Amenra - Een collectieve plaats waar we onze donkerste emoties mogen tonen, beleven, voelen, doorvoelen en omarmen

Wanneer ik deze avond van de parkeerplaats naar de concertzaal stap, baant een kille wind zijn weg doorheen m’n kledij. Comfortabel voelt het niet aan, maar tenminste wel echt en eerlijk. Misschien wel de perfecte voorbode voor wat vanavond nog komen zou?

Eenmaal binnen, wil ik meteen richting podium gaan, want het is lang geleden dat ik nog zo nieuwsgierig was naar een nieuwe band… Predatory Void, bestaande uit al dan niet (ex-)leden van Amenra, Oathbreaker, Doodseskader, Aborted en Carnation debuteerde op 22 oktober met hun eerste concert op niet minder dan Soulcrusher Festival in Nijmegem. En totaal niet verwonderlijk, kregen ze er toen de grote zaal stil met een imposant optreden. Vanavond verzorgen ze het voorprogramma van Amenra en… ondanks ik bewust probeer af te stappen van mijn (positieve) vooroordelen, kan ik niet anders dan ook kleur te bekennen. Predatory Void wist vanavond met hun black metal, doordrenkt van grootse riffs, melodieuze hooks en agressieve breakdowns ook mij compleet omver te blazen. Geloof me, deze band gaat groot worden. En niet alleen in België. Ik kijk nu al halsreikend uit naar hun debuutplaat, die in 2023 zou moeten verschijnen. En dat zou u ook moeten doen.

Een dik half uur later, lukt het mij nog maar amper om mij doorheen de tot in de nok gevulde zaal, tot de voorste rijen te begeven. Even moet ik in mijzelf terug mijmeren naar anno 2007, waarin Amenra nog speelde voor kleinere getale mensen en het toen misschien nog net iets makkelijker was om in verbinding te staan met de band.
Maar wat doet het ertoe? Ze hebben hun succes verdiend, en nog geen klein beetje. Het is zover. De lichten worden gedoofd en het podium hult zich in dikke rook. De eerste riffs en baslijnen van “Aorte. Nous Sommes Du Mèmes Sang.” worden ingezet en kort daarna krijgt het nummer z’n ware opbouw. Nu al, voel ik zoveel bittere emoties doorheen m’n lijf gaan en wanneer het nummer na ongeveer vier minuten uit z’n voegen barst, krijg ik koude rillingen. De vocals van Colin H. Van Eeckhout zitten meteen raak en ook het geluid klinkt nagenoeg perfect. Met “Razoreater” wordt vervolgens nog een nummer van ‘Mass IIII’ op ons afgevuurd en ik merk dat de menigte ondertussen al in extase verkeert.
Nu de toon gezet is, besef ik opnieuw heel goed dat Amenra één van de weinige, of misschien de enige band is die mij live nooit zal ontgoochelen. Hun set vanavond bestaat uit een heen en getrek van oudere met nieuwere nummers, waarbij het mij wel opvalt dat geen enkel nummer van ‘Mass V’ de revue passeert. Maar het deert ook niet.
Hoogtepunt van het optreden is voor mij persoonlijk “Het Gloren”, waarbij de baslijn van Tim De Gieter zo verpulverend klinkt en de klimax halverwege het nummer alles aan diggelen slaat. Alsof dit nog niet genoeg was, klinkt iets later de fragiele melodie van “A Solitary Reign” en wanneer ik even achter mij kijk, zie ik tranen over de wangen lopen van een jonge vrouw.

“I’m torn from you
I’m your old wound
Your old wound
Mother mine
Sing me to sleep tonight
To all I ever loved”

Het raakt mij zo diep om getuige te zijn van wat Amenra in mensen losmaakt. Ze zorgen voor een collectieve plaats, waar we onze donkerste emoties oprecht mogen tonen, beleven, voelen, doorvoelen en omarmen.
En even serieus, mogen we hen hier in huidige tijdsgeest niet bijzonder dankbaar voor zijn?

Twee avonden Amenra om te koesteren …

Setlist: Aorte. Nous Sommes Du Mèmes Sang - Razoreater - De Evenmens - Plus Près De Toi - Terziele. Tottedood - Am Kreuz - Het Gloren - A Solitary Reign - Silver Needle. Golden Nail.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Karl Vandewoestijne
Amenra
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/4559-amenra-15-12-2022.html?catid=category
Predatory void
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/4560-predatory-void-15-12-2022.html?Itemid=0

Organisatie: Wilde Westen, Kortrijk