Onze excentrieke Welshman John Cale heeft met een dijk van een concert bewezen dat op veelzijdigheid, klasse en genialiteit geen leeftijd staat. Zijn passage op het Brussels Summer Festival tijdens de laatste zomer staat al voor eeuwig in mijn geheugen gegrift en het zou een klein mirakel zijn mocht hij nu in zijn vertrouwde Vooruit (de zevende passage alweer) nog beter doen, als dat zou kunnen. Wel het wonder is geschied:  Onze creatieve duizendpoot komt zijn nieuwe ‘Shifty Adventures in Nookie Wood’ presenteren en heeft een voortreffelijke band mee. In de zaal komt dit dus nog beter tot zijn recht dan op een festival.

Het concert wordt aangekondigd met enkele minuten vioolgekrijs. Onze knoppenanalfabeet en voormalige knorpot komt met zichtbaar plezier het podium opgewandeld en slaat met een ietwat onhandige indruk de toetsen aan. Zijn topmuzikanten doen de rest en zorgen voor een instrumentale intro die meteen de toon zette voor heel het concert: alleen maar hoogtepunten en verschroeiende versies van gekend en minder gekend werk. Heerlijk hoe Hij Waarop Leeftijd Maar Geen Vat Krijgt dat ‘Redefinitions’ noemt.  Cale had er overduidelijk zin in, de musici stonden retestrak en het samenspel mag je gerust perfect noemen. Zoals de ook aanwezige Paul Decoutere ( De C van TC Matic) me toevertrouwde: Als zijn muzikanten ook maar tien procent van Cale’s talent bezitten, mag je een perfect concert verwachten. En Paul heeft niet overdreven.  Het speelplezier droop er gewoon af.  Subliem heeft een naam.
Dustin Boyer (wat een gitarist) zorgde voor die fantastische dissonanten bij opener “Hedda Gabler” uit ‘Animal Justice’ EP, gevolgd door het al even bij de strot grijpende “Captain Hook” uit ‘Sabotage’. Het kan verdomme nu al niet meer stuk. “Perfection”: de titel zegt alles. “The hanging”. Toverde Boyer nu trompetgeschal uit zijn zessnaar?  Met “Cry” leren we al snel van bassist Joey Maramba en drummer Alex Thomas wat een ritmesectie moet zijn, met een heerlijk funksausje.
Even de experimentele toer op met “December Rain”, “Face To The Sky” en “I wanna talk 2U”, met de verplichte viola. Cale en co komen op orkaankracht met zijn ‘redifinition’ van “Leaving It Up To You”, gevolgd door “You Know More Than I Know” en “Guts”. Alles snijdt door merg en been. Onze zeventigjarige kwajongen roept ons tijdens “Picasso” met duidelijke pretoogjes dat hij ons moeder heeft geneukt, geeft zijn strijkstok aan basist Joey en bewijst dat hij met “Nookie Wood”  nog altijd een begenadigd songschrijver is.We zijn bijna knock out..

Hoe kan je beter eindigen met een  stomende “Venus in Furs”. Zo weten de jongeren in het publiek dat Cale de medeoprichter is van de belangrijkste rockband , V.U., ooit. Sorry, lieve Lou Reed, je staat mijlenver achter bij uw voormalige kompaan.

Paylist: Hedda Gabler/Captain Hook/Cry/December Rain/Perfection/Living With You/Leaving It Up To You/I Wanna Talk 2U/Guts/You Know More Than I know/Helen of Troy/Pablo Picasso /Face To The Sky/The Hanging// Nookie Wood/Venus in Furs

Organisatie: Democrazy, Gent