De Franse metaltrots Gojira heeft met de vorige plaat ‘Magma’ de lat wel heel hoog gelegd, maar ‘Fortitude’ moet niet onderdoen, en dat is al een huzarenstukje op zich.
Gojira kan snoeihard uit de hoek komen maar tegelijkertijd ook heel genuanceerd. En dat is iets wat bij veel metalbands wel eens een probleempje vormt. Luid is één ding, genuanceerd een ander. De combinatie van de twee lijkt geen evidentie maar Gojira weet er wel raad mee. Dat zorgt er trouwens voor dat de Fransen stilaan ook buiten de grenzen van de metal voet aan wal krijgen, een tournee door de states dit najaar als support act van Deftones zal hen dan ook geen windeieren leggen.
Frontman Joe Duplantier vermijdt fijntjes de typische death-metal grol (check al die metal zangers die grommen alsof een joekel van een raap in hun keel is bljven steken), hoewel hij verdomd hard kan brullen. Hij neigt al eens naar een kwade Jaz Coleman, en dat wil wat zeggen. Zo kan “Amazonia” zich gerust meten met het gemeenste en hardste van Killing Joke.
Hoe hard ze ook soms mogen rammen, Gojira schuwt de melodie niet, zie “Another World”, een song die alles in zich heeft om een internationale klassieker te worden dankzij een aanstekelijke riff en een refrein dat niet uit ons brein is weg te branden. Een hit, als dat al bestaat in die kringen. Ook het meeslepende “The Chant” zou wel eens tot zo een anthem kunnen uitgroeien. Gojira zit er immers niet om verlegen om hier en daar wat harmonieuze samenzang te droppen tussen de drilboordrums en de terreurgitaren, check ook de vette en gelaagde opener “Born For One Thing” en het snerende “Into The Storm”.
‘Fortitude’ is een sterk, divers en gevarieerd metalalbum dat ontsnapt aan de valkuilen van het genre. Een ferme stap verder in de evolutie van Gojira, een band die zich inmiddels een grote speler mag gaan noemen op de internationale metalmarkt. Weer een plaatsje hoger op Graspop of Hellfest. Als die festivals nog eens mochten doorgaan, tenminste.