Na vijf jaar was het terug zo ver. Jawel, zo lang is het geleden dat de klauw van Bono en co het Koning Boudewijnstadion inpalmde. Toen was het voor de ‘360°’-tour, anno 2015 is het de ‘Innocence + Experience’ tour. De naam van hun tournee doet al vermoeden hoe de volgende plaat van deze groep kan heten, ‘Songs of Experience’? .

U2 is muzikaal een trendsetter geweest, denk maar aan de ophefmakende plaat ‘Boy’, en met de jaren beseften ze dat het niet alleen om muziek ging bij een concert. Video-walls, projecties, special effects, als één van de eerste wist deze Ierse band daar gebruik van te maken. Tot op vandaag slaagt deze groep erin om altijd iets nieuws te brengen.
Een podiumopstelling die nooit eerder is vertoond en een immense video-wall in de lengte van het Sportpaleis, die synchroon op en neer beweegt. En alsof dat nog niet voldoende was, konden de artiesten de wall betreden alsof ze in de video zelf meespeelden. Vernieuwend!

Muzikaal was de avond te kort om alles in een concert van twee uur te gieten, ook al omdat de twee uitverkochte concerten niet volledig dezelfde setlist hadden. “Out of control” aan het begin van een concert, jah dan weet je het wel. “The Miracle”, “Song for someone”, “Raised by Wolves” en niet te vergeten “Iris”, opgedragen aan de moeder van Bono die veel te vroeg is overleden. Allemaal nummers van het meest recente werk van U2, genaamd ‘Songs of Innocence’.
Tussen al het nieuwe werk, “Sunday Bloody Sunday”. Doe eens de moeite om de versie van 1985 te bekijken tijdens het Live Aid Concert in het Wembley Stadion en bekijk daarna eens de editie van 2015 van deze tour. Typisch voor de band, het herwerken van vroegere successen. Je hoort dan de echte U2 fans tegen elkaar bezig van, die versie heb ik daar gemist, die versie van dat nummer heb ik tijdens die tournee gezien, … Fantastisch!
Verder in de set kwamen nummers als “Pride” en “With Or Without You”, onmisbaar tijdens een concert van U2, en het trio waarmee ze na meer dan twee uur afsloten: “City Of Blinding Lights”, “Beautiful Day“ en “I Still Haven’t Found What I’m Looking For”.
Bono zou Bono niet zijn al hij zich niet zou voordoen als de ideale wereldverbeteraar. Zijn speech over het ideale Europa, zijn mening over de vluchtelingen en niet te vergeten zijn moeilijke jeugd in het soms nog altijd woelige noorden van Ierland. Dat heeft hem gevormd tot wat hij nu is, de zanger van één van ’s wereld meest succesvolle bands allertijden.

Het is door de jaren heen allemaal wat minder heftig geworden, Bono springt niet meer als een jong veulen over een podium, de fans verjongen ook niet maar wat wel is gebleven , is dat typische U2-geluid van The Edge  met zijn gitaar. Vanaf de eerste noot weet je het, dit is een concert van U2.  Ik ben fan, U2?

Organisatie: Live Nation