Mac DeMarco en zijn olijke viertal mochten gisteren voor een uitverkochte Ancienne Belgique optreden . Wat volgde was een indie show die niet verveelde. Ondanks de soms trage en eentonige liedjes van Mac  bleef de show boeien. Daar had zeker de humor van Mac en de zijnen mee te maken, tussen de nummer door worden allerlei onnozelheden uitgestoken en moppen getapt. Ondanks een gebrek aan radiohits in België weet DeMarco een trouwe schare fans op de been te brengen, die kunnen meezingen van begin tot eind.

De Australische art rockband Methyl Ethel vergezelt Mac & The Gang op hun tour. Twee mannen met synthesizers,  een torenhoge stem en beats die soms zwaar en duister waren. Op de Japanse tekenfilm , die in zijn geheel werd afgespeeld op de achtergrond, na, zat er weinig dynamiek in de set. De set was al bij al statisch, en enkel hun laatste lied bracht was schot in de zaak.

Mac DeMarco - Opkomen doet de band op de tonen van Dean Martin’s “Amore”. Samen met de beelden van de televisieserie De avonturen van Kuifje, gemengd met beelden van de bodybuilderlegende Ronnie Coleman en de erg vertraagde beelden van de band is de humoristische toon gezet.
Zoals gewoonlijk werd de show geopend met “One The Level”. Doorheen de show blijven de aanstekelijke, luchtige deuntjes elkaar opvolgen. Ondanks de rustige aard van DeMarco’s muziek,  reageert het publiek uitbundig bij elk lied. Elk lied wordt meegezongen, er wordt geklapt en gedanst. “The Stars Keep On Calling My Name” kreeg de eerste dansbenen los, en daarna was het moeilijk stil te staan.
 Eerder dit jaar werd zijn album ‘Here comes the Cowwboy’ gemengd onthaald. “Nobody” bleek een sterk, ingetogen nummer en ook andere nummers bleken beter live tot hun recht te komen dan op plaat, op het vervelende “Choo Choo” na, dat eerder lijkt op de laadmuziek van Trainsimulator Pro 2. Nu kan je ook beargumenteren dat dit lied bewijst dat ze zichzelf niet al te serieus nemen, wat nu net de charme is van Mac en de zijnen.
Heel de tijd drinkt Mac water, en de rest van de band pintjes. De gebruikelijke fles rode wijn werd dus achterwege gehouden. Misschien heeft het te maken met de anekdote van hun vorige AB-passage die we voorgeschoteld krijgen. Mac zou in een bar in de buurt een heel bierglas hebben volgekotst, waardoor ze de bar moesten verlaten. Misschien wou hij het deze maal wat rustiger aanpakken in Brussel, wat echter niet wou zeggen dat we hem straks niet konden tegenkomen in een cafeetje om de hoek. Lief nodigde hij ons uit met hem te praten mochten we hem tegenkomen. ‘We don’t bite.’
De harde emoties bij “My Old Man” werden gecounterd door een handstand van Mac en vele oerschreeuwen tussendoor. Zijn vader ging deze avond de pret niet verstoren. Tijdens “Ode To Viceroy”, Macs favoriete sigarettenmerk, werden allerlei peuken naar de band gegooid én een mutsje van cécémel, die hij wijselijk niet wisselde met zijn vissershoedje. “Another One” werd ingezet door de door Mac sexy bevonden vocalen van Andy. Die krijgt de smartphonelichtjes in de lucht en doet de AB meewiegen. Na wat onnozelheden beslist Andy om te bidden, na een onconventioneel gebed, als aanklacht op de katholieke Kerk, breekt één van zijn snaren. God ziet u dames en heren.
Als laatste lied werd voor “Still Together” gekozen. “Move your buttholes!” schreeuwt Mac, gaarne! Nog één keer losgaan op Mac dachten we, alles geven! Afsluiten deden we met een ellenlange solo van Andy, waarvoor Mac en de rest zichzelf neerzetten. Deze bleef maar duren en duren, soms keiharde distortion, soms surfrock, allemaal zeer aanstekelijk. Wat het langst nummer van de set leek te worden bleek een solo van “Still Together”. Het nummer werd opnieuw ingezet, met sit-down nota bene. Er werd voor het eerst gesprongen die avond.

Met zo’n energie kan je je publiek toch niet achterlaten? De verplichte bis werd dus een ongebruikelijke. Op de tonen van Metallica’s “Enter Sandman” vormde zich vooraan een moshpit. We hadden het niet zien aankomen, moshen op Mac DeMarco, de verrassingen zijn de wereld nog niet uit. Hopelijk Mac DeMarco nog lang ook niet.

Setlist: On The Level - Salad Days - Nobody - The Stars Keep On Calling Your Name - Little Dogs March - Cooking Up Something Good - Finally Alone - My Old Man - Ode To Viceroy - Choo Choo - Another One - Preoccupied - Freaking Out The Neighborhood - Rock And Roll Nightclub - My Kind Of Woman - Chamber Of Reflection - Still Together / Andy’s Jam / Still Together (reprise) - Enter Sandman (cover)

Organisatie: Live Nation ism Ancienne Belgique, Brussel