Low, uit Minnesota, brengt pas in maart een nieuwe cd uit, `Drums & Guns', opvolger van het schitterende `The great destroyer', twee jaar terug. Exclusief voor MIM stelden ze in avant-première de nieuwe songs voor.

Ze traden zo'n anderhalf uur op, waarbij ze pas in het tweede deel van de set een handvol herkenbare songs vanaf de cd `Lost in the fire ('01)speelden; eigenaardig genoeg liet het drietal de slowcore songs van het baanbrekende `The curtain hits the cast' terzijde, ook al riepen enkele fans links en rechts nummers van deze plaat.



Low bracht een evenwichtig geheel van innemend, sfeervol en snedig, forser bedreven songmateriaal; rode draad is de spaarzame begeleiding, de repetitief trage, doch spannende opbouw en een slepend ritme.

Alan Sparhawk (gitaar/zang), Mimi Parker (minimale drumset) en bassist Matt Livingstone) hebben net zoals Dead Moon maar een paar vierkante meter nodig op het podium; gevolg: in het Concertgebouw een beperkt instrumentarium op een immens podium?

Sparhawk nam een hoofdrol in: hij drukte regelmatig de effectpedalen in van z'n gitaar, wat resulteerde in een metaalachtige klank, feedbackgeraas en noise, naast z'n repeterend intieme en spaarzaam gitaargetokkel; de diepe bas en de lome soms krachtige percussie vulden aan en pasten mooi in Lows muzikale landschap. Een gedempt donker lichtdecor ondersteunde de ingetogen, beklemmende of dreigende huiveringwekkende sound. In het eerste deel lag de klemtoon op nieuw materiaal. Het drietal zorgde voor een afwisselende aanpak; opener ?Sandanista? was meteen een schot in de roos: slowly startend, aanzwellen, het tempo opkrikken en forser klinken. Het sfeervolle ?Belarus? had een puike opbouw en een sterke samenzang Sparhawk - Parker. ?Dragonfly? op z'n beurt, klonk traag, intiem en broos.

Zoals bij The House of Love, eerden ze The Beatles & The Stones; Sparhawk liet zelfs de gitaardistortion eens los onder de breekbare zang van Mimi. Het melodieus meeslepende en pakkende ?Take your time?, maakt me extra nieuwsgierig naar de binnen de maand te verschijnen plaat.

Voor de aanvang van bekender materiaal, poogde Sparhawk in dialoog te treden met het publiek, wat niet evident bleek in dit immens concertgebouw. De muziek sprak voor zich: hij zette ?Death of a salesman? in, bepaald door z'n gitaargetokkel en stem. ?Violence? behield de rustige aanpak, maar ?Sunflower? en ?Pissing? kenmerkten een spannende, broeierige opbouw en wisten te beklijven. ?Laser beam? was een laatste herkenningspunt. ?Murderer? besloot de set.

In de bis liet Low het publiek eerst de vrije loop om songs aan te vragen: ?Munkey?, ?California?, ?Amazing grace?, ?Dinosaur act? en ?Over the ocean?. Maar Low koos zelf voor o.m. twee songs uit het `Trust' album ('02) nl. ?In the drugs? en ?Canada? waren mooi uitgewerkt met enig effectbejag à la Sonic Youth, en klonken snedig, fel en krachtig.

Low stond garant voor een afwisselende set: van intiem, traag opbouwend tot meer uptempo. We kijken alvast uit naar dat nieuwe album en hopen dat er een sterkere dialoog kan op gang komen.

Organisatie: Cactus Club @ Concertgebouw, Brugge - Music In Mind festival -

MIN info: tussen 14.02 en 24.02.07 organiseert Cactus Muziekcentrum vzw, ism Concertgebouw de tweede editie van het indoorsfestival 'MUSIC in MIND'.

'MUSIC in MIND' is een eigenzinnige, grensoverschrijdende duik naar de paaiplaatsen van de hedendaagse muziek. Een muziekhappening die letterlijk tot de verbeelding wil spreken, met een focus op acts die beschikken over een grote muzikale zeggingskracht en/of poëtisch gehalte. 'MUSIC in MIND' neemt de bezoeker op sleeptouw voor een atmosferische muzikale trip; van singer-songwriter over post-rock band tot dj of vj? stuk voor stuk acts met als raakpunt dat ze het publiek niet onbewogen laten. Het nieuwe Concertgebouw van Brugge wordt de knappe architectonische biotoop waarin 'MUSIC in MIND' optimaal moet kunnen gedijen, met concerten op de meest diverse locaties in de onderbuik van het gebouw. Programmatorisch spitst 'MUSIC in MIND' zich ten dele toe op acts die zich momenteel nog in de broeierige ondergrond van de muziek bewegen, maar die het verdienen om ook meer aan de oppervlakte te komen. Deze worden gecombineerd met een aantal ondertussen meer gevestigde waarden.