Ook in 2007 blijft de band Pink Floyd tot de verbeelding spreken. Nog steeds is de band een inspiratie voor vele jonge muzikanten. Opmerkelijk toch, want de band bracht sinds mensenheugenis geen nieuw album uit. Na ettelijke conflicten viel de band midden jaren tachtig uiteen. Roger Waters ging solo, Pink Floyd werd de volgende twintig jaar het troetelkind van boegbeeld David Gilmour. In 2005 kregen de vele trouwe fans opnieuw hoop toen de vier originele leden samen op het Live 8 podium stonden. Helaas slechts voor 4 songs. Een echte Pink Floyd reünie werd het niet. Gelukkig neemt Pink Floyd oprichter Roger Waters zijn verantwoordelijkheid op en toert hij de laatste jaren de wereld rond om de vele fans live te plezieren met zijn magistrale Pink Floyd shows. Veel meer dan David Gilmour (die de voorbije jaren slechts sporadisch live te zien was) is Roger Waters de man die de Pink Floyd erfenis hoog in het vaandel draagt. Waters zagen we ook al vorig jaar toen hij op meesterlijke wijze het Arrow Rock Festival 2006 afsloot. Eerder waren we ook nog getuige van zijn optreden in Antwerpen, tijdens de `In The Flesh' wereldtournee. Deze keer stond dit optreden volledig in het teken van het album `The Dark Side Of The Moon' uit 1973. We mochten dus rekenen op een integrale live versie van deze klassieker, net zoals tijdens zijn passage op het Arrow Rock Festival.
Om 20.00 uur stipt begon een leuke video introtape te lopen. Een originele projectie van een fles whisky en een oude radio. Veel leuke, oude songs op die radio en hierbij was het bijzonder grappig dat bij de liedjes van Abba naar een andere radiofrequentie werd gezocht. De whiskyfles geraakte meer leeg, het Sportpaleis liep steeds voller.
Even later kwam de echte aftrap met het superbombastische ?In The Flesh?, uit het meesterwerk `The Wall'. Alle registers werden meteen opengetrokken. Massa's vuurwerk samen met de marcherende hamers (uit de film `The Wall') op de videowall, zorgden voor een indrukwekkende start. Het daaropvolgende akoestische ?Mother? zorgde voor een sterk contrast. Met het dreigende en imposante ?Set The Controls For The Heart Of The Sun? doken we pas echt de geschiedenis in. ?Shine On You Crazy Diamond? zette het uitverkochte Sportpaleis een eerste keer in vuur en vlam. Puur genieten was het van Water's begeleidingsband die ook deze keer bestond uit: Graham Broad (drums), Andy Fairweather-Low (gitaar), Dave Kilminster (gitaar), Snowy White (gitaar), Jon Carin (keyboards), Harry Waters (keyboards), Ian Ritchie (Saxofoon) en de 3 `leading lady's on backings': Carol Kenyon, Katie Kissoon en PP Arnold. Evenzeer was het genieten met twee tracks uit het sterk ondergewaardeerde Pink Floyd album `The Final Cut'. Aan het einde van het eerste deel bracht Waters het enige solowerk van de avond. We kregen een overdreven opgeschroefde uitvoering van ?Perfect Sense Part 1 & 2?. Even nam het quadrafonische geluidssysteem een loopje met de realiteit want toen de onderzeeër op het filmpje zijn torpedo's afvuurde was het alsof het Sportpaleis zelf gebombardeerd werd. Wel leuk was de overvliegende astronaut! Verrassend was ?Leaving Beirut? dat voorzien werd van leuke stripbeelden en een aanklacht werd tegen het politieke geweld van Bush & co. Deel één eindigde met ?Sheep? waarbij het reuzen opblaaszwijn ook nog eens zijn opwachting mocht maken. Spektakel tot en met.
Na een korte pauze was het de tijd voor deel 2, dat een integrale uitvoering werd van het album `The Dark Side Of The Moon'. Dit album werd nu al meer dan 1500 weken genoteerd in de Amerikaanse hitlijst (US Top 200) en ging al meer dan 40 miljoen keer over de toonbank. Gigantische cijfers maar het is dan ook één van de allerbekendste klassiekers aller tijden. Ook live wist Waters een zeer authentieke versie neer te zetten. Zeer professioneel eiste hij niet steeds de hoofdrol op, maar liet waar nodig (want zijn stem heeft natuurlijk z'n beperkingen) de kans aan zijn bandleden om het originele Pink Floyd geluid te benaderen. Naast de vele sfeervolle en intrigerende projecties was er ook een spectaculaire lasershow aan het einde van het tweede deel. Een door de lucht vliegend prisma zorgde voor een zeer kleurrijke finale.
De `encores' kwamen allen uit `The Wall', met als absoluut hoogtepunt het slotstuk ?Comfortably Numb?. Voor het ronddraaiende en vuurspuwende rad (zoals op Arrow 2006) was er echter indoor geen plaats.
Waters speelde dus tijdens dit optreden identiek dezelfde set als tijdens zijn optreden op het Arrow Rock Festval. Hij slaagde er perfect in om de ganse show ook in zaal te brengen. Nieuwe projecties, licht- en vuurshow zorgden ook visueel voor een waar schouwspel (naar de hand van ontwerper Mark Fisher) dat nooit verveelde. Muzikaal is hij meer Pink Floyd dan Pink Floyd zelf was nadat hij de band verliet. Dit was een schitterend retro feestje dat ongetwijfeld nog lang zal nazinderen. Wie deze uitverkochte show niet kon bijwonen heeft één kleine troost. Op 7 juli is Waters ook op televisie te zien. Dan is hij immers één van de artiesten die zal optreden tijdens het Live Earth evenement.
Setlist: *In The Flesh *Mother *Set The Controls For The Heart Of The Sun *Shine On You Crazy Diamond *Have A Cigar *Wish You Were Here *Southampton Dock *The Fletcher Memorial Home *Perfect Sense Part 1 en 2 *Leaving Beirut *Sheep
*Speak To Me *Breathe *On The Run *Time *The Great Gig In The Sky *Money *Us And Them *Any Colour You Like *Brain Damage *Eclipse
*The Happiest Days Of Our Lives *Another Brick In The Wall Part 2 *Vera
*Bring The Boys Back Home *Comfortably Numb
Organisatie: Live Nation