‘Oasis light’, zo zou je het concert van Liam Gallagher in de AB het best kunnen omschrijven. De frontman van de ter ziele gegane band neemt geen blad voor de mond en dat was ook in de AB niet anders. Gallagher bracht maar liefst negen nummers van Oasis, een fan zou voor minder watertanden. Dat zijn eigen nummers hierdoor wat uit de boot vielen, nemen we er graag bij.

Openen mocht The Sherlocks, een Britpop band pur sang die meteen de toon zette voor de avond. Gitaargerichte aanstekelijke rock nummers, dat is het recept van deze band. Vier jonkies die alles geven en na het horen van één refrein, kan je meteen meezingen. Het enige nadeel aan de band, is dat de nummers soms te veel van hetzelfde zijn. Iets meer diversiteit in de muziek en we zien het wel goed komen met The Sherlocks.

Vrijdag lag Liam nog in bed, geveld door ‘The beast from the east’, maar op 7 maart staat hij met een grote air over zichzelf een uitverkochte AB te entertainen. Dat doet hij helemaal zelf, hij heeft dan wel een band met zich mee, het is vooral hij die het optreden draagt en laat exploderen. Dat gebeurt al van bij het begin wanneer “Fuckin’ In The Bushes” door de speakers knalt. Liam laat er geen gras over groeien en de band begint met “Rock ‘n’ Roll Star”. De vlam gaat meteen in de pan en het oudere publiek leeft zich uit al is het alsof iedereen achttien jaar oud is.
Oasis mag dan dood zijn, we kregen in de AB toch een klein smaakje van hoe een Oasis concert moet geweest zijn. Constant ambiance en vooral iedereen die blijft zingen. Toch gaat de sfeer al snel verloren als Liam zijn eigen solo nummers begint te spelen. “Greedy Soul” laat de euforie van “Morning Glory” meteen varen en brengt ons meer charisma van Liam. Wat hier ook opvalt, is dat het geluid niet altijd even optimaal is. Liam laat dan ook duidelijk zijn ongenoegen meermaals blijken aan de geluidsman, tevergeefs. De gitaren blijven gedurende het volledige concert iets te stil en de galm op de stem van Liam is soms echt storend.
Gelukkig kwam niemand hier om een uitmuntende zanger of band aan het werk te zien, nee het publiek wilde zijn jeugd herbeleven. Je zou het kunnen omschrijven als een voetbalwedstrijd waarbij Liam de topschutter is en iedereen zijn naam blijft scanderen. Tussen de nummers door zong het publiek dan ook zijn beste anthems. Een karaokebar was nooit ver weg. Soms zong het publiek zelfs luider dan de frontman en hoorden we totaal zijn stem niet meer. Iedereen amuseerde zich dus te pletter, al was dat vooral tijdens de Oasis songs.
Liam liet zijn goed hart zien en droeg ook sommige songs op aan verschillende mensen. Zo wenste hij ons geluk op het WK voetbal en speelde hij “Some Might Say” voor Vincent Kompany en Kevin De Bruyne. ‘this one is for the witch’ ging dan weer over de vrouw van zijn broer die volgens Liam de reden is dat er nog geen Oasis reünie is. “Come Back To Me” moest hem terugkrijgen. De gitaar die normaal heel frequent is in dit nummer, viel hier uit de boot. Ook de stem van Liam Gallagher was bij de kalme nummers uit zijn debuutalbum niet altijd even zuiver. Dat vergaven we hem wel meteen toen hij met nummers als “Slide Away” of  “Be Here Now” toonde dat zijn stem eigenlijk dient om echte rocknummers te brengen.
Het valt wel op hoe sterk de nummers van Oasis zijn in tegenstelling tot de solonummers van Liam Gallagher. Dat merk je nog meer tijdens de liveshow, een Oasis song is tien keer straffer. Dat had Liam ook wel door en zijn bisronde was er één waar de gitaar centraal stond. “Supersonic” kon rekenen op euforie, “Cigarettes & Alcohol” toonde hoe een rockster zoals Liam leeft (zonder een theetje die hij zelf moet zetten) en “Live Forever” beloofde ons dat we voor altijd zullen leven.

Liam mocht op woensdag dan niet op zijn best zijn, hij verklaarde na de show dat hij wat ‘moody’ was, de show die hij neerzette, wist iedereen heel hard te appreciëren. Oasis was voor heel even weer terug, al mist het natuurlijk de muzikaliteit van een sterke band. De frontman is nog steeds zijn streken niet verloren, zoveel is duidelijk. Door veel attitude te brengen, ‘badass’ om te gaan met zijn maracas en vooral strakke nummers te brengen, was hij weer zijn uitgesproken zelve. Zet dit op een festival , Rock Werchter, en we garanderen dat de weide ontploft.

Setlist: Rock ‘n’ Roll Star - Morning Glory - Greedy Soul - Wall Of Glass - Paper Crown – Bold - For What It’s Worth - Some Might Say - Slide Away - Come Back To Me - You Better Run - Universal Gleam - Be Here Now – Wonderwall – Supersonic - Cigarettes & Alcohol - Live Forever

Met dank aan Dansen,de Beren http://www.dansendeberen.be

Organisatie: Live Nation