Om hun 10-jarig bestaan te vieren lijkt het dit jaar geen probleem voor Jobrock om grote namen te strikken in de Kreun (Kortrijk). In april eerder dit jaar lukte het al om Dog eat dog over de vloer te krijgen, en nu volgen ze met Therapy?. Het blijkt een succesformule te zijn, aangezien dit concert opnieuw uitverkocht was.
Als opwarmer kregen we de jonge en toch zeer verrassende Black Tolex te zien, een West/Oost-Vlaamse band die op 6 mei hun eerste full album ‘Cayo’ uitbracht, gemasterd door Brain Lucey (Arctic Monkeys, Black Keys,…). Het verbaasde me hoe zo’n jonge groep twintigers al zo’n sound kon produceren. In de zaal werden ze genoemd als ‘de nieuwe Blues Rockrevelatie’. De combinatie van de vette baslijn van Matthijs Machtelinckx, het technische drumwerk van Simon Lamont en de prachtig verdeelde gitaarriffs tussen Guillaume Lamont en Milo Meskens lijkt toch sterk beïnvloed door de sound van de Black Keys. Deze invloeden zijn te horen in nummers zoals “Stand your ground” en “Killer rail”, … Tot op vandaag dient de band als opwarmer, maar volgens mij zal het niet lang meer duren vooraleer deze band zelf een hoofdact wordt. Zeker een aanrader voor diegenen die van dit genre houden.
Vervolgens was het de beurt aan Therapy?, waar duidelijk iedereen voor kwam. Het zag ernaar uit dat er veel echte fans aanwezig waren van deze ‘alternatieve metalband’, die ontstond in 1989 in Noord-Ierland. Dit zag je aan de donkere kledij, lederen jassen, en het ietwat oudere publiek. Maar Therapy? bewijst dat het niet blijft stilstaan, aangezien in maart hun nieuwste studioalbum ‘Disquiet’ uitkwam, het 14de maar liefst!
De zanger/gitarist Andy Cairns heeft duidelijk veel ervaring op het podium. Vanaf de eerste minuut kreeg hij het publiek mee, dat hem begroette met hevig applaus en bijkomend geschreeuw. De wat kleinere zaal ontplofte onmiddellijk met het openingsnummer “Still Hurts” (van het nieuwste album). Vervolgens begonnen ze aan een minisalvo van de bekende nummers “Isolation” en “Die laughing”, die gesmaakt werden door het publiek met het nodige headbangen. De bassist Michael McKeegan zorgde naast zijn stevig baslijn ook voor de nodige sfeer op het podium. Door zijn wilde bewegingen en eerder grappig voorkomen kreeg hij het publiek mee.
Tussenin werd er veel gemixt tussen nieuwe en oudere nummers, zoals “Tides”, “A moment of Clarity”, “Stories”, … Zo kon je merken dat het nieuwere werk en het oudere nog steeds dezelfde sound hebben. Slecht nieuws voor de relatief nieuwe drummer Neil Cooper, want hierdoor moet hij in zijn drumwerk nog steeds halve mitrailleursalvo’s afvuren. Ondanks het stevige genre en de gewelddadige teksten (met veel Fucks) bracht de zanger Andy Cairns nog een kleine ode aan de gebeurtenissen in Parijs. Hij zei: “Het doet er niet toe wat jouw geloof is, hier op deze plaats hebben we maar één geloof. En dat is Rock en luide muziek. Dit is onze tempel.”
Om het concert te beëindigen, kon het ook bijna niet anders dan dat het eerste bisnummer “Diane” zou worden, duidelijk te zien dat dit emotioneelste nummer hun bekendste is. Hierbij kwamen vele gsm’s naar boven en werd de volledige tekst meegezongen (zelfs door de stoere mannen met hun lederen jassen). Het allerlaatste nummer was “Nowhere” dat nog een laatste keer de Kreun in brand stak.
Al bij al een stevige avond en een duidelijk bewijs dat Therapy? nog ver van uitgeblust is.
Neem gerust een kijkje naar de pics
http://musiczine.lavenir.net/nl/fotos/therapy-27-11-2015/
http://musiczine.lavenir.net/nl/fotos/black-tolex-27-11-2015/
Organisatie: Kreun , Kortrijk ism Jobrock
Nederlands 
Français 
