Air, het Franse duo onder Jean-Benoit Dunckel en Nicolas Godin (beiden in het wit gekleed), ondernemen met de nieuwe cd `Pocket Symphony' een heuse Europese tournee. Het was van het Werchter festival, drie jaar terug, dat ik hen nog aan het werk zag, toen de cd `Talkie Walkie' verscheen.



Onder een pak elektronica, synthesizers, drums, gitaar en bas grossierde het Franse gezelschap (live met vijf) door hun oeuvre van tien jaar, gedurende zo'n anderhalf uur. Een betoverend, elegant en stijlvol geluid, lekker relaxt, chillend en wegdromend; de ideale soundtrack voor een `midnightsummer' zwoele, romantische avond, ondersteund door een sfeervol lichtdecor!

Grote afwezige: een ondergaande zon, strandzetels en een gekoelde cocktail, wat zo'n avondje compleet kon maken.

Het duo bracht een fijne afwisseling van gezongen (soms met vocoder) en instrumentale nummers; in de bis werd Charlotte Gainsbourg erbij gehaald (niet verwonderlijk na de samenwerking op `The virgin suicides' en op haar eigen plaat `5:55').

Het eerste uur was alvast uiterst rustig en relaxt. Het instrumentale, van Indiase invloeden, ?Radian? opende de set, gevolgd door de singles ?Venus?en ?Once upon a time?. Air creëerde een droomwereld op de oude ?Talisman? en ?Remember?, ?Run? (meerwaarde door de zwoele vocals) en ?Cherry blossom girl?, overtuigend door een sterke samenzang.

Vanaf ?People in the city? fonkelden de lichtjes op het podium; de elektronica en de fijne gitaarloops klonken forser; de zalvende beats klonken krachtig op ?Mer du Japon? en op het fijn opgebouwde, van drum'n'bass vervatte, ?Don't be light?. ?Left bank? liet Godins tintelende gitaarspel horen. ?Kelly watch the stars?, doorbraak single voor de band, klonk snedig, venijnig, en besloot de set na een uur.

De band kon rekenen op een sterke respons en kwam tweemaal terug. In het eerste deel van de bis waren er een tweetal songs, ?Beauty mark? en ?The operation?, onder de zwoele zang van Charlotte Gainsbourg, die nauw leunde aan de zang van haar moeder Jane Birkin. ?Sexy boy? stopten ze in een aangepast elektronicakleedje, wat het iets minder zwierig maakte. De kers op de taart tijdens de set was ?La femme d'argent?, openingssong van hun debuut `Moon safari', maar vaste afsluiter bij hun sets, waarbij we een staaltje elektronisch vernuft en `70's toetsen hoorden van Dunckel!

Air: de gekoelde muzikale cocktail, vóór, tijdens, na?bij valavond

Als support act trad een singer/songwriter aan, die intieme songs op akoestische gitaar en mondharmonica speelde. Maar tav Jack Savoretti, die enkele weken optrad als support van Corinne Bailey Rae, kon hij de aandacht van het publiek niet behouden. Z'n ingetogen nummers hadden net iets te weinig draagkracht om gedurende een klein half uur te boeien. De AB, iets te hoog gegrepen?

Organisatie: Live Nation