logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

the_afghan_whig...
Pixies - Lokers...

Calexico – Goud in de vingers, koperblazers in de oren Aanbevolen

Geschreven door - -

Nadat ik in 2000 het fantastische optreden van Calexico, in het gezelschap van het Mexicaanse Mariachi-orkest Luz de Luna, op Pukkelpop had gezien en ik er vervolgens in 2009 bij was tijdens hun – even opmerkelijke – optreden op het Cactusfestival in Brugge, kon ik nu onmogelijk hun optreden in de AB, gepland op 19 september 2012, missen. Zeker nu de groep een paar dagen geleden nog een nieuw album heeft uitgebracht: getiteld ‘Algiers’ en opgenomen in New Orleans. Dat belooft alvast een originele mix van stijlen te zijn.

Vanavond is de Ancienne Belgique stampvol. Laura Gibson mocht alweer de avond openen. Afkomstig uit Portland, heeft deze artieste zelden veel inspiratie om zichzelf op te doffen. Niet zo verwend door moeder natuur, eerder verlegen van aard en met een juffenbrilletje op de neus, is deze jonge dame (NVDR: de titel van haar laatste album is ‘La Grande’: de naam van een dorpje gelegen in de staat Oregon) toch gezegend met een prachtige stem. Hemels en verkwikkend. Getalenteerd begeleidt ze zichzelf op gitaar (vaak ook op keyboard) en geniet van het gezelschap van een pianist/trompettist, een drummer (die uiterst rechts op het podium staat), een gitarist (vaak aangesteld om de steelgitaar te bespelen) en een contrabassist. En de muziek weekt in een soort buitengewoon elegante folk/jazz. Een half uur performance dat nog wat verlenging zou verdienen …

Om 21 uur komt de band van John Convertino en Joey Burns het podium op . Joey neemt de (meestal akoestische) gitaar en zang voor zijn rekening. John het drumstel. Paul Niehaus - pralend met prachtige bakkebaarden – de gitaarsolo en de steelgitaar. Jacob Valenzuela de trompet, de vibrafoon en het keyboard. Martin Wenk, de andere trompet. Volker Zander de bas en contrabas. En Sergio Mendoza de accordeon, de synthesizer en vooral de piano. Zijn Caraïbische interventies op piano zijn overigens ronduit wonderbaarlijk. Ik verwachtte me dus aan een concert dat minstens even geschift zou zijn als de andere die ik had gezien.
Maar bij de aanvang van het optreden neemt de muziek een meer conventionele vorm aan, op het randje van pop, maar wel in een melancholische en luchtige stijl. Niet zozeer een opwindend begin. Vooral omdat hun oudere stukken allemaal even rustig zijn. Gelukkig neemt de intensiteit toe naarmate het optreden vordert. Vanaf de ‘Sergioleoneske’ “Roka”, gezongen in een afwisseling van Spaans en Engels, brengen de maraca’s en vibrafoon meer leven in de brouwerij. “Para” gebruikt meer koperblazers en evolueert in crescendo. Ten slotte bundelt « Dead Moon » drie gitaren – waarvan één in vibrato – terwijl het een ritme van wals aanhoudt. Zo baadt de muziek uiteindelijk in een Latinosfeer, tot grote vreugde van de fans. Koperblazers in Tijuanastijl zorgen voor meer en meer kleur in de muzikale expressie, zonder die ooit te overstemmen. Jacob Venezuela zingt en betovert met zijn extatische trompet de paso doble “No te vayas”, een stuk uit hun nieuwe LP. Om de cover van “Alone again or” van Love te beginnen heeft Chris besloten om zijn contrabas definitief in te ruilen voor een bas. Voor dit stuk zijn er niet minder dan 4 muzikanten die meedoen met de zang. Het is ongeveer vanaf dit moment dat het publiek steeds actiever opgaat in de show, meer bepaald door in de handen te klappen. Eerder tex mex van aard krijgt “Corona” er ook een accordeon en countrygitaar bij. Het epische “Puerto” roept Mexico helemaal tot leven. Dat is het slotnummer van de show.
Gedurende het optreden zullen we ook recht hebben op een andere instrumental (“Close behind”), waarbij de slide een beeld oproept van een spoorlijn die vliegensvlug het Westen induikt. Tijdens het zachte “Hush” tokkelt John Convertino op een twaalfsnarige gitaar, terwijl Joey Burns zachtjes de zijne streelt. Een lied waarbij de vijf andere muzikanten strijden om de beste verbeeldingskracht tijdens hun creatie van de verschillende geluidseffecten. Het publiek is opgetogen. De groep ook. En een bisnummer is onvermijdelijk. Drie titels worden voorgesteld, waarvan twee eerder rustig van aard ; en tot slot het pittige “Guëro Canelo”, die het enthousiasme van het publiek opwerpt. Gejuich verzekerd!


Kortom, een zeer goed concert, maar niet zo voortreffelijk als de andere twee die ik heb kunnen zien. Net als de oude goudzoekers zou Calexico er misschien baat bij hebben nieuwe inspiratiebronnen te zoeken. Een goede goudmijn die ze kunnen verkennen, kwestie van een doortocht door de woestijn te vermijden…

Setlist
Epic, Across The Wire, Splitter, Roka, Para, Fortune Teller, Dead Moon, El Picador, Sinner In The Sea , No To Vayas, Maybe On Monday, Alone Again Or, Corona, Hush, Close Behind, Puerto
Bisnummers The Vanishing Mind, Two Silver Trees, Güero Canelo

Bernard Dagnies – vertaling Marilien Bultinck

Organisatie: Ancienne Belgique

Aanvullende informatie

  • Band Name: Calexico
  • Datum: 2012-09-19
  • Concertzaal: Ancienne Belgique
  • Stad (concert): Brussel
  • Beoordeling: 0
Gelezen: 1561 keer