Bear’s den - Moeder Aarde kan met de glimlach neerkijken op onze Britse gasten

Twee avonden was het Londens collectief Bear’s den rond Andrew Davie, Kevin Jones en Joey Haynes in ons land . Twee keer een uitverkocht AB, wat betekent dat hun landelijke indiefolkpopelektronica ferm wordt gesmaakt . Inderdaad , hun laatste ‘Blue hours’ doet ons eventjes onthaasten in deze hyperkinetische maatschappij en stilstaan bij onze blauwe Moeder Aarde , met de opkomst en het ondergaan van de zon . Anderhalf uur lang ervaarden we een goed gevoel en werden we ondergedompeld in hun lieflijk organische, uiterst introspectieve, genietbare sound .

Bear’s den is al zo’n 10 jaar bezig en wisten doorheen de jaren hun indie sound te verbreden , een vleugje bombast zelfs toe te voegen , om dan letterlijk met hun recent verschenen vijfde (als we ‘Fragments’ uit 2020 meerekenen = remakes van hun oude composities) ‘Blue hours’ terug ‘back to earth’ te klinken, zonder hun dromerig karakter en melancholie te verliezen .
Ze dragen ons landje in het hart en zijn hun publiek uiterst dankbaar , dat steeds opnieuw komt om hen aan het werk te zien . Bear’s den staat garant voor standvastige livesets met hun goed in het gehoor liggende indiepop, die mooi gekleurd wordt  door elektronica en een stemmige blazer .
Met zes staan ze op het podium en de klemtoon kwam vooral op het recente album en hun doorbraak ‘Islands’ uit 2014. Met mondjesmaat werd geput uit hun andere twee platen .
We kregen dus een afwisseling van warm groovy, sfeervolle , catchy en radiovriendelijke songs, met eren knipoog naar Grandaddy, Cake, Mumford & sons en The War On Drugs.
Een unplugged en akoestische inslag met “Sophie” en even verderop in de bis “Gabriel” doen een kampvuur gevoel opborrelen en sterken de solidariteit en het samenhorigheidsgevoel. Iets wat iedereen, steeds opnieuw, kan gebruiken in deze tijden .

We werden meteen op onzer blauwe planeet gedropt met “Blue hours” , met net blauwe spotlights als background, die wat directer klinkt met drie gitaren zelfs en dus het rockconcept onderstreept . Maar ze maken hun geluid breder, kleurrijker en wisselen af tussen ingetogenheid en wat meer extravertie op “Red earth & pouring rain” , ‘Frightened whispers’, ‘Elysium” en de huidige single “All that you are”. Er wordt van overal wel iets uit geplukt .
De zorg voor z’n dementerende moeder , het geluk en de ervaring als jonge vader, het stilstaan bij de natuurelementen komt bij spil Andrew Davie aan bod op de nieuwere songs , o.m. “New ways” en “Shadows” , waarbij hij even aan de piano te vinden was; ze stralen subtiliteit, finesse en elegante schoonheid uit door die instrumentatie en het samenspel. Naast de keys/piano biedt op gepaste wijze het banjogetokkel wat meer folk dynamiek als op “Berlin” en “Isaac” . Of er zijn de foottics, de handclaps , of de refreinen worden zachtjes meegezongen; het hoort erbij op zo’n momenten zoals op “Crow” en “Laurel wreath” . Wat een stemsentiment , waarbij de anderen goed inspelen op de zang van Davie . Ze optimaliseren het jeugd sentiment van onze chirodagen. Een knetterend haardvuur was zelfs niet nodig …
Iedereen kan zich wel ergens vinden in die gevoelige , meeslepende , groovy songs, en de interacties met het publiek maken het compleet. “
“Fuel on the fire” , komt net als de twee vorige songs , uit ‘So that you might hear me’ (2019), het verscherpt terug de aandacht naar de realiteit, klinkt krachtiger en extravert . “The love we stole” uit hun debuut , stelt vier gitaren , zalvend rockend , voorop: het is een ‘on-the-road’ song in de beste traditie van War On Drugs en Dire Straits .
Een intense spanning wordt behouden naar het eind met het nieuwe “Spiders en” Auld wives” . Het zestal wordt op handen gedragen en is onder de indruk van de aanhoudende respons.  Een mooie apotheose die verder uitdeint in een overtuigende bis met de tempowissels op “Above the clouds of Pompeii” en doorbraaknummer “Agape”, die Bear’s den op de kaart bracht .

Al jarenlang ervaren we die intense kracht , finesse en schoonheid in hun songstructuur . Ze weten goed de nummers te filteren en af te wisselen in sentiment en friste.
Bear’s den is een band die eigenlijk wel naast zaalconcerten in een schouwburg terecht kan, en tekenen voor elk soort festival van rock tot roots en folk.
Een mooie muzikale afstemming , die hun nummers en livesets sieren. Het is een puike, verdienstelijke set . Moeder Aarde kan met de glimlach neerkijken op onze Britse gasten …

Neem gerust een kijkje naar de pics
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/1950-bear-s-den-10-5-2022
Organisatie: Live Nation