slecht optreden te geven. Als recensent behoort het namelijk tot mijn takenpakket om optredens met een kritische oog gade te slaan. Na lang vorsen en zoeken met de sterkste loep lukt het me niet ook maar een opmerking te geven. Wederom is het voltallige publiek zwaar uit zijn lood geslagen en zal jullie passage in de Lotto Arena lang blijven nazinderen. De Redactie beschrijft meticuleus en overladen  met superlatieven hoe jullie ons in de Goose-wereld hebben geloodst. Zet voor de lichtshow, de songs de uitgekiende playlist en jullie présence een woord: Perfect.

Maar ik ken jullie wereldje op een andere manier. Vier gezworen lads die steevast met een stralende glimlach en enthousiasme in ons gemeenschappelijk kantoor, ook café Den Bras genaamd, binnen wandelen en iedereen begroeten. Een knipoog, een goedendag, een schunnige opmerking, een luisterend oor: niets is jullie teveel. Zelfs een Esseveesupporter krijgt een schouderklopje. Vier lads die met plezier voor mijn beste vriendin een cd signeert en op de foto gaat, waardoor ze haar tweede puberteit intens kan beleven. Vier lads die na een stomend optreden met graagte tijd vrijmaken voor mijn vriend die gekluisterd aan zijn rolstoel nog eens de avond van zijn leven beleeft, waarvoor jullie in alle bescheiden recent nog acte de présence gaven op zijn benefiet. Vier lads die me aanmoedigen wanneer ik met fierheid vertel dat ik eindelijk dat vierde akkoord onder de knie heb.
Laat nu net jullie bescheidenheid, jullie neus voor de goedheid voor de kleine dingen jullie sterkte zijn. Dat maakt, behalve de muziek uiteraard, van jullie wereldtop. En ik overdrijf niet eens. Er valt aan geen mensen te beschrijven hoeveel zielen jullie al gestolen hebben en gelukkig hebben gemaakt.
Zo ook weer vrijdag in de Lotto Arena. Ooit schreef ik over jullie dat het alleen de besten zijn die zich verbeteren. Nu weer. Meteen de beuk erin met “Black Gloves”. The Lady veert meteen op en verdwijnt in het dansgewoel. Om daarna de volledige tent te mokeren met een van jullie eerste pareltjes: “Audience”. Gitaren en synths worden gretig ingeruild. Jullie spelen synth op gitaar en gitaar op toetsen. En dan sta ik nog tegelijkertijd met opengesperde muil mij te vergapen aan een ronduit fantastische lichtshow. Jullie weten dat ik niet graag overdrijf, maar het is ronduit de beste lichtshow die ik ooit mocht aanschouwen. Alles klopt als een Turk op een Griek.  Jullie moesten meteen verdergaan met “Bring it on”, “Low Mode”, “Trip”, “So Long” en “What you need”. Kwestie van het publiek eventjes serieus van hun melk te brengen. “What You Need” heeft een tune a la “Synrise”. Het blijft als een heerlijke oorworm definitief ergens achteraan de schedel hangen. Met “Control”, ja jullie hebben alles perfect onder controle, en “Call me” en “Cant’t stop me now” doen jullie nog en schepje erop. Kan het nog beter? Ja dus. “Everybody ’s got a Synrise”. Wat een explosie.

Lieve Goosers, jullie hebben van de muziek het meest kostbare lawaai gemaakt. Ik wil Goose als ontbijt en niet meer gestoord worden voor ik ga slapen.

Edoch, met de meest welgemeende en sympathiekste groeten,
Lode.”


Organisatie: Live Nation

Goose

Goose - Uitdaging versus Zekerheid

Geschreven door

Het West-Vlaamse Goose maakte vanavond een mooie afwisseling van het materiaal van de nieuwe cd ‘What you need’ en hun ‘Goose’ knallers . Een feestje met hun aanstekelijke hits en een genieten van een afterparty gevoel , een lazy sunday door de tragere, sfeervolle nummers …

Goose nam de tijd te werken aan het nieuwe materiaal . ‘What you need’ heeft met “Call me” een poppy frisse single uit en toont aan dat ze zichzelf steeds proberen heruit te vinden , nieuwe paden bewandelen zonder hun zo typische kenmerkende sound en identiteit uit het oog te verliezen . De electrorockers deden het dus op de vorige drie platen,  ‘Bring it on’, electro-rock om te beginnen, de psychedelische bedwelmende tunes op ‘Synrise’ en de groeiende voorliefde van een traditioneel instrumentarium (gitaar-bas-drums) op de derde ‘Control control control’. Goose gaat meer richting Depeche Mode van de ‘00s’ , compacte songstructuren in een sterke melodie op strakke en tragere beats . Hun elektronisch vernuft lijkt wel oneindig groot te zijn . Goose heeft zo zijn universum uitgebouwd …
In de ruim anderhalf uur durende set koos het viertal voor uitdaging versus zekerheid . Het eerste half uur kregen we de sfeervolle electrorockende tracks , die durfden op te bouwen en forser konden klinken in een donker  blauw , rood , paars decor . “What you need” , “Trip”, “So long” en “In the air” tekenden om net in de stemming te geraken, je weekend in te zetten of … andersom zoals zanger Mickael Karkousse aanhaalde ‘bij thuiskomst je even doen nagenieten van een leuk avondje uit’. Meer song , meer emotionaliteit en intimiteit, humaner door gitaar en bas, die zo hun plaatje innemen .
“Control” was dan de eerste felle dansbare track en maar één van de weinige van die derde plaat . “Call me” porde de samenhorigheid aan , door z’n meezinggehalte en de handjes in de lucht . Nog even op adem komen op een track als “Come home” om dan lekker hard door te gaan en volledig uit je dak te gaan met de energiek, opzwepende,  pompende “Bring it on”, “Can’t stop me now” en “British mode”. De heerlijke “Words” en “Synrise” bieden een trance door die bedwelmende , hypnotiserende ritmes . En jawel “Holding hands” doet de sound naar de andere kant overhellen en zorgt voor een knus, warm , intiem gevoel . Een ballad! die live intrigeert en waarmee ze sterk voor de dag komen . 
Tot slot  werden alle registers nog eens opengezet op een spetterende “Black Gloves”, volledig uitgediept  met de obligate meezing “oohoohs”.

Goose mag dan garant staan als een van de opwindendste Belgische acts en tekenen voor een uitbundig, opwindend feestje , ze is er ook één met een ander gelaat , die een warme , intieme sfeer , melancholie , lounge uitstraalt … Benieuwd of die twee werelden elkaar ook vinden op de festivalweide(s) 

Organisatie: Live Nation ism Ancienne Belgique, Brussel

Goose

What you need

Geschreven door

Goose verfijnt zich andermaal
We konden ons al laten platwalsen op een try out en alles klonk veelbelovend. Op StuBru was er zelfs een heuse Gooseday zodat iedereen zal het nu wel zal weten: Met ‘What You Need’ hebben ze een schijf om u tegen te zeggen.
Ietwat trager dat we gewoon zijn bouwen onze Kortrijkse knapen zorgvuldig hun tracklists op. Hun nieuw werk is een meer dan geslaagde  reprise van de jaren 80. Even dacht ik aan een upgrade van Depeche Mode en co. Je leest het goed: Ook hier gaat Goose zichzelf heruitvinden en nieuwe paden bewandelen zonder hun zo typische kenmerkende sound en identiteit uit het oog te verliezen. Het speelplezier, professionaliteit en accuraatheid druipt er zowat af. Ook de thema’s die worden aangesneden zijn wat volwassener geworden. Voorproefje “Call Me” is eigenlijk het meest atypische voor de hele plaat maar blijft die onmiskenbare Goose-identiteit en authenticiteit behouden.
Opener “What You Need” wordt heel smooth opgebouwd en zet eigenlijk de toon voor heel de plaat.  Compacte songstructuren en sterke melodieën op strakke en tragere beats, waardoor alle songs geenszins aan kracht moeten inboeten.
In combinatie met hun vroeger werk klinkt dit voor onze electrorockers veelbelovend voor komende concerten. Ook hier zal elke tent op zijn kop staan.  “Trip”, “So Long” en “Nightfall” barsten van het potentieel en katapulteert ondergetekende terug naar zijn prille jeugd in de jaren tachtig.  Met “Holding Hands” wordt de term ballad herdefinieerd. En zo kunnen we blijven doorgaan. Noteer daarbij ook dat her en der de gitaar zijn herintrede doet. Goose heeft dan ook een van de betere gitaristen in hun huishouden. Bewijze hiervan ondere andere “Forever”, een ideaal nummer om een avondje stappen in alle rust af te sluiten. ‘What You Need’ staat vol met nummer ééns op de Afrekening.

Tracklist
1. What You Need  2. Trip 3. So Long 4. Call Me 5. Holding Hands 6. Nightfall 7. In The Air 8. Come Home 9. Fall Fall Fall 10. Where Are We Now  11. Make It 12. Forever 

Goose

Goose en !!! (Chk Chk Chk) - Aanstekelijk dansfeestje

Geschreven door

Goose - !!! (Chk Chk Chk) - Aanstekelijk dansfeestje

Goose - !!! Aéronef
Lille

Een dubbelaffiche om U tegen te zeggen en een garantie voor een zweterig volgepakt huis, zouden wij dan denken. Maar daar was helemaal niks van aan, de l’Aéronef was lang niet volgelopen en deed het vanavond dan nog hoofdzakelijk met jolige West-Vlamingen die hun lievelingen van Goose kwamen aanmoedigen en ondertussen de Franse tapkranen op volle toeren lieten draaien.

Wij waren hier echter naartoe gekomen voor het fantastische !!! (Chk Chk Chk) die de nieuwe plaat ‘Thr!!!er’ kwam voorstellen, dit nog vòòr de releasedatum, ook voor ons was dit dus onontgonnen terrein. Hoewel, hun sound was nu ook niet zo veel veranderd, maar die was wel nog een nog een stukje heter geworden, zo bleek. De live kennismaking met het nieuwe materiaal was alvast zeer hoopvol. Het prikkelde en het swingde als een bende opgegeilde slingerapen die aan de wodka hebben gezeten. Dit was zeer aanstekelijke funky shit die zaal Aeronef moeiteloos aan het dansen kreeg. Zanger Nic Offer’s outfit was op zijn zachts uitgedrukt nogal on-rock’n’roll, maar de kerel zijn gekke act en dance moves brachten de zaal al snel op kookpunt. Zeer snel eigenlijk, want opener “Get that rhythm right” deed zijn naam alle eer aan en ontpopte zich tot een lange funky jam die steeds heter werd. Meteen een voltreffer van jewelste, hier was geen sprake van een opwarmingsronde, dit was knal er op. De temperatuur werd vervolgens een uur aangehouden met de meest tintelende funk die een mens zich dezer dagen kan voorstellen.
De veelbelovende nieuwe songs, en dat waren er nogal wat, klonken gretig, fris, uiterst catchy en funky as hell. Die nieuwe plaat wordt gegarandeerd een kanjer.
Wij hebben zo een ernstig vermoeden dat deze band met hun opzwepende funkrock menig zomerfestival in vuur en vlam zou kunnen zetten, maar we zien !!! voorlopig op geen enkele affiche staan.
Nu LCD Soundsystem er de brui heeft aan gegeven en Radio Four en The Rapture ook al een tijdje dood lijken, is !!! de nieuwe koploper in wereld van de punkfunk.
Binnenkort op Les Nuits Bota op 6 mei 2013 (http://www.lesnuits.be)

Nog een zekerheid wat opgejaagde dansfeestjes betreft is Goose. In België weten we dat al lang, maar Frankrijk moest nog overtuigd worden. Laten we hopen dat de Fransen in de vorige optredens van de tour al overstag zijn gegaan want hier in Lille, op een boogscheut van hometown Kortrijk, stond Goose voornamelijk voor eigen publiek te spelen.
De talrijke West-Vlamingen moesten uiteraard niet ontgoocheld huiswaarts keren, want Goose stond op scherp en speelde hun gretige dance-rock met power en vuur, én met gitaren deze keer. Deze werden na jarenlange verbanning terug toegelaten op het nieuwe album ‘Control Control Control’ en mochten dus ook sporadisch mee het podium op. Helemaal op het einde mondde “Words” zelfs uit in een ware gitaareruptie die we eerder van hun streekgenoten van Steak Number Eight zouden verwachten. Laat ons stellen dat die gitaren een verrijking waren voor de gekende Goose sound, de gonzende beats moesten er heus niet voor inboeten en uiteraard bleef de ophitsende dance- en synth rock de hoofdmoot uitmaken. De band spetterde in het heerlijke “Synrise” en in het absolute hoogtepunt “Can’t stop me now” waarin wederom alle registers werden opengetrokken en het boeltje uiteen spatte.
Goose is één van de meest opwindende Belgische acts van het moment. Rock Werchter en Pukkelpop mogen zich nog maar eens aan een uitbundig feestje verwachten.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/fotos/goose-26-04-2013/
http://www.musiczine.net/nl/fotos/26-04-2013/

Organisatie: Aéronef, Lille

 

Goose

Control Control Control

Geschreven door

Het West –Vlaamse Goose blijft op het scherpst van de snee bezig . De derde cd ‘Control Control Control’ knalt in het begin opnieuw heerlijk wild om zich heen met “Control” , “Real” en “United”.
Goose debuteerde in 2006 met ‘Bring it on’  en ontpopte zich als een prominente rockende elektronische band . Energiek en opzwepend gingen ze te werk . dancepop met een resem hits, die een onweerstaanbare groove en pompende beat hadden. Een referentie aan Front 242  en Kraftwerk , waren op z’n plaats .
Hun opvolger ‘Synrise’ klonk breder en bewandelde de niet toegankelijke paden door de sfeervolle , psychedelische tunes , houdt van filmische sounds en experimentjes, een erkenning in hun elektronisch horizont . Bedwelmende, hypnotiserende ritmes en een bezwerende trance blijven onderhuids aanwezig op hun op Giorgi Moroder geleeste sound, waarbij ze af en toe eens lekker hard konden doorgaan .
En ook die derde is overtuigend. De doorwinterde electrofan heeft hier opnieuw een vette kluif aan, waarbij hun power net de kracht is. Goose rockt naast het elektronisch materiaal, er is de voorliefde voor gitaar – bas en drums , die hier nog meer op voorplan treden,  in de helft van de nummers . Op “fatal” en “right in the games” kunnen ze nog eens lekker loos aan . Goose heeft opnieuw sterk materiaal afgeleverd!

Goose

Goose – De nieuwe snaar van Goose

Geschreven door

 

Same place, same time, maar dan twee jaar later. Schreven we toen dat Goose een verdoken ode aan de gitaar bracht, met de opstart van hun Europese promotietour voor  hun derdeling ‘Control Control Control’ slaan ze weer de echte snaren aan. Al was het bij momenten toch verrassend ‘anders’.

Toentertijd – twee jaar terug dus – verkochten ze ook in februari in no time tweemaal de AB uit. Deze keer driemaal. De lancering van op hun internationale thuisbasis was drievoudig sold-out. Met getrouwe fans én met zij die na de cd’s ook de gerenommeerde live-reputatie wilden ontdekken.
Het gaat steeds sneller met en voor de Kortrijkzanen. Tussen hun eerste twee albums verstreek er vier jaar, nu twee. ‘Bring it on’ was een eye-opener pur sang, maar ‘Synrise’ kreeg her en der wat kritiek en dat was even slikken om mee om te gaan. Te veel synths, klonk het, niet puur genoeg. Ze klauwden wel terug ter verdediging en hadden het over evolueren, maar twee jaar later binden ze in. Of nee, ze laten het bloed stromen waar het niet gaan kan: via hun vingertoppen de snaren in.
Nu poneren dat ‘Control (x3)’ een pure rockplaat is, zou geen domme gans wagen. Goose blijft elektro-dance-rock, al draaien ze hun deur wel (vrij gewaagd) open voor een ballad à la “Rise and Fall”. Gedurfd. En daar begonnen ze dan nog hun bis mee. Faut le faire ! In tegenstelling tot twee jaar geleden weinig Kortrijkzanen trouwens in de AB, vonden wij, om te zien en voelen hoe de vibes geëvolueerd waren, al was kersvers burgemeester Vincent Van Quickenborne wel nog eens naar de hoofdstad afgezakt. ‘Ze worden steeds beter’, luidde zijn commentaar.
Aangenaam verrast was hun burgervader, maar het was ook voor de boys zelve afwachten. Hun light show was voor hen even nieuw als voor het publiek en het moet gezegd: die was indrukwekkend. De opener “Lucifer” baadde in een witte lichtbaken, die als een raster rond de duisternis heen gezet was. Hun nieuwe album kleurt ook vrij zwart en die donkerte – alle vier in het zwart - hielden ze nog even vast op “Bring it on”, maar toen iedereen “I believe” meebrulde gingen de lasers (en het publiek) aan het dansen.
Dan volgde een quintet nieuwe nummers en was het even zoeken. “United” gleed ongemerkt voorbij, bij “Real” toonde Bert Libeert dat een drummer van standing zijn band met strakke hand leidt, terwijl de vier tijdens “Your ways” knap als zwarte schaduwen tegen een kleurachtergrond hun ding deden. Met “Modern Times” brachten zowaar een melodieuze draaiing in de AB die eindigde in een volksmennerij met Michael Karkousse die de micro hoog boven het publiek liet laveren en Dave Martijn die ostentatief  midden de bühne aan de gitaarhaal ging.
De eerste echte vonken sprongen er echter pas af bij “Control” - waar de lichten een (dans) tempel op het publiek bliksemden - en zetten zich door bij “Can’t stop me now” dat ze in een dance party lieten uitdeinen met een sublieme overgang naar “Black Gloves”. Dat vuur kwam er dus ontegensprekelijk in het oude gedeelte met nog “British Mode” en “Everybody”, waar het toch weer iets afwaarts trok ondanks de caleidoscoop van wit spervuurlicht. En plots  waren ze weg.

De zaal leek verrast, reageerde vrij lauw en dus kwam het viertal maar spontaan zelf terug en zette met ”Rise and Fall” (het zevende nieuwe nummer die avond), een zoetgevooisde ballade in waarmee Karkousse bewees dat hij ook een vaste zanger is. “Synrise” volgde en ze sloten af met “Words” dat halverwege leek op te houden, maar dan plots oorverdovend hernam . Met drie gitaren in hoge aanslag groepeerden ze zich rond hun drummer en eindigden boven de 100 decibel. More than words dus, maar afsluitend met de juiste woorden van een sowieso weinig spraakzame frontman ‘Merci voor te komen (sic), jullie waren de eersten.’ Dat onder die eersten een pak zetelzitters waren die zelfs hun hoofd niet in beweging hadden gekregen, deed ons meewarig zelf het hoofd schudden.

Setlist
1. Lucifer; 2. Bring it on; 3. United; 4. Real; 5. Your ways; 6. Modern Times; 7. Control;
8. Can’t stop me now; 9. Black Gloves; 10. British Mode; 11. Everybody
Bis 12.
Rise and Fall;, 13. Synrise; 14. Words

Neem gerust een kijkje naar de pics  van de gig 9 februari
http://www.musiczine.net/nl/fotos/goose-09-02-2013/
Support Go Chic
http://www.musiczine.net/nl/fotos/go-chic-09-02-2013/

Organisatie: Live Nation ism Ancienne Belgique, Brussel

Goose

Goose leveren een knallend visitekaartje af net over de grens …

Geschreven door

Na de bescheiden Belgische festivalzomer en de thuismatch in Kortrijk – 5000 man! - van een maand terug,  leek het interessant, vóór ze wellicht in winterslaapmodus duiken – lees: het maken van remixen en sleutelen aan nieuwe nummers- om de synthrockers Goose nog eens live te kunnen zien. ‘Place to be’ was de gezellige Grand Mix in Tourcoing, op een boogscheut van Kortrijk, net over de grens!

En de West-Vlamingen in Tourcoing als publiek waren op post; de opkomst viel qua Fransen wat tegen, gezien slechts een kleine 400 man de weg vonden … Pas connu … Hoe het soms kan gaan …
Niet getreurd want de Kortrijkzanen stonden op scherp, getuige hun gretigheid bij de traditionele opener “Synrise”. De trancy titeltrack van hun 2de langspeler zou het pad effenen  voor een goed uur catchy vette beats, die het predikaat van “Beste Belgische Band van het Moment” niet uit de weg slaat ...
“Can't stop me now” was het logische vervolg en liet toe dat frontman Mickael Karkousse aan zijn eerste zanglijnen begon. De fans waren meteen in een zalig gecreëerde roes, een roes die vocaal in de refreinen werd ondersteund . Eén van de oude tracks, het instrumentaaltje “Black Gloves”, zat vooraan in de set en bewees dat de repetitieve groove aanstekelijk werkt … Het spacy midtempo “Tron” – een remix die ze maakten voor Daft Punk uit de Tron soundtrack- kreeg middenin de set een plaats en was een ideaal gekozen ‘rustmoment’. Een beetje de vreemde eend in de bijt op dat moment .
De elektrobommen “Bring it on”, “Low mode” en “British mode” zaten netjes na elkaar in het 2de deel, het contrasteerde duidelijk met het nieuwe werk, gekenmerkt van een poppy '80s geluid . Met het traag opbouwende en opzwepende “Everybody” sloten ze na een uurtje de party af.
“Words” was de obligate bis, die uit 2 delen bestond … Het eerste was een poppy electro(re)mix van het origineel; had een trancy opbouw om dan te exploderen  in beukend en schurend gitaargeweld van Coghe en Karkousse. Ze zetten een boeiende jam neer, een ‘wall of sound’, die menig metalband jaloers zou maken. Een 10 minuten durend 'epos' was hét visitekaartje om de Fransen aan hun kant te krijgen !

Goose bezit de chemie om in het buitenland potten te breken met de ritmesectie van drummer Bert Libbeert, de onvermijdelijke Dave Martijn maar ook van de 'stille kracht' Tom Coghe en de 'coolness' van Mickael Karkousse. Goose blijven we in de gaten houden, want acts en performances als deze koesteren we !

Playlist: 1)Synrise, 2)Can't stop me now, 3)Black gloves, 4)After, 5)Tron, 6)As good as it gets, 7)Bring it on, 8)Low mode, 9)Britisch mode, 10)Everybody, 11)Words

Organisatie: Grand Mix, Tourcoing

Goose

Goose - Goose Invades

Geschreven door

Een dikke tien jaar geleden zagen we Goose in een club aan de boorden van de Leie in het hart van Kortrijk aan het werk voor een handvol ‘curieuzeneuzen’. Net daarvoor werd Central Park in New York overrompeld door een invasie van gansen. ‘Goose invaders’ was toen de titel in menig dagblad. Anno 2011, meer bepaald op vrijdag 7 oktober, pakte het Kortrijkse kwartet met ‘Goose Invades’ hun eigenste home town in. Op vijftig meter van hun ‘repetitieho(n)k’ boven Den Bras en Den Trap.

Het was lang geleden dat de elektro-dance-band hun eigenste stede nog aangedaan had. ‘Wij willen hier pas opnieuw optreden als we voelen dat het moment juist is. Als we bijvoorbeeld een eigen avond in elkaar kunnen boksen in een niet voor de hand liggende zaal. Maar dan nog moet de tijd er echt rijp voor zijn’, had frontman Mickael Karkousse laten optekenen in een interview met Indiestyle een jaar eerder.
En zie: een dag na Student Welcome in Kortrijk was het zo ver. Goose bepaalde, De Kreun organiseerde mee. Een democratisch (5 euro) buitenluchtoptreden op het Schouwburgplein voor het grote thuispubliek, een aftershow in De Kreun voor de intimi met de Franse invasie van kleppers als Alex Gopher, Djedjotronic, Black Strobe.
Karkousse, Dave Martijn, Bert Libeert en Tom Coghe maakten er een spetterend feestje van, maar hadden het geluk dat de echte spetters niet naar beneden kwamen tijdens hun gig, wat bij de bevriende SX, eveneens uit Kortrijk, even tevoren wel het geval was geweest. Hun hele show lang had de elektropopgroep, die haar doorbraak kende met “Black Video”, striemende regen voor zich zien neerplensen.

Als bij wonder hield het op toen Goose zijn opwachting maakte en nog wonderbaarlijker: het begon opnieuw te druppelen, seconden na het orgastische einde met “Words”, schitterend in twee delen opgesplitst.
Goose bracht alles wat van hen verwacht werd in een show van een klein anderhalf uur. Openen met “Synrise” – net als in de AB toen ze ons acht maanden eerder overweldigden en tevens ook de opener van jongste album dat ze zelf produceten – waarna alle hits de revue passeerden, stilaan groeiend naar een hoogtepunt.
Minder strak dan in het binnenconcert Brussel toen, maar des te opzwepender. De 5.000 ‘Kortrijkzanen’ deinden mee op en neer. Niet enkel de diehardfans, maar evenzeer de nieuwsgierige vijftigers die even wilden ontrafelen waar dat (internationaal) fenomeen Goose voor staat. Wel, ze ontdekten het: Goose staat voor dance–lightshow–beats–gitaar én synthesizer–moderne eighties-feest ! Zoals het Engels voor ‘goosebumps’ staat voor kippenvel…

Neem gerust een kijkje naar de pics (zie pics concerten Stadsschouwburg)

Organisatie:  Goose (ism de Kreun, Kortrijk)

Goose

Goose - Verdoken ode aan ‘de oude snaar’?

Geschreven door

Na een meer dan geslaagde ‘try-out’ in Studio Brussels Club 69 draaide Goose op 11 en 12 februari in de Brusselse Ancienne Belgique de volumeknop voor het grote publiek open. Een dubbelconcert, een dubbel feest. ‘Synrise’, de jongste van het Kortrijkse kwartet, mag  dan al op een sound track van een film gaan lijken, Goose staat nog altijd synoniem voor een elektro-dance-party.

Dat ondervond de roodharige krul naast ons aan den lijve. Pas gekochte laarsjes uitproberen op een Goose-concert: een mens zou van minder pijnlijke voeten krijgen. Al vergat ze bij momenten wel dat ze die stekende stiletto’s aan had. De dertien nummers die Goose – met twee MIA’s op zak - op de AB los liet, vormden een goed uitgebouwde set die nieuw (8) en oud (5) combineerden. En ja, het moet gezegd: ‘oud’ is dansbaarder, oud is ‘gitaarder’, oud is aanstekelijker. Maar ‘nieuw’ is daarom niet minder ok.
Met “Synrise” – ook de opener van hun jongste album – pikten ze er de perfecte binnenkomer uit. Een opstarter à la ‘Theme for Great Cities’ van de Simple Minds (maar dan dansbaarder): opbouwend, tekstloos, opwarmend en publiek meetrekkend in de hele gig. “Can’t Stop me now” volgde en was ook meteen raak. De spots die van rechts en links afwisselden om het gezicht van frontman Mickael Karkousse te laten spelen met licht en schaduw, onderschreven het spektakel.
Zonder naad vloeide het over in de elektro sidestep van “Black Gloves” waarin Karkousse bewees dat hij als volksmenner stevig gegroeid is. Hij zou de hele set zijn publiek vast houden en leiden. Niet toevallig greep Dave Martijn op dat ‘oudere’ nummer voor het eerst - en toen nog alleen - naar zijn gitaar. Een teken? Een symbool? In elk geval een – zo zou later blijken - terugkerend gegeven dat de interpretatie open hield en houdt.
“Bring it on” was opnieuw in your face met een drumexplosie van Bert Libeert die onterecht te ferm afgezwakt achteraan het podium ‘moet vullen’. Hij draagt (mee) de elektro van Goose, verdient een hogere opstap en het zou de visualiteit – een elektrogroep eigen – ten goede komen. De lichtshow, die vooral vanaf “Bring it on” in de vorm van zes neergedaalde en tollende lichtbakken aangewend werd, was puik, maar we misten een opvulling van het grote lege ruim achter het viertal. Kleurtjes alleen zijn te min, zeker als je weg wil van de traditionele popstructuren en het ruimere audio-video-sop kiest. Het publiek kreeg trouwens ook behoorlijk veel licht, al wilden de vier mee genieten van de party in de middenbeuk.
Een kwartet van nieuwe nummers volgde: melodieuzer, zachter, telkens wel opnaaiend maar soms een climax missend, nochtans het handelsmerk van de Kortrijkzanen. “After”, “In cars” en “Like you” (met een lichte en leuke New Beat-invloed) en “As good as it gets”, waar de decibelhel weer trancegewijs los brak.
En dan was het weer even grasduinen in ‘oud’, dus met Karkousse en Martijn ook weer aan de gitaar in plaats van achter hun synthesizer: “Low Mode” met twee en “British Mode” met alle drie aan de snoeisnaren en o ja, het kickt als ze die aanslaan. Met “Everyboy” maakten ze het eerste deel – na kop een uur – vol.

Twee bisnummers: “Hunt” als grote ademhap voor hun hit “Words” wat ze heel elektronisch brachten en dan plots afbraken. Einde van de gig? Not ! Eindelijk leefde het podium helemaal op toen ze alle drie opnieuw hun gitaar afbeulden en over de stage en tegen elkaar schuurden en scheurden. Een apocalyps, een orgelpunt, een statement: Martijn de gitaar opstekend, Karkousse roepend: “Dankuwel, tot deze zomer !” Graag, en breng jullie gitaren mee !

Playlist: 1. Synrise 2. Can’t stop me now 3.
Blakc Gloves 4. Bring it on 5. After 6. In cars 7. Like you 8. As goos as it gets 9. Low Mode 10. British Mode 11. Everybody
Bis 12. Hunt 13. Words

Neem gerust een kijkje naar de pics

Organisatie: Ancienne Belgique, Brussel

Goose

Synrise

Geschreven door

Goose was ‘hot’ … Goose is ‘back’ en … Goose blijft ’hot’. De single “Words” die de nieuwe cd in de zomer vooraf ging, maakte een tuimelperte in de Front 242 EBM, wat ons nieuwsgierig maakte naar wat het West-Vlaamse kwartet ging uitbrengen. Vier jaar geleden debuteerden ze met ‘Bring it on’, een dijk van een plaat om het in klassieke termen te zeggen. Electropop, EBM, punkfunk, trance, ‘80s wave, rock en beats’n’pieces. Kortom, dancepop met een resem hits, die een onweerstaanbare groove en pompende beat hadden, uptempo, vrolijk en hard. Kraftwerk goes The Ramones hoorde ik wel eens zeggen …
De opvolger is opgenomen in de Brusselse Jet Studio’s en is breder in de zin van dat het een verkenning is hun elektronische horizont; een elektro/retro/pop/techno geluid met een filmisch randje. Minder gebeuk dus … Dat laatste klinkt door op “Hunt”, “Bend”, “Staring” en de titelsong. De eighties wave dringt door op “After” en “In cars”. Bedwelmende, hypnotiserende ritmes en een bezwerende trance blijven onderhuids aanwezig op hun op Giorgi Moroder geleeste sound. En ze kunnen nog lekker doorgaan zoals op “Can’t stop me now” en “Words”. En ze houden van een experimentje, want een neurotische trance ritme hoor je op “As good as it gets”.
Kijk, Goose is ‘back’, menig oude Goose fan vindt er zijn gading in en zal uit zijn dak kunnen gaan op hun gigs en er is plaats voor een doorwinterde electrofan. Mooi toch …
Ohja, de cd hoes refereert aan Pink Floyd’s ‘Dark side on the moon’ …