Zo’n zeventien jaar geleden bracht Alanis Morissette tot nader orde het meest succesvolste debuut aller tijden uit: ‘Jagged Little Pill’, een album vol wereldhits. Nu op haar achtendertigste is er haar achtste studioalbum: ‘Havoc And Bright Lights’. Een leuke pop/rock plaat die ze eerder deze zomer op Rock Zottegem al kwam voorstellen. Nu mocht La Morissette haar nieuw werk presenteren aan het grote publiek. Vooraf stelden we ons de vraag of de fans deze dame, met haar karakteristieke stem en haar vaak vreemde teksten, doorheen de jaren niet uit het oog verloren waren en of Alanis na al die jaren nog steeds een superster was? Feit is dat we na de doortocht van de ‘Guardian Angel Tour’ in Vorst Nationaal met wat gemengde gevoelens huiswaarts keerden. Het werd een té wisselvallige concertavond, met weinig hoogtepunten. Hierdoor sloeg de vonk naar het publiek slechts af en toe eens kort over.

Vorst Nationaal, het is al niet de gezelligste rockzaal. De zaal werd dan ook nog eens kunstmatig verkleind (ze noemen het dan Vorst Nationaal Club) omdat de opkomst wat tegenviel. Dure tickets en het feit dat Alanis Morissette vandaag niet meer de hipste naam in de muziekbusiness is, liggen ongetwijfeld aan de basis. Als supportact had de Canadese superster Souleye meegebracht. Op zich een vreemde, misplaatste opwarmact. Rapper Mario ‘MC Souleye’ Treadway liet gedurende een ruim halfuur in ware Eminem / Tupac- style de raps en de experimentele hiphop beats op ons los. Niet echt mijn ding, maar het moet gezegd, de sound die Souleye neerzette deed Vorst op zijn grondvesten daveren……én was stukken beter dan die van zijn echtgenote later op de avond. Want jawel, Alanis trouwde enkele jaren geleden met deze 6 jaar jongere rapper. Hierdoor eiste deze supportact toch een zekere aandacht op en een eerste verrassend hoogtepuntje! Tijdens de voorlaatste Souleye song sprong Alanis al even het podium op om samen met manlief : “Whatever Nice Is” mee te zingen. Very Nice!

Daarna was het toch wel vrij lang wachten op Alanis. Heel even hadden we in de coulissen de kleine Ever Imre Morissette-Treadway, het (bijna) twee jaar oude zoontje van het koppel kunnen zien. Met “I Remain (1st Segue) kregen we echter een valse start want Alanis zong deze song van achter het podium, waardoor we samen met de fotografen moesten wachten op “Woman Down”, om een eerste glimp van mama Alanis op te vangen. Die fotografen werden trouwens weer eens niet verwend want ze moesten ‘Front Of House’ fotograferen of foto’s nemen thv. de mengtafel, achteraan in de zaal.
Een heuse klus, want Alanis bewoog zich in deze beginfase als een leeuwin in een kooi! We hadden het haar zeventien jaar geleden met iets meer schwung ook zien doen. Een rommelige start met een Alanis met wel heel veel klasse maar met een begeleidingsband die te weinig brokken maakte.
Hoewel de muzikanten heel erg strak speelden, was het vooral het steriele geluid en de professionele afstandelijkheid die zorgden dat er erg weinig dynamiek in het geheel zat. Powersongs zoals: “You Learn” en de uitstekende nieuwe single: “Guardian” raakten amper onze ziel. Jammer van de tegenvallende geluidskwaliteit, want zo moesten we wachten op de sublieme ballade “Mary Jane” om een eerste maal alle troeven van Alanis te aanhoren. “Ironic”, haar grootste hit, liet ze maar al te graag grotendeels door Vorst zingen. Nog steeds een waanzinnig mooie song met een knoert van een refrein.
Verder kabbelde het optreden rustig verder zonder dat dit echt veel vuurwerk opleverde. Tot “Uninivted” voorbij kwam, een song die de soundtrack haalde van de blockbuster “City Of Angels” (1998). Een opzwepende, dreigende, bombastische song met een ontketende headbangende Alanis. Een zeldzaam kippenvelmoment van begin tot eind. Ook bijzonder sterk was het akoestische kader tijdens de eerste bisronde met een bijzonder mooie en fraai meegezongen versie van de wereldhit “Hand In My Pocket”. Dat Alanis nog steeds over een stevige portie stembanden kan beschikken bewees ze in het volledige a cappela gezongen “Your House”, dat destijds de verborgen track was op ‘Jagged Little Pill’. Met “Thank You” nam Alanis Morissette weinig geïnspireerd afscheid en verliet ze als eerste het podium van Vorst Nationaal.

We zagen een zelfverzekerde Alanis die iets te veel putte uit haar succes van 17 jaar geleden. Hierdoor kwam het optreden wat routineus en te weinig avontuurlijk over. Toch was het vooral de steriele klank in Vorst die verantwoordelijk was dat het feestje nooit echt losbarstte. Maar we konden wel vaststellen dat Alanis nog steeds iets te vertellen heeft en nog steeds een erg leuk wijf is met ballen!!

Setlist: *I Remain (1st Segue) *Woman Down *All I Really Want *You Learn *Guardian *Mary Jane *Receive *Right Through You *So Pure *Ironic *Havoc *Head Over Feet *Lens *21 Things I Want In A Lover *I Remain (3rd Segue) *Uninvited *You Oughta Know *Numb
----------------------------------------------------------
*Hand In My Pocket
*Hands Clean
*Your House
------------------------------------------------------------
*Thank You

Neem gerust een kijkje naar de pics en de video’s via deze Youtube afspeellijst:

  http://www.musiczine.net/nl/fotos/alanis-morissette-23-11-2012/

http://www.youtube.com/playlist?list=PLrn7uAshsKbyUgVIt2sxLtBbCbMO7HfOU

Organisatie: Greenhouse Talent