Mooneye - cd release - Kippenvelmomenten en de potentie om door te breken.
Mooneye
Kreun
Kortrijk
2018-03-17
Wim Guillemyn

Een gure zaterdagavond in maart. Gelukkig was er muziek om ons op te warmen in de Kreun. En ook publiek, want de zaal was goed vol gelopen voor dit evenement. Oorspronkelijk was Mooneye ( De Zwevegemse Michiel Libbrecht en band) voorzien als caféconcert maar dit ging, gezien de opkomst, te klein geweest zijn. Het publiek bestond grotendeels uit tieners waarvan het overgrote deel meisjes.

Eerst kwam Flo ons opwarmen met haar zang en gitaar. Wat schuchter naar het publiek toe maar tijdens het zingen was dat er niet aan te merken. De West-Vlaamse had een ferme stem en ook haar songs mochten er wezen. Songs die overeind bleven met enkel een gitaar als begeleiding. Nogal triestige liedjes zei ze zelf. Blijkbaar had ze al wat demonen te lijf moeten gaan in haar leven. Soms deed de stem me wat aan Amy Mc Donald of Joni Mitchell denken maar met dit verschil dat Flo sterkere uithalen met haar stem deed. Ze deed overtuigend een cover, “Crazy” van Gnarls Barkley, en ze had één vrolijk uptempo nummer voor ons “Changed My Mind”. Een fijn begin van de avond.

Daarna was het de beurt aan Mooneye. Het podium was stemmig ingericht met enkele staanlampen en andere attributen. Er werd begonnen met enkele songs uit de nieuwe EP (‘Mooneye’ via het Kortrijkse Mayway label) en meteen was ik overtuigd. Het frisse en meeslepende dat ik hoorde op de EP komt ook tot uiting op het podium. En hier viel ook meteen de sterkte op van songs zoals “I Don’t Believe The Times Have Changed”,  “Time To Move Away From Here” of “Thinking About Leaving”. Eenvoud, hemelse zanglijnen en een heerlijk melancholisch gitaargeluid. Tussendoor wist Michiel ook “Clap Your Hands” van Tom Waits naar zijn hand te zetten. Lef heeft hij dus ook.
Daarnaast had ik het gevoel dat ik naar een optreden stond te kijken waarvan ik later zou zeggen: daar was ik bij toen ze nog in hun kinderschoenen stonden. Je hebt zo van die optredens waarbij je voelt dat je iets bijzonders meemaakt. Alles zat hier goed: publiek, songs, vibes live en een frontman dat een meisjesmagneet kan worden. Er werden ook enkele oudere songs tussen gespeeld. Die hadden dezelfde kenmerken als de nieuwe. Pakkende melodieën en warme songs. De band bestond uit jonge gasten die zich goed van hun taak kweten. In een mum van tijd zaten ze door hun setlijst. Een bis was onvermijdelijk. The People always gets what she wants… dus kregen we nog twee bisnummer om de avond af te sluiten. Een melancholisch nummer en dan finally “Only Because of her eyes” dat nu al de ganse tijd in mijn hoofd rondspookt.

Bij momenten kregen we kippenvelmomenten en waren we getuige van een grote in wording. Je voelt aan alles dat er hier zoveel meer in zit dan wat ze nu betekenen. Een geslaagde muzikale avond.

Organisatie: MayWay records ism Wilde Westen, Kortrijk