logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Depeche Mode - ...
Egyptian Blue

Meshuggah - Zwaar artilleriegeschut op magistrale wijze Aanbevolen

Geschreven door - -

Meshuggah - Zwaar artilleriegeschut op magistrale wijze

Wanneer ik vanavond arriveerde in de Anspachlaan, zag ik meteen een ellenlange rij mensen die vol ongeduld stonden te wachten om naar binnen te kunnen in de AB. O.m. het concert van Meshuggah werd door covid uitgesteld naar 2022 en dat alleen al zorgde er volgens mij voor dat de verwachtingen hoog lagen.

Eenmaal binnen, was het drummen om een goede plek te vinden in de zaal, want Zeal & Ardor kreeg op invitatie van Fredrik Thordendal en co. (gitarist Meshuggah) de eer om het publiek warm te maken. De band rond zanger/gitarist Manuel Gagneux verbaast sinds 2013 de wereld met hun slavische black-metal en bracht in februari ’22 een derde studioplaat ‘Zeal & Ardor’ uit.
Klokslag half acht hulde het podium zich in rook en uit het niets klonk Manuel’s stem vol overtuiging: “Set a house on fire in my home town. Who dares to come and get me.” Met de song “Church Burns” koos de band meteen voor nieuw werk en ik merkte dat het publiek verdomd hard mee was.
Achter de zes bandleden hing het Zeal & Ardor logo groots boven het podium, dat met enkele spots belicht was.
Het geluid klonk mooi in balans en het was ferm om te merken hoe overtuigend iedere song naar voren gebracht werd. De setlist bestond voornamelijk uit songs van hun nieuwe plaat en de publieksfavorieten van ‘Stranger Fruit’ (2018). Maar gelukkig passeerde ook “Devil is Fine” de revue. De manier waarop de gospel/soul stukken afwisselend werden gezongen, vond ik een niet te onderschatten fenomeen en iedere keer wanneer de harde black-metal gitaren invielen voelde ik een paradoxale bom van energie en donkere luwte op ons afkomen.
Wat die band doet, is een gewaagde en compleet eigen sound op poten zetten en het dan ook nog eens meer dan overtuigend live brengen. Na zestien nummers zat hun optreden erop en het publiek reageerde razend enthousiast. En… we zaten nog maar in de helft van de avond.

Terwijl de opzet van het podium getransformeerd werd met grote Meshuggah banners, had ik in het motje dat merendeel van het publiek zich nu al een weg naar voren baande om een goede plaats te kunnen bemachtigen. De zenuwachtige energie was duidelijk voelbaar en eenmaal de zaal opnieuw in het donker werd gehuld, ontbrak het ook niet aan luid gebrul.
Gitarist Fredrik Thordendal en drummer Thomas Haake begonnen met het nummer “Broken Cog” (vanop hun recent verschenen plaat ‘Immutable’) als het ware zwaar artilleriegeschut op ons af te vuren. Toen iets later ook zanger Jens Kidman, bassist Dick Lövgren en 2de gitarist Mårten Hagström invielen, onstond er in het publiek meteen een grote moshpit.
Het was voor mij een eerste keer dat ik hen aan het werk mocht zien en ik stond meteen met m’n voeten aan de grond genageld wanneer het besef kwam, hoe geschift technisch de muziek werd gespeeld. De gitaren stonden laag gestemd en volgden de complexe basdrums, terwijl de drummer met z’n snares en bekkens dan nog eens simultaan andere ritmes naar voren bracht. Dit geheel werd dan nog eens afgewisseld met gitaarsolo’s om u tegen te zeggen en pas na vier nummers had ik door dat de gitaren geen zes maar wel acht snaren omarmden. In het begin zelfs bijna teveel om te kunnen volgen, maar dit maakte het complexe geheel net zo straf.
Het ene nummer volgde het andere in ijl tempo op en het publiek kwam gewoon zot. De voelbare samenhorigheid onder de mensen gaf mij koude rillingen. Hun set bestond uit een mooie mix van ouder en nieuwer werk. Op het einde preekt Jens Kidman dat ze aan hun laatste nummer waren aangebroken, tenzij we hen fout bewezen. En zoals verwacht, kon Meshuggah na een geniale uitvoering van Straws Pulled at Random” rekenen op stevig, onophoudbaar applaus.
Het bleef donker in de zaal, veel te lang om het nog aangenaam te vinden. Maar dat was net hun bedoeling en dit kunnen ze zich als band op wereldniveau ook permitteren.
En toen kwam het, de harde riffs van “Demiurge” gaven ons nog eens een klets in ons gezicht. Alsof dat niet genoeg was, sloten de heren af met “Future Breed Machine”. Een song die al bijna 30 jaar meegaat, en nog altijd even magistraal klinkt. Je moet het maar kunnen.
Concert van het jaar? Jawel, de kans zit er dik in.

Setlists
Zeal & Ardor: Church Burns, Götterdämmerung, Ship on Fire, Row Row, Come on Down, Gravedigger’s Chant, Run, We Can’t Be Found, Trust No One, Death to the Holy, Don’t You Dare, Devil is Fine, J-M-B, Feed The Machine, I Caught You, Baphomet
Meshuggah: Broken Cog, Light The Shortening Fuse, Rational Gaze, Pravus, The Hurt that Finds You First, Ligature Marks, Born to Dissonance, Mind’s Mirrors, In Death – Is Life, In Death – Is Death, The Abysmal Eye, Straws Pulled at Random, Demiurge, Future Breed Machine

Neem gerust een kijkje naar de pics @Romain Ballez
Meshuggah
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/1992-meshuggah-23-05-2022
Zeal & Ardor
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/1993-zeal-ardor-23-05-2022

Organisatie: Ancienne Belgique, Brussel (ikv Liveurope)

Aanvullende informatie

  • Band Name: Meshuggah
  • Datum: 2022-05-23
  • Concertzaal: Ancienne Belgique
  • Stad (concert): Brussel
  • Beoordeling: 9
  • Mee geschreven door: Hans Devriendt
Gelezen: 618 keer