Black Midi - Eigenwijs en briljant
Absoluut geen gewone jongens, die van Black Midi. Zeer bedreven muzikanten, maar ook tegendraads, excentriek, nerveus, hyperkinetisch. We kunnen best wel begrijpen dat sommigen dit vermoeiend vinden, het is immers geen doordeweeks wandelingetje in het park. Hoegenaamd geen muziek voor hartpatiënten, dat is zeker.
Black Midi springt van de hak op de tak, doet geregeld aan spookrijden, is niet vies van een ferme streep free-jazz en neemt een loopje met de ongeschreven regels en structuren van de rockmuziek. Black Midi is eigenzinnig en dwars, maar ook geniaal en uniek.
Daar waar de weg naar links buigt, slaat de band eigengereid af naar rechts. Een streep improvisatie is hen niet vreemd, de instrumenten struikelen geregeld over elkaars voeten, de vocals komen uit het krankzinnigengesticht en een onvervalste croonerstem hakt de furieuze songs al eens in tweeën.
Horen wij daar iemand die de naam Mike Patton laat vallen? Yep, zeker en vast een referentie. Even gek, even ongrijpbaar, even bizar, even weerbarstig, even fantastisch. Noise met jazzinvloeden, of omgekeerd als u wil. Rock met fameuze weerhaken, in geen enkel vakje onder te brengen. Of misschien wel, deel maar in bij de afdeling ADHD.
Black Midi is een uitzinnig balorkest die Captain Beefheart, Sun Ra, Sonic Youth, Scott Walker, Mr Bungle, The Comet Is Coming, Slint en Throbbing Gristle in de blender gooit. De band maakt er een eigen potje van, soms compleet mesjokke, steeds waanzinnig virtuoos. Het hotst en botst, springt en vliegt, schuurt en bijt, knalt en briest.
Black Midi kiest voor de tegenstroom en zet zijn publiek steeds op het verkeerde been, geen mens die weet waar de ene song begint en de andere eindigt. Sommigen worden er gek van, anderen laten zich gewillig meevoeren in de manische furie. Er zit hier wel degelijk een lijn in, maar enkel de goep zelf weet waar die start en finisht, feit is dat ze vreemde bochten neemt.
De release van de nieuwe plaat zit er nog aan te komen, enkel de weerbarstige song “Welcome To Hell” werd reeds gedropt, maar dat weerhoudt Black Midi er niet van om de set voor het grootste deel rond dat nieuwe album op te bouwen.
De nieuwe songs klinken soms nog kierewieter dan het ook al geflipte materiaal op ‘Cavalcade’ en ‘Schlagenheim’, kun je nagaan.
Black Midi is op zijn zachtst uitgedrukt een aparte beleving.
Briljante teringherrie of aanstellerige moeilijkdoenerij ? dat bepaalt u voor u zelf. Wij weten het wel.
Organisatie: Aéronef, Lille