Lemuria  - The Hysterical Hunt - cd release
Terwijl de eerste lente zon nogal vroeg in het jaar de terrasjes vol doet lopen en de temperaturen naar zestien graden stijgen, zakten wij op vrijdagavond af naar de donkere kerkers van de Hel. Lemuria kwam in JC Vizit in Wilrijk zijn cd ‘The Hysterical Hunt' voorstellen en deed de zaal heel goed vol lopen, al zou het toch duren tot Furia het podium betrad eer JC Vizit echt goed gevuld zou zijn. De affiche oogde trouwens heel gevarieerd met voornoemde twee kleppers gecombineerd met Symfonische Death metal act Innervate en Pagan/Folk metal band Vanaheim.

Dat het een boeiende avond zou worden vertoevende in de donkere, mysterieuze bossen waar al even mystieke wezens uit vele sage en legendes huizen? Het stond in de sterren geschreven. Innervate (****) is een Symfonische Death Metal band uit Heist-op-den-berg die is ontstaan in 2014. De band haalt volgens zijn facebook pagina zijn invloed bij acts als Dark Tranquillity, At the Gates of Insomnium en dat is ook te merken aan de letterlijk verschroeiende gitaar riffs die klieven als een botte bijl door je vege lijf. De band bracht ondertussen een EP op de markt 'Unconquered' en timmert ondertussen noest verder aan de weg om zijn stempel te drukken op het typische Symfonische Death Metal gebeuren. Als je, door middel van eerder vernoemde riffs, gecombineerd met een ijzingwekkende growls uit die eerder vernoemde donkere bossen het gevoel krijgt alsof die poorten van de Hel voor het eerst, maar niet voor het laatst, deze avond openzwaaien dan lijkt het een kwestie van tijd eer Innervate in zijn opzet slaagt. Op ons heeft de band alvast een al even verschroeiende en intensieve indruk gemaakt, dankzij die verdovende gitaar solo's die de haren op onze armen doen recht komen. Van angst of innerlijk genot? Dat laatste laten we in het midden.

Voor de tweede band op deze avond stond al iets meer volk in de zaal. Op een vrijdagavond dien je niet alleen rekening te houden met de legendarische files rond de Antwerpse ring, het mooie weer zorgde er wellicht voor dat veel aanwezigen toch eerst genoten van een fijn terras voor naar de putten van de Hel af te zakken. Vanaheim (****) tapt met geverfde gezichten en een typische Pagan/Folk metal inbreng uit een heel ander vaatje, maar sluit toch perfect aan op zijn voorgangers tot de daarop volgende bands.
Dat is trouwens het leuke aan deze avond stellen we vast, ondanks de verschillen zijn elk van de vier bands door die donkere, occulte omkadering eigenlijk enorm met elkaar verbonden.
Vanaheim moet het hebben van tot de verbeelding sprekende verhalen over trollen, vreemde wezens uit donkere bossen en weerzinwekkend ogende schepsels uit sage en legendes die je angst aanjagen. Niet het soort sprookjes over prinsessen en de prins op zijn witte paard, maar het soort dat je tot waanzin drijft. De grimassen op het gezicht van de frontman zegt al meer dan genoeg. Werd de poort van de ene Hel open gezet door Innervate, dan zet Vanaheim een andere deur open om ervoor te zorgen dat die wezens de zaal bestormen klaar om iedere aanhoorder te verscheuren door middel van al even ijzingwekkende riffs en growls die duidelijk komen uit de kerkers van die Hel.

FURIA (*****) is in het Antwerpse - tot ver daarbuiten - uitgegroeid tot een begrip. De band speelt in Wilrijk een soort thuismatch en kon blijkbaar het meeste volk lokken naar dit evenement. Zelfs iets meer dan de afsluiter van de avond zo zou later blijken. Al meerder keren stellen we vast dat FURIA zijn naam niet heeft gestolen. Dat blijkt in Wilrijk ook weer het geval te zijn. De band gaat zowel instrumentaal als vocaal zodanig furieus tewerk dat de grond begint te daveren onder onze voeten. Die aardverschuiving in de buurt van Wilrijk die u voelde tot in Antwerpen centrum? Daar is dus nu een verklaring voor gevonden. FURIA doet naar goede gewoonte er alles aan om op een razendsnel , verschroeiend tempo dat dak er meerdere keren te laten afgaan. Dompelden de andere bands de zaal onder in eerder sombere atmosferen, dan mag er bij FURIA echter ook eens gelachen worden, want de band straalt wel donkere intensiviteit uit , maar overgiet dit met de nodige dosis humor en zelf relativering. Besluit: Zowel naast als op het podium gaat het bij FURIA vooral om een daverend feest bouwen. Uiteraard binnen een eerder duistere omkadering, maar je wordt daar dus ook vrolijk van en dat mag ook al wel eens op deze uiterst donkere avond.

Lemuria - 'The Hysterical Hunt' release - Terug naar de sombere en duistere realiteit met Lemuria (*****) een band die al Sinds 1999 aan de weg timmert. Ook al hield de band er even mee op in 2006, ze hebben steeds hun stempel weten te drukken op dat typische Symfonische Black Metal gebeuren in ons land. Hun meest succesvolle jaar tot nu toe was 2012 toen de band als winnaar werd uitgeroepen van de 'Graspop Talent Quest'. Sinds o.a. de komst van Daan Swinnen als zanger/frontman lijkt er een heel andere wind te waaien binnen Lemuria.
Op de cd voorstelling "Chapel of Abhorrence'' van Carnation vorige zomer zagen we Lemuria al aan het werk en schreven daarover: ''Gerugsteund door die stem van Daan, die zich bovendien ontpopt tot een klasse entertainer, voelt het aan alsof duizenden demonen uit die voornoemde Hel prompt iedereen in de zaal zal verscheuren. Besluit: Lemuria slaat na zoveel jaren een nieuwe bladzijde om, en heeft met Daan een frontman in huis gehaald die je dankzij zijn bijzondere stem en demonische uitstraling rillingen tot de bot bezorgt. Wat heel belangrijk is binnen dit donker allegaartje dat de band aanbiedt. Meteen geeft Daan de band dan ook een welgekomen injectie die Lemuria heel goed kan gebruiken om door te stoten tot de hogere regionen in het donkere metal gebeuren."
Laat dit laatste nu ook de rode draad zijn in hun eigen CD voorstelling. ‘The Hysterical Hunt’ laat een band horen die duidelijk een bladzijde uit zijn rijkelijk verleden omslaat, maar op het oog naar de toekomst gericht zijn ervaring binnen dat vak uitvoerig in de strijd gooit. Dat hoor je aan de perfect gestroomlijnde, ijzingwekkend donkere riffs waarbij weer eens de haren op onze armen recht komen. Binnen donkere sferen die gaan van intensief, log op je gemoed inwerken naar zodanig verschroeiend strak en harde uithalen dat het lijkt alsof vele bosmaaiers zonder ophouden op jou inbeuken tot je hersenpan compleet is ingeslagen.
Ondanks het bewieroken van Daan zijn inbreng binnen dat geheel staat de man uiteraard te roepen in de woestijn zonder die al even verschroeiende en perfect in elkaar geknutselde instrumentale aankleding. Dat blijkt als de heren in een korte instrumentale intermezzo tussen de songs door alle registers compleet open trekken en dankzij een al even ijzingwekkende solo van gitaar en drum het doet aanvoelen dat elk moment de duivel himself je hart uit je vege lijf zal komen scheuren. Dat laatste gebeurt uiteindelijk ook als Daan bij de daarop volgende song het podium terug betreedt. Die demonische uitstraling van Daan is daarbij niet enkel een streling voor het oog, hij staart je zodanig strak in de ogen dat je eens onder hypnose gebracht je eigen demonen nog maar eens strak in de ogen kijkt. Zijn uitzonderlijke vocale inbreng doet me naar adem happen en met het angstzweet in de lippen eveneens hetzelfde doen, mijn eigen demonen in de ogen kijken dus. Best indrukwekkend trouwens hoe die sympathieke jongeman naast het podium, eens hij dat podium betreedt zich ontpopt tot een demonische duivel die je hart uit je vege lijf rukt en je ziel doet branden in de putten van de Hel.
Besluit: Daan zijn indrukwekkende inbreng binnen het geheel, kan ondanks de verschroeiende instrumentale aankleding, niet voldoende in de verf worden gezet. Maar het is dus vooral duidelijk dat je anno 2019 een band hoort waarbinnen iedereen dezelfde richting uitkijkt, namelijk recht naar de Hel. En daar kunnen we enkel en alleen heel blij om zijn.

Tracklist: Intro// A Plague upon the land // The Hysterical Hunt // The Cross & the crusade // Deceptive Hibernation // As Darkness Falls// of winter & hell// Requiem // Between Man & Wolf//Endgame (The Impending Hurt) - BIS - A Coming Storm.

Besluit: Het meest opvallende op deze avond? We zagen vier bands die op hun eigen wijze sage en legendes uit occulte verhalen tot leven brengen binnen een donkere omkadering die je angst aanjaagt, tot waanzin drijft en murw slaat. Al dan niet door middel van een eerder humoristische inbreng, maar telkens met dat ene doel voor ogen. De winter in je hart nog even laten voort duren, zelfs tijdens het opkomen van de eerste echte lentezon op een zachte februari avond. Net na Valentijn was het dan ook gezellig die donkere zijde van onszelf weer op te zoeken, maal vier. Is onze eindconclusie na weer een geslaagde avond vertoeven in de donkere krochten van de 'underground' van de zware en duistere metalen.

Organisatie: Lemuria + JC Vizit, Wilrijk