Achter een lange zoektocht naar parkeerplaats kom ik eindelijk en met een gehaast gevoel toe tijdens het optreden van Joyero***, het voorprogramma van deze avond. De mensen luisteren geconcentreerd naar de muziek van Andy Stack, die ons vanavond verschillende songs voorstelt vanop zijn eerste solo-album ‘Release The Dogs’ (Merge Records, 2019).  Ik zie op het podium een zelfzekere muzikant die ons allen boeit met zijn verrassende songs. Hij combineert verschillende instrumenten zoals sax en gitaar, met electronische elementen en een geslepen stem tot één mooi geheel. De sound kan ik moeilijk reduceren tot één muziekgenre. Ik hoor duidelijke invloeden van zowel dream-pop, electronische muziek en het vroege disco-geluid. Na afloop van z’n optreden voelde ik geen gejaagdheid meer in m’n lijf, enkel de oprechte prikkeling om zijn solo-plaat zo snel mogelijk te beluisteren. Ook al kon ik maar kort meegenieten, durf ik te concluderen dat Joyero het beluisteren waard is. Tip!

Na een half uurtje pauze zit de zaal ‘boemvol’. Ook de staanplaatsen zijn nu allemaal ingenomen. Er hangt een gezellige, intieme sfeer in de zaal en naast wat gevezel is het mij al snel duidelijk dat iedereen uitkijkt naar het eerste nummer van The Album Leaf****^1/2, headliner van de avond. Oorspronkelijk startte The Album Leaf als het éénmans-project van multi-instrumentalist Jimmy LaValle: een componist uit San-Diego dat voornamelijk aan naambekendheid won als lid van post-rock band Tristeza. In zijn soloproject verwerkt hij verschillende invloeden: zowel klassiek, elektronica, ambient als jazz krijgen er allemaal hun plaats in. Deze avond wordt Jimmy LaValle (gitaar, zang, keyboards en electronics) bijgestaan door Matthew Resovich (viool, xylofoon, zang) en David LeBleu (drums), die ook deel uitmaken van een grotere groep vaste live-muzikanten. Het is ondertussen geleden van in 2006 dat Jimmy ons land nog eens aandeed met The Album Leaf. Het beloofde dus een vrij exclusief optreden te worden.

De set startte met een rustige, opbouwende intro. Achter de band stonden een tiental lichtgevende paaltjes die langzaamaan steeds meer licht gaven en nadien een geschakeerd kleurenspel gaven. De bandleden waren verwikkeld in een gordijn van rook. Dit zicht op zich alleen al, was fantastisch.
We werden letterlijk ondergedompeld in een bad van emotievolle muziek dat ons al vastgreep bij de keel vanaf het eerste nummer. Tijdens het optreden merkte ik, op welke mooie wijze de bandleden elkaar afwisselend ruimte gaven, om ieder instrument, op de juiste timing aan bod te laten komen. Er hing een relaxte dynamiek over de bandleden waardoor ze één mooi, musicerend geheel vormden. Ondanks de lage bastonen die soms wat te prominent aanwezig waren, kwamen de vocalen, viool, piano en gitaar toch goed over. De songs wisselen vaak in het nummer zelf van stijl of ritmes, waardoor de drummer vrij complexe patronen moest spelen. Het leek misschien wel voor hem een makkie, maar dit kon het echt niet zijn.
Tijdens het derde nummer werd de band ook bijgestaan door Andy Stack met zijn saxofoon: het lukt mij verrassend moeilijk om nu nadien te beschrijven hoe magisch dit wel niet was. Het bezorgde mij in ieder geval veel kippenvel. Later tijdens de set werd ook een nummer gespeeld waarop Jón Þór Birgisson (Jonsí, cfr. Sigur Rós) meezingt. Weliswaar onder de vorm van een sample (in de tijd speciaal voor Jimmy LaValle ingezongen), maar dit gaf het nummer zo’n grote meerwaarde. Bovenop die sample van Jonsí vielen Jimmy en Matthew duet-gewijs in, waardoor de puzzel zo magisch mooi compleet werd. Tijdens het optreden volgden zo nog vele emotionele momenten. Buiten een paar gasten die iets teveel promilles binnen hadden, werd er tijdens het optreden heel intens en stil genoten.

De muziek van The Album Leaf hoeft niet op te bouwen tot een climax, want door haar complex fijne karakter zorgt ze al vanuit zichzelf voor een uniek luistergevoel. Zo duurde het optreden een kleine twee uur, die ontzettend snel passeerden. Bij afloop werden we door de ingetogen bandleden, oprecht bedankt voor onze aanwezigheid. Wat was me dit, een bijzonder mooie avond. Deze avond heeft opnieuw bewezen, dat muziek doet echt wel ‘bewegen’.

Organisatie: Botanique, Brussel