David Bowie - A Bowie Celebration - We kunnen Helden zijn, voor één dag
David Bowie - A Bowie Celebration
Het waren moeilijke weken voor me. Niet alleen werd de verjaardag van David Bowie gevierd op 8 januari, ook zijn overlijden blijft vier jaar nadien nog steeds nazinderen. David Bowie was niet alleen een inspiratiebron wiens muziek als een rode draad in mijn muzikale smaken loopt. Het was alsof mijn eigen vader was gestorven, zonder dat ik van hem afscheid had kunnen nemen. Deze periode valt me telkens enorm zwaar, en ik heb daar geen verklaring voor. Want tenslotte is het 'maar een idool'. Toch? David Bowie was echter voor mij veel meer dan dat. Hij heeft me mede de mens gemaakt die ik nu ben. Dit terzijde, kreeg ik vorig jaar een pracht van een verjaardagscadeau. Een ticket voor de 'A Bowie Celebration' tour in De Roma in De Roma. Een betere afsluiter van deze periode kon ik me niet wensen.
Ook al gingen de handen het meest op elkaar bij de herkenbare songs, ik genoot net van die momenten dat de wenkbrauwen werden gefronst. Net zoals Bowie dat ook deed, zorgen die namelijk voor verrassende wendingen waar velen niet weten wat mee aan te vangen. We kunnen allemaal helden zijn voor één dag, door gewoon onze eigen gang te gaan. Dat is namelijk de ultieme boodschap die Bowie me heeft mee gegeven, zo sta ik ook in het leven. Vaak sta ik daardoor op mijn eentje te roepen in de woestijn. Maar net als mijn grote held, trek ik me daar niks of weinig van aan. Ik vergeet nooit de kritiek die hij kreeg toen hij bekende songs helemaal uit elkaar rukte en er volop mee ging experimenteren in Vorst National in 1996 tijdens de 'Outside' tour. Gewoonweg geniaal, gedurfd en experimenteel zijn ding daarmee doen. Dat was de Bowie waar ik het meest van hield, en nog steeds van houdt.
Hoe vervang je trouwens vocaal en wat performance betreft iemand als Bowie? Onmogelijk! En dat was ook te merken op deze avond. Meer daarover later in dit verslag. Mike Carson verzamelde muzikanten rondom zich die nauw verbonden zijn geweest met de entourage van Bowie door de jaren heen. Gerry Leonard, Carmine Rojas, Kevin Armstrong en Alan Childs zijn daar een paar van. Wat de vocale inbreng betreft mochten Corey Glover (Living Colour), singer-songwriter Mr. Hudson en de Canadese vocalist en billboard winnares 'Best Female Rock Vocalist' Sass Jordan hun beste beentje voorzetten. Die vocalisten deden dan ook hun uiterste best om aan die hoge verwachtingen te voldoen, maar vielen wat mij betreft toch soms een beetje door de mand. Begrijp ons niet verkeerd, op zich zijn het uiteraard klasse performers. Zo viel de soulvolle stem van de zeer energieke en bijzonder beweeglijke Corey op bij verschillende songs, songs die hij bovendien vaak uitspon tot het oneindige tot jolijt van de aanwezigen.
Persoonlijk was ik het meest te vinden voor de stem van Mr. Hudson die je vaak kippenvelmomenten bezorgt door deze van Bowie sterk te benaderen, maar er ook een eigen draai aan durfde te geven. Of neem nu de adembenemend mooie gebrachte “Sweet thing (Reprise)” door Sass Jordan waarbij je bijna een speld kon horen vallen in de zaal. Ook bij “Five Years” bracht de hoge noten die ze uit haar strot kneep je naar andere oorden. Echter, daar waar Bowie onbewust - hij gaf zijn muzikanten altijd de nodige ruimte om zich in de schijnwerpers te spelen , laat dit duidelijk zijn, - de aandacht naar zicht toe trok, waren het deze keer de muzikanten binnen het concept die een opvallende rol speelden.
De vocalisten beschikken zeker en vast over voldoende charisma, maar niet het charisma van een David Bowie. Wat die muzikanten betreft, is er bovendien één die Bowie eigenlijk wel kon evenaren door die jaren heen en dat was Mick Ronson. Zijn solo op “Ziggy Stardust” bijvoorbeeld, was en is nog steeds onevenaarbaar. Ook dit bleek op deze avond in De Roma nog maar eens. Ronson had namelijk diezelfde charismatische uitstraling bij het bespelen van zijn gitaar, als Bowie met zijn volledige uitstraling. En dat laatste misten we toch een beetje bij deze al bij al ijzersterke versie een beetje.
Voor de rest hoor je ons niet klagen van de setlist. Er zaten zelf enkele aangename verrassingen in. “Time”, met wederom de stem van Sass Jordan, is zo een song die in ons geheugen staat gegrift door die performance op ‘Spider Glass’ tour in Werchter waar Bowie op de tonen daarvan, als een engel neerdaalde op aarde. Jordan kreeg het publiek zelfs een beetje mee. Dat laatste was ook een opvallend feit. Bij de voorstelling van het album 'Diamond Dogs' waren de reacties eerder lauw, behalve dan bij “Rebel Rebel”. Ook in de ‘best of’ set kregen de meeste bekende Bowie songs als “Starman”, “Life On Mars” en “Suffragette city” het meeste applaus. Wij waren echter het meest onder de indruk van het akoestisch gebrachte “Loving the alien/Andy Warhol” en het onvergetelijke “Rock'n'roll Suicide”, die zorgde voor een adrenalinestoot van jewelste, terwijl we ook een traan wegpinkten. “Aladdin Sane” ingeleid door Carson op piano was weer zo een verrassende apotheose die we best konden smaken. Afsluiten deed 'A Bowie Celebration' met een van vooraan tot ver naar achter mee gebrulde ''Heroes'' .
Besluit: Wat mij betreft is David Bowie net zo onvervangbaar als Freddy Mercury bij Queen. Ook al zet je daar topmuzikanten van uitzonderlijk niveau, of vocalisten op dat podium die goed weten waar ze mee bezig zijn. Het zal nooit meer hetzelfde zijn. Dat is één opvallend punt binnen deze 'A Bowie Celebration'. Echter werd op een respectvolle en gelukkig ook vaak eigenzinnige wijze een ode gebracht aan de grootmeester, door muzikanten die zo nauw met hem waren verbonden. Net dat laatste, gewoon eigenzinnig je ding ermee doen, is iets wat Bowie zelf ook zou willen. En dat werd voldoende in de verf gezet, ook al was het dus bij flarden en gingen de handen het meest in de lucht bij de herkenbare songs. “Time”, “Aladdin Sane” , “We are the dead”, “Sweet Thing (Reprise)” en “Loving the alien/Andy Warhol” tot “Rock'n'roll Suicide”, waren wat mij betreft, dan ook de songs en de performance die me het meest zijn bijgebleven op deze avond.
Tracklist: Diamond Dogs: Future Legend - Diamond Dogs - Sweet Thing – Candidate - Sweet Thing -(Reprise) - Rebel Rebel - Rock'n'roll With me - We Are the dead – 1984 - Big Brother - Chante of the Ever Circling Skeletal Family
Best of set: Space Oddity - Moonage Daydream - Young Americans - Five Years - Ashes to Ashes – Starman - Time-Life on Mars - Ziggy Stardust - Suffragette City - All the Young Dudes
ENCORE: Loving the Alien/Andy Warhol - Rock'n' Roll Suicide - Aladdin Sane -Imagine/Rhapsody In Blues (instrumental by Mike Carson) – Heroes
Organisatie: A Bowie Celebration + Greenhouse Talent + De Roma, Antwerpen
Greenhouse Talent, Gent - volgende concertreeks Concerten 2024 - Noordkaap kondigt Winterthur aan, van 20 september 2024 t-m 15 februari 2025 - Barbara Pravi, twee concerten in oktober 2024, op 3 oktober 2024, La Madeleine, Brussel en op 24 oktober 2024, De…
Botanique, Brussel - concertenreeks
Botanique, Brussel - concertenreeks 2024 Trixie Whitley, Jonas De Kesel, dinsdag 1…
Democrazy Gent - events
Democrazy Gent - events Concerten 2024 DRIFTWD ft Sasja, Muziekclub Wintercircus, Gent op 3 oktober 2024 Nightlife: Mo’Juice: Horse meat disco, Muziekclub Wintercircus, Gent op 4 oktober 2024 Machinedrum, Martha Da’ro, Club Wintercircus, Gent op 5 oktober…
Trix, Antwerpen - events
Trix, Antwerpen - events 2024 - 01 okt: Frog Leap (ism Biebob) - 02 okt: Dent May, Kids…