logo_musiczine_nl

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Search results (14741 Items)

The The

The The - De oudjes halen het van het nieuwe werk

Geschreven door

The The - De oudjes halen het van het nieuwe werk

35 jaar geleden was het dat The The nog in de AB gestaan had. Begin september kwam ook voor het eerst in 25 jaar nog eens een plaat uit van Matt Johnson en co.: ‘Ensoulment’. The The kozen er voor om de show vanavond in twee delen te splitsen. Voor de pauze kregen we een integrale uitvoering van die nieuwe plaat, na de pauze een terugblik op het werk van de jaren tachtig en negentig.

Het beste nummer van de nieuwe plaat was meteen de opener vanavond, “Cognitive dissident” , met zijn pulserende baslijn, is een oorwurm die muzikaal blijft hangen, maar je mag niet te veel op de teksten letten: The The is altijd al een politieke band geweest, maar scherpe of grappige analyses ontbreken volledig op de nieuwe plaat, gemakkelijke maatschappijkritiek van de Aldi is het, die het niveau van de gemiddelde toogfilosoof niet haalt. Matt Johnson is hier de zatte nonkel op het trouwfeest, overtuigd van zijn eigen scherpe tong. Er zit niemand te wachten op een zestiger die Tinder aanklaagt in een nummer als “Zen & the Art of Dating”. Ook compositorisch vervelen de teksten, door een overmatig gebruik van tegenstellingen. Goed dus dat Matt Johnson’s stem wat gezakt is met de jaren, dicht aanschurend tegen Daan Stuyven, zodat je als niet Engelsprekende niet alles verstaat.
Over naar de muzikale invulling, vijf man brachten hier strak in het pak stekende laatavondblues, die je kan situeren in de driehoek Bad Seeds, Leonard Cohen en Tindersticks. Het tempo mocht wat ons betreft gerust wat hoger, op den duur kabbelde deze eerste set wat onbestemd naar zijn einde, ondanks het bespelen van de gitaar met een strijkstok.

De tweede set was waar iedereen voor gekomen was, met de beste nummers uit ‘Soul mining’, ‘Dusk’ ‘Infected’ en ‘Mindbomb’. De jaren tachtig en negentig productie hadden ze herwerkt tot bluesy rock met warme klanken ipv de overstuurde sampling of de kartonnen drumklank van de platen. Het tempo lag strakker, en Johnson’s stem was ook hoger omdat hij hier doorzong ipv de parlando-stijl die hij op ‘Ensoulment’ hanteerde.
Het hoogtepunt van de set was het treintje “Slow Emotion Replay”- “This is the day”  en “Dogs of lust”, alleen jammer dat de gitaarsolo van Johnny Marr ontbrak, omdat die niet meer bij The The speelt.
Daarna zakte het weer wat in, om te herleven in de bis met “Uncertain smile” en “Giant” , beide nummers ruim veertig jaar oud. Spijtig genoeg kregen we vanavond geen “The Beaten Generation”, maar voor de rest konden we niet klagen.

Conclusie, set twee was goed, set een was te lang, en was beter geweest door hier en daar te snoeien in de luisterliedjes.

Setlist
Ensoulment: Cognitive Dissident - Some Days I Drink My Coffee by the Grave of William Blake - Zen & the Art of Dating - Kissing the Ring of POTUS - Life After Life - I Want to Wake Up With You - Down by the Frozen River - Risin’ Above the Need - Linoleum Smooth to the Stockinged Foot - Where Do We Go When We Die? - I Hope You Remember (The Things I Can’t Forget) - A Rainy Day in May

Retrospect : Infected - Armageddon Days Are Here (Again) - The Sinking Feeling - Heartland - The Whisperers - Love Is Stronger Than Death - August & September - Slow Emotion Replay - This Is the Day - Dogs of Lust - Sweet Bird of Truth - Lonely Planet
Bis : Uncertain smile – Giant

Pics homepag @Kristof Acke

Organisatie: Greenhouse Talent (ism Ancienne Belgique, Brussel )

Even voorstellen – Handkerchief - Nieuwe album, ‘Big City Blues’

Geschreven door

Even voorstellen – Handkerchief - Nieuwe album, ‘Big City Blues’

(Release 27/09/24) - Nieuwe single: 'Physical Motion'(13/09/24)

“Big City Blues” heet het nieuwe – vijfde - album van de Antwerpse band Handkerchief dat zal verschijnen op 27 september. Zoals de titel laat vermoeden speelt de grootstad nu een meer centrale rol in de wereld van de band. Dit resulteert in een wat harder rockende sound, meer gitaren, maar nog wel steeds die bluesy feel met een stomende blazerssectie en de ruige stem van Christof Annaert die klinkt alsof hij eigenhandig elke dark alley in de grootstad ontdaan heeft van elk mogelijk uitschot.

Hun laatste albums “Mutiny Ballads & Fishguarding Songs” en “Ghosts of this Town” werden bijzonder goed onthaald door pers en fans. Singles als “They Drive by Night “, “Human Sense” en “Lucky Day” waren regelmatig te horen op nationale radio: o.m. bij Willy, Radio 1 …en de band speelde vele tientallen shows in België en Nederland.

Dit najaar gaan ze op tour om het nieuwe album voor te stellen.
Liveshows (more TBC):£
4/10: Djingel Djangel – Antwerpen
12/10: ‘t Hof – Middelburg(NL)
16/10: Charlatan- Gent

single 'physical motion' (sept 24)  Physical Motion (youtube.com)
Live is Handkerchief : 
Christof Annaert (gitaar en zang), Tijs Bonner (bas), Sebastian Fisher (bariton sax), Tom De Wilde (drums en percussie), Reinout Reggers (tenorsax), Lies Vandeburie (trompet, zang)
Op plaat spelen tevens mee: Nele Paelinck (toetsen, viool, zang), Roel Poriau (Thin of One), Jon
Birdsong, Tomas De Smet (Zita Swoon, Think of One) en Floris De Smet (NAFT)

www.starmanrecords.com

Zingem Beeft 2024 - Hexa Mera en Carnation blinken uit

Geschreven door

Zingem Beeft 2024 - Hexa Mera en Carnation blinken uit
Zingem Beeft 2024
De Mastbloem
Kruisem
2024-09-14
Filip Van der Linden

Zingem Beeft is misschien niet het grootste of belangrijkste indoor-metalfestival van België, maar ze hebben er wel een neus voor talent. Ze geven kansen aan bands die we ofwel eerder ofwel later terugzagen op de podia van Alcatraz of Graspop. Sinds enkele jaren mikken ze daarnaast op een ruimer publiek, met bekende en grotere bands als Schizophrenia of Fleddy Melculy.
Voor de editie van dit jaar hadden ze Carnation als headliner en Cryptosis als eerste niet-Belgische band op de affiche. En dat alles met perfect geluid en licht en tegen een heel betaalbare prijs.

Wel hebben de kapiteins aan het roer van Zingem Beeft de koers wat bijgestuurd: waar vroeger elke van de zeven bands op de affiche stond voor een ander genre, werden ditmaal de genres beperkt en lagen de bands muzikaal dichter bij elkaar. Voor de ploeg achter Zingem Beeft was het allemaal een berekende gok, maar voor het publiek is het nog even wennen aan het concept. Het was in De Mastbloem dan ook de hele tijd gezellig druk, maar voor geen enkele band stond de zaal helemaal vol.

De opener had de Gentse blackened sludgemetalband Aldrig moeten zijn, maar omdat één van de bandleden niet op tijd in het land geraakte vanwege een staking op de luchthaven van Charleroi, werd Aldrig vervangen door Nocturnal Empire. De afzegging bereikte de organisatie op één dag voor het festival. Ze hebben naar verluidt tientallen bands opgebeld, maar het voorgestelde tijdsslot (om 15.30 u) bleek moeilijk last minute in te vullen. Die van Nocturnal Empire vonden nog wel een gaatje in hun agenda, al moesten ze daarna ook nog naar het zuiden van het land voor een ander concert op dezelfde dag.
Nocturnal Empire is een vaste waarde van het clubcircuit in het Belgische metallandschap. De band bestaat reeds sinds 1997, maar er zijn heel wat periodes geweest dat deze band in de ijskast zat om daarna weer tot leven gewekt te worden. De laatste doorstart is die van 2019 en eindelijk lijkt Nocturnal Empire de juiste afslag genomen te hebben. Hun thrash-metal klinkt heel degelijk en er zijn invloeden van andere genres (death, heavy metal, …). Op het podium missen we misschien een tweede gitarist. Die zou voor nog wat extra punch en volume kunnen zorgen. Vocalist Nick is één van de sterkhouders in de band: groot vocaal bereik, zowel in de grunts als clean, de juiste attitude en de grote gebaren tijdens concerten, een grappige entertainer op het podium, bescheiden en relativerend, …
Nocturnal Empire heeft in het verleden al wel een aantal tracks opgenomen en uitgebracht, maar op Zingem Beeft brachten ze uitsluitend nieuw werk waarvoor ze nog de studio moeten induiken. Wij onthouden “Global Termination” en “Freaky Control Creep” als uitblinkers, naast het al iets oudere “Faceless”.
Hoezeer we ook uitkeken naar Aldrig, Nocturnal Empire was een waardige vervanger en die mening werd gedeeld door het publiek dat de band uitzwaaide met een verdiend applaus.
(setlist): Nocturnal Empire / Global Termination / Faceless / Dead But Not Forgotten / Freaky Control Creep / You Shall Not See The Light Of Day / Final Fatality

Thrashmetalband Primal Creation komt uit het Meetjesland. Deze band heeft goede herinneringen aan Zingem, iets wat ook festival-aankondiger Daf niet ontgaan is. Ze wonnen in Zingem in 2019 de Wacken Battle in de Volkskring, hetzelfde zaaltje waar Zingem Beeft in 2017 zijn eerste editie organiseerde.
Het was uitkijken in welke bezetting Primal Creation zou aantreden op Zingem Beeft. Voor gitarist Cedric is er nog geen vaste vervanger. Hij werd hier opnieuw vervangen door Sven van Patroness. En er was nog een vervanging: bassist Ewoud werd voor deze ene keer vervangen door roadie Frederik. Toch stond deze thrash-band op geen enkel moment met een ‘B-ploeg’ op het podium van Zingem Beeft. Alle tracks werden strak en foutloos gespeeld, inclusief coole poses en met tonnen attitude. Wie niets van de vervangingen wist, had het nooit geraden.
Primal Creation bracht vijf nummers van het album ‘News Feed’ uit 2021, eentje van ‘Demokracy’ uit 2017 (“The Mockracy”) en de recente single “Not In My Backyard” (2023). Zowel voor Primal Creation als voor Zingem was dit een blij terugzien met elkaar en dat zorgde voor een pak vuisten in de lucht en heel wat headbangen op de eerste rijen.
Please Disperse / Vial Play / A Post-Truth Order / Not In My Backyard / The Mockracy / Antillectual Disease / The Daily Noose

Destroy Humanity wordt naar eigen zeggen beïnvloed door de grooves van Pantera, Lamb Of God; Pro-Pain en Machine Head, maar dan met een eigen twist. Ze zijn al sinds 2012 on the road en pas in 2021 was er het debuutalbum ‘Hypnopompia’. Vorig jaar was een goed jaar voor dit trio met enkele leuke supports en de nieuwe single “Isolation”. Die zat uiteraard in de setlist voor Zingem Beeft, naast zes nummers van ‘Hypnopompia’ en het nieuwe “Black Pyramid”, dat we als één van de betere van de set willen aanduiden. Destroy Humanity beukte in Kruisem lang en veelal in hetzelfde ritme in op het publiek. Dat reageert aanvankelijk enthousiast op al die agressie, maar gaandeweg lopen de achterste rijen leeg. Destroy Humanity was een beetje een gemiste kans: vaak was er de aanzet om de vonk te laten overslaan naar het publiek, maar dat gebeurde niet.
Black / Grabbing The Cow By Its Tail / Isolation / Hereditary / Black Pyramid / Frozen Window / Killing Yourself To Live / Crossroads

Hexa Mera is de eerste band ooit in de geschiedenis van Zingem Beeft die mag ‘terugkeren’. Ze stonden er al in 2018 op het podium, toen als headliner in een kleinere setting. Iedereen die al eens naar dit festival ging , zal zelf een band in gedachten hebben die ze terug willen zien en voor velen was de keuze voor Hexa Mera terecht. De passage op Zingem Beeft in 2018 ligt dan wel al ver terug in het geheugen. Wel zijn er heel wat metalheads die Hexa Mera vorig jaar een heel goed concert zagen spelen op Alcatraz en dat ligt wel nog vers in het geheugen.
Het recentste album van Hexa Mera is ‘Methuselarity - Part 1’ uit 2023 en inmiddels werken ze aan deel twee. ‘Methuselarity - Part 1’ werd in Kruisem integraal (maar niet in volgorde) gespeeld, aangevuld met twee tracks van ‘Enlightenment’, het vorige album, en eentje van hun debuutalbum ‘Human Entropy’. Voor Zingem Beeft maakte Hexa Mera plaats in zijn voorts concert-loze agenda. Toch ontbrak het het vijftal niet aan routine en passie op het podium. Hexa Mera verkeert in bloedvorm en was op Zingem Beeft de eerste band die de volle zaal mee had.
Schizophobic / Divide et Impera / Inhuman / Mauersturm / Crownless / Lilith / Goliath / Mnemosyne / Human Entropy

Bear is een progressieve hardcoreband die erom bekend staat dat ze in het laatste nummer van hun live-set (“Wreckthings”) hun instrumenten (proberen) vernielen. Elk concert van Bear is een belevenis, een spektakel, een springerige speeltuin van pompende energie en brutale ADHD-agressie. Tijdens het concert liep een man in carnavals-beer-pak op het podium, in de foto-pit en tussen het publiek. Hij probeerde een mosh/circle-pit op gang te trekken, speelde luchtgitaar, knuffelde mensen in het publiek en ging al crowdsurfend over de handen van de eerste twee rijen. Hoewel de band zijn stinkende best deed, ging alle aandacht naar de beer.
Earthgrinder / Blackpool / Piece / Serpents / Vanta / Defeatist / Kuma / Andram / Armme / Apollo / Wrecktings

Cryptosis is de eerste niet-Belgische band op de affiche van Zingem Beeft. Het Nederlandse trio ontstond in 2020 als doorstart van Distillator. Deze band brengt progressieve thrashmetal met een inhoudelijk concept van een dystopische, door computers en AI geregeerde wereld. Het debuutalbum ‘Bionic Swarm’ verscheen in 2021 en in 2023 was er de EP ‘The Silent Call’, met twee live-nummers, opgenomen in Athene. En er is alweer een nieuwe release in de maak. Daarvan kreeg Zingem Beeft reeds “Master of Life” te horen. Het was een klein mirakel dat Cryptosis slechts vijf minuten na het vooropgestelde uurschema aan zijn set begon. Ook hier kampte één van de bandleden met luchthaven-problemen. Hij arriveerde slecht tien minuten voor het voorziene aanvangsuur in de backstage en bezorgde zichzelf en de organisatie zo enkele bange momenten.
Cryptosis als subheadliner was een gok. Zingem Beeft was nog maar hun tweede concert ooit in België, na een eerder concert als support van Vektor in de Cinema in Aalst. Dat kan de honger naar deze nog te ontdekken band groter maken of mensen net doen afhaken.
De zaal van Zingem Beeft stond goed gevuld bij de start, maar de interesse verslapte gaandeweg. Het futuristische concept van Cryptosis is een interessant extraatje en dat concept wordt goed doorgetrokken naar de podium-opbouw, zodat er ondanks de beperkte bandbezetting altijd wel iets gebeurt tijdens het concert. De muziek volgt evenwel niet op hetzelfde niveau.
Live gaat een deel van het progressieve verloren en klinkt deze thrash bij momenten heel klassiek. De meest enthousiaste reactie van het publiek kwam toen Cryptosis de Slayer-cover “Black Magic” speelde.
Decypher / Death Technology / Prospect / Silent Call / Transcendence / Conjuring / Mindscape / Black Magic / Master of Life / Flux

Carnation bestaat als band al meer dan 10 jaar en in die tijd hebben ze zowat alles kunnen afvinken van de doelen die elke metalband op zijn bucketlist heeft staan: Graspop, Alcatraz, Summer Breeze, Dynamo Metal Fest, 70.000 Tons of Metal, concerten in Brazilië en Japan, …
Zopas ging deze band nog op tournee met Pestilence en Bodyfarm door Europa. In al die tijd bracht Carnation twee EP’s, drie studio-albums en twee live-albums uit. ‘Cursed Mortality’, het recentste studio-album, was (een beetje) een breuk met de oldschool deathmetal die Carnation eerder bracht. De sound werd op dit album gekruid met moderne extreme metal en blijft toch heel herkenbaar. Er is iets meer plaats voor melodie, groove en progressieve elementen, zelfs voor cleane vocalen. Invloeden daarvoor komen onder meer van Iron Maiden en King Diamond. Voor de lyrics vonden ze inspiratie bij de film Blade Runner en ook nog bij kinderverkrachter/ontvoerder Dutroux.
De band sprak bij de release van dat recentste album van een wedergeboorte en die lijn wordt ook doorgetrokken in het visuele van de concerten. De kaarsen op het podium doen ons denken aan het rituele van black metal en in sommige atmosferische stukken klopt dat plaatje ook muzikaal. Ondanks dat het stilaan naar middernacht gaat, opent Carnation op Zingem Beeft voor een volle zaal. Dat dat zou gebeuren kon je vooraf al afleiden door het aantal band-shirts in het publiek te tellen of te kijken naar de constante stroom van kopers aan hun merch-stand. Carnation wordt in Vlaanderen op handen gedragen en terecht.
De set voor Zingem Beeft was opgebouwd op de fundamenten van ‘Cursed Mortality’, dat op twee nummers na integraal gebracht werd. Aanvullen deden ze met klassiekers als “Hellfire”, “Plaguebreeder” en “Fathomless Depths”.
Als headliner mag/moet je een toegift spelen en dat moment had Carnation bewaard voor hun andere live-klassieker: “Necromancer”.
Carnation was een mooie afsluiter.
Herald of Demise / Hellfire / Plaguebreeder / Maruta / Cycle of Suffering / Metropolis / Submerged in Deafening Silence / Sepulcher of Alteration / Fathomless Dephts / Necromancer

Organisatie: vzw Agera Events

Even voorstellen – The Black Gasolines - Hush Hush

Geschreven door

Even voorstellen – The Black Gasolines - Hush Hush

The Black Gasolines bewijzen wederom dat ze binnen het rockgenre ook perfect in staat zijn om dansbare hits te creëren. Hun nieuwste single, “Hush Hush”, brengt een verfrissende mix van swing invloeden en 70’s rock elementen.

Het nummer opent met een aanstekelijke pianoriff die, met een subtiele knipoog naar ragtime-legendes zoals Scott Joplin, zich onmiddellijk in je hoofd en benen nestelt.

Net als bij eerdere releases, speelt een krachtige blazerssectie een belangrijke rol in de nieuwe sound van de Gasolines, wat het geheel een extra dynamische boost geeft.

Ook de clevere manier van tekstschrijven maakt het nummer des te interessanter. Deze keer met een moderne, eigen interpretatie van het verhaal van Bonnie en Clyde, die perfect aansluit bij het concept. Dit wordt uitgevoerd door de leadzanger, wiens stijl doet denken aan de grandeur van Bowie of Elvis.

Qua sfeer bewijst het viertal opnieuw dat ze niet alleen op het podium, maar ook in de studio de energie en overtuigingskracht van hun performance weten over te brengen naar de luisteraar.

“Hush Hush” hoort zowel thuis in een intiem jazzcafé zoals L’Archiduc in Brussel als in een uitverkochte Ancienne Belgique.

Het nummer vormt het vierde en laatste voorproefje van hun aankomende album ‘White Residence’, dat op 18 oktober 2024 verschijnt.

Het nummer toont de veelzijdigheid van de band en bewijst dat hun sound perfect aansluit bij zowel populaire rock- als indie liefhebbers en de Belgische muziek industrie tout court.

YouTube Music

Fifty Lab Music Festival 2024 – 13 november t-m 15 november 2024 – volgende rits namen

Geschreven door

Fifty Lab Music Festival 2024 – 13 november t-m 15 november 2024 – volgende rits namen

FIFTY LAB MUSIC FESTIVAL 2024, 10 nieuwe namen voor de vijfde editie!
Woe 13 - Don 14 - Vrij 15 november 2024
Een zomer vol festivals nadert zijn einde, maar niet voor Fifty Lab Music Festival van woensdag 13 tot vrijdag 15 november in het hartje van Brussel weer dé ontmoetingsplek voor muziekliefhebbers wordt ? Drie dagen lang zullen een zestigtal opkomende artiesten uit het binnen- en buitenland verspreid over vijf locaties (waaronder de AB, Beursschouwburg, BourseBeurs, ...) zichzelf voorstellen. In het verleden bood Fifty Lab reeds een springplank voor artiesten zoals Gabriels, Erika De Casier, Pongo, Bolis Pupul, ELOI, Knucks, Loverman, Poté, MICHELLE, Ão, Porcelain Id, Sam Quealy, Debby Friday, Meskerem Mees en Cumgirl8.

De line-up van de vijfde editie wordt naar jaarlijkse traditie niet enkel samengesteld door het Fifty Lab-team. We werken dit jaar opnieuw met twintig gastcuratoren samen die elk hun lievelingsontdekking programmeren en ook op het festival aanwezig zijn om nieuw talent te ontdekken. Daarnaast cureren dit jaar voor het eerst ook verschillende Belgische clubs een act. Nadat we reeds de helft van de namen namen deelden (o.a. Dina Ayada, Lézard, HiTech, Library Card, Yoa, ...) en de eerste wave tickets in een recordtempo uitverkochten, kondigen we vandaag de volgende tien namen aan die in november naar Brussel zullen afzakken.

TIEN NIEUWE NAMEN
Ze is nog maar 21 jaar, maar de Amerikaanse Maleigh Zan zet de ene verwezenlijking na de andere achter haar naam. Haar single "Gag" werd een fenomeen op TikTok, waardoor ze al snel omschreven werd als de 'next big thing' in hiphop. Haar Belgische debuut viert ze op Fifty Lab. De Deense Julie Pavon staat in haar thuisland bekend voor haar energieke liveshows en is er al een echte ster. Nu is de rest van de wereld aan de beurt met een eerste etappe in Brussel op vrijdag 15 november.

Breng het temperament van Rosalía, en de coolness van een M.I.A. of een Remi Wolf samen en je krijgt het Franse duo OJOS. We zijn alvast grote fan van hun stoere producties en Franse teksten, die ze op donderdag 14 november meebrengen naar Fifty Lab. Diezelfde dag staat ook de Spaanse oma totem (gecureerd door MIRA Digital Arts Festival) met zijn dansbare soundscapes voor lichaam en ziel op de affiche. De dj en producer brengt een audiovisuele show mee, die zijn geestverruimende techno nog extra magie zal geven.

Fifty Lab Music Festival blijft ook Belgisch talent in de kijker zetten en werkt daarvoor voor het eerst samen met Belgische muziekclubs die eveneens als curatoren een act op de line-up zetten. Soundtrack-laureaat WASTE mag de repetitieruimtes van gastcurator Trix inruilen voor een podium op onze vijfde editie en hun ijzersterke livereputatie onder bewijs stellen. Het Depot kiest SLAGADER als vertegenwoordiger. Het project fka BRUNO x SOET x MOENE behoort tot de protegés van de Brusselse tastemaker en top-dj Lefto, die meteen fan was van hun mix tussen jazz, funk en jungle.

De Brusselse muziekscene wordt ook in deze lichting namen mooi vertegenwoordigd. CRC mag zichzelf ondertussen tot de spannendste, rijzende sterren uit Brussel rekenen. Nadat hij deze zomer op DOUR zijn tweede ep kwam voorstellen, verkocht hij zijn AB Club op 9 november in een mum van tijd uit en volgt een extra show in dezelfde show op Fifty Lab. De Belgisch-Congolese Usea stelt eveneens een veelbelovend project voor. Zijn ep CHRISTIE werd geïnspireerd door Bon Iver, James Blake en Frank Ocean, maar kreeg ook een Brussels randje.

Lovelace heeft met haar debuutsingle "Hey bitch" in mei meteen een verpletterende indruk achtergelaten, die nu met een plekje op onze volgende editie beloond wordt. Met haar zachte, robotachtige hyperpop lijkt ze wel het antwoord van de hoofdstad op Billie Eilish en 070 Shake. De zachte folkmelodieën van Benni ronden deze vierde lichting namen af. Zij vond inspiratie in de landschappen van Nieuw-Zeeland, die ze hier in beklijvende nummers vertaalde.

Ondertussen is bijna 70% van de affiche met deze lading namen bekend.

Nadat de Super Fan Combitickets op vier dagen uitverkochten, zijn de combitickets nu beschikbaar voor €60,50. Dagtickets zijn te koop voor €27,50 (voor woensdag en donderdag) en €32,50 (voor vrijdag). Fifty Lab Music Festival gaat door van woensdag 13 november tot en met vrijdag 15 november in Brussel.

DE LINE UP PER DAG
WOENSDAG 13 NOVEMBER
Benni (BE) gecureerd door Fifty Lab
Camille Yembe (BE) gecureerd door Fifty Lab
Ciao Kennedy (BE) gecureerd door Fifty Lab
Crème Solaire (CH) gecureerd door Festival de La Cité (CH)
Grife (FR) gecureerd door Hop Pop Hop (FR)
HiTech (US) gecureerd door Fifty Lab
Jada (DE) gecureerd door MS Dockville (DE)
Jawnino (UK) gecureerd door Fifty Lab
JOUBe (FR) gecureerd door Fifty Lab
MAY (UK) gecureerd door Fifty Lab
rip ME (SE) gecureerd door Norberg Festival
Stella Rose (US) gecureerd door Fifty Lab
Skiifall (CA) gecureerd door Fifty Lab
The Christian Club (BE) gecureerd door Cactus Muziekcentrum (BE)
VAAGUE (BE) gecureerd door Fifty Lab
Whoman (BE) gecureerd door Leffingeleuren (BE)

DONDERDAG 14 NOVEMBER
Butch Kassidy (UK) gecureerd door Les Congés Annulés (LU)
Deep Tan (UK)gecureerd door Fifty Lab
Fervents (BE) gecureerd door Fifty Lab
Han Gaiden (NO) gecureerd door Øyafestivalen (NO)
Hypnosis Therapy (KR) gecureerd door DMZ Peace Train (KR)
Inès Cherifi (FR) gecureerd door Girls Don't Cry (FR)
Lézard (BE) gecureerd door Fifty Lab
Lovelace (BE) gecureerd door Fifty Lab
mui zyu (UK)gecureerd door Fifty Lab
Ojos (FR) gecureerd door Fifty Lab
oma totem (ES) gecureerd door MIRA Digital Arts Festival (ES)
Oonagh Haines (FR) gecureerd door Micro Festival (BE)
Rocket (US) gecureerd door Fifty Lab
SLAGADER (BE) gecureerd door Het Depot (BE)
Usea (BE) gecureerd door Fifty Lab
WASTE (BE) gecureerd door Trix (BE)

VRIJDAG 15 NOVEMBER
Canned Pineapple (UK) gecureerd door Left Of The Dial
Carbonne (FR) gecureerd door We Love Green
CRC (BE) gecureerd door Fifty Lab
Dina Ayada (BE) gecureerd door Fifty Lab
Ganavya (US-IN) gecureerd door Fifty Lab
Hayes & Y (BG-FI) gecureerd door Sofia Live Fest (BG)
Julie Pavon (DK) gecureerd door Fifty Lab
Library Card (NL) gecureerd door Into The Great Wide Open (NL)
Maleigh Zan (US) gecureerd door Fifty Lab
Margô (PT) gecureerd door A Porta Festival (PT)
Natasha Pirard (BE) gecureerd door Fifty Lab
twst (UK) gecureerd door Fifty Lab
YOA (FR-CH) gecureerd door Fifty Lab

Meer namen volgen binnenkort!

SAVE THE DATE: 13-15 november 2024 www.fiftylab.eu

Zimmer90 levert met ‘feel like we used to’ de soundtrack van de nazomer af

Geschreven door

Zimmer90 levert met ‘feel like we used to’ de soundtrack van de nazomer af

Na het wereldwijde succes van hun single "What Love Is" met meer dan 20 miljoen streams en twee miljoen videocreaties op Instagram, heeft het Duitse feelgood-duo Zimmer90 net voor de zomer hun nieuwste ep What Love Is uitgebracht. Daarmee tourden ze de afgelopen zomer langs de Europese festivals (o.a. All Points East Festival, MS Dockville, Into The Great Wide Open) en trekken ze in november voor het eerst naar Amerika voor een headlinetour.

Nu het einde van de zomer nadert, komt het duo nu met de gloednieuwe single "feel like we used to". Het nazomerse nummer gaat over herinneringen aan de dingen die beter waren toen we jonger waren. Trouw aan het Zimmer90-geluid pulseert jaren 80 synthpop door de track; de basgedreven instrumentals zijn upbeat en meeslepend, ontzettend dansbaar in het licht van bijtende nostalgie.

Videoclip "feel like we used to"
Zimmer90 - feel like we used to (Official Music Video) (youtube.com)

"Intuïtie en emotie zijn de belangrijkste richtlijnen in ons werk. Het nummer werd in twee dagen geschreven in onze thuisstudio in het Zwarte Woud. Door de langzaam opkomende melancholie van de nazomer samen te vatten, opent de tekst een brede ruimte voor mensen om zich mee te verbinden. Het nummer raakt je op een zachte manier en roept gevoelens van melancholie en schoonheid op. 'I wanna feel like we used to' kan je terugwerpen naar zomerherinneringen of je een blik in je toekomst laten werpen."

Over Zimmer90
Dit indie-pop-elektroduo uit Stuttgart bestaat uit twee leden, Josch en Finn. Hun snelle opkomst als een van de meest veelbelovende nieuwe bands in de indiescene is onmiskenbaar. Het kenmerkende geluid van Zimmer90 wordt gecreëerd door elektrosynthesizers, bas en drums en biedt een sfeervolle, mellow en authentieke vibe die kenmerkend is voor hun muzikale identiteit.
Hun nummers, zoals "Summer Rain" en "What Love Is", gingen viraal op sociale media en genereerden miljoenen views en likes op platforms als Instagram en TikTok. Op Spotify hebben ze ondertussen meer dan 40 miljoen streams.
Finn en Josch zetten hun muzikale reis samen voort en verrijken het elektronische muzieklandschap met hun unieke artistieke visie en aanstekelijke creatieve energie. Dit jaar trokken ze reeds met een europese tour langs de clubs, speelden ze op festivals in heel Europa (o.a. Into The Great Wide Open), volgde een tour als special guest van Chromeo in het Verenigd Koninkrijk en volgen in november shows in Noord- en Zuid-Amerika.  

V2 records news – The Darkness, Legends of rock, announce new album ‘Dreams on toast’

Geschreven door

V2 records news – The Darkness, Legends of rock, announce new album ‘Dreams on toast’

Legends of rock, The Darkness, have returned to bedazzle and amaze once more as they serve up their eighth studio album Dreams On Toast via Cooking Vinyl in March 2025.

"You know that thing when God's breath tickles your soul and tells you to create? Yeah, makes me giggle too. But you can't resist," comments frontman Justin Hawkins. "God might not be the power she once was, but say what you like about her, she knows damn well that what the world needs now, is rock sweet rock. And who are we, mere mortals of extraordinary ability, to argue with the divine?

"So we knuckled down and thought really hard about the best of the best, the elite songs, the life-changing music of the ages. Then we popped out a dozen bangers before lunch. And these bangers we present to you here, wallowing in an aromatic aural ragu, served atop the charred remains of our envious contemporaries... ladies and gentlemen, I give you Dreams On Toast!

A lavish display of sonic delicacies, Dreams On Toast is a dynamic dish packed full of sure-to-be hits. This is no better demonstrated than with lead single 'The Longest Kiss' out today (September 18th). An upbeat pop classic which tips its hat to the '70s pop genius of both Queen and Paul McCartney, it finds The Darkness dance across jaunty piano keys and frolicking guitar licks in irresistible top form

Listen to 'The Longest Kiss' The Longest Kiss - Single by The Darkness | Spotify
Justin explains, "Misty Orchards! That's not my porn name, that's the kind of scenery that I love. I awakened to such a vista in the delightful Scottish highland town of Nairn on the morning that inspiration for 'The Longest Kiss' lyric struck. I was bleary eyed and locked in an unending embrace with my (mid)life partner. Weird that I can still sing, but that's a testament to the resilience of humans, especially lead singers.

The music itself is a piano-led composition, the chorus of which my brother and I came up with after he'd taken a long time to empty his bladder during some impressive pub endurance. The verses were transposed from a song I've been working on for decades as part of a musical about the collapse of the Lowestoft fishing industry, called 'The Collapse Of The Lowestoft Fishing Industry'.

The musical isn't finished yet. But 'The Longest Kiss' is. The results are astounding. We're all very proud of this. Please, to enjoy!"

Dreams On Toast album artwork designed by Grammy nominated artist Perry Shall

Not only will Dreams On Toast feature arguably their best collection of songs yet, but The Darkness will also be hitting the road next March for their largest headline tour of the UK in years, solidifying their status as one of Britain, and indeed the world's, most important rock bands.

The Dreams On Toast UK headline tour will see them play 17 shows across the country finishing at London's OVO Wembley Arena on March 29th. Support comes from Northern Irish indie-rock heroes Ash, who first supported The Darkness on their legendary 'Permission To Land Tour' over 20 years ago.

Lead singer of Ash, Tim Wheeler, comments, "In 2004 we toured the UK's arenas with The Darkness as 'Permission to Land' catapulted them into the big league. Next March, 21 years later, we will reunite to tear across Britain before an epic crescendo at Wembley Arena. We believe in a thing called Rock!"

More than 20 years after The Darkness exploded with the big bang that changed the face of British rock music, their cheeky, spandex-clad anthems continue to capture hearts, and a new generation of fans, around the world. None more so than Taylor Swift who sparked yet another internet meltdown last week by singing along with the band's eternal mega-hit 'I Believe In A Thing Called Love' at the US Open. As a result her legions of fans sent the track hurtling up charts across the world, including reaching Number 1 in the US iTunes Rock Chart, 21 years after its release.
And now with Dreams On Toast The Darkness deliver another triumphant collection of solid gold rock bangers and heart exploding concerts in March 2025.  

Pias news - Mogwai releases new track ‘God gets you back’ + concerts 2025

Geschreven door

Pias news  - Mogwai releases new track ‘God gets you back’

MOGWAI RELEASES NEW TRACK "GOD GETS YOU BACK"
Mogwai - God Gets You Back (Official video) (youtube.com)

AND ANNOUNCE 2025 WORLD TOUR
17.02.2025 — ANCIENNE BELGIQUE, BRUSSELS (BE)
18.02.2025 — DE ROMA, ANTWERP (BE)
Mogwai, een van de grondleggers van de Britse underground scene, blijft gepassioneerd, innovatief en niet te stoppen. Enkele dagen geleden kondigde de Schotse band hun terugkeer aan met een mysterieuze post op sociale media. Lang hoefde het publiek niet te wachten, want nu is het duidelijk wat Mogwai voor ons in petto heeft. Ze releasen namelijk een nieuwe single “God Gets You Back” en bevestigen een nieuwe tournee begin 2025, met twee concerten in België! Je kan Mogwai live zien op 17 februari in Ancienne Belgique en op 18 februari in De Roma.

Mogwai return with their new single God Gets You Back and announce a huge 2025 world tour. It is the first new music from Mogwai in 2024, with more to come, and follows the announcement and premiere of Mogwai: If The Stars Had A Sound — a first documentary about the band directed by longtime collaborator Antony Crook — and a sold out first band-curated festival, Big City, which took place in their hometown of Glasgow this summer. God Gets You Back arrives with a video directed and created by Hand Held Cine Club (Justin and James Lockey).

God Gets You Back is a well-calibrated return, a song that forgoes resting on their laurels after the success of 2021's official UK #1 album, As The Love Continues. Driven by an arpeggiated synth, God Gets You Back builds gracefully, with drummer Martin Bulloch ensuring the track continues to move forward with purpose. Barry Burns decided the song "needed some melody or vocals, but I couldn't come up with the lyrics so I asked my 7 year old daughter to make some up, and she did and I sang them". The song feels like a natural culmination of their considered work on celebrated soundtracks for Zidane: a 21st Century Portrait, ZeroZeroZero and Les Revenants and the heft of As The Love Continues.

The 2025 tour takes in dates in Asia and North America, as well as a full UK/EU. Tickets for the tour are set to go on sale via a presale at 10AM on 18 September, with a venue presale at 10 AM on 19 September and general sale available at 10 AM on 20 September. Mogwai are proud to be partnering with War Child throughout the tour, where a £1/€1/$1 charitable contribution will be made from every ticket sold.

On the world tour, Mogwai's Stuart Braithwaite says, "we are immensely excited about heading out on our first worldwide tour since the pandemic. We're going to some brilliant places and can't wait to perform our new songs."

ABOUT MOGWAI
Mogwai formed in 1995 in Glasgow. The band consists of Stuart Braithwaite (guitar, vocals), Barry Burns (guitar, piano, synthesizer, vocals), Dominic Aitchison (bass guitar) and Martin Bulloch (drums). Since 1997, the band have released ten studio albums, with their most recent, 2021's As The Love Continues, being a commercial and critical success, reaching number 1 on the Official UK Album Charts, amassing a Mercury Prize nomination and winning the Scottish Album of the Year award. The band have also released multiple EPs and contributed the score to projects for Amazon Prime and Apple TV+.
Mogwai established the Glasgow-based independent record label Rock Action Records in 1996. Originally set up to allow the band to release their own music, the label has grown from its DIY origins of the mid-1990's Glasgow scene to an internationally renowned and distributed label that after 25 years retains the ethos and independent spirit that defines Mogwai as a band.
Rock Action has been responsible for releasing music from a diverse range of artists both local to Glasgow and internationally, counting many critically acclaimed albums in its catalogue. The label's recent output includes music from iconic Scottish artists Arab Strap, The Twilight Sad, Kathryn Joseph plus Mogwai themselves, alongside vital new artists Cloth, bdrmm and many more.

Pias news – Whispering sons share live video ‘try me again’

Geschreven door

Pias news – Whispering sons share live video ‘try me again’

WHISPERING SONS SHARE LIVE VIDEO "TRY ME AGAIN" & DETAILS EUROPEAN TOUR

13.12.2024 — ANCIENNE BELGIQUE, BRUSSELS SOLD OUT
15.02.2025 — ALTER SCHLACHTHOF, EUPEN
19.02.2025 — HET DEPOT, LEUVEN
20.02.2025 — DE VOORUIT, GENT
21.02.2025 — SALLE BAUDOIN IV, BRAINE-LE-COMTE
22.02.2025 — CLUB AFF, HASSELT
27.02.2025 — WILDE WESTEN, KORTRIJK
28.02.2025 — LE DELTA, NAMUR

*and many more date this fall 2024.

Belgian five-piece Whispering Sons released their album The Great Calm earlier this year through [PIAS] Recordings.
Following the dark, expansive power of 2018's 'Image' and 2021's minimal 'Several Others', the bands third album represented a reimagining and rethinking. Not only did the line up change (they are back to being a five-piece as the band's long-term engineer — an experienced producer in his own right — Bert Vliegen joined on bass), but the sound did as well. More open, less tense and claustrophobic. Still very much Whispering Sons (hence the albumcover of a melted car wreck), still nerve-racking intense, but with more space, more room to breathe, more room to let the guitars go full on rock.
They release a blistering live video of the album's closing track Try Me Again recorded in Brussels earlier this year.
The band presented the album with select club and festival dates over the summer and is now gearing up for an extensive autumn tour.

Listen to The Great Calm here: Whispering Sons - Try Me Again (Live Video) (youtube.com)

Tracks
1. Standstill

  1. Walking, Flying
  2. Cold City
  3. Dragging
  4. Something Good
  5. Still, Disappearing
  6. The Talker
  7. Balm (After Violence)
  8. Poor Girl
  9. Loose Ends
  10. Oceanic
  11. Try Me Again

 

 

 

 

 

 

Leffingeleuren 2024 - Voor het eerst uitverkocht

Geschreven door

Leffingeleuren 2024 - Voor het eerst uitverkocht
Leffingeleuren 2024
Festivaldorp
Leffinge
2024-09-13 t-m 2024-09-15
Ollie Nollet

Zeggen dat ik meteen wild enthousiast werd bij het zien van de affiche van Leffingeleuren 2024 zou de waarheid geweld aandoen. Maar intussen weet ik dat er in Leffinge altijd ontdekkingen te rapen vallen en wat is er leuker dan drie dagen lang in een ontspannen sfeer kennismaken met nieuwe groepen? Blijkbaar zijn er steeds meer mensen die er zo over denken want het festival was voor het eerst in haar bestaan volledig uitverkocht. En de oogst? Die was groot, vooral op zondag bleef het onwaarschijnlijk hoogtepunten regenen.

dag 1 - vrijdag 13 september 2024
Het festival werd in de zaal op gang gefloten door Koala Disco, een vijftal uit Lommel dat onlangs nog de publieksprijs van Humo's Rock Rally won. Het werd een aangename verrassing met alle kanten op stuiterende nummers waarvan de zang (afwisselend man/ vrouw) sterk aan The B-52's deed denken. Frontman/ gitarist Niels Tuijaerts was ook de eerste die deze editie van Leffingeleuren het publiek indook en hij deed dat al vrij vroeg in een set die altijd wel wat te bieden had. Zo kreeg Koala Disco op het eind nog versterking van de paus, of althans een jongere versie, die Tuijaerts meteen een stevige tong draaide.

In tegenstelling tot Koala Disco hield Omni (Atalanta, Georgia) het daarna in de Apollo bij een stevige, strakke sound waarvan niet werd afgeweken. Hun hard door new wave geïnspireerde muziek kon niet langer dan twee nummers boeien en dat ze zichzelf uitgebreid voorstelden met kitscherige loungemuziek als achtergrond maakte me ook al niet veel blijer. 

Met Snapped Ankles (Londen) verschenen er vier vreemde en bijzonder harige wezens, die vermoedelijk van bomen afstamden, op het podium. Hun leider, die gebruik maakte van een mij onbekend instrument dat nog het meest leek op een tak, vroeg meteen om enkel groene podiumbelichting zodat we ons in het diepe woud konden wanen. Daar was het de eerste tien minuten wonderlijk toeven dankzij een hypnotiserende sound vol ongrijpbare, kosmische synths die schatplichtig leken aan Tangerine Dream. Ik maakte me al op voor hét hoogtepunt van Leffingeleuren maar dan werd plotseling alle melodie resoluut gebannen waarmee meteen ook de magie verdween. Wat restte waren niets ontziende beats die resoluut op de dansbenen mikten.

Bad Bangs uit Melbourne liet de mastering voor hun tweede plaat, ‘Out of character’, die eerder dit jaar verscheen, over aan de legendarische Jim Diamond en dan is mijn aandacht meteen gewekt. De vier mochten een vijf weken durende Europese tour aftrappen in het café en ze deden dat met verve. Zelf situeren ze zich tussen punk, country, folk en psych. Ik hoorde vooral complexloze garagerock/pop, rock-'n-roll met een hoge feelgood factor die soms aan Shannon and The Clams herinnerde. Het klonk een stuk steviger dan op plaat en wat was het heerlijk om de twee vrouwelijke gitaristen (tevens zangeressen), Shelby De Fazio en Sophia Lubczenko, onbevangen te zien duelleren. De groep had trouwens speciaal voor deze tour een collectie strings laten ontwerpen die Lubczenko tijdens de set met veel vuur en een exemplaar in de hand aanprees, wat de temperatuur in het stampvolle café nog enkele graden liet stijgen.

Meteen daarna was het opnieuw raak in de Apollo met Snõõper, een geschift vijftal uit Nashville die een plaat, ‘Super Snõõper’, mocht maken voor Third Man Records, het label van Jack White. Het werd een razende storm vol korte explosieve nummers die nooit boven de twee minuten afklokten. Zangeres Blair Tramel, in het dagelijks leven lerares in het basisonderwijs, leek wel een fitnessprogramma af te werken: voortdurend op en neer springend of een halter (die later in de kolkende moshpit belandde) torsend. En ze kon verdomd nog zingen ook. Haar heldere, hoge stem torende steevast boven de teringherrie uit en zorgde zo voor een verfrissende toets. Het ging er bijzonder heftig aan toe, zowel voor als op het podium maar ook puur muzikaal bleef er steeds voldoende te beleven. Zo haalden ze op een verrukkelijke wijze "Come together" van The Beatles door de punkmangel. Tijdens het laatste nummer verscheen nog een enorme pop uit papier-maché, gedragen door de zangeres, op het podium. Van enige vorm van voorspelbaarheid kon je Snõõper niet verdenken. Dit was wellicht het beste wat ik op vrijdag zag.

Daarna had ik Tje aangestipt maar die groep uit Hasselt moest verstek geven wegens ziekte. Zo kreeg ik wat extra tijd om op adem te komen en trok ik met frisse moed naar de zaal voor Whispering Sons. Voor alle duidelijkheid: ik ben absoluut geen onvoorwaardelijke fan van Whispering Sons maar ik zag ze voorheen al eens aan het werk en kon daar toen best wel van genieten. Dit keer bleef ik toch wat op mijn honger zitten. Uiteraard blijft Fenne Kuppens een charismatische frontvrouw. Ook hier wist ze in haar oversized kostuum en met haar duizelingwekkend diepe stem alle aandacht naar zich toe te zuigen. Daarbij werd ze niet echt gehinderd door de overige bandleden, die er wat bleekjes bijstonden. Misschien hoort dit bij dit soort donkere, onderkoelde postpunk maar wat meer weerwerk van de groep had wellicht geen kwaad gekund. Of waren het dan toch de nummers, die bijna allemaal uit de laatste plaat, "The great calm", waren geplukt, die niet konden overtuigen? De devote fans zullen hier ongetwijfeld met volle teugen van genoten hebben maar voor de niet-ingewijden zal dit vermoedelijk toch wat te eenvormig geklonken hebben waardoor de aandacht wat verslapte, getuige het geroezemoes achterin de zaal.

Achteraf hoorde ik dat O. op hetzelfde moment in de Apollo een schitterende set had gespeeld. Dan toch een verkeerde keuze gemaakt maar een mens kan niet alles hebben.

dag 2 - zaterdag 14 september 2024
De eerste band die ik op zaterdag zag was Wombo, een trio uit Louisville, Kentucky. Naar verluidt is de groep tekstueel beïnvloed door de sprookjes van de gebroeders Grimm en Hans Christian Anderson. Dat liet zich muzikaal vertalen in een mix van art-rock en dreampop. De bas van zangeres Sydney Chadwick droeg de melodieën terwijl de gitaar van Cameron Lowe, die soms venijnig uit de hoek kwam, voor de ornamenten mocht zorgen. Veel potten werden er niet gebroken. Daarvoor klonk de zang te broos en waren de songs te weinig memorabel.

Het was wachten op Beige Banquet uit Londen om echt wakker geschud te worden. De vijf begonnen hun set vrij kalm om na enkele nummers compleet los te barsten. De dwingende praatzang van Tom Brierly en de schurende gitaren waren de voornaamste kenmerken maar de stuwende kracht achter deze donkere postrock werd gevormd door een drummer, een percusionist en een beest op bas. Niet meteen mijn ding, daarvoor neigde het te veel naar new wave, maar toch: een intensieve set!

Mohammad Syfkhan werd in laatste instantie aan het programma toegevoegd ter vervanging van Talk Show. Deze Koerdisch/ Syrische zanger vluchtte, nadat IS één van zijn zonen vermoordde, vanuit Raqqa naar Ierland waar hij nu in Carrick-On-Shannon woont. Eerst dacht ik nog dat Guy Mortier plaatsnam op de stoel vooraan het podium maar bij nader inzien bleek het toch de keurig in het pak gestoken Mohammad Syfkhan te zijn. Zijn Koerdische zang en indrukwekkende spel op bouzouki werden begeleid door de (soms te) feestelijke klanken uit een ritmebox. De man probeerde ons aan het dansen te krijgen wat slechts gedeeltelijk lukte. In ieder geval chapeau voor de organisatie om op zo'n korte termijn zo'n waardige vervanger uit de hoed te toveren.

Leffingeleuren, dat is ook pijnlijke keuzes maken. Hier staan zoveel interessante groepen geprogrammeerd zodat spijtige overlappingen niet te vermijden zijn. Ik ben nog altijd van oordeel dat je om een concert echt te beleven je er vanaf de eerste minuut bij moet zijn, liefst zelfs een vijftal minuten vooraf. Ergens halverwege de set binnenstormen om dan na drie nummers te besluiten dat je een goede groep hebt gezien, dat kan er bij mij niet in. Zo verloochende ik mijn punkziel door Plexi Stad links te laten liggen ten voordele van Dijf Sanders, omdat ik die laatste al een paar keer miste en ik hem nu eindelijk eens wou zien. En dat ondanks mijn aversie tegen elektronica. Want wat we hoorden waren elektronische klankentapijten doorspekt met field recordings, meegebracht van verre reizen. Verre van makkelijk verteerbaar maar de inbreng van de fascinerende drummer Simon Segers (De Beren Gieren, Black Flower) zorgde ervoor dat dit niet als een steen om de maag bleef liggen. 
Intussen is Duyster. Live met Ayco Duyster en Eppo Janssen in de Onze-Liev-Vrouw Kerk een vast onderdeel van dit festival geworden en tracht ik elk jaar toch minstens één sessie mee te pikken. En als je er tijdig bij bent kan je er ook even zitten wat mooi meegenomen is.
Dit jaar zag ik er Few Bits, die voor het eerst in zes jaar weer op een podium stonden. De groep van Karolien Van Ransbeeck leek het even te gaan maken toen ze na het verschijnen van ‘Big sparks’ mochten toeren met groepen als The War On Drugs en The Lemonheads. Nu zijn ze terug en is er zelfs een nieuwe plaat op komst. Hun dreampop, gebracht met een akoestische en een elektrische gitaar plus bas klonk verfijnd en sympathiek. Een koerswijziging voor de nieuwe plaat moeten we niet verwachten.

Rendez-Vous uit Parijs bouwde zonder al te veel subtiliteit een muur van geluid gestut door (meestal) drie gitaren. Postpunk of posthardcore met een vleugje grunge die me soms wat deed denken aan Metz maar dan van beduidend lagere kwaliteit. Het drieste geweld miste directie waardoor het zwaar op de maag bleef liggen. Enkel de synths brachten af en toe wat verlichting. Dat ik dat nog mag schrijven! Overigens had één van de gitaristen ook een mooie Moog ter beschikking maar die werd dan weer nauwelijks aangeraakt. Een tegenvaller.

Vervolgens in het café bleek Axis: Sova, een trio uit Chicago dat connecties heeft met Ty Segall, een moeilijk te catalogeren band. Het eerste en het laatste nummer (net dezelfde plaatsen als op hun laatste plaat, "Blinded by oblivion"), "People" en "That dream again" klonken als naar americana neigende rock waarin de mooie stem van Brett Sova klonk als die van Mike Montali (Hollis Brown, Fantastic Cat). Voor de overige nummers, die ook zo goed als allemaal uit die laatste plaat kwamen, ging die vergelijking helemaal niet op. De stem klonk plots veel donkerder terwijl de nummers veel dwarser van structuur waren. Psyched-out artrock met af en toe een nostalgische seventiesrock gitaarsolo, zoiets. Of ik alles even goed vond, daar ben ik nog steeds niet uit. Intrigeren deed het in ieder geval tot de laatste noot.

Daarna werd het weer kiezen: dit keer tussen Pedro The Lion uit Seattle en Dorpsstraat 3. Het werden de Amsterdammers. Die vreemde groepsnaam ontstond toen vrienden door het leegstaande huis van de dorpspriester dwaalden en daar tot hun grote verbazing een kelder vol analoge synthesizers en ritmeboxen aantroffen. Als eerbetoon werd de straatnaam en huisnummer van dit pand hun groepsnaam. De zang van Merlijn Breedland klonk soms wat zeurderig maar het was vooral hun sound die me aansprak. Die stond bol van de ouderwetse synthesizerklanken en refereerde meermaals aan de Turkse psychedelica uit de jaren '60. Mooi!

Met Baby's Berserk zag ik opnieuw een groep uit Amsterdam. Dit drietal gaf een vestimentair goed uitgekiende show waarbij de derrière van zangeres-bassiste Eva Wijnbergen uitgebreid bewonderd kon worden. Sommigen omschrijven hun muziek als DIY glamourpunk, ik hoorde vooral kitscherige disco met wat punkaccenten waar ik al vlug de buik vol van had. Maar het moet gezegd: Wijnbergen is een podiumbeest dat bleef fascineren en zelfs niet te beroerd bleek om zich tussen de boxen en het plafond te wurmen.

Strand Of Oaks zal ik blijven associëren met zijn solo-optreden in het café nu elf jaar geleden op dit eigenste festival. Beter dan toen wordt het nooit en na zijn eerder dit jaar verschenen teleurstellende plaat, ‘Miracle focus’ waren mijn verwachtingen eerder aan de lage kant. Ik maakte me al op om de band neer te sabelen toen de synths als een suikeren deken de muziek dreigden te verstikken. Gelukkig kwam het zover niet en buiten enkele miskleunen bleek dit dan toch een best genietbare set waarin Tim Showalter met veel passie het beste van zichzelf gaf.

Een dag zonder echte hoogtepunten werd dan toch nog afgesloten met een voltreffer. Een mokerslag eerder. Daar zorgde Prison Affair uit Barcelona voor met een half uur ultrakorte rammelende punksongs waarin de gitarist ons nog even op het verkeerde been probeerde te zetten door er de riff van "Paranoid" tussen te gooien. Veel had het allemaal niet om het lijf en de zang leek soms op een plaat die op een verkeerd toerental werd afgespeeld maar de energie die hieruit straalde was onbetaalbaar.

dag 3 - zondag 15 september 2024
ILA, de band van de uit Peer afkomstige Ilayda Cicek, zorgde meteen voor een straffe start op zondag. De drie brachten een gesmaakte combinatie van grunge en noiserock waarbij Nirvana enkele keren om de hoek kwam loeren. Frontvrouw Ilayda Cicek leek alleen maar aan charisma gewonnen te hebben en wist het publiek moeiteloos aan zich te binden.

De vier van Great Gable uit het Australische Perth hadden er een rit van negen uur vanuit Zwitserland voor over gehad om hier te geraken en daar kon ik alleen maar blij mee zijn. Hun mix van slacker rock en surf werkte bijzonder aanstekelijk. De zwoele gitaar van Matt Preen en de soms licht haperende stem van Alex Whiteman, die aan The Strange Boys deed denken, hielden het helemaal volgelopen café in de ban. Toen ze ook nog eens "Blister in the sun" van Violent Femmes coverden, kon het niet meer stuk.

Het podium van de zaal was aardig gevuld toen Ibibio Sound Machine uit Londen aantrad. Zo ontwaarde ik maar liefst twee Moog synthesizers maar die werden niet zo heel veel gebruikt. Speerpunt was uiteraard de feestelijk in geel en zwart uitgedoste Eno Williams, een wonderlijke zangeres met Nigeriaanse roots die op een spontane manier het publiek voor zich wist te winnen. West-Afrikaanse funk en Afrobeat werden gecombineerd met elektronica en wat disco-invloeden terwijl een erg gretige gitarist er nog wat rockelementen aan toevoegde. Maar de kers op de taart kwam van de sublieme blazers (sax en trombone).

University uit het Britse Crewe zorgde voor een explosie aan energie. Mathrock en posthardcore werden afgewisseld met wat emo momenten. Zanger-gitarist Zak Bowker bleek over een mooie huilende stem te beschikken maar meestal schreeuwde hij zich gewoon schor. Een poging tot fluiten ging hem minder af. En dan was er nog Edy, vast lid van de band die voor de 'song title exposition' instond door telkens een papier met de titel erop in de lucht te steken vooraleer het nummer begon. Tussendoor hield hij zich vooraan het podium onledig met wat videogames. Een job als een ander.

De laatste plaat van singer-songwriter Dylan LeBlanc (Nashville), ‘Coyote’, kan me maar erg matig boeien wegens te veel songs die zich lamlendig voortslepen. Erg gerust was ik er dus niet in en de eerste helft van de set was dan nog eens volledig gewijd aan die plaat. Nu was Leblanc wel zo slim geweest om er de beste nummers zoals de titelsong uit te pikken. Bovendien had hij een roedel doorgewinterde muzikanten (The Steel Vaqueros) bij die voor een stevigere aanpak zorgden terwijl die ellendige strijkers gelukkig ontbraken. LeBlanc liet twee gezichten zien. Enerzijds had je de wijd meanderende en van etherische toetsen voorziene sound die dicht in de buurt van de ongenaakbare Israel Nash kwam. Anderzijds waren er de meer gitaar geïnspireerde songs die duidelijk de mosterd gehaald hadden bij Neil Young & Crazy Horse. Misschien had alles wel wat compacter gemogen en die uitgebreide groepsvoorstelling waarin ieder zijn solospotje kreeg leek me wat van het goede te veel.

Daarna moest ik een hartverscheurende keuze maken. Mclusky, de groep waar misschien wel het meest naar uitgekeken werd, stond om 19u in de zaal geprogrammeerd terwijl Cat Clyde, waar ik persoonlijk erg veel van verwachtte, zou er twintig minuten eerder aan beginnen in het café. Het plan was om toch alvast maar de start van Cat Clyde mee te pikken, maar na één nummer wist ik al zeker dat ik hier niet voor de laatste noot zou vertrekken. De Canadese uit Stratford, Ontario begon ronduit verpletterend met "I been drinking", een a capella gebrachte cover van de vooroorlogse blueszangeres Vera Hall, bekend van "Trouble so hard" dankzij de sample van Moby. Klein van gestalte maar met een indrukwekkende stem en een ontwapenende persoonlijkheid zorgde ze voor één van de onmiskenbare hoogtepunten van Leffingeleuren 2024. Zichzelf afwisselend begeleidend op een elektrische en een viersnarige akoestische gitaar reeg ze de ene parel aan de andere, die zich ergens tussen indiefolk en countryfolk situeerden.
Halverwege de set wist ze me zelfs te verrassen met een rock-'n-rollsong, "Man I loved blues". Schijnbaar moeiteloos wist ze alle harten voor zich te winnen. In die mate zelfs dat ik iemand "Will you marry me" hoorde roepen.

Zo miste ik natuurlijk de eerste helft van de wederopstanding van Mclusky, het fenomeen uit Cardiff, Wales. Het drietal klonk nog net hetzelfde als op hun pièce de résistance, ‘Mclusky do Dallas’ uit 2002: beenhard, compromisloos, rauw en toch met enig gevoel voor verfijning. Post hardcore of power postpunk met een theelepel noiserock zou je het kunnen noemen. Frontman Andrew Falkous was bijzonder goed op dreef, kon nog steeds rekenen op die geweldige strot van hem en sneerde tussendoor even naar Nigel Farage. Mclusky staat er weer maar een drummer in zo'n glazen kooi blijf ik geen zicht vinden.

Daarna kon ik even op adem komen aan de Busker Street, een podium in het gratis gedeelte van het festival waar jonge talenten hun kans krijgen. Blue Gene vind ik een mooie naam omdat het me herinnert aan het onsterfelijke "Dirty Blue Gene" van Captain Beefheart. Maar het was toch vooral omdat hij ons ‘cheesy country’ beloofde dat ik hier naartoe trok. Mooie, eenvoudige countrysongs spitsvondig aan elkaar gekout, waartussen zelfs een Spaanstalig nummer. De West-Vlaamse Gentenaar sloot af met zijn nieuwe en smaakvolle single "Texas" waarvan de eerste noten me erg deden denken aan "I'm not drunk, I'm just drinking" van Mack Allen Smith.

Cool Sorcery uit de Braziliaanse hoofdstad Brasilia werd aangekondigd als een éénmanszaak maar toen ik aankwam in het café stond het podium volgeladen met materiaal. Bleek dat Marcos Assis intussen een groep rond zich heeft verzameld. Met zijn vijven zorgden ze voor een ware Braziliaanse furie waarbij het publiek zich niet onbetuigd liet en vanaf de eerste noten een niets ontziende moshpit vormde. Razende punk werd afgewisseld met hoekige jazzrock terwijl "Riders on the storm" van The Doors vakkundig door de psychrockmolen werd gehaald. Naast de verwachte elektronica bestond het instrumentarium verder uit twee gitaren, bas, drums en zelfs een dwarsfluit. Naarmate de set vorderde kozen ze steeds meer voor furieuze punk, verbaasd als ze waren door de enorme respons en daar was niemand rouwig om. Dit was wellicht dé verrassing van het festival.

The Grogans uit Melbourne mochten vorig jaar al eens optreden in café De Zwerver en blijkbaar viel dat toen zo goed mee dat ze nu mochten afsluiten in de Apollo. Met de perfecte line-up zijnde twee gitaren en drums grepen ze me met twee ongelooflijk sterke songs uit hun laatste plaat, "Find me a cloud", meteen bij mijn kladden. "Heads in the sand", garagerock met een zware, fuzzy riff die The Mystery Lights in gedachten riep en "I need you", verslavende retrorock die van The Spyrals had kunnen zijn.
De lat lag meteen erg hoog maar veel minder dan dat werd het nooit buiten een paar te slappe surfnummertjes dan. Een schitterende set werd afgesloten "Hey ma'am", een lap vonkende rock-'n-roll. Zanger Quin Grunden had even daarvoor zichzelf al uitgenodigd voor volgend jaar, ik maak alleszins geen bezwaar.

Daarna zag ik nog de finale van de set van King Hannah uit Liverpool. Een set, die ik op basis van hun laatste plaat, ‘Big Swimmer’, wel helemaal had willen zien. Hannah Merrick, getooid in een indrukwekkende rode jurk, zong mooie liedjes die meestal intiem begonnen, waarna de spanning werd opgebouwd om uiteindelijk te eindigen met een gitaaruitbarsting van Craig Whittle. Best spannend en had ik dit van in het begin mogen meemaken was ik wellicht euforisch geweest. Nu raakte het me niet echt doordat ik nog te bedwelmd was door The Grogans.
Toch was dit een mooi slotakkoord van een alweer zeer geslaagde editie van Leffingeleuren waarvan de zondag er met kop en schouders bovenuit stak.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Kristof Acke
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/6898-leffingeleuren-2024.html?ltemid=0

Organisatie: VZW De Zwerver – Leffingeleuren, Leffinge

Next-Step - AA Productions: news

Geschreven door

Next-Step - AA Productions: news
Next-Step - AA Productions: news

Concerts
2024
22-09 Elena Nagapetyan, Cirque Royal
02-10 Thibault Cauvin, M, Palais des beaux-Arts
05-10 Slimane (Cupidon tour), Forest National
10-10 Patrick Bruel, Forest National
12-11 Pascal Obispo, PBA, Charleroi
13-11 Pascal Obispo, Le Forum, Liège
13-11 David Castello-Lopes, Théâtre Royal, Mons
14-11 David Castello-Lopes, Cirque Royal
15-11 Léo Walk & La marche Bleue (maison d’en face), Cirque Royal
16-11 Francis Cabrel, Le Forum, Liège
27-11 Véronique Sanson, PBA, Charleroi
28-11 Véronique Sanson, Le Forum, Liège
04-12 Lara fabian, Forest National
05-12 Léo Walk & La marche Bleue (maison d’en face), Cirque Royal
06-12 Alain Chamfort, Cirque Royal
06 + 07-12 Stars 80 - encore, Forest National
13-12 Amir (C-Tour), Forest National
18-12 Waly Dia, Cirque Royal
2025
09-01 Pascal Obispo 60Y, Forest National
15-01 Pierre Garnier, Cirque Royal
10-03 Pascal Obispo, Cirque Royal
12-03 Vincent Niclo (Bel canto tour), Le Forum, Liège
13-03 Vincent Niclo (Bel canto tour), PBA, Charleroi
13-03 Jenifer, Cirque Royal
14-03 Vincent Niclo (Bel canto tour), Cirque Royal
14-03 Jenifer, Le Forum, Liège
15-03 Jenifer, PBA, Charleroi
25-03 Queen extravaganza, Forest National (50Y ‘bohemain rhapsody’)
03-04 Christophe Mali, Cirque Royal
03 + 04-04 Pierre Garnier, Cirque Royal
06-04 Tony Ann, Cirque Royal
09 + 10-04 Alain Souchon, Ours & Pierre Souchon, Cirque Royal
11 + 12-04 Alain Souchon, Ours & Pierre Souchon, Forum Liège
13-04 David Hallyday, requiem pour un fou, Forest National
23-04 Louis Chedid, W:Hall, Bxl
06-06 KYO, ING Arena, Bxl
14-06 Molière, le spectacle musicale, Forest National
24-06  Pierre Garnier, Forest National

http://www.next-step.be

Even voorstellen - Bon Iver Releases New Single & Music Video

Geschreven door

Even voorstellen - Bon Iver Releases New Single & Music Video

“S P E Y S I D E”
This Friday, September 20th, Bon Iver will release “S P E Y S I D E”: a new single featuring vocals and guitar by Justin Vernon, and viola from Rob Moose. The song was produced by Justin Vernon and Jim-E Stack, and will be accompanied by a music video from Erinn Springer.
Bon Iver - S P E Y S I D E (Official Video) (youtube.com)

“S P E Y S I D E” Credits
Guitar + Voice: Justin Vernon
Viola: Rob Moose
Written by Justin Vernon, with Ryan Olson + BJ Burton
Mixed by Justin Vernon

Bon Iver Announces SABLE,: Three New Songs Out October 18th On Jagjaguwar

Justin Vernon announces the release of SABLE,: three intimate songs that together serve as a reset and reintroduction. Arriving October 18th via Jagjaguwar, the EP marks the first new Bon Iver record in more than five years, while stripping the project down to the primary elements on which it was originally founded. Before being Bon Iver meant playing a part.

Emerging from a slow-burning breakdown – possibly done with music, thinking increasingly about the process of healing – SABLE, is a space for Vernon to unpack the darkness, pressure and anxiety that amounted to one of the most trying periods of his life. “I know now that I can't make good, how I wish I could,” he sings in the opening line of “S P E Y S I D E,” an apology to some loved ones he hurt, written during a moment of clarity in 2021. “I got the best of me,” he later admits. “I really damn been on such a violent spree.”

The triptych of songs on SABLE, written from 2020-2023, were recorded at April Base in Wisconsin, but conceived in places like Key West and the Isles of Minneapolis. Produced by Justin Vernon and Jim-E Stack – with viola from Rob Moose on “S P E Y S I D E,” and contributions from other close collaborators throughout – each of the EP’s arrangements are centered around voice and guitar. Named for near-blackness, SABLE,’s lyrics are direct projections of guilt, anguish and turmoil, but also unfinished business.

Since 2019’s i,i – which earned a GRAMMY® nomination for Album of The Year, and turned Bon Iver into a world-touring, arena-filling festival headliner – Justin Vernon has worked with everyone from Taylor Swift and Bruce Springsteen to Zach Bryan and Travis Scott, performed for Kamala Harris and more. Through it all he often intentionally hid his face, but now, the blinds are open.

Beginning with the word “I” and ending with “everything we’ve made,” SABLE, is an unburdening and a transformation. A turning of the page, and the start of a new story.

SABLE, Tracklist
THINGS BEHIND THINGS BEHIND THINGS
S P E Y S I D E
AWARDS SEASON  

Even voorstellen – Een ontdekking – Le Flamand, Kurt Vanhengel – release debuut ‘la route du nord’

Geschreven door

Even voorstellen – Een ontdekking – Le Flamand, Kurt Vanhengel – release debuut ‘la route du nord’

Un chansonnier flamand? … Il existe.


Sluit je ogen en je hoort Brel, Béart, Cabrel …

Kurt Vanhengel (°1971) is een Limburgse singer-songwriter met een passie voor literaire vertaling en chanson. Schrijvend in het Frans en in het Spaans serveert ‘le Flamand’ u een verfijnde mix van folk, pop en klassiek chanson. Met liedjes die zowel tekstueel als muzikaal onmiskenbaar een poëtische nostalgie uitademen.

Begeleid door Jolien Wils (accordeon), Eric Davids (keyboards), Ralf Demandt (gitaar) en Michaël Boonen (bas, cello en percussie) zingt hij over de schoonheid van lege treinstations, over koolzaad dat bloeit naast vervallen fabrieken, de eenzaamheid die aan je deur belt als een onverwachte, oude vriend.

Een‘Le Flamand’ ziet zichzelf als een ‘stand-up chansonnier’, een ‘liedjesverteller’. ‘Achter elk lied schuilt immers een eigen verhaal. Le Flamand: ‘Ikzelf vertel die verhalen heel bewust tussen mijn liedjes door. Niet enkel als bindtekst, maar ook in de hoop dat de mensen ze zo beter begrijpen…’

Op 28 september 2024 stelt Le Flamand zijn eerste plaat ‘La Route Du Nord’ voor in C-Mine in Genk.

Deze plaat is ingespeeld door 16 studiomuzikanten, waaronder Rogier van Wegberg (bassist van het Night of the Proms orkest) , Arnold van Dongen (gitarist van Marco Borsato) en Ronald Kool (pianist van Anouk). Geproduced door Jean-Pierre Kerkhofs (ArtSound Recording Studios). De strijkersarrangementen zijn geschreven door Geert Keysers (Pianist / Toetsenist / Arrangeur bij Night of the Proms) en uitgevoerd door Kirsten de Witte, Hilde Pijnenborg en Maaike Organe.

Gemasterd in Duitsland door Jens Dreesen (Universe of the ears).

www.kras.be

https://www.leflamand-band.com/

Even voorstellen - Seppe en Cyriel uit op 20 september 2024

Geschreven door

Even voorstellen - Seppe en Cyriel uit op 20 september 2024
Producers, zangers en muzikanten Seppe Vande Veire en Cyriel Vandenabeele zijn twee kinderen van het zalige Gentse muziekuniversum. Lichtjes buiten hun comfortzone zijn zij in 2022 in dit spontane experiment gestapt, met als resultaat twee nummers die vanaf vandaag te beluisteren zijn op de bekende kanalen

De nummers, met Seppe aan de knoppen en Cyriel op de instrumenten en stem, beschrijven een woordeloze lofi wereld met lieflijke melodieën, steeds aangenaam ondermijnd.

Op 25 september 2024 bij Studio Beertje in Gent vanaf 19u30. (Brusselsesteenweg 372 9050 Gent)

Live Nation concert – The Pixies

Geschreven door

Live Nation concert – The Pixies
Pixies - The Night The Zombies Came 2025 European Tour
Op zaterdag 26 april 2025 in Lotto Arena, Antwerpen

Pixies hebben heel wat te vieren dit jaar! Het is 35 jaar geleden dat ze hun baanbrekende Platinum album 'Doolittle' uitbrachten én al 20 jaar sinds hun gevierde comeback op Coachella. En met een gloednieuw album, 'The Night the Zombies Came', in het vooruitzicht, was het tijd om nog eens de wereld rond te trekken met hun muziek. Pixies vonden ook een plekje in hun agenda om een stop te maken in België, want op zaterdag 26 april 2025 staan ze in de Lotto Arena in Antwerpen! Tickets zijn beschikbaar via livenation.be.

Iedereen kent Pixies ongetwijfeld van hun monsterhits "Where Is My Mind?" en "Here Comes Your Man", maar binnenkort mogen we dus nieuwe muziek verwachten. Op 25 oktober brengt de alternatieve-rockgroep uit Boston hun tiende studioalbum uit, getiteld 'The Night the Zombies Came'. De songs op dit nieuwe album zijn misschien wel de meest filmische uit hun carrière. Het is gothic meets sci-fi, horror, donkere volksverhalen en western klassiekers. Dit album zal ook het eerste wapenfeit zijn van gloednieuwe bassiste Emma Richardson, die volgens haar bandleden een fantastische creatieve vibe meebrengt. Zelf omschrijft ze het album als "een briljante mix van nostalgie en punk met leuke en energieke elementen, maar ook een donkere en romantische ondertoon". Het wordt dus uitkijken naar het album 'The Night the Zombies Came', maar ook naar de gelijknamige tour. Ontdek de klassiekers van Pixies en tegelijk een heel nieuwe kant van de iconische band op zaterdag 26 april in de Lotto Arena!

Tickets kosten €52.23 - €49.98 - €47.75 (inclusief servicekosten en mobiliteitsbijdrage).

Het nieuwe album van Pixies 'The Night the Zombies Came' komt op 25 oktober 2024 uit via Universal Music

www.livenation.be

Live Nation concert - Robert Plant Presents Saving Grace feat. Suzi Dian

Geschreven door

Live Nation concert - Robert Plant Presents Saving Grace feat. Suzi Dian
Op zaterdag 3 mei 2025 in het Koninklijk Circus, Brussel

In juni kondigde hij een nieuwe tour aan onder de naam Robert Plant Presents Saving Grace feat. Suzi Dian, met een uitverkocht concert in de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen op 27 oktober. En er is goed nieuws! Dankzij het enthousiasme voor zijn live comeback hebben Robert Plant en co besloten om nog een Belgische datum toe te voegen aan hun tourschema voor 2025! Robert Plant Presents Saving Grace feat. Suzi Dian zal ook te zien zijn op zaterdag 3 mei in het Koninklijk Circus in Brussel!

Robert Plant Presents Saving Grace feat. Suzi Dian werd in 2019 opgericht en is een unieke samenwerking tussen Suzi Dian (zang), Oli Jefferson (percussie), Tony Kelsey (mandoline, bariton en akoestische gitaar), Matt Worley (banjo, bariton en akoestische gitaar en cuatro) en rockicoon Robert Plant (zang). De band staat nu al bekend om zijn gevoelige arrangementen en een dynamiek die enkel geproduceerd kan worden door het samenspel van getalenteerde muzikanten. Ze brengen een fascinerende mix van traditionele en hedendaagse klanken met songs die de uiteenlopende smaak en invloeden van Plant weerspiegelen: van Britse en Amerikaaanse folk tot spirituele blues en Americana. Ze creëren een complexe muzikale samenstelling waarbij akoestische gitaren, banjo en mandolines samensmelten met percussie. Hun uitverkochte show in Antwerpen belooft geweldig te worden en je krijgt nog een extra kans om het nieuwe project live te ontdekken. Op zaterdag 3 mei komt Robert Plant Presents Saving Grace feat. Suzi Dian naar het Koninklijk Circus in Brussel. Niet te missen!

TICKETPRIJZEN: €140 - €109 - €93,74 - €82,84 - €61,04 (incl. servicekosten). Genummerde zitplaatsen.

Digging Deep with Robert Plant
Robert Plant's music is the result of a lifetime striding around the globe, from The Midlands to Morocco, from Nashville to North Wales, and the influences and friends collected along the way can be heard in his songs. Each week Robert will delve into his

www.livenation.be

Even voorstellen – Manu Chao – nieuw album ‘Viva Tu’

Geschreven door

Even voorstellen – Manu Chao – nieuw album ‘Viva Tu’

ONTDEK NA 17 JAAR WACHTEN HET HEERLIJKE EN ONROERENDE NIEUWE ALBUM VAN MANU CHAO
VIVA TU VERSCHIJNT VRIJDAG 20 SEPTEMBER

Na een wachttijd van enkele jaren is Manu Chao terug met zijn nieuwe album "Viva Tu", een levendig en geëngageerd werk dat getuigt van zijn unieke carrièrepad en grenzeloze creativiteit. Hoewel dit zijn vijfde studioalbum is, blijft Manu ons verrassen met zijn muzikale projecten. Altijd op zoek naar nieuwe geluiden en samenwerkingen, heeft hij podia gedeeld met artiesten van over de hele wereld, en zijn liedjes blijven weerklinken in de straten, op pleinen en festivals.

Viva Tu is de vrucht van deze ontmoetingen, een multiculturele en diverse collage die eenheid en solidariteit viert. Begeleid door vertrouwde muzikanten biedt Manu ons een felgekleurd album, waarbij elk nummer uitnodigt om na te denken en te dansen. Sterke boodschappen, pakkende ritmes en hoop komen uit deze opus, net als in zijn vorige projecten.

Je vindt hier de ziel van de reiziger die hij is, geïnspireerd door zijn reizen over de hele wereld, van India tot Colombia, via Servië en Brazilië. Manu laat traditiegetrouw zijn stem en die van de stemlozen horen, met tracks die diversiteit, strijd en liefde voor het leven vieren.

"Het is een rumba die ik schreef voor mijn buren en die uit andere buurten; Het gaat over jezelf accepteren zoals je bent, en zodra je accepteert wie je bent, "Viva Tu"!"

- Over Manu Chao -
Manu Chao is een Frans-Spaanse muzikant en zanger, geboren in 1961 in Parijs, bekend om zijn unieke mix van sounds en sociaal engagement. In 1987 richtte hij samen met zijn broer Antoine Mano Negra op, een band die wereldwijd een revolutie teweegbracht in de punkrock en de alternatieve scene.
Manu Chao zette daarna een solocarrière voort die gekenmerkt werd door zijn voorliefde voor zwerven en het ontmoeten van nieuwe mensen. Hij reisde de wereld rond met zijn gitaar en zijn draagbare studio en nam geluiden en momenten op die zouden lijden tot zijn eerste soloalbum, "Clandestino", dat uitkwam in 1998. Het album werd een internationaal succes, dat Manu Chao naar de voorgrond van de wereldmuziek stuwde met iconische nummers als "Clandestino", "Desaparecido" en "Welcome to Tijuana".
Manu Chao breidde zijn carrière uit met baanbrekende albums zoals "Próxima Estación: Esperanza" (2001) en "La Radiolina" (2007). Hij wisselde grote tournees af met intieme concerten, terwijl hij sociale doelen bleef verdedigen en bleef optreden op underground evenementen en voor sociale bewegingen. Manu Chao is altijd in beweging en blijft een sleutelfiguur in de wereldmuziek. Hij vindt zichzelf steeds opnieuw uit, trouw aan zijn overtuigingen en zijn wortels als nomadische, toegewijde muzikant.

Live Nation concert – Dua Lipa – tweede extra concert

Geschreven door

Live Nation concert – Dua Lipa – tweede extra concert
Dua Lipa, Radical Optimism Tour
Op donderdag 12 juni 2025 in Sportpaleis, Antwerpen > Extra show!

Catch them or they go Houdini! Door de grote vraag naar tickets voegt de wereldwijde popsensatie een derde show toe voor haar Belgische fans. Ook op donderdag 12 juni 2025 zal Dua Lipa schitteren op het podium van het Sportpaleis in Antwerpen! Tickets zijn beschikbaar via livenation.be.

Het nieuwste album van Dua Lipa is nog maar uit sinds begin mei en toch staan er al meerdere hits van 'Radical Optimism' in ons collectief geheugen gegrift. Met onder andere "Houdini", "Training Season" en "Illusion" was ook dit album weer een schot in de roos! Na haar memorabele optreden op Rock Werchter deze zomer kan niemand het nog ontkennen, Dua Lipa is dé hedendaagse queen of pop! Na haar grote doorbraak met het nummer "Be The One", al bijna 10 jaar geleden, is Dua Lipa hit per hit naar de absolute top van de popwereld geklommen. Ondertussen heeft ze al drie GRAMMY-beeldjes op haar kast staan, talloze keren aan de top van de hitlijsten gepronkt en concertzalen wereldwijd in vuur en vlam gezet met haar spectaculaire popshows. En dat Dua Lipa een vrouw van vele talenten is, bewees ze ook vorig jaar door haar passage in de geprezen filmkomedie 'Barbie'. Ze speelde een klein rolletje in de film, maar maakte vooral de immens populaire soundtrack "Dance The Night", die onder andere ook in België bovenaan de hitlijsten pronkte. De 29-jarige zangeres lijkt niet te stoppen en belooft volgend jaar alweer een geweldige popperformance te gaan neerzetten voor haar Belgische fans! Dance the night away met Dua Lipa op 11, 12 en 13 juni 2025 in het Sportpaleis in Antwerpen!

Tickets zijn beschikbaar via livenation.be en kosten €123,91 - €101,51 - €90,30 - €79,11 - €67,90 (inclusief servicekosten en mobiliteitsbijdrage).

www.livenation.be

Op single na de Olympische Spelen 2024 - Nightcall - Angèle, Kavinski, Phoenix

Geschreven door

Op single na de Olympische Spelen 2024 - Nightcall - Angèle, Kavinski, Phoenix

"Nightcall", oorspronkelijk uitgebracht in 2010, keert vandaag terug in een gloednieuwe versie geproducet door Phoenix, in samenwerking met Kavinsky en Angèle. Deze iconische track maakte een grote indruk tijdens de slotceremonie van de Olympische Spelen in Parijs met meer dan 800 miljoen kijkers wereldwijd en brak al snel records.

Na dit veelbesproken optreden bereikte "Nightcall" de eerste plaats in de Shazam-charts met de meeste shazams gemeten op één dag ooit en veroorzaakte het een virale golf op TikTok met meer dan 10.000 contentcreaties die bijna 10 miljoen views genereerden.

Voor de single release werd een interactieve "Nightcall"-telefoonlijn geopend, met een gesprek tussen Angèle en Thomas, frontman van de groep Phoenix, waarin de aanstaande release van de track werd aangekondigd. De single is vanaf vandaag eindelijk ook op alle platformen te verkrijgen.

"Nightcall" tijdens de Olympische Spelen JO PARIS 2024 - Le magnifique "Nightcall" par PHOENIX, ANGÈLE et KAVINSKY au Stade de France (youtube.com)

Daggers

Chaos Magic EP

Geschreven door

Het Belgische Daggers is reeds een flink aantal jaren bezig (sinds 2007) en heeft al verschillende albums op hun conto. Deze nieuwe EP bevat 3 songs. De opnames werden in de KOKO studio’s door Thibault Schouters. De mastering door Adrien Schockert in Brussel.
Er werd gekozen voor organische live opnames. Een manier die wel past in de sound en filosofie van de muziek. De sound bestaat uit vette gitaren en diepe bassen en vocals die uit de dieptes van de kelders lijken te komen. De muziek een blend van metal, punk en hardcore.
Opener “Scourge” is een uptempo nummer dat als harde rock and roll klinkt. Een beetje zoals Motörhead doet. Ook de zang met gegrom en gereutel zit een beetje in datzelfde straatje. Maar ze klinken zeker niet als een kloon of rip off van de eerst genoemde band. “Vex Cathedral” bevat wat doom elementen en de song klinkt daardoor iets sloomer. Er is tevens een fijne ritme sectie op en een vrij catchy klinkend refrein. Sterke song. Op “Rancor” wordt het tempo weer opgetrokken. Zo is het na drie tracks al gedaan met de fun.
Maar zoals ik soms zeg: beter drie songs fun dan tien songs waar je niet warm of koud van wordt.

De EP is te beluisteren op o.a. spotify, bandcamp, youtube en je kan hem ook kopen op cassette. Het artwork past perfect bij de muziek op de EP.

Crust infused hardcore/Punk
Chaos Magic EP
Daggers

DAGGERS - Chaos Magic EP (youtube.com)

Marble Sounds

If You Would Prove Me Wrong Now -single-

Geschreven door

Voor deze sfeervolle single liet Pieter zich inspireren door een artikel van Stijn Vrancken in De Standaard. Daarin wordt er geschreven over het onvermogen om te ‘genieten’ van je ongelijk inzake fundamentele overtuigingen en principes. Vanuit deze invalshoek is deze wondermooie single dus ontstaan. Ergens klinkt het muzikaal dromerig en melancholisch. Ook de zang gaat mee in die sfeer en vormt op die manier een mooi contrast met de tekst.
Deze single is een voorgift uit het nieuwe album dat ergens begin volgend jaar zal uitkomen. De productie deed Pieter zelf en de mix werd gedaan door Tobie Speleman.
Een mooi nummertje dat normaal zijn weg moet vinden op de radio.
NEW SINGLE | Marble Sounds - If You Would Prove Me Wrong Now - Mayway Records
MARBLE SOUNDS RELEASE TOUR
05 apr 2025 | Arenberg, Antwerpen
12 apr 2025 | C-mine, Genk
17 apr 2025 | Cactus Muziekcentrum, Brugge
22 apr 2025 | Het Depot, Leuven
23 apr 2025 | Ha Concerts, Gent

If You Would Prove Me Wrong Now - Single by Marble Sounds | Spotify

Pagina 18 van 476