Net vóór het optreden van onze favoriete Amerikaanse indie band (tegenwoordig opererend vanuit South Carolina) kregen we de kans om een kort interview te houden. Opperhoofd Ben Bridwell werd gereserveerd voor een interview voor Radio 1, terwijl wij de kans kregen om drummer Creighton Barrett en toetsenist Ryan Monroe, enkele vragen te stellen over het nieuwe album ‘Infinite Arms’. Het werd een gemoedelijk, openhartig gesprek waarin beide heren mij afwisselend te woord stonden.
Het nieuwe album kreeg oorspronkelijk de titel ‘Night Rainbows’ mee maar werd al vlug herdoopt in ‘Infinite Arms’. De band is erg trots op deze nieuwe plaat omdat dit het eerste, echte Band Of Horses album is waar de ganse groep aan meewerkte. De songs op de vorige platen werden enkel door Ben Bridwell geschreven, terwijl deze nieuwe schijf een groepssamenwerking is. Iedereen werkte mee aan het songwritergebeuren en bovendien produceerde men de plaat zelf. Wat de groep een zeer bevrijdend gevoel gaf. De songs werden gepend tijdens het vele toeren van de afgelopen jaren, wat de albumsound dan ook weer sterk beïnvloedde. De nieuwe plaat klinkt bij momenten harder als tevoren maar ook de weemoedige, fijne, meerstemmige countryrock composities komen ook nu weer uitvoerig aan bod.
Daarnaast vertelde Creighton heel erg trots te zijn over het feit dat de band straks met Pearl Jam mag gaan touren. Een droom die voor hen in vervulling gaat. Toen ik vroeg wat we die avond konden verwachten zei Creighton me “It’s gonna be a blast!, with classics and many new songs”.

Net zoals twee jaar terug (15/3/2008) was de Botanique in een mum van tijd uitverkocht. De band is op zeer korte tijd onvoorstelbaar groot geworden en daarom is het toch een beetje vreemd dat ze nu opnieuw in de Botanique geprogrammeerd stonden. Ongetwijfeld zou de Ancienne Belgique wel een haalbare kaart geweest zijn. In 2008 durfde ik na het optreden nog stellen dat dit een superband in wording was. Vandaag ben ik voorzichtiger en twijfel ik of Ben Bridwell & co dit Indie wereldje kunnen overstijgen. Algemeen kan ik stellen dat ik te weinig vooruitgang heb gezien en het optreden bijna een kopie leek van twee jaar eerder.

Ook zo voor Ramsey Tyler, vaste gitarist van Band Of Horses, die ons ook deze keer mocht opwarmen.
Had dit akoestische setje van Tyler twee jaar terug nog een duidelijke meerwaarde, deze keer kwamen de songs uit ‘A Long Dream About Swimming Across The Sea’ niet echt tot z’n recht en moeten we dit halfuurtje jammer genoeg klasseren als eerder slaapverwekkend. Het publiek kent natuurlijk ondertussen Tyler als gitarist van Band Of Horses kwam ook al niet veel verder dan een beleefdheidsapplausje.

Even na half tien begon Band Of Horses aan een begeesterende set die ruim 100 minuten duurde. Er werd sterk geopend met “Factory”, dat ook de openingstrack moet worden uit ‘Infinite Arms’. Een zeer melodieuze track waarin de meeslepende gitaarsound bepalend is. Voetenstamper “The Great Salk Lake” botste op herkenning en liet al meteen duidelijk horen dat de band moeiteloos de brug maakt tussen melodie, potige rock en pure melancholie. Tijdens het vrij stevige en korte “The Northwest Appartment” ging de geluidstechnicus even door de bocht en deed deze rocksong onrecht aan door het volume nog wat op te schroeven. Gelukkig zat de geluidsbalans weer op een aanvaardbaar niveau toen “Is There A Ghost?” werd ingezet. Een ingetogen intermezzo volgde met “Infinite Arms”, de Gram Parsons cover “A Song For You” en het superaanstekelijke “Older” (de song komt gelukkig ook op het nieuwe ‘Infinite Arms’!), dat niet door Ben maar wel door toetsenist/gitarist Ryan Monroe werd gezongen. Dat het bijzonder goed klikt tussen Monroe en Bridwell was duidelijk te zien en te horen tijdens de meerstemmige vocale stukken. De twee keken als waren verliefden elkaar in de ogen en vulden elkaar vocaal perfect aan. De onverslijtbare falset stem van Bridwell kwam deze avond toch soms in het gedrang toen hij in de hoogte wou uithalen. De vermoeidheid, het eindeloos toeren zal hier ongetwijfeld de bepalende factor zijn. Toch smeet de band zich tot het einde van de set onverbloemd en genadeloos voor de voeten van het Brusselse publiek. Losgeslagen en toch soms onzeker typeerde de wat slordige podiumprestatie. De mindergeslaagde grapjes (zoals het eindeloos bedanken van Ramsey Tyler om het voorprogramma te spelen) hadden we ook de vorige keer gehoord en verdoezelden enkel dat de band toch nog wat aan speelritme ontbrak. De finale met vooral “Ode To LRC” en de tijdloze Indie klassieker ‘The Funeral’ waren dan weer groots. Het hoogtepunt van de avond was echter “Evening Kitchen”, een akoestische countrypopsong uit het nieuwe ‘Infinite Arms’, dat werd gebracht van op de brug die van de coulissen naar het podium leidde. Een onvergetelijk moment!!

Band Of Horses is een ijzersterke live band. Toch was er twee jaar terug veel meer magie aanwezig en moet ik stellen dat er net iets te weinig vooruitgang is gemaakt richting het grote publiek. De nieuwe songs uit ‘Infinite Arms’ (uit op 17/5 bij Sony/Columbia Rec) doen echter veel goeds verwachten voor de toekomst. De band beloofde ook dit najaar nog terug te komen om dan ongetwijfeld enkele zaken recht te zetten en de nieuwe plaat nog wat uitgebreider te komen voorstellen.

Setlist:
*Factory *The Great Salt Lake *Too Soon *The Northwest Appartment *Weed Party
*Is There A Ghost? *Infinite Arms *Older *A Song For You *Marry Song *No One’s Gonna Love You
*Blue Beard *Cigarettes, Wedding Bands *Laredo *Ode To LRC *The Funeral *Writers
*Evening Kitchen
*Snow *Sugarcube

Neem gerust een kijkje naar de pics

Organisatie: Botanique, Brussel