Múm - Sereniteit aan de oppervlakte, complexe gelaagdheid in de diepte
Notre Dame de Laeken
Brussel

Ik kom toe in de Notre Dame en ben al meteen onder de indruk van de prachtige locatie. Niet enkel het gebouw en de architectuur op zich, maar ook de belichting maakt alles tot een prachtig kader die meer dan gunstig lijkt voor de 20 jarige viering van Múm’s debuutplaat ‘Yesterday Was Dramatic, Today is OK’

Gyda Valtysdottir ***, frontvrouw van Múm, mocht het voorprogramma verzorgen. Iets na acht stapte ze met een rustige zelfzekerheid en één cello het kleine podium op. Haar eerste nummer start ze rustig op haar cello en laat ze opbouwen door gebruik te maken van loops. Een soort van ‘Keltische’ mystiek zindert doorheen mijn hoofd en daarna hoor ik haar hoge, fijne en o-zo-heldere stem. Het lijkt bijna op engelengezang. Het valt mij op hoe goed ze haar stem beheerst. Alsof haar stemgeluid een blokfluit is waarop ze simpelweg de gaatjes moet dichtduwen om een perfecte toonhoogte te behalen, maar dan uiteraard niet zo eenvoudig als het klinkt. Haar zijdezachte cellospel is een mooie symbiose met haar stemgeluid en zo gunt ze ons een zestal songs die de gegadigden zachtweg leiden in een soort van vredevolle extase. Haar muziek is experimenteel, minimalistisch, eerder down-tempo, maar toch kan ze ook dreigend en onheilspellend klinken. Ze danst sensueel en neemt je in. Je kan niet anders dan mee onder te dompelen in de wereld van Gyda. En alvorens ik het besef, is haar set gedaan. Ik blijf wat voor mij uitstaren en ondertussen speelt (in afwachting voor Múm) een ideale soundtrack doorheen de Notre Dame: ‘Ny Batteri’, van Sigur Rós.

Een kwartiertje later is het zover, Múm**** zal ons een integrale luistersessie van hun debuutplaat ‘Yesterday Was Dramatic, Today is OK’ schenken. Deze plaat werd al snel wereldwijd aangeprezen en zelfs door Pitchfork onthaald met de hoge score van 9,1/10. Múm werd in 1997 als experimentele popgroep opgericht door multi-instrumentisten Gunnar Örn Tynes en Örvar Þóreyjarson Smárason. De band werd al snel vervoegd door tweelingszussen Gyða en Kristín Anna Valtýsdóttir. Nadien wijzigde de band regelmatig van line-up en bestonden ze uit een steeds groter collectief van muzikanten. Tot op heden brachten ze welgeteld zes langspelers uit waarvan ‘Smilewound’ (2013) hun laatste is. De band heeft globaal enorm veel succes, waaronder ook in de Verendigde Staten, Europa en Rusland.
Deze avond spelen ze onder de huidige line-up van Örvar Þóreyjarson Smárason (frontman/keyboards/gitaar/mond-accordeon en electronics), Gunnar Örn Tynes (piano/gitaar), Hildur Gudnadottir (zang/basgitaar), Samuli Kosminen (drums/percussie) en Gyda Valtysdottir (zang/cello/gitaar).

Al vanaf de eerste song voelde hun muziek aan als een zacht schapenvel die mij verwarmde. Het publiek in de Notre Dame was muisstil, sereen en heel respectvol. Een beter publiek dan hen, die avond… kan ik mij moeilijk voorstellen. Als nieuwkomer binnen hun muziek, ontdekte ik dat Múm’s sound geen ééndagsvlieg is. Múm klinkt voor mij ietwat sereen aan de oppervlakte, maar complex gelaagd in de diepte. Dit maakt hun muziek zo boeiend om bewust te beluisteren, en beter nog… ‘Te beleven’ tijdens dit prachtige concert. Tijdens verschillende songs werd mond-accordeon gebruikt, wat hun muziek op een fragiele manier nog voller deed klinken. Als je het mij vraagt: een grote meerwaarde. De samenzang van Hildur en Gyda klonk ook ronduit hemels. Ik zag zonder twijfel, alleen maar top-muzikanten op het podium. En wat ze samen voortbrengen, is pure magie, zo fijn geslepen als een diamant. En dit blijkbaar al vanaf hun eerste langspeler, wat niet iedere band gegeven is. Hun geluid deed mij in momenten ook denken aan muziekgroepen als Low, Lamb en EF. Wat ik een groot compliment vind. Topnummer van de avond was voor mij “There Is a Number of Small Things”. Het nummer bevat fijngepolijste elektronische effecten, zo’n meeslepende melodielijn, prachtige zang en dwingt je uiteindelijk tot een mentale ‘shutdown’. Waardoor je wegzinkt in diepe rust en dankbaarheid.
Maar niet enkel de muziek stond vanavond als een huis. De integere maar toch humoristische bindteksten, de dankbare houding van de muzikanten en mooie moderne dans van Gyda maakten alles nog persoonlijker. Ook vind ik het belangrijk om de gehele organisatie even in de verf te zetten: zonder de prachtige belichting met mooie effecten/patronen, de unieke locatie en het nagenoeg perfect geregelde geluid was deze avond niet zo compleet als ze was.
Na het laatste nummer van ‘Yesterday Was Dramatic, Today is OK’, kreeg Múm van bijna iedereen en staande ovatie.

Na lang applaudisseren, werden we nog één maal verwend met “We Have a Map Of the Piano” als bonus. Na een laatste staande ovatie en diepe buiging van de muzikanten was het concert tot zijn einde. Ieder van ons keerde volgens mij, met een verzadigd gevoel van dankbaarheid en warmte naar huis.
Wie er niet bij was, mag spijt hebben. Want het was een prachtige avond. Bedankt Múm, en bedankt Botanique, voor de puike organisatie!

Organisatie: Botanique, Brussel