Hidden Trails + Colour Haze - Freaky psychedelica en ongeremde gitaren
Hidden Trails + Colour Haze
Muziekodroom
Hasselt
2018-05-25
Sam De Rijcke

Hidden Trails is een beetje een buitenbeentje in de Belgische rockmuziek, ze zijn mijlenver verwijderd van de populaire elektro-kitsch à la Oscar en andere wolven, en ze springen ook niet op de trein van rechttoe rechtaan luide gitaarbandjes als Sons, Equal Idiots of Teen Creeps.
Hidden Trails begeeft zich immers in een door lsd aangetast straatje van psychedelische rock, een plaats waar songs niet hoeven in een keurslijf van maximum vier minuten gewrongen te worden en waar gitaarsolo’s een vrijgeleide krijgen. Daarom is deze band, die ontstaan is uit de restanten van Hypnos 69, steeds een goed bewaard geheim gebleven. Ze spelen een soort muziek die helemaal niet past in de playlists van StuBru, het strookt niet met de jingles, de reclameblokken en het oeverloos gelul van de presentatoren. Bij Radio 1 zit men dan weer te weinig aan de paddenstoelen om dergelijke bands een kans te geven.
De passage in de Muziekodroom is pas onze eerste kennismaking is met Hidden Trails, vergeef het ons. We zijn in ieder geval sterk onder de indruk van de freaky songs met een prog-randje, een hallucinogene Pink Floyd toets en een hoop schitterende en zweverige gitaarsolo’s. Wij lusten hier wel pap van, wij houden met name ook van Weedpecker, Motorpsycho en Crippled Black Phoenix.
Hidden Trails krijgt een uur lang de mogelijkheid om hun kunsten te tonen, en daar maken ze gretig gebruik van. Enig minpuntje vanavond is dat de vocals er maar wat flauwtjes doorkomen, voor zover dit belangrijk is in dit genre. Daardoor komt de nadruk nog meer op de fantastisch gitaaruithalen van Jo Neyskens te liggen, en die zijn om van te smullen. Heerlijke gitarist, heerlijke band, wij gaan ons verdiepen in hun album ‘Instant Momentary Bliss’ en hopen van u hetzelfde.

Al even onhip bij populaire radiozenders is Colour Haze, een Duitse band die de door Kyuss ontworpen stonerrock hoog in het vaandel draagt en die live nog een stuk uitvergroot via minutenlange gitaarsolo’s, splijtende riffs en glooiende rustige passages. Met bovendien een heus kleurenspectrum op de achtergrond en wat heerlijk gerstenat binnen handbereik vertoeven wij zo algauw in een trance-modus. Denk bij Colour Haze qua sound gerust in de richting van Motorpsycho of Causa Sui, wij doen het ook. Maar denk vooral aan een jam-interpretatie van Kyuss ten tijde van ‘Welcome To Sky Valley’ (en vraag u tegelijkertijd eens af waarom een geniaal gitarist als Josh Homme nu zo zit te klooien op die laatste drol van QOTSA terwijl hij destijds de meeste geniale stonerrock uit zijn gitaar toverde).
Op de laatste Colour Haze plaat ‘In Her Garden’ zijn er wat strijkers en blazers binnengeslopen en die staan daar trouwens mooi op hun plaats, maar live gaat het er in de aloude bezetting gitaar-drums-keyboards-bass wat steviger en rauwer aan toe. De ritmesectie zorgt voor een solide groovy onderbouw en de keyboards creëren een knoert van een seventies sound, maar natuurlijk is het de gitaar die hoofdrol wegkaapt. Virtuoos van dienst is Stefan Koglek, een freak die geregeld de Jimi Hendrix in zich loslaat en die vervolgens inlijft bij Black Sabbath en Hawkwind. Live zijn de gitaarpartijen nog iets meer freaky, de riffs nog een stuk vetter en de songs nog een pak langer dan op de albums. En dat wil wat zeggen, want hun platen lopen zo ook al over van ontspoorde vette psychedelica en uitgesponnen stoner-songs met hoog acid-gehalte. Kun je nagaan.
Colour Haze, geen spek voor ieders bek. Wel voor de onze.

In Duitsland vind je wel vaker dit soort uitfreakende psychedelische rock, een band als Samsara Blues Experiment bijvoorbeeld mag je gerust in één adem noemen met Colour Haze. Meteen onze tip voor het najaar : Samsara Blues Experiment staat op 17/11 in Le Magasin 4. U mag eens raden wie de support act verzorgt. Yep.

Organisatie: Muziekodroom, Hasselt