Ik beloof op mijn communiezieltje dat ik er geen gewoonte van zal maken, maar nu we voor lange tijd zonder concerten door het leven moeten, maak ik maar een concertreview van de show die hardrockband The Night Flight Orchestra live streamde via facebook. Een fotograaf konden we niet afvaardigen …
We worden de jongste dagen en weken overspoeld met filmpjes van artiesten die vanuit hun huiskamer doorgaans akoestische versies brengen van eigen of andermans nummers. Mooi, maar velen hunkeren naar het echte werk, met een volledige bandbezetting, de versterkers op 10, de spots aan, misschien een rookkanon, …
Zweden moet na Wit-Rusland zowat het enige Europese land zijn waar je als band nog op een podium kan staan zonder rekening te moeten houden met de social distancing. Het concert van The Night Flight Orchestra is niet het eerste dat integraal gelivestreamd wordt. Onze eigen Fleddy Melcury deed het al bij het begin van de coronacrisis voor zijn releaseshow en voorts was er al o.m. een concert van Kvelertak, maar dat laatste was toch een beetje een gedoe met online betalen en dan via een code inloggen. Niet super moeilijk, maar toch een beetje een overbodige stap.
Dat the Night Flight Orchestra deze livestream opzet, is op zich mooi. De Zweedse band was in maart begonnen aan een Europese tournee voor hun nieuwe album ‘Aeromantic’ die afgebroken werd in Lyon. België zouden ze overslaan, maar hier krijgen we een herkansing.
Het concert van the Night Flight Orchestra begint ongeveer op tijd, een beetje zoals een ‘echt’ concert. Je ziet het bandlogo oplichten op de achtergrond, de drummer neemt in het donker plaats achter zijn drumstel, dan komt de rest van de band op, met als laatste zanger Bjorn Strid in zijn typische outfit: zwarte baret, zonnebril, witte handschoenen, … Hij speelt zo een typetje, wat zo goed werkt bij zijn Zweedse collega’s van Sabaton. Dan begint een korte intro, gaat het licht aan en doet Strid een klein dansje met de backing vocalisten en we zijn vertrokken voor het eerste nummer, “Servants Of The Air”.
Meteen vallen een paar zaken op. Behalve de cameramensen is er geen publiek, wat toch een beetje een domper zet op het livegevoel. Het synchroon lopen van beeld en geluid is hier niet zoals op een dvd die je thuis afspeelt. Omdat het live is, hangt veel af van je eigen wifi-verbinding en de scherm- en geluidscapaciteit van je laptop.
Als de band daarna “Divinyls” inzet, heb ik al een paar voordelen ontdekt van het livestreamen: oordopjes zijn niet nodig, want je kan zelf de sterkte van het geluid bepalen, je hoeft niet de hele tijd recht te staan, de pintjes (wijn, frisdrank, …) zijn goedkoper, er zijn geen storende medetoeschouwers die een eind weg lullen tijdens de show, het maakt niet uit dat je misschien maar een 1m60 bent om alles goed te zien, als je even naar het toilet moet kan je gewoon de pauzeknop induwen, …
Dat je dit onder de lockdown niet kan delen met je vrienden-muziekliefhebbers is wel zuur. Veel van de opgesomde voordelen heb je uiteraard ook bij een DVD, maar ergens is er toch het livegevoel. Het idee dat er vanalles in het honderd kan lopen.
Als zanger Strid (ook van Soilwork) bij “Divinyls” het publiek oproept om mee te dansen en klappen en vraagt ‘are you with us?’, voelt het wel dubbel. Daarna volgt een lange versie van “Living For The Nighttime” uit een ouder album. Tijd voor een tweede reeks vaststellingen: Strid noch de rest van de band speelt echt met de camera. Nochtans nodigt hun Survivor/KISS/Europe-achtige hardrock bij uitstek daartoe uit. Zoals een band live pas echt overtuigt door tijdens het spelen het publiek recht in de ogen te kijken, zo kan je het publiek bij een livestream maar ‘pakken’ door recht in de camera te kijken. Een klein beetje opzoekingswerk en oefenen hadden hier een wereld van verschil gemaakt. The Night Flight Orchestra is nog geen stadionband, maar de cameraschuwheid van de band is echt een domper op het meeleven. Strid’s gezicht komt vaak in close-up, maar door zijn zonnebril kijk je hem nooit in de ogen om te zien of hij meent wat hij zingt. Hoewel dit een bende ervaren rotten in het vak zijn, is dit vooral een heel statische show.
Bij de overgang naar “This Boy’s Last Summer” moet Sharlee D’Angeloo (Arch Enemy, Spiritual Beggars) zijn bas herstemmen en er loopt al eens een roadie over het podium , en dat zijn ongeveer de enige elementen die erop wijzen dat dit echt live is en geen uitzending van een eerder opgenomen concert.
De band is muzikaal-technisch bijzonder goed op dreef en brengt puike versies van “If Tonight Is Our Only Chance”, “Something Mysterious” en “Gemini”. Strid doet nog een paar flauwe pogingen om de show visueel wat op te leuken. Zo doet hij al eens een gouden cape aan of wisselt hij zijn witte kostuumvest voor een zwarte. De beeldregisseur mixt fragmenten van de video’s van The Night Flight Orchestra tussen de livebeelden, wat opnieuw niet echt bijdraagt tot het livegevoel.
Om de vaart helemaal uit de show te halen, promoot de band tussendoor zijn eigen wijn en rum (online te koop uiteraard, net als het bandshirt met een print over de livestream) en komt er al eens een onnodig lange synth-outro voorbij. Na de powerballad “Golden Swansdown” komen we uit bij “Paralyzed” en na bijna tien nummers ver in de set durven zowel de drummer als de gitarist voorzichtig en kort in de camera te kijken.
De band is nu goed op dreef en zet muzikaal een sterk eindoffensief in met “Can’t Be That Bad”, “Transmissions” en “Satelite”. Strid krijgt een blad aangereikt met een soort van overzicht van livereacties, maar hij geeft geen enkele aanwijzing die verifieert dat alles live gebeurt en geen opname is. Dat deed Jeroen Camerlynck van Fleddy Melculy veel beter.
Strid heeft moeite met het uitspreken van de namen van facebookers die de meeste reacties gepost hebben. Had hij het aantal volgers vermeld, een paar van de landen van de volgers opgesomd of het publiek laten stemmen over de bisronde, dan was het onweerlegbaar live geweest. Nu blijven we wat dat betreft op onze honger. De backing vocals zetten nog een congatrain (polonaise) in voor “West Ruth Avenue” en als dat nummer gedaan is volgt nog een lauwe bedanking en gaat het licht uit op de facebooklive.
Technisch was deze livestream vast een indrukwekkend moeilijke opdracht. Ook is het voor een band financieel minder interessant dan een echte tournee. Voor The Night Flight Orchestra heeft dit een reeks voordelen. Ze bereiken op één avond hun fans in de hele wereld, ook in landen waar ze nooit zouden op tournee zouden gaan.
Uit de commentaren viel op dat ze met deze avond ook heel wat nieuwe fans bereikt en gewonnen hebben.
Op de lange termijn was dit vast een goede zet in moeilijke tijden, maar van een ervaren hardrockband had ik toch net iets meer ‘sway’ verwacht.
Maar oordeel vooral zelf eens, want je kan deze livestream gewoon herbekijken.
https://www.facebook.com/thenightflightorchestraofficial
Botanique, Brussel - concertenreeks 2024 Trixie Whitley, Jonas De Kesel, dinsdag 1 oktober 2024, Orangerie, 20h Kokoko!, woensdag 2 oktober 2024, Orangerie, 20h The Mystery Lights, Mojo and the kitchen brothers, donderdag 3 oktober 2024, Museum, 20h Kat,…
AB, Brussel programmatie + infootjes
AB, Brussel programmatie + infootjes Concerten 2024 01-11-24 – Ezra collective (Org: AB +…
Cactus Club, Brugge - concerts
Cactus Club, Brugge - concerts 2024 01 + 02-11 Babylon circus (afscheidsconcert) 04-11 Breaking waves: Chanel Beads 06-11 Porcelain ID 07-11 Khaleb 08-11 Goose (try-out) 09-11 Congress, Heaver, Cobraside (Org: Eye spy) 11-11 Bohren & der club of gore (ism…
Wilde Westen, Kortrijk - events
Wilde Westen, Kortrijk - events Concerten 2024 31-10 Ao, Porcelain ID 31-10 Illuminine…