TV Priest - Vloeken in de Church of England
TV Priest

Mede dankzij Brexit zit de recente muziekgeschiedenis opgescheept met een resem grimmige post-punk bandjes die intussen vlotjes de weg hebben gevonden naar de mainstream. In de slipstream van populaire wegvoorbereiders genre Idles, Fontaines D.C. en Shame kwam begin vorig jaar ook het Londense kwartet TV Priest aangewaaid met de schromelijk onderbelichte debuutschijf ‘Uppers’. Amper anderhalf jaar later is daar al ‘de moeilijke tweede’ ‘My Other People’ waarvoor de band tot zijn eigen verbazing opnieuw onderdak vond bij de iconische grunge/indie platenstal Sub Pop. Geen idee of ze écht op zoek zijn naar een groot publiek, maar geen nood, wij vonden in de 4AD precies de juiste mensenmaat om dit stelletje getalenteerde Engelsen een heuse post-punk matinee aan de Kleine Dijk te zien afsluiten.

Bij zijn eerste performance op een Belgisch podium liet weinig of niets vermoeden dat frontman Charlie Drinkwater één van de interessantste post-punk bandjes van het moment aanvoert. Met zijn loszittend maatpak en blik op oneindig laat hij zich immers gemakkelijk verwarren met een verstrooide docent Engelse literatuur die amper beseft dat er studenten in het auditorium zitten. Wat we wel zeker weten is dat de opper-Priest in zijn teksten maar wat graag uitpakt met gebalde one-liners.  In opener “Bury Me in My Shoes” is het al meteen raak: ‘Life only comes in flashes of greatness’ stuiterde als een mantra heen en weer tussen een brutaal bonkende ritmesectie en een krassende staccato gitaar. Tijdens “It Was a Gift” kroop Drinkwater in de huid van de kritische historicus en vloekt hij herhaaldelijk ‘And I read about it, so it must be true’ alsof hij zich wou excuseren voor de minder fraaie pagina’s uit de Engelse geschiedenisboeken. Die excuses kwamen er even later ook daadwerkelijk met het stomende oudje “This Island” dat smalend werd opgedragen aan ‘our stupid little island’. En onvermijdelijk moest ook Boris ‘partygate’ Johnson er even later aan geloven tijdens “Lifesize”.
In tegenstelling tot hun debuut probeert TV Priest op hun jongste worp ‘My Other People’ zich meer dan eens uit het strakke post-punk keurslijf te wringen door tempo’s te drukken en met hard-zacht contrasten te experimenteren. Dé uitdaging is echter om nuance en subtiliteit in een live set binnen te smokkelen die voor het grootste deel uit louter sturm und drang materiaal bestaat. Dat lukte erg aardig met “One Easy Thing” waar de slaapdronken crooner in Drinkwater zich over zijn post-corona toekomst bezon tegen een achtergrond van een rafelige Gang Of Four riff. Het melancholische rustpunt “Limehouse Cut”, één van onze persoonlijke favorieten op het nieuwe album, ging daarentegen jammerlijk de mist in. Zonder de strijkers en met een overdosis aan schel gitaargepingel werd het nummer van alle weemoed gestript en bleef er enkel een mislukt experiment over.
Met het opzwepende “It Was Beautiful” revancheerde het Londense kwartet zich vrijwel onmiddellijk, maar tijdens het laatste kwartier sloeg de stemming toch wat om. Drinkwater deed maar weinig moeite meer om echt te vloeken of zelfs maar oogcontact te maken met het schaarse publiek, en ook muzikaal ebden spanning en variatie langzaam weg. De band kwam na een uurtje niet meer terug, en dat was niets minder dan jammer gezien de puike catalogus die de heren op minder dan drie jaar bij elkaar hebben gespeeld.
Met grote afwezigen zoals “Decoration” en “The Big Curve” in het achterhoofd trokken we dus met een lichtjes onvoldaan gevoel het onweer boven West-Vlaanderen tegemoet.
On the bright side: wie deze band na een maandje touren een herkansing gunt kan op 20 november terecht in de Witloof Bar van Le Botanique.

Organisatie: 4AD, Diksmuide