Goede Franse bands kan je op één hand tellen. Goede Franse metalbands kan je al op twee vingers tellen, één vinger voor Alcest, een andere voor Gojira.
Gojira is al zo een kleine 20 jaar het zwaarste metaal aan het bewerken en heeft na jaren pompen en hameren ook gaandeweg buiten de Franse landsgrenzen de nodige erkenning gekregen. Met het nieuwe alom geprezen album ‘Magma’ is die buitenlandse interesse een fors stuk aangegroeid en mag de band stilaan op een serieuze internationale aanhang rekenen.

Eerder dit jaar beukten ze nog los door een uitverkochte AB en gisteren walsten ze met ware orkaankracht over de weide van Graspop, maar wij vonden het wel eens interessant om de band op eigen bodem te gaan aanschouwen in het sympathieke concertzaaltje Le Splendid in Lille. We mochten er plaatsnemen tussen een stel losgeslagen Franse metalheads die bij een temperatuurtje van ruim boven de 30 graden compleet uit de bol gingen op een portie stomende en brutale metal.
Gojira speelde genadeloos hard, met de intensiteit van een ontketende F1 bolide en de kracht van een heuse atoombom, Le Splendid was vanavond heel even Hiroshima.
Het majestueuze album ‘Magma’ vormde de hoofdmoot van het bombardement met verschroeiende versies van onder meer “Only Pain”, “Silvera”, “Stranded” en “The Cell”, mokerslagen die onverbiddelijk hard tegen de muren kwakten en nog een stuk wilder klonken dan de albumversies, voor zover dit al mogelijk was. De onvermurwbare ‘wall of sound’ die Gojira hiermee creëerde mankeerde wel een beetje de subtiliteit van de albumversies van de songs, maar zorgde daarentegen wel voor een tomeloze energie die zijn effect op de fans geenszins miste, dat Franse zootje ongeregeld  ging meermaals uit zijn dak.
Ook wij ondergingen met de glimlach de onmetelijke decibels en de overdaad aan heavy riffs, maar wat ons een beetje tegenwerkte was de wat te nadrukkelijke aanwezigheid van de dubbele snare-drums. We weten het, die dingen zijn onvermijdelijk in dit genre, maar om in quasi elke song hetzelfde staccato-drumtruukje op te voeren is een beetje te veel van het goede. De dooddoener was dan ook nog eens een compleet overbodige drumsolo, toch ook weer één van die valstrikken van het genre waar menig bandje hardleers blijft in lopen. Maar goed, die drumsolo duurde nu ook weer niet zolang en werd meteen opgevolgd door een geweldig “The Shooting Star”, onze favoriet uit ‘Magma’, waarna we ook nog eens getrakteerd werden op een verpletterend “Pray”. Hiermee waren we meer dan content. Net zoals de bandleden zelf trouwens, want zij kwamen na de laatste mokerslag “The Gift Of Guilt” hun publiek uitvoerig bedanken voor zoveel enthousiasme.

Een avondje verschroeiende metal in een bloedhete uitverkochte zaal ,tussen de extreme zweetlijfgeuren van een bende uitzinnige Fransozen. Weer een ervaring rijker.


Neem gerust een kijkje naar de pics van hun set in de AB, Brussel , maart ll
http://musiczine.lavenir.net/nl/fotos/gojira-20-03-2017/

Organisatie: Agauchedelalune, Lille