Amenra in de Vooruit - De gitzwarte band die zich duidelijk op zijn hoogtepunt bevindt
Amenra, Body of Reverb, Pan Daijing
Vooruit
Gent
2019-05-19
Hans Devriendt

Tussen 16 t.e.m. 26 mei organiseren curatoren Colin H. Van Eeckhout (CHVE) en Barbara Raes het kunstenfestival ‘Amen & Beyond’. Het festival waarin verlies en rouw centraal staan, gaat door in de Vooruit, Gent. Ondanks alles gericht is op naar thema, bestaat dit unieke festival vooral uit ver uiteenlopende kunstvormen. Naast muziek, passeren ook theater, dans, experimentele performances, een driedaagse retraite de revue.
Het eindmoment van deze 10 dagen durende tocht -doorheen het eigen, maatschappelijk onderkende verdriet- eindigt met een vuurritueel in het Gentse’ Citadelpark.

Vanavond werd voorzien van drie, elk bijzonder beklijvende acts.
Het eerste optreden was Body of Reverb. Hun set begon met CHVE die zich op een tattoo-tafel neerstreek. Vervolgens werd een mondstuk aangebracht en startten projecties waarop Colin getoond werd. Dit bijna naakt en bijzonder kwetsbaar, van kop tot teen.
Langzaamaan vulde de zaal zich nu ook met een zacht, repetitief ademgeruis. Toen een onderlaag van drone-geluiden de vloer en het podium deden denderen, kon het publiek de ervaring nog meer internaliseren. Vervolgens kreeg CHVE verschillende markeringen op zijn lijf. Dit ter hoogte van zijn voeten, benen, armen, buik, borst en hals. Het duurde niet lang tot ook een naald werd gekerfd in Colin’s huid. Een krakend, kervend, krassend geluid stroomde bij iedere injectie van inkt doorheen de zaal. Dit proces verliep ritmisch en geheel passend binnen de onderlaag van geluid die intussen gelegd werd.
In de zaal, heerste een oorverdovende stilte. Met ons allen keken we machteloos naar een ritueel van machteloos aanvaarde pijn en werden we gedwongen om die ook meer te leren ervaren in ons eigen bestaan. De projecties werden steeds meer een schakering van Colin’s hoofd en lichaam. De frequentie van de injecties nam toe. De geluiden werden zwaarder, logger, intenser. En toch nog steeds kloppend in het muzikale plaatje.
Een vrouw las op hetzelfde moment een tekst voor. De zin “You are the antagonist of metamorphosis.” kwam bij mij (en waarschijnlijk ook bij vele anderen) vrij diep binnen. Tussendoor werd een soort zwart/bruin mengsel op Colin’s huid aangebracht.
Zijn bleke lijf ruilde nu voor een zwarte, toenemende vlek, die zich stuk voor stuk ging verstoppen in de alles overheersende duisternis. CHVE ging als het ware zweven doorheen de zaal.
Tot slot werd het donkere mengsel van Colin verwijderd en gaven de ‘lijdenaar’ en artist elkaar een intense, dankbare omhelzing.
CHVE strompelde met moeite van het podium. Het publiek bleef verbouwereerd achter. Iedereen was getuige van een ritueel dat raakte aan onze ziel en aanzette tot diepe (zelf-) reflectie.

Na enkele minuten tijd om te wisselen startte het tweede optreden. Pan Daijing, ook wel omschreven als een Berlijnse creatieve duizendpoot met Oosterse roots, dat zich doorheen al haar projecten laat doorschijnen. Al snelde drong haar donkere up-tempo electronica zich op. Luid en zonder enige compassie. De kunstenares zette nu ook een fel rood masker op. Met enige empathie ging ik van de veronderstelling uit dat ze nu volledig één was met de klanken die ze creëerde. Wanneer meer samples, drone-geluid en hoge zang zich aanwendden , durfde ik wel eens knipogen naar bands als Sun O))) (Southern Lord Records) en Boris (sinds kort onder Third Man Records).
Ook ik voelde nu de nood om mijn ogen te sluiten. De complexe geluidsmuur had een extatische invloed op mij. Alsof een kudde zwarte ratten de zaal inpalmden en de resterende klaarheid verorberden. De dreunende golven werden steeds dieper en harder. De druk werd voelbaar op ieders’ borst en we kregen het moeilijker om te ademen.
Tussendoor gebruikte Pan Daijning een harde, ritmische ademhaling als live sample. Ik moest spontaan denken aan Pharmakon (Sacred Bones records), die ook zo’n bezwerend effect heeft.
Toch was niet iedereen mee op wandel binnen deze psychedelische trip. Naar het einde van set maakte de stilte in de zaal plaats voor steeds meer rumoer. Toch beïnvloedde dit voor mij voor geen haar de beleving van dit uiterst mooie stukje kunst. De set eindigde met de lieve woorden: “It was a pleasure to meet you.”

Nu was de hoofdact, Amenra aan de beurt. Duistere geluiden vulden samen met (wier)rook het podium. De spanning in het publiek was te snijden. We voelden met ons allen dat er iets heel bijzonders stond te gebeuren. Rustig kwam Mathieu (1ste gitarist) het podium op en begon hij de eerste akkoorden van “The Pain It Is Shapeless” (‘Mass III’) te spelen. Vervolgens kwam Tim (vervangend basgitarist voor Levy) ook ten tonele. Tot slot voegden Lennart (2de gitarist), Bjorn (drummer) en Colin (zanger) zich bij de band. Het nummer explodeerde nu compleet en diepe emoties werden vanuit allen windrichtingen voelbaar.

Amenra, is een band die zich op dit moment duidelijk op hun hoogtepunt bevindt. De souplesse en professionaliteit waarmee ze hun nummers spelen, zag ik weinig bands binnen dit genre hen voordoen. Voor mijn part verdienen ze samen met Neurosis (Neurot Recordings) en Cult of Luna (Indie Recordings) een ereplaats op het gitzwarte post-metal podium. Ze gaan al bijna 20 jaar mee in de belgische hardcore-/metalscene en dit werd mij óók duidelijk door de nagenoeg perfecte wijze waarbij ze op elkaar ingespeeld zijn.
Ik volg Amenra reeds een lange tijd en durf vol overtuiging stellen dat ze een setlist speelden dat bijna uitsluitend bestond uit hun meest emotioneel snijdende nummers. Om dan toch enkele nummers te vernoemen die erbovenuit staken, durf ik “Am Kreuz” (‘Mass III’), “Razoreater” (‘Mass IIII’), “Boden” (‘Mass V’) en “Diaken” (‘Mass VI’) vernoemen. Ook de nieuwe publiekslieveling, “A Solitary Reign” (‘Mass VI’) vormde een beklijvend middelpunt van de set. Dit nummer maakte mij tevens duidelijk, dat Tim De Gieter (bezieler van de bands Every Stranger Looks Like You en Fär) niet de eerste beste keuze was als vervangend basgitarist. Zijn gitaarspel verpulverde volgens mij de gehele zaal en ook zijn screams in combinatie met Colin’s cleane zang gingen door merg en been.
Echter niet alleen de songs en hun speelwijze behoorden tot Amenra’s taal. Ook de begeleidende visuals, strobo-effecten en dikke rooklagen hielpen om alles te smeden tot één, transcenderend geheel.

Hun passage in de Vooruit was er één om nooit te vergeten. Amenra verdient veel dankbaarheid en dwingt respect af. Ze zijn niet zomaar een band. Maar ook profeten die velen onder ons helpen om doorheen donkere tijden te geraken.

Setlist: THE PAIN. IT IS SHAPELESS. WE ARE. YOUR SHAPELESS PAIN. (Mass III) - PLUS PRÈS DE TOI (Mass VI) - RAZOREATER (Mass IIII) - DE DODENAKKER (Mass IIII) - A SOLITARY REIGN (Mass VI) - TERZIELE (Mass IIII) - DIE STRAFE. AM KREUZ. ICH SCHREIBE EINE BIBEL IN BLUT. (Mass III) - DEARBORN AND BURIED (Mass V) - BODEN (Mass V) - DIAKEN (Mass VI)

Organisatie: Vooruit , Gent ikv ‘Amen & Beyond’ (Colin H. Van Eeckhout & Barbara Raes (curatoren))