Doorwinterde woestijnratten van Kyuss herleven en spelen Brussel tweemaal plat - National Belgian Kyuss-day (namiddag- + avondgig)

Het moest en het zou er ooit van komen: een reünie van de pioneers van het stonerrockgenre uit high desert Sky Valley (California). Toen John Garcia enkele jaren terug met zijn toenmalige band Hermano meermaals “Green Machine” met de nodige gretigheid als uitsmijter serveerde aan zijn publiek, kon hij aan de overenthousiaste reacties merken dat ze hunkerden naar een hereniging van het in 1995 gesplitte Kyuss.

Toen hij vorige zomer dan ook nog eens onder de noemer ‘Garcia Plays Kyuss’ geflankeerd door 2 Nederlanders (Jacques De Haard op bas en Rob Snijders op drums) en 1 Belg (onze nationale held Bruno Fevery op gitaar) er in slaagde om een uitverkochte Gentse Vooruit tweemaal op één dag omver te blazen, kon het niet meer uitblijven. Op Hellfest 2010 kreeg ondergetekende en nog enkele honderden anderen al een voorsmaakje van de huidige bezetting toen naast Nick Oliveri op bas, ook Brant Bjork het feestje compleet maakte door er achter de drums plaats te nemen. Beiden waren er met hun respectievelijke bands aanwezig (Mondo Generator / Brant Bjork and the Bros) en brachten – samen met Bruno Fevery op gitaar – ons in een Franse extase. Geniet hier even mee: http://www.youtube.com/watch?v=U0HQMgJOTeQ

Door de afwezigheid van Josh Homme (die het te druk heeft met Queens of the Stone Age en ouderlijke verplichtingen) werd de bandnaam ‘Kyuss Lives’ in het leven geroepen. En onder dit vlaggenschip zeilen ¾ Kyuss + 1 Belg onze aardbol rond om hun grote fanbase nog eens te trakteren op de klassiekers uit hun 4 albums (‘Wretch’ uit 1991, ‘Blues for the Red Sun’ uit 1992, ‘Welcome to Sky Valley’ uit 1994 en ‘… and the Circus Leaves Town’ uit 1995). Vorige zondag had de Ancienne Belgique de eer om deze levende legenden – als enige stad tijdens deze tour – tweemaal te ontvangen met zowel een namiddag- als een avondshow.

Het was Bruno Fevery die de namiddagshow mocht openen: een schitterend gespeelde intro van “Thumb” deed ons direct vergeten dat Josh Homme zijn kat stuurde. Tijdens deze trippende intro kwamen John Garcia, Nick Oliveri en Brant Bjork het podium op om de Kyuss-bulldozer over het publiek heen te rammen. De openingstekst van het nummer “you don't seem to understand the deal, I don't give two shits on how you feel, you're burned by my lighter, you've been burned by my lighter, yeah my lighter is held down by my thumb” werd door het publiek uit volle borst meegezongen met Garcia en de rillingen liepen al over menige rug nog voor er goed en wel gestart was. Dit zou een legendarisch optreden worden, temeer daar na dit openingsnummer een overdonderend applaus van een uitzinnig publiek volgde. Een publiek dat al van meet af aan ‘verbrand was door de aansteker van Garcia’. Ondergetekende kreeg zelden al een kippenvelmoment van bij de start van een optreden, maar dit was er dus zo één. En de overvolle en uitverkochte AB kreeg direct erna een verpletterende versie van “Hurricane” in de maag gespitst. Een compromisloze, loeiharde en ‘in your face’ versie dan nog wel.
De zaal stond in lichtelaaie en de temperatuur rees naar een hoogte die enkel in woestijngebieden voorkomt. Stomende versies van “One Inch Man” en “Gardenia” volgden en de temperatuur zou op deze zonnige namiddag nooit meer zakken.
Bezwete lijven in een verschroeiend hete moshpit tijdens een bezwerend “Freedom Run”, crowdsurfers, stagedivers: ze lieten zich allemaal volledig gaan op deze uit de hand gelopen namiddagmatinee. Eén verloren Fransman slaagde er zelfs in om tot bij Garcia te geraken om hem te melden dat zijn stem teveel naar de achtergrond werd gemixt op de PA (ondergetekende kon dit alleen maar beamen).
Als er één minpunt kan aangehaald worden tijdens dit namiddagfeestje dan was het de slechte mix. Señor Garcia heeft nochtans een stem als een klok die in de loop der jaren er alleen maar beter op geworden is. En juist die unieke stem werd meermaals weggemixt in de hete stonerbrij die de andere drie leden produceerden.
Maar dat kon de pret niet bederven: het bleef een stonerfeestje van de bovenste plank dat excellereerde in een magistrale versie van “El Rodeo”, dat werd opgetild naar ongekende hoogtes door Bruno Fevery’s eigenzinnige gitaarspel. Deze song vloeide over in het hoogtepunt van de set: een razende wah-wah versie van “100°”. Na dit laatste nummer zei Garcia uit gewoonte “Thank you very much! Good night!”. Hij was blijkbaar vergeten dat het nog altijd vooravond was. Het was hem vergeven.
Wie dacht dat de verzengende woestijnhitte in de zaal zou afkoelen was eraan voor de moeite want de levende legendes kwamen nog terug met twee encores om het publiek de genadestoot te geven. Opzwepende versies van “Allen’s Wrench” en “Green Machine” sloten deze kolkende namiddagshow af en lieten een tot op het bot bezwete en naar adem snakkende massa achter.

Woestijndieren overleven deze hitte met glans, Belgen op een broeierige zondagnamiddag nauwelijks. Het was tijd voor wat Belgisch gerstennat op een zonnig Brussels terras om het woestijnzand uit de droge keel weg te spoelen. Wachtend op wat nog moest komen: een tweede show met een roodaangelopen avondzon die onheilspellend boven onze hoofdstad toekeek hoe wij – Belgen uit een nat werelddeel – zouden omgaan met een tweede scirocco!

En het was een zandstorm van jewelste, de avondshow! De hooggespannen verwachtingen die het publiek in Garcia & co stelden, werden nogmaals ingelost! De desertpunkers hadden de tijd van hun leven. Niets dan lachende gezichten op het podium. De heren voelden zich ‘als een woestijnvis in een plas fata morgana-water’ en deden alles nog eens dunnetjes over terwijl een prachtige zonsondergang Brussel roodgloeiend verlichtte. “Conan Troutman” was de vervanger voor “I’m not” (dat ze in de namiddagshow voor het eerst tijdens deze uitgebreide tour speelden) en machtige versies van “Un Sandpiper” en “Odyssey” kregen het publiek terug op temperatuur.
Een publiek dat ook tijdens deze avondshow onmogelijk kon blijven stilstaan bij dit natuurgeweld uit Californië. De fans kregen er bij het avondspektakel als toemaatje “Molten Universe” en “Spaceship Landing” nog eens bovenop! Een beklijvende versie van “Green Machine” liet het publiek achter in een waas van zand, verblind en verbrand door de Kyuss-zon. De blaren namen we er met de glimlach bij. Het was mooi geweest, dit prachtig dagje uit in Brussel. Moet er nog (woestijn)zand zijn… ik dacht het niet!

Kyuss Lives kwam, zag en overwon tweemaal onze Europese hoofdstad! Desertpunk is niet dood maar springlevend! En wat nog meer is: de woestijnratten zijn van plan om een nieuwe plaat op te nemen! Als dat geen mooie vooruitzichten zijn! Je kan deze zomer Kyuss Lives nog aan het werk zien op het Dourfestival en op de Lokerse Feesten… allen daarheen, zou ik zo zeggen!

Setlist afternoon show
[1] Thumb [2] Hurricane [3] One Inch Man [4] Gardenia [5] I’m Not [6] Freedom Run [7] Asteroid [8] Supa Scoopa and Mighty Scoop [9] Tangy Zizzle [10] 50 Million Year Trip (Downside Up) [11] Whitewater [12] El Rodeo [13] 100° // Encores: [14] Allen’s Wrench [15] Green Machine
Setlist evening show
[1] Gardenia [2] Hurricane [3] Thumb [4] One Inch Man [5] Conan Troutman [6] Freedom Run [7] Asteroid [8] Supa Scoopa and Mighty Scoop [9] Un Sandpiper [10] Odyssey [11] Whitewater [12] El Rodeo [13] 100° // Encores: [14] Molten Universe [15] Spaceship Landing [16] Green Machine

Organisatie: Ancienne Belgique