Tool - Tool is en blijft uniek, imposant , mystiek  … Een totaalervaring

Tool aan het werk zien is iets speciaals, mystieks, mysterieus, magisch …  Onverwoestbaar. Een fenomeen. Never seen. Het is een beleven , een ondergaan , een filmische bezwering , een totaalspektakel van klank en beeld . Alles vormt een geheel, song , projectie , kleur.
Tool heeft alles minutieus uitgewerkt. Het geluid was goed in het Sportpaleis, Tool was een massief blok. Dit is zondermeer kwaliteit, finesse, klasse. Top.
Je wordt volledig meegezogen in hun (zwarte) hellegat en na hun ruim twee uur durende set , die hun recentste ‘Fear inoculum’ centraal plaatst van 2019 (tja door de coronapandemie konden ze het niet eerder hier in zaal voorstellen) duurde het dan eventjes vooraleer je ‘back to reality’ geraakte na de set … Je moet het kunnen , de gekende nummers in de koelkast houden en toch het publiek overweldigen …

Tool heeft een goede vijf platen in dertig jaar tijd uit. Tool is al van 92 bezig en bracht tot in 2006 zo om de vijf jaar een nieuwe plaat uit. Tussen ‘10,000 days’ en hun plaat in 2019 zaten nu twaalf jaar .
Tool - met mondjes maat in een zaal of op een festival te bewonderen, is nu in het land, dit is iets bijzonders, donker en zwart enerzijds , beeld- en kleurrijk anderzijds … Op Rock Werchter in datzelfde jaar kregen we alvast een voorproefje , kun je nu achterna wel zeggen , van hun twee uur durende muzikaal kolkende lavastroom.

Op het podium het immense drumstel van Danny Carey, links gitaarvirtuoos Adam Jones, rechts bassist Justin Chancellor en links en rechts achteraan Maynard James Keenan, als een verdwaald punkwezen. De vier staan ver uiteen op het podium , elk gefocust op z’n instrument … en zanger Maynard James Keenan ,  hij is de moderator , die z’n publiek bezweert door z’n indringende vocale zegzang/voordracht en allerhande moves; in dit muzikaal epos zijn de instrumenten ‘de tool’, de taal. Ongelofelijk hoe, naast de drummer , zonder enige wissel van instrument bijna , de gitarist en bassist het voor elkaar krijgen . Wat een virtuoos samenspel . Hier is over elke noot , elke wissel nagedacht. Perfectionisten dus!
Net als ons Amenra is Tool een Beleven , een Ondergaan: de donker, dreigende en spannende sound, de diverse tempowissels en de verrassende , onverwachtse wendingen door de strakke en complexe ritmes zorgen voor een waas van mysterie , dat werd bevestigd door de indrukwekkende visuals, projecties en kleuren op de videowall, achter de bandleden. Een prima lightshow trouwens , de ideale outfit voor hun sound, door de prachtige lichtinval op het podium en naar de vier bandleden. De projecties brachten het publiek in een wanende onderwereld, met toch … dat  licht in die duistere wereld door die kleurrijke projecties, een volgend proces in hun unieke leefwereld.
Tot halfweg de eerste set zagen we de vier achter een licht doorschijnend gordijn . Indrukwekkend.
Je wordt letterlijk meegesleept in die intense sound. Tool werkt hun songs tot op het bot uit. De titelsong “Fear inoculum”, eentje van tien minuten,  was de aanzet, de leefwereld van Tool tegemoet. Het nieuwe materiaal zat mooi verdeeld in de set , met enkele oudjes als houvast , maar geen “Schism”, “Stinkfist”, “Vicarius “of “Sober”, “Undertow” (die wel tijdens deze zaaltour aan bod kunnen komen) .
Oudjes? Jawel het intens broeierige “Opiate” uit ‘92 was het muzikaal toonbeeld van hun kenmerkende sound met explosieve reacties en demonische wezens , die in de buurt van ‘Alien’ kwamen . En op die manier valt van elke song wel iets te vertellen o.m. “The pot” uit 2006 begint met een diepe bas en wordt dan omfloerst door de anderen . Heerlijk spannend, scherp , strak en dreigend; of een homo sapiens verhaal achter “Pushit”, die ook al tegen de vijftien minuten aanliep. Verbluffend grwoonweg.
‘Pneuma’, “Descending” en “Invincible” zijn blijvertjes van de nieuwe cd . Ook zij zorgen voor die typische Tool katharsis .
Een intiemer moment , niet meer dan dat, kregen we enkele minuten in de inleiding van “Right in two” van hun ‘10,000 days’ album , maar al  gauw werd de droomwereld aan diggelen geslagen door de opbouwende kracht .
Tool en verbeeldingskracht , het gaat hand in hand samen . “Hooker with a penis”, met z’n zware (metal) riffs werd op het eind in een noise-badje gestopt, en kon na anderhalf uur de set besluiten .
Eventjes 9’30” ademruimte, om dan nog eens ferm door te trekken met nummers van ‘Fear inoculum’. We hadden de drumsalvo’s op “Chocolate chip trip”, bij “Culling voices” waren de vier eerst dicht bijeen vooraan de stage , confetti het publiek in, dan muzikaal gestaag aanzwellen, de lagen op elkaar, om tot slot loos te gaan . “Invincible” besloot de Tool katharsis

Tool is en blijft uniek, imposant , mystiek  … Een totaalervaring. Niet direct toegankelijk, herkenbaar door hits of hapklaar materiaal spelend als bij andere bands, maar eentje die bevend huiverend rockt …

Het Amerikaanse Brass against  was vanavond de support en is ook voor enkele concerten in het clubcircuit . Met hun bijzondere frontvrouw , Sophia Urista, die al eens durft uit te halen met gekheden op het podium, blaast het collectief letterlijk nieuw leven in (protest) nummers van o.m. RATM, Led Zeppelin en Tool zelve. Zij beweegt als een krolse kat in ‘t zwart tussen haar wit geklede katers. Crossover met een blazerssectie , ondersteund van haar intense vocale voordracht, sierde alvast de nummers .
Band en muziek komen alvast tot hun recht in een clubzaaltje . Een goede warming-up om in de juiste sfeer en stemming te geraken.

Neem gerust een kijkje naar de pics
Tool
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/1965-tool-13-05-2022
Brass against
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/1964-brass-against-13-05-2022

Organisatie: Live Nation