logo_musiczine_nl

Democrazy Gent - events

Democrazy Gent - events Concerten 2025 Uncle acid & The deadbeats (performs Nell’Ora Blu), Vooruit, Gent op 29 januari 2025 (ism VierNulVier) Kleine Crack & Slagter, VHS, Trefpunt, Gent op 30 januari 2025 (ism Different class) Livingston, Club Wintercircus,…

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

you_me_at_six_w...
bury_tomorrow_a...

Axelle Red: Que le feu continue !

Geschreven door - -

Elle est de retour. Et comment ! Jaja, in het Frans, want Axelle Red is terug. Na haar kleine en vrij geruisloos gepasseerde ‘Engelstalige’ uitstap met haar vorige album ‘Un coeur comme le mien’ viert de Limburgse ’chanseuse’ haar twintigste podiumverjaardag met ‘Rouge Ardent’. De AB liep er voor vol en ook wij stelden vast: Franse melo-pop-chansons, dat is La Red.

Een heel gevarieerd publiek stond en zat in de kunstmatig rokerig gemaakte flex van de Ancienne Belgique ongeduldig te wachten, want de diva van de avond eigende zich een academisch kwartiertje toe. Die AB-gangers hadden ‘The Voice’ genegeerd (of opgenomen) en kwamen naar Brussel voor ‘La Voie’. Want dat is en blijft haar handelsmerk: dat hese, zwoele stemgeluid, uit de duizenden te herkennen.
‘C’ était un soir d’ été’, was haar gezongen openingszin, ook de eerste van haar nieuwe cd. Het voelde zo aan, Brussel bruiste en had zijn winterkledij eindelijk afgelegd. Sit back, relax en neem een Ricard (zelfde prijs als een pint in de AB). 
Axelle Red ging meteen zelf aan de gitaar en stond centraal tussen negen grote rode lichtpilaren met naast haar vier muzikanten (Fritz Sundermann (gitaar), Dominique Vantomme (toetsen), Laurens Smagge (drums), François Verrue(bas) ) ook drie backings. Ze opende met de eerste track van ‘Rouge Ardent’, een album (waarvoor ze naar verluidt 40 nummers schreef en er 10 over hield) dat niet enkel door kenners uitermate positief binnengehaald werd, het haalde in no time zelfs goud in België en mikte meteen naar plaats één in de Ultratop 100. Gevarieerd publiek dus, zoals we schreven.
Roude Ardent’, zo vertelde La Red, is het verhaal van twee jonge geliefden die eeuwig bij elkaar zouden blijven, maar de jongeling voelde plots een onbehagen en vertrok. Het hele album is daaraan opgehangen en zo knutselde ze ook de show in elkaar. Ze hield vrij strikt aan de opbouw van de cd, begon met een beat in “Amour profond” en paste her en der een ouder nummer in, maar ook dat schaadde het verhaal niet, wel integendeel.
Want, laten we wel wezen, Axelle Red, dat is zo goed als altijd al melancholie geweest. Een zekere romantische soul-tristesse die perfect in haar nieuwe verhaal past. Donker-rood dus, zoals de ‘zetels in de AB die ik heb laten overtrekken’, grapte ze terwijl ze er aan toe voegde dat ze niet alles in het Frans en het Nederlands zou vertalen. Maar dat verhaal, dat moest iedereen wel weten. En het licht: dat was rood.
Na “Sur la route sablée” moest ze even een (stem?) pilletje slikken en leidde “Elle danse seule” in, mooi in het trieste totaal-verlatingsverhaal geparkeerd. Na “C’est une ville” vroeg ze het zich luidop af: ‘Wat is dat toch met mannen? Ze willen altijd op verovering en moeten dan draken bestrijden om uiteindelijk met een prinses te willen terugkeren.’ Waarop een hevige fan (en die waren heel nadrukkelijk en uren op voorhand aanwezig) haar toeriep: ‘Jij bent de prinses!’
Maar ’t ging over de mannen, die met hangende pootjes terugkeren: “Je te l’avais dit” waarna ze in “Quelque part ailleurs” een stemmig duet aanging met de piano van Dominique Vantomme. Met “A tatons” volgde een nieuw oud nummer en voor het eerst in fel wit licht.
Even had het concert een kabbelend gevoel maar we onthouden toch knappe nummers als “Jusqu'au bout”, een diepgaande sparring met de gitaar in “Rester Femme” waar de backings subliem als scheidsrechter tussen sprongen. “Ce coeur en or” ging dan weer uptempo waarna ze “Un été pour rien” aankondigde als een nummer dat ze nog nooit live had gespeeld.
“Parceque c’est toi” blijft een klassieker, iets wat “De mieux en mieux” misschien niet wordt, maar dat was dan wel weer een meezinger waarmee ze eindigde. Enkele stappen achteruit, een bevallige buiging en weg was ze.
Om - na een vestimentaire wissel - terug te keren met “Le monde tourne mal (Let’s dance)” dat ze als een hogepriesteres ‘in een kerk in Memphis’ (sic) heel knap uitspon en uitspeelde. Van intens tot intiem en terug. De sfeer zat er helemaal in en werd vrij funky in “Ecoute ma prière” en uitbundig in “Aphrodisiaque”.

Nog een keer stapte ze af en kwam terug met “Rouge Ardente”, de hit-single en titeltrack van de cd die ze net uitgebreid en brandend geshowd had. Ze stelde nog haar muzikanten voor en dankte het publiek, zichtbaar geroerd. ‘Zonder jullie zat ik vanavond thuis’. Ook wij danken ‘jullie’. Que le feu continue !
La Red is nog te zien in de uitverkochte Roma (17 mei) waarna ze Frankrijk in trekt om in het najaar weer de draad in België op te nemen.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/fotos/axelle-red-03-05-2013/

Organisatie : Greenhouse Talent

Aanvullende informatie

  • Band Name: Axelle Red
  • Datum: 2013-05-03
  • Concertzaal: Ancienne Belgique
  • Stad (concert): Brussel
  • Beoordeling: 0
Gelezen: 2138 keer