Whispering Sons pakt de Vooruit helemaal in

Enkele Vlaamse concertzalen klagen dat de jongste maanden op concertavonden altijd wel een percentage van het publiek dat een ticket kocht alsnog afhaakt. Omdat ze schrik hebben besmet te worden in een volle zaal, of ook omdat ze soms net vastgesteld hebben dat ze besmet zijn, of omdat ze geen Covid Safe Ticket willen tonen, … Niets daarvan op de voorbije dinsdagavond in de Vooruit in Gent, waar Democrazy een Belgische halte van de Europese tournee van Whispering Sons had opgezet. Het concert was maanden vooraf uitverkocht en als er hiervoor al mensen thuisgebleven zijn, zal dat dan toch een wel heel klein percentage geweest zijn.

Voor Whispering Sons komt het Gentse concert na een week doorheen Frankrijk als support voor Balthazar, met een passage in de Olympia in Parijs als voorlopig orgelpunt. Ze volgen Balthazar -als alles goed gaat - nog naar Nederland en de UK, maar in Gent mocht Whispering Sons nog eens headlinen.  Zie ook hun concert in Lille ikv Halloween
Whispering Sons - Klaargestoomd en Smaakmaker in het genre! (musiczine.net)).

De indiepoppers van  Teen Creeps mochten openen en daarmee maakt Whispering Sons vooral duidelijk dat ze niet willen vastzitten aan het etiket van postpunkband. Postpunk is dan wel een belangrijk onderdeel van hun sound, ze gaan met plezier die genregrens over. Teen Creeps dus, ook al niet meteen voor één gat te vangen. Het trio mengt 90’s indiepop met wat grungy garage en wat jumpy slacker.  De set bestond overwegend uit materiaal van het eerder dit jaar verschenen album ‘Forever’, aangevuld met een paar tracks uit ‘Birthmarks’ en eentje van hun split-EP met Mind Rays. Een paar keer wordt het Whispering Sons-publiek flink enthousiast. Een eerste keer als “Mercury” een lange, op een groovy baslijn pompende outro krijgt. Een tweede keer als de drummer tijdens “The Point” zo te keer gaat dat er een cimbaal naar beneden dondert en een derde keer bij setafsluiter “Crash/Land”, een midtempo-rocker die bij het oudste deel van het publek herinneringen aan Buffalo Tom zal oproepen.

Whispering Sons dan. Zangeres Fenne was een paar keer zichtbaar blij verrast door het overweldigende enthousiasme waarmee het publiek in Gent reageerde.  De set werd minutieus opgebouwd met alle tracks van hun jongste album ‘Several Others’ (ook nog eens in de album-volgorde), doorspekt met ouder materiaal  als “White Noise” of “Performance”. Zo werd de spanning opgedreven tot een eerste kookpunt dat bestond uit de singles “Surface”, één van de weinige echte meezingers uit hun oeuvre, en “Hollow”. Het vuur bij het publiek werd dan zacht gedoofd met een klein en intiem gebrachte “Aftermath” om dat smeulende vuur dan weer hard op te poken met “Satantango” (die vibrerende drumcomputer-achtige intro!) en na het helse “Surgery” nam het vijftal een eerste keer afscheid van het publiek. In de bisronde brachten ze nog het nieuwe “Tilt” (misschien niet meteen single-materiaal, maar wel een heel degelijke track), “Alone” (de tweede meezinger) en als allerlaatste “Waste”.
Live valt op wat een goed geoliede machine deze Whispering Sons zijn. De drummer en de man achter de toetsen vormen het kloppende hart. Dan heb je twee schaduwkopmannen op bas en gitaar die zonder haantjesgedrag hun plaats gevonden hebben net naast de spotlight. Die spotlight staat op zangeres Fenne. Zij weet het publiek te begeesteren zonder ook maar iemand rechtstreeks aan te spreken of op te hitsen. Ze gebruikt niet veel meer dan haar lyrics, een bik in het publiek en een paar rudimentaire danspassen om haar band, de muziek en het publiek naar een hogere  dimensie te brengen. Het is een formule die absoluut werkt en we mogen er fier op zijn dat deze muziek ook tot ver in het buitenland gesmaakt wordt.

Kortom, Whispering Sons - Wereldklasse!

Organisatie: Democrazy, Gent