Midden september bracht de Britse progressieve rockband Marillion zijn zeventiende studioalbum uit. Om ‘Sounds That Can’t Be Made’ te promoten was er in juli en augustus al een eerste luik van een Europese tour. Daarna vertrok de band in oktober naar Zuid-Amerika. De respons op het zuidelijk halfrond was enorm. Het was dan ook bijzonder lang geleden dat de band daar nog eens toerde. Momenteel werkt de band het tweede gedeelte af van de Europese tour (European Tour 2012 Second Leg) en als start werd voor het Noord-Franse Lille gekozen. Helaas is er ook deze keer geen plaats op de kalender voor een concert in België. Ongetwijfeld mede daarom zakten heel wat (West-)Vlamingen af naar de Noord-Franse hoofdstad. Een trip die meer dan de moeite waard was want Marillion speelde een van zijn allerbeste concerten in Lille. Vooral de samenstelling van de verrassende setlist met nieuw materiaal maar ook heel veel Marillion klassiekers deden de fans genieten van begin tot eind.

Stipt om 20:00 mocht Carrie Tree openen. Een lieftallige dame met de akoestische gitaar ter hand mocht het publiek een halfuurtje bespelen. Deze Engelse singer-songwriter bleek heel wat in haar mars te hebben. Ze bracht erg breekbare songs die een bepaalde mystiek droegen, gekenmerkt door refreinloze songstructuren en bijzonder knap dramatisch gitaargetokkel. Ook haar stemgeluid was bijzonder mooi en de accenten die ze bracht met haar fluisterende manier van zingen kon de Splendid best bekoren. Nu en dan steeg het geroezemoes echter boven haar stem uit maar voor het grootste deel luisterde iedereen respectvol naar songs uit ‘The Kitchen Table’ haar eerste album.

Uiteraard was iedereen gekomen voor Marillion. Minder verrassend was de opener: “Gaza”, de openingstrack uit het nieuwe album. Deze -net geen twintig minuten durende- song is misschien wel de politiek meest beladen song uit het Hogarth tijdperk. Helaas is dit werkstuk ook vandaag opnieuw brandend actueel. Een indrukwekkende, dreigende start met Steve Hogarth (aka ‘H’), gehuld in een witte zelfgemaakte T-shirt met het vredesteken erop. Aanvankelijk zat de stem van Hogarth wat te nadrukkelijk in de eindmix, één van de weinige minpuntjes van de avond. Het contrast met het daaropvolgende “Beautiful” was bijzonder groot en deze popsong pur sang liet ons een eerste keer uit volle borst meezingen. Aanvankelijk liet zanger Steve Hogarth een wat zenuwachtige indruk na. Hij was niet altijd even stemvast maar gelukkig verbeterde dit naarmate het concert vorderde.
Over de kwaliteiten van Mark Kelly (keyboards), Ian Mosley (drums), Pete Trewavas (bass) en Steve Rothery (guitars) hoeven we al lang niet meer te twijfelen. Zeker gitarist Steve Rothery speelde opnieuw de pannen van het dak! Wat een gitarist en wat een indrukwekkende melodieuze gitaarsound weet deze kolos uit zijn snaren te toveren! Het is bijzonder moeilijk om niet lyrisch te worden over wat er vanaf het podium de zaal werd ingestuurd maar het benaderde de perfectie!!
Het feestje ging onverwijld door met meebruller: “Cover My Eyes” en het verrassende “Slainte Mhath” uit de Fish periode.
Maar er was ook ruimte voor nieuwe songs. De opzwepende, hypnotiserende bass van mister Trewavas zorgde voor een indrukwekkend: “Power”. Een technisch euvel in het synthesizerarsenaal van Mark Kelly was de aanleiding voor een geïmproviseerde, grappige versie van: “Three Minute Boy”. Ook het nieuwe “The Sky Above The Rain” was ronduit subliem. Wat een mooie, pakkende song is dit toch en hier was ‘H’ vocaal op zijn best! Met “The Great Escape” uit het waanzinnig sterke conceptalbum ‘Brave’ nam de band een eerste keer afscheid. In de bisronde greep de band dan weer terug naar enkele ‘gouwe ouwe’, waarbij “No One Can” zeer goed werd ontvangen omdat de band het nog zeer zelden live speelt. Vervolgens grapte Hogarth niet veel zin te hebben in slotsong “Sugar Mice” (van het Fish tijdperk) maar Le Splendid bracht hem met een massale zangstonde meteen op andere gedachten.

Marillion, het is nog steeds een ijzersterke liveband! Dit optreden verraste iedereen vanwege de sterke setlist en de keuze om ook eens wat meer oudere songs, klassiekers te spelen. Voeg daarenboven het aanstekelijke speelplezier op het podium, het zelfrelativisme met een grote portie humor, de gedrevenheid en de onberispelijke deskundigheid van elke muzikant en je hebt alle ingrediënten voor een geslaagde muzikale avond. Een professionele, sfeervolle lichtshow en een uitgelaten Splendid maakten het geheel af!
Marillion anno 2012, samenvattend in twee woorden: Pure Klasse!

Setlist:
*Gaza *Beautiful *You're Gone *Cover My Eyes (Pain And Heaven) *Slainte Mhath *Sounds That Can't Be Made *Neverland *A Voice From The Past *Power
*Three Minute Boy *Pour My Love *Real Tears For Sale
*The Sky Above The Rain *The Great Escape / The Last Of You / Fallin’ From The Moon
Bis: *No One Can *Sugar Mice

Neem gerust een kijkje naar de pics en de video’s via deze Youtube afspeellijst
http://www.youtube.com/playlist?list=PLrn7uAshsKbxw3eEZvrk14FWaOj1UlZ-j

http://www.musiczine.net/nl/fotos/carrie-tree-15-11-2012/
http://www.musiczine.net/nl/fotos/marillion-15-11-2012/


Organisatie: Agauchedelalune, Lille