Als een band tegenwoordig zijn nieuwste album voorstelt, hoort daar steeds een heus feestje bij, waarbij bevriende bands en artiesten worden uitgenodigd. Ook op de CD voorstelling van Crowsview hun debuut 'Lost Resistance' komen een rits aan bands dat feestje opvrolijken, waardoor een hardcore tot aanverwant gebeuren ontstaat, waarbij geluidsmuren telkens opnieuw worden verpulverd.

Een ondankbare taak op zo een avond, is die avond openen. Sentre (*****)  doet een nieuwe wind waaien in het metal/hardcore gebeuren. Dit viertal brengt een melodieus hardcore/metal stijl naar voor die als een mokerslag in je gezicht terecht komt, telkens opnieuw. Hierop stilstaan is dan ook onmogelijk. Sentre legt de lat enorm hoog en straalt een zelfverzekerdheid uit die we tegen komen bij gerenommeerde bands binnen het genre met ongeveer twintig jaar op hun teller of zo. Het is dan ook bijzonder jammer dat door de geluidsmix, die vooral in het begin van de avond niet altijd even goed zat, een brij van lawaai ontstaat die de kwaliteit dat de band naar voor brengt naar beneden haalt. Maar aan de schitterende prestatie die Sentre aflevert op dat podium? Daar hebben we niets aan op te merken.
Besluit: Het aanstekelijke enthousiasme waarmee de heren op het podium staat zorgt er dan ook voor dat de boel ontploft, en het startsein wordt gegeven voor een avond boordevol muren die omver worden geblazen, tot daken die er compleet afgaan. Sentre is dan ook een band om, naar de toekomst toe, in het oog te houden.

De poorten van de Hel op een kiertje zetten tot het bouwen van een typisch hardcore feestje, pure sang
Bij de iets meer donker klinkende act van Worship (***1/2)  is dat geluid al iets beter. Bij Worship ligt de focus vooral op de vocale aankleding. Die bulderende stem bezorgt ons gegarandeerd koude rillingen tot het bot. De verschroeiende hardcore dat Worship naar voor brengt doet De verlichte Geest dan ook op zijn grondvesten daveren, echter doordat alles iets te nadrukkelijk diezelfde strakke lijn blijft uitgaan, verslapt de aandacht gaandeweg een beetje. De band straalt echter wel enorm veel ervaring binnen de scene uit, en dat is niet zo verwonderlijk. Worship bestaat namelijk uit ex-leden van o.a. The Boss, Black Haven en Spirit of Youth. Die jarenlange ervaring heeft hen windeieren gelegd zo blijkt.
Besluit: Worship gaat als een losgeslagen sneltrein tekeer, en raast over de hoofden heen tot geen spaander geheel blijft. Enkel het feit dat in de set dus iets te weinig variatie zit, zorgt ervoor dat we wat op onze honger blijven zitten. Potentieel om door te breken naar de hogere regionen binnen het hardcore tot aanverwant gebeuren heeft Worship echter wel, daar bestaat geen discussie over.

En daar zit het grote verschil met de volgende act Lost Baron (*****). Deze band balanceert voortdurend tussen dat uitdelen van mokerslagen en, door middel van eerder gestroomlijnde tot melodieuze vocalen en riffs,  de aanhoorder rustmomenten aan bieden. Lost Baron doet dus eveneens die aarde onder de verlichte geest op zijn grondvesten daveren, maar brengt zodanig veel melodie en variatie naar voor dat je als aanhoorder van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Het ene moment bezorgt die verschroeiende vocale aankleding, waarbij de poorten van de Hel prompt op een kiertje staan, je kippenvelmomenten. Waarna oorverdovende riffs en drumsalvo's aanvoelen alsof je hersenpan letterlijk wordt ingeslagen. Waanzin, pure waanzin straalt deze band zowel instrumentaal als vooral vocaal uit,, waardoor je als aanhoorder in een wervelstorm terecht komt, waaruit ontsnappen onmogelijk is. Eens de wind is gaan liggen blijft er een ware ravage over, niet alleen in de zaal maar ook in je hoofd na zoveel oorverdovende mokerslagen die je alle kleuren van de regenboog laten zien en horen.

Nog steeds diep onder de indruk van de vorige wervelstorm, krijgen we prompt een volgende in het gezicht geduwd. Minded Fury (****)  laat er geen gras over groeien. Gestuwd door een bewegelijke frontman, gaat de band als een bulldozer over de hoofden heen. Eens die eerste mokerslag uitgedeeld, blijft de band gewoon door razen tot niemand meer stil staat en een prompt menig wilde mosh en andere taferelen ontstaan in De Verlichte Geest. Dat de heren van Minded Fury en Crowsview gezworen vrienden zijn, het staat in de sterren geschreven. Kevin Rouserez mag dan ook zijn kunsten komen vertonen, vooraleer hij dat bij Crowsview later op de avond nog eens gaat overdoen, waardoor het dak er , mede door het wild om zich heen slaand publiek, er zelfs compleet af vliegt.
Besluit: In onze notities schreven we. ''Minded Fury brengt een soort agressie naar voor waardoor geen oorlog uitbreekt, maar eerder een old school hardcore feest dat niemand onberoerd laat''. Wederom werden die geluidsmuren afgebroken. Nadat deze wervelstorm, die trouwens zijn naam niet heeft gestolen, alles plat heeft gewalst.

Op naar een verschroeiende finale, die De Verlichte Geest in een ravage achterlaat
Deze avond gaat duidelijk in stijgende lijn, wat het afleveren van kwaliteit betreft. En dan moeten de headliners nog komen. Die My Demon (****)  tapt uit een heel ander vaatje. Zet een band als Lost Baron die poorten van de Hel op een kier, dan doet Die My Demon die volledig open zwaaien, door een set te brengen waarbij Hardcore elementen gedrenkt worden in een donkere doom atmosfeer. Het lijkt wel of alle demonen op het publiek worden losgelaten, door middel van verschroeiende duistere vocalen en instrumentale inbreng die aanvoelt als het ontstaan van de Apocalyps, het einde der tijden.
Besluit: De band heeft heel wat jaren ervaring op de teller staan, want was redelijk succesvol in de periode 1999 tot 2006. Die My Demon is aan een comeback bezig waarmee ze bevestigen weer klaar te zijn om de wereld compleet te veroveren door het ontstaan van een Hardcore feest, binnen een heel donkere en waanzinnige omkadering, die de haren op onze armen doet recht komen, of dat van pure angst of intens genieten is? Dat laten we in het midden.

Op de facebook pagina van het evenement stond ondertussen SOLD OUT. Ondanks de goed gevulde zaal, was daar tot op heden nog niet echt veel van te merken. Echter, als Crowsview (****1/2) zijn set inzet, staat De Verlichte Geest tot volledig achteraan gevuld. Er was geen doorkomen meer aan. De band voelt aan dat ze hier een thuismatch spelen, en trekt alle registers open.
Crowsview is trouwens een band die je, puur muzikaal, niet in een hokje kunt en mag duwen. Het is namelijk de band tekort doen. Dat blijkt al uit een eerste luisterbeurt van hun debuut, dat wordt live nog meer in de verf gezet. Net door een bonte variatie aan uiteenlopende muziekstijlen naar voor te brengen, ga je prompt headbangen, ontstaat een al even gevarieerde mosh pit, en grijpen donkere klauwen je bij de strot tot je compleet murw bent geslagen. Er is dus niet alleen in de zaal geen doorkomen aan.
Crowsview biedt een zodanig gevarieerd pakket aan, dat je gewoon wordt meegesleurd in de draaikolk van metal tot hardcore mokerslagen, tot je niet meer recht staat en eveneens jouw demonen strak in de ogen kijkt.
Besluit: Net dat aanbieden van een wijds pakket aan emoties aan zijn publiek, zorgt ervoor dat Crowsview een bijzondere parel is binnen het metal tot hardcore gebeuren, die een ruim publiek aan liefhebbers van, laat ons maar zeggen,  het hardere muziekgebeuren over de streep moet kunnen trekken. Hoeven we erbij te vertellen dat we na deze ultieme kers op onze taart verweesd achterblijven in een donker hoekje van de kamer?

De zaal was eigenlijk zo goed als leeg gelopen, maar de nog aanwezige fans kregen nog maar eens een lekker old school hardcore feest aangeboden als extra kers op de taart. No Second Chance(****)  is een Engelse Hardcore band van de oude stempel, rammen en blijven rammen tot alles compleet plat is gespeeld. De heren laten er inderdaad geen gras over groeien, en razen als wilden doorheen de zaal alsof hun leven er van afhangt. De moshpits, of toch het paar dat er nog overblijft, worden er zelfs wat wilder door waardoor tafels omver worden geduwd en zelfs de muur in de zaal er bijna moet aan geloven. Veel woorden maakt No Second Chance er niet aan vuil, dat hoeft niet uiteraard. De heren houden de teugels stevig in handen, en laten ons na een klein drie kwartier totaal verweesd achter.
Missie ‘het doen uitbreken van de Hel in Roeselaere’ geslaagd. De  avond kom met een knal van formaat afgesloten worden.

Algemeen Besluit: Hoewel alles op deze avond duidelijk draaide rond deze CD voorstelling van Crowsview, die een diepe indruk heeft nagelaten op ons, stellen we toch vast dat hardcore nog steeds springlevend is, en dat mag je letterlijk nemen. Vooral ontketent de meeste bands een oorlog, waarbij geen doden of gewonden vallen, maar een feestelijke stemming ontstaat al dan niet met een donker randje, waardoor we met een brede glimlach, en krop in de keel huiswaarts keren na een geslaagd avondje hardcore en aanverwant.

Organisatie: Crowsview + De Verlichte Geest, Roeselare

Crowsview + No Second Chance + Die My Demon + Minded Fury + Lost Baron + Worship + Sentre