De avond begon met The Paranoiacs. Helaas en sorry voor Rafke, we hebben hen niet aan het werk gezien wegens een beetje later binnengekomen. Toch fijn dat The Paranoiacs mochten openen voor The Hellacopters, hier stonden ze in ieder geval meer op hun plaats dan in fuckin’ Eurosong.
Demented Are Go, daar hadden wij nog nooit van gehoord, maar enig zoekwerk leert ons dat die gasten al hun eerste plaat maakten in 1986. Al die tijd in de underground gebleven, dus. Is ook niet verwonderlijk met een nogal beperkt genre die wordt omschreven als psychobilly, al zouden wij meer gewagen van punkabilly, of zelfs metalbilly. Een soort Cramps meets Melvins, maar dan zonder de gekheid en inspiratie van de eerste en de zwartgalligheid van de tweede. De heren zagen er uit als waren ze net weggelopen van de set van een comic-horror movie. Het grootste deel van hun budget gaat waarschijnlijk naar verfbussen, liters haarlak en strijkijzerschoenen met zolen waarin je makkelijk een set petanque-ballen kan bewaren.
Muzikaal klonk het een beetje simpel, maar wel efficiënt en vooral rechtdoor. De songs zijn geen hoogvliegers en zijn bovendien ook niet zo goed van mekaar te onderscheiden, maar we zagen wel een vrolijke bende die hard doorramde en het publiek kon opzwepen en aanzetten toch een hartig potje pogo.
Op naar het, volgens henzelf dan, laatste optreden op de Belgisch podia van The Hellacopters. Ja ja, we kennen dat, nu een final farewell tournee doen om na drie jaar terug te komen met een reünie tour. Maar kom, ’t was misschien maar goed ook dat dit hun laatste optreden was, want ze vlogen er in dat het geen naam had. Het warm water hebben deze Zweeds rockers zeker niet uitgevonden, hun handelsmerk is gewoon een stampende combinatie van hard rock en garage rock, maar wel lichtjes fantastisch. De songs zijn nooit te lang, net als de vinnige gitaarsoli die er in zitten en de keyboards rollen naarstig doorheen de vette sound. Allemaal uiterst sympathiek, strak, hard en potig. Een sound die we ook wel eens bij The Datsuns vaststellen –dit terzijde, ook The Datsuns zijn door dezelfde organisatie van Democrazy geboekt in november, check die agenda- en bij The Nomads, landgenoten en grote voorbeelden van The Hellacopters. Het publiek was niet zo talrijk opgekomen deze avond, maar het kolkte en stoomde wel in de Vooruit, de band perste er een gloeiende portie rocklava uit en kwam als dank voor een welgemeend stevig onthaal twee maal terug. Kortom, The Hellacopters stonden garant voor een avondje heerlijke no-nonsense rock’n’roll met gierende gitaren en een fel beukende ritmesectie.
Weer een groepje die we gaan missen, tot aan de reünie wel te verstaan. Ondertussen in afwachting plaatjes draaien als ‘Grande Rock’ en ‘High visibility’ en de luchtgitaar laten gieren dat het een lust is. Vooral doen!
Organisatie: Democrazy, Gent