‘Bleed Out’ is alweer het achtste studio-album van de Nederlandse metalband Within Temptation. Aan de bandbezetting is niets veranderd sinds het vorige album en de Zweed Daniel Gibson zat opnieuw achter de knoppen in de studio. Het is dan ook een heel herkenbaar album geworden.
Het was voor de band blijkbaar even zoeken hoe ze dit zouden aanpakken. ‘Bleed Out’ is het eerste album zonder steun van een klassiek platenlabel. Ze kozen voor Music on CD en Music on Vinyl, dat eerder al heruitgaves op vinyl van de oudste albums van Within Temptation uitbracht. Liefst zeven singles gingen vooraf aan de release van het album, waarvan de eerste al in mei 2020 uitgebracht werd. Dat betekent dat de album-kopers slechts vier ‘nieuwe’ tracks voorgeschoteld krijgen. Niet elk van de zeven singles in de aanloop naar deze albumrelease was overigens memorabel.

‘Bleed Out’ sluit naadloos aan op de vorige albums, ‘Resist’ en ‘Hydra’. Er wordt muzikaal weinig nieuw terrein verkend, al klinkt dit nieuwe album misschien net iets steviger of harder. Het is voorts het intussen klassieke concept van moderne symfonische gothic metal, met een beetje bombast en met meer aandacht voor de groove dan voor agressieve gitaren. Op “Cyanide Love” zit een gitaarsound die misschien wat aanleunt bij djent en op “Shed My Skin” voegt de Duitse metalcoreband Annisokay een stevige hardcore-vibe toe. Zangeres Sharon den Adel blijft het middelpunt van elke track en zij is dan ook de sterkste speelster in de ploeg. Het maakt wel dat elke muzikant in deze band niet uit haar schaduw komt.
In de lyrics zit wel wat meer evolutie dan in de muziek. Deze keer gaan die over vrouwenrechten, pesten, oorlog, vrijheid en onderdrukking, religie en over worstelen met jezelf. Allemaal heel relevante onderwerpen en wie de moeite neemt om het tekstvel erbij te halen, krijgt best wel een paar mooie inzichten en boodschappen mee.

Er zit een bescheiden Belgische link in ‘Bleed Out’: de foto’s voor het artwork werden gemaakt door Tim Tronckoe.
De beste tracks op ‘Bleed Out’ zijn “We Go To War”, “Worth Dying For” en “Shed My Skin”.

Itv , lees hier .

Within Temptation - Onze nieuwe plaat gaat vooral over de schreeuw om vrijheid, voor de man als voor de vrouw, om zichzelf te kunnen zijn in deze wereld

Within Temptation is een Nederlandse symfonische-metalband en één van de succesvolste bands in het genre. Within Temptation is in 1996 opgericht door Sharon den Adel en gitarist Robert Westerholt. Ondertussen heeft de band zowel binnen het metal als niet-metal gerelateerde wereldje zijn stempel weten te drukken, en zijn ze uitgegroeid tot een begrip. In oktober kwam hun ondertussen 8^ste album ‘Bleed Out ‘ op de markt, een zware plaat met vaak heftige onderwerpen.
Hierover hadden we een fijn gesprek met Sharon Den Adel.
De passage van Within Temptation op de Lokerse Feesten, lees hier ..., kwam ook aan bod, net als de verdere plannen, ambities en doelstellingen van de band.

Om het ijs te breken ? Hoe gaat het met u?
Ik heb al veel interviews gedaan ondertussen en het gaat nog steeds goed met mij (lacht); maar het is dan ook mooi om te kunnen praten over onderwerpen die me nauw aan het hart gaan, zoals waar deze plaat echt over gaat. Ik vergelijk het met een schilderij, als je dat in een galerij ziet hangen lijkt het vrij abstract want je begrijpt nooit het hele verhaal achter dat schilderij. Met muziek is dat een beetje hetzelfde,  maar er zijn heus wel mensen die eruit halen wat we essentieel ermee bedoeld hebben. Het is fijn om een platform te hebben, o.a. door interviews, om meer toelichting te geven bij waar deze plaat echt over gaat. Dus, ja ik ben heel blij met hoe alles verloopt.

Ik vraag dit omdat ik dacht dat je wat problemen hebt gehad met je stem (sorry als ik het verkeerd voor heb)
Na corona wel, maar bijna iedereen die corona heeft gehad klaagde over die stem problemen die plots opdoken. Twee weken later kon ik gewoon weer zingen, dus nee op het moment zijn er geen problemen.

Dit interview gaat natuurlijk over de nieuwe plaat. In oktober kwam ‘Bleed Out’ uit, waarvoor je inspiratie putte uit de keiharde dagelijkse realiteit.  Het is ook een heel persoonlijke plaat geworden heb ik de indruk. Dat is bij elke Within Temptation plaat wel zo, maar het komt toch wat harder binnen bij deze lijkt het wel; kun je vertellen waarom het harder binnen komt?
Ik heb het niet anders aangepakt dan anders eigenlijk. Uiteraard zitten er wat meer hartstochtelijke onderwerpen op deze plaat. Omdat het gaat over zaken die nu gebeuren in de wereld en die helemaal niet OK zijn. En we kunnen alleen hopen dat het ook overkomt bij de luisteraar.

Het is, zoals ik al aangaf, eigenlijk iets dat Within Temptation altijd zo bijzonder heeft gemaakt. Een soort theatrale wereld creëren waar je als luisteraar mee in stapt. Ik vind dat gevoel nu alleen veel extremer eigenlijk. Wat is volgens jou het verschil tussen vorige platen en deze ‘Bleed Out’ ?
Dit album is wat heavier en puur muzikaal ook zwaarder. Het is een intense plaat, net zoals onze vorige platen, maar het groot verschil zit hem  eerder in het muzikale gedeelde. Maar ook de technologie is anders dan vroeger, waardoor je meer ruimte hebt om melodielijnen anders te doen klinken bijvoorbeeld.

Over de songs wou ik het ook hebben, die paar die ik al gehoord heb klinken vrij gevarieerd. ‘Ritual’ klinkt toch iets anders, iets ‘toegankelijker’ ... Is het een bewuste keuze om zo gevarieerd te werk te gaan?
‘Ritual’ is het enige liedje dat wat lichtvoetiger klinkt eigenlijk. De vorig plaat klonk gewoon zwaarder en emotioneel beladen. Deze plaat is wat zwaarder dan ze van ons gewoon zijn, daarom is het goed om een toegankelijke songs te brengen, om even op adem te kunnen komen.

Ben je niet een beetje bang om door deze toch wat heftigere en zwaardere aanpak een deel van je publiek, dat bestaat uit zowel pop/rock als metal fans, kwijt te raken?
In de eerste plaats, ik zou niet iets kunnen maken waar ik zelf niet achter sta. Onze persoonlijke smaak verandert echter ook door de jaren heen. En we kunnen alleen maar hopen dat ons publiek ons daarin volgt. We krijgen tot op heden, ook van de niet metal fans positieve reacties op deze plaat, vooral omdat er toch nog veel melodie in zit.  Het combineren van zware gitaren met een melodieuze vocale inkleding, maakt het allemaal dromeriger. En dat spreekt dus ook de niet metal fan aan heb ik de indruk.

Over die vocale inbreng wou ik het ook hebben. Uiteraard zijn alle Within Temptation platen een weergave van persoonlijke emoties, maar op deze plaat ligt de lat toch nog hoger heb ik de indruk. Of zie ik dat verkeerd?
De thematiek van deze plaat zorgt ervoor dat alles intenser voelt.. Live zelfs nog meer dan op plaat denk ik.

Ik vond en vind jullie muziek zeer filmisch, zijn er nooit plannen geweest om daar iets mee te doen in richting van films (of is me iets ontgaan en hebben jullie dat al gedaan); Zo ja, zijn er nog plannen om dit nog te doen?
We hebben het ooit wel gedaan rond de verfilming van het verhaal rond Joran Van der Sloot (een Nederlandse crimineel die veroordeeld is wegens de moord op de Peruaanse studente Stephany Flores). Het is zeker leuk om te doen maar je moet er dus wel voor gevraagd worden. Onze muziek leent zich er wel toe, net zoals zoveel andere muziek eigenlijk.

Ik zag jullie live in mijn geboortestad Lokeren, en ik vond er een adembenemede combinatie van visuele effecten en jouw prachtige stem, met vuurkracht in de instrumentatie. Duidelijk was dat jullie muziek pas echt tot zijn recht kwam op het podium. Is Within Temptation vooral een live band of is dat wat ver gezocht?
Het geeft een extra dimensie aan onze muziek als je de songs live beleeft, dat wel. Je voelt de energie, ziet de energie en voelt ook de emoties vanuit je publiek. We hebben ook een zeer visueel plaatje neergezet, dat dus wel degelijk beter tot zijn recht komt. En  al hebben we dat ook op plaat proberen naar voor te brengen, wat ons goed is gelukt, je kunt die emoties en gevoelens en interactie met je publiek gewoonweg nooit 100% op plaat vatten.

Ik volg Within Temptation en het Female Voice metal gebeuren al vanaf het prille begin. Er is een periode geweest dat het genre echt boomde, ik krijg de indruk dat het vet een beetje van de soep is. Op uitzondering van enkele bands na als jullie, Epica of Nightwish om maar enkele te noemen, of zie ik dat verkeerd?
Onze bekendheid is sindsdien groter geworden maar ik kan niet spreken voor andere bands. Het wordt nogal gauw dat genre genoemd, maar het gaat allemaal veel verder dan ‘Female Voice’. Het werd of wordt  trouwens enkel zo genoemd omdat er een vrouw zingt, en dan kijk je dus niet naar de verschillen maar enkel omdat er een vrouw zingt. Ik vind dat dus geen genre op zich. Wat wel positief is, is dat steeds meer vrouwen zijn gaan zingen binnen metal bands.

Ik ga al sinds 1983 naar optredens, en ondanks dat er toch wel best meer vrouwelijke zangeressen opduiken, is het metal en rock wereldje nog steeds een mannen bastion, ondervind je dat ook? En komt dit misschien doordat meisjes niet echt een vrouwelijk voorbeeld hebben (of zeer weinig) en jongens wel, of is dat ver gezocht?
Misschien vroeger wel, maar in de huidige muziekwereld zijn er voldoende vrouwelijke voorbeelden. Kijk maar naar, los van onszelf,  o.a. Nightwish of Ginger en andere bands met een vrouwelijke frontvrouw die het zeer goed doen. Ikzelf had sterke vrouwen als voorbeeld zoals Janis Joplin of Sheela E. Of Candy Dulfer die zowel voor Nederland als België toch een groot voorbeeld is geweest. Ze bewezen dat je niet enkel een zangeres moet zijn, maar ook een muzikant mag zijn. Er zijn dus wel voldoende vrouwelijke voorbeelden, maar ze moeten wel dat platform krijgen dat ze verdienen.  En daar knelt het schoentje soms. Ik heb het geluk gehad dat ik daar op een natuurlijke wijze ben in gerold, dus ik heb persoonlijk dat probleem nooit ervaren.

De vrouw in onze Westerse wereld kan gelukkig nog gewoon zichzelf zijn, terwijl in bepaalde landen als Iran en Afghanistan de vrouw als minderwaardig wordt behandeld. Onbegrijpelijke situaties waar ik woedend van word. Dat onderwerp keert dus ook terug op deze plaat? En is dat een onderwerp dat je bewust wilde weergeven?
Het is zo dat wij, in de Democratische Wereld, op dat vlak een andere ontwikkeling hebben doorgemaakt dan in sommige landen zoals Iran. Wat bewonderenswaardig is, is dat er toch individuen zijn die zich  afzetten tegen wat daar gebeurt, vaak op risico van eigen leven. Daar gaat het nummer “Bleed Out” over. Dat die vrouwen zich hier tegen verzetten, en aangeven dat ze deze manier van leven niet meer aankunnen. Door daar tegen te demonstreren, kunnen we enkel hopen dat de volgende generatie vrouwen het beter zal hebben. En daar spreken we op deze plaat inderdaad over. Maar ook over religie. En dat je als individu gewoon het leven zou moeten kunnen leiden dat je wil leiden, hetgeen in een land als Rusland bijvoorbeeld niet zo evident is. Dat wilden we bewust aankaarten. We hebben het ook over abortus, niet zozeer voor of tegen, maar dat je de keuze vrijheid moet hebben.
Zoals de vrijheid dat je land niet door een buurland zomaar wordt overgenomen, zoals nu in Oekraïne gebeurt met Rusland. Het is even absurd als dat Nederland Antwerpen er zou bijnemen en de rest mag je houden. Kortom: onze nieuwe plaat gaat vooral over de schreeuw om vrijheid, voor zowel vrouw als man, om zichzelf te kunnen zijn.

Prachtig dat jullie dit onderwerp in de kijker zetten, het kan niet voldoende gebeuren, want er gaat nog veel verkeerd in deze wereld wat vrijheid betreft.
Jullie staan op 5 oktober 2024 in Lotto Arena, Antwerpen. Wat zijn de verdere plannen voor de  toekomst?
We gaan ons, zowel wat het visuele als muzikale aspect betreft, nu vooral voorbereiden op de komende tour, die begint in oktober 2024. We toerden vorig jaar met Evanescence als co-headliner en gaan het nu even rustiger aandoen. We hebben veel festivals gedaan, of dingen die we moesten inhalen na de corona periode. We gaan wel nog naar Zuid-Amerika. We krijgen veel aanbiedingen, maar proberen nu vooral ons te focussen op de voorbereiding van de tour in 2024 en daar zo weinig mogelijk bij te nemen ondertussen.

Als je terugblikt op al die jaren Within Temptation, wat waren de hoogte- en /of dieptepunten? Zijn er zaken die je eventueel anders zou aanpakken?
Langs de ene kant zijn er uiteraard wel dingen die ik nu anders zou aanpakken, langs de andere kant hebben die ons gebracht waar we nu zijn. We hebben  geleerd uit ‘foute beslissingen’. Wat voor mij persoonlijk wel altijd een uitdaging is geweest, is de balans tussen privé en werk. Ik heb het gevoel dat ik door steeds met de band bezig te zijn geweest, te weinig tijd heb gemaakt voor mijn privé leven. Zoals met vrienden contact hebben of zo, dat zou ik nu wel anders aanpakken. Maar dan hadden we waarschijnlijk niet gestaan waar we nu zijn, het is een beetje dubbel.

Zijn er na al die jaren aan de top, nog ambities of doelstellingen die je zou willen bereiken?
Het voornaamste wat ik wil blijven doen, is mooie nummers schrijven. Ik vind dat heel magisch. Muziek maken is en blijft na al die jaren het allermooiste wat er bestaat. Dat ik nog steeds geïnspireerd ben en blijf na al die jaren is prachtig. Dus het schrijven van muziek, het allermooist dat er is, mag gewoon blijven doorgaan. Dat is mijn voornaamste doel.

Dank voor dit fijne gesprek, eerlijkheidshalve konden we nog uren doorpraten over deze onderwerpen en de band; hopelijk tot binnenkort en veel succes met deze plaat en de komende tour!