logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

ufomammut_4ad_1...
ufomammut_4ad_0...

The Veils – De zoon van de predikant Aanbevolen

Geschreven door - -

The Veils is de band van Finn Andrews, en het is niet helemaal duidelijk of ze nu Nieuw-Zeelands of Brits zijn. Wij verloren deze band uit het oog na hun voortreffelijke debuut ‘The Runaway found’ en ondertussen zijn The Veils al toe aan hun vijfde album, ‘Total Depravity’, hoog tijd dus om de draad terug op te pikken. Als voorbereiding op hun concert in de Orangerie, hadden we dus wat huiswerk te doen en namen we nog eens hun laatste platen door. De conclusie van dat luisterwerk is dat Andrews en zijn band voor geen gat te vangen zijn, en heel wat stijlen aankunnen. Ja, de man zijn stem heeft veel weg van James Walsh (Starsailor), maar muzikaal wordt uit veel verschillende vaatjes getapt, soms rustig, soms rijkelijk georkestreerd, maar ook stevig rockend.

Het was die stevige kant die vanavond heel sterk naar voor kwam: Andrews, met zijn kenmerkende zwarte hoed, was de zoon van de predikant die met wijdse handgebaren zijn kudde begeesterde. We kregen een mengeling van oud en nieuw, met keyboard klanken die heel modern klonken, en de gitaar  en dulcimerklanken die heel retro aandeden. Het eerste halfuur was heel erg Nick Cave, postmoderne blues zonder ooit als ripp-off van de Australische bard te klinken. Andrews zong met veel overtuiging, met een ‘grain’ in de stem en hij bediende zich ook van een retro-microfoon. Qua onderwerpen was het zeer bijbels, met veel hel en verdoemenis, David Eugene Edwards achterna, maar ook “Steve McQueen” passeerde in de teksten. “Nux Vomica” was bijzonder stevig, met scherpe gitaaruithalen. Er werd echter ook gas teruggenomen, met nummers die in een countrysfeertje baadden. Blues, bijbels en country, dan kom je automatisch bij The Gun Club uit, en dat stond ons absoluut niet tegen.
De bassiste had er duidelijk veel zin in vanavond, het enthousiasme droop er vanaf, het was dan ook het laatste concert van de Europese tournee. The Veils beloofden te spelen zolang het publiek er zin in had, dus kregen we een uitgebreide bisronde, met Andrews solo tijdens de eerste drie bisnummers, waarmee hij bewees dat zijn nummers ook akoestisch overeind blijven.

Als ons geheugen ons niet in de steek laat, was dit de eerste keer in twaalf jaar dat we The Veils live zagen, en we moeten toegeven, eigenlijk hebben we iets gemist. De zoon van de predikant heeft er dus een late bekeerling bij, maar zoals de bijbel zegt in Lucas 13-22-30, de laatsten zullen de eersten zijn.


Setlist: 

/Axolotl/Do your bones glow at night?/Low lays the devil/Swimming with the crocodiles/Nux vomica/House of spirits/The Pearl/Birds/A bit on the side/Total depravity/Iodine and iron/Not yet/King of Chrome
Bis:
Candy apple red /The wild son /The tide that left and never came back /Calliope!/Advice for young mothers to be/Jesus for the jugular

Organisatie: Botanique, Brussel


Aanvullende informatie

  • Band Name: The Veils
  • Datum: 2016-11-26
  • Concertzaal: Botanique (Orangerie)
  • Stad (concert): Brussel
  • Beoordeling: 0
Gelezen: 707 keer