Dyscordia is één van de best bewaarde geheimen van de Belgische metal. Geen andere metalband lokt voor elke show zoveel fans en toch worden ze zelden aangehaald als mainstream-media het over metal hebben. Het nieuwe album ‘Delete/Rewrite’ zal daar misschien verandering in brengen, als ook de organisatoren van Alcatraz en Graspop mee aan de kar willen trekken. Het buitenland gaat doorgaans immers pas overstag als je genoeg geloofsbrieven uit je thuisland kan voorleggen. Alcatraz reserveerde alvast een podium voor het zestal uit Kortrijk, net als de nieuwe Waregemse Metal Day. Als aanloop naar de festivalzomer was er zopas de releaseshow in De Kreun in Kortrijk en die was weken vooraf reeds uitverkocht.

Twee bands mochten het Dyscordia Army opwarmen. De eerste was Shocker, een nog vrij onbekende band, maar wel eentje die we misschien als een allstarband kunnen aanduiden. De voorgeschiedenis van de bandleden leest als een dwarsdoorsnede van het West-Vlaamse metallandschap van de voorbije twintig jaar, met referenties als After All, Anesthesy, Artrach, Gae Bolga, Wapenspraak en Drinkgelag, Back2Back, Kisstory, WASP.be en Phoenix Rebellion. Met al die invloeden samengegooid krijg je een lekkere pot melodische heavy metal met 80’s hard rock-invloeden van Mötley Crüe en WASP. Er zitten nog veel meer invloeden in, van thrash en death tot doom, maar die zitten vaak heel subtiel verstopt. De hoofdrol was weggelegd voor zanger Sammy Peleman, lange tijd de frontman van After All. Dat hij kan zingen, wisten we uiteraard al. Bij Shocker gebruikt hij een ander spectrum van zijn stem dan bij de thrashers van After All, met o.m. meer hoge uithalen. Dat hij tegelijk een rasentertainer is, was ons even ontglipt maar wordt meteen duidelijk zodra hij op het podium staat. Hij neemt het publiek met een simpele wenk op sleeptouw doorheen de songs van Shocker. Muzikaal staat Shocker als een huis. Klassieke heavy metal werd al een hele tijd als een uitgeleefd genre bestempeld, terwijl Shocker en gelijkaardige bands als Shuulak in Nederland er met veel overtuiging nieuw leven in blazen. De composities zijn niet vernieuwend, maar klinken zeker niet belegen en vooral: er gebeurt meer op het podium dan een handvol muzikanten die naar zijn snaren staat te staren. Het is entertainment, zowel voor de band zelf als voor het publiek. In het najaar duikt Shocker de studio in. Dat debuutalbum is iets om naar uit te kijken. Hopelijk staat “Shrinking Violets” erop en als meezinger “Wild Shocking” in de studioversie net zo knalt als in De Kreun, hebben ze materiaal voor De Zwaarste Lijst van Stubru.

Chalice timmert al twintig jaar langer aan de weg dan Shocker en staat toch ook voor het eerst op het podium van De Kreun. Het symboliseert misschien de typisch West-Vlaamse gedachte dat je niet te snel moet denken dat je de oorlog verloren hebt. Dat Chalice intussen een begrip is in de West-Vlaamse metalscene mag duidelijk zijn: tot aan de PA werden de lyrics meegebruld  en werd het ritme meegeklapt in de zeldzame rustige momenten. Want Chalice had voor de eerste Kreun-passage een tactiek van de verschroeide aarde in petto. De snelste en meest agressieve tracks uit het repertoire werden op het publiek afgevuurd, van bij “Amongst The Damned” tot ”For You”. Album ‘Ashes Of Hope’ (uit 2018) heeft Chalice heel wat optredens opgeleverd, maar inmiddels kijkt de band opnieuw vooruit. De zopas uitgebracht EP ‘Lost Connection’ is een stap naar een opnieuw agressiever geluid hoewel de tracks nog mooi aansluiten op die van het album. Zowel “Why” als “Dwelling” werden met veel vuur gebracht. “A Death Without Warning”, sinds 2015 zowat de traditionele afsluiter van de liveset bij Chalice, werd niet gebracht. Stilstaan is achteruitgaan en vastroesten in tradities, daar doen ze niet aan.

Dyscordia was uiteraard de band waarvoor die honderden fans naar De Kreun afgezakt waren. Het was een slimme zet van de band om het album enkele weken voor de releaseshow uit te brengen, zodat de grote schare fans de nieuwe nummers al meteen konden meezingen. En dat gebeurde ook. Van bij album- en liveset-opener “Delete/Rewrite” en ”This House”. Het nieuwe werk werd afgewisseld met een paar Dyscordia klassiekers als “Chtonic Star”, “Bail Me Out”, “From Sight To Black”, “A Perfect Day” en” Twin Symbiosis” die knap over de lange set verdeeld zaten. Van het nieuwe album werd enkel “The Cards Have Turned” niet gespeeld.
De set was mooi opgebouwd met “Silent Tears” als orgelpunt. Wat opviel was dat het nieuwe werk meer knalde dan op het album, misschien omdat de productionele toevoegingen live achterwege blijven. De band speelde strak en met veel vertrouwen in het eigen kunnen. Zanger Piet Overstijns en grunter Fane vullen elkaar live perfect aan en het publiek at uit hun hand. De licht- en rookshow was top. Piet was wat zuinig met zijn bindteksten. Wel was er een pluim voor een fan die meer dan 700 km gereisd had voor de show en nog een pluim voor Steffy die als ‘zevende bandlid’ o.m. het Dyscordia Army op de been houdt en nog laat aangroeien. Zelden werd een Vlaamse metalband zo op handen gedragen.
De Kreun wordt stilaan een maatje te klein voor Dyscordia. Voor de volgende releaseshow kunnen ze misschien alvast gaan onderhandelen met Kortrijk Xpo.

Neem gerust een kijkje naar de pics @ Valérie De Maertelaere
Chalice
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/concert/de-kreun-kortrijk/chalice-18-01-2020.html
Schocker
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/concert/de-kreun-kortrijk/schocker-18-01-2020.html
Dyscordia
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/concert/de-kreun-kortrijk/dyscordia-18-01-2020.html

Organisatie: Wilde Westen