Fuzz - Schuimbekkende psychedelica, garage- en seventiesrock

De multigetalenteerde Ty Segall moet zowat de meest bedrijvige muzikant/producer/songschrijver zijn die er op deze aardkloot rondloopt, met uitzondering van John Dwyer dan misschien. Net als bij Dwyer trouwens bevindt zijn biotoop zich in zowat alles wat zich afspeelt in een gruizige wereld van garagerock, punkrock, psychedelica en vuile seventiesrock. Er is geen beginnen aan om alle bands waar Ty Segall zich als muzikant of producer mee inlaat te gaan opsommen, want die zijn even talrijk als de rimpels op het bovenlijf van Iggy Pop (ook een invloed nota bene, The Stooges daar kan je nooit omheen als je smerige rock speelt).
Vanavond staat Ty Segall met het geweldige powertrio Fuzz in de Trix. Bij Fuzz neemt ie trouwens plaats achter de drumkit en laat hij de gitaar over aan de ook al fantastische Charles Moothart (tevens frontman/gitarist in CFM en op zijn beurt dan weer regelmatig drummer in Segall’s diverse andere projecten). Op basgitaar nog zo een krak, met name Chad Ubovich, die ook frontman/gitarist is van Meatbodies, nog zo een pittig bandje uit die creatieve stal.
Fuzz is dus eigenlijk een hobbyclubje, een zijstapje voor elk bandlid, maar wat voor één. Bij Fuzz krijgt goeie ouwe seventies hardrock de bovenhand, denk Blue Cheer, Groundhogs, Black Sabbath en Jimi Hendrix. Die hardrock wordt overgoten met een schuimbekkende laag psychedelica, een explosieve dosis garagerock en natuurlijk een guitige klomp fuzzgitaar (kan een groepsnaam beter gekozen zijn?). Er komen knetterende vonken uit, live zorgt dit voor meer vuur dan de gemiddelde Californische bosbrand.
Wij hebben de geniale Ty Segall al eerder als bezeten frontman en gitarist aan het werk gezien met zijn bands The Mugglers en Freedom Band. Zelden zo een intensiteit meegemaakt. Nu blijkt dat hij ook een uitmuntend drummer is, hij mept zich de pleuris en stuwt Fuzz van het ene hoogtepunt naar het andere. En dan is er die geweldige gitarist Charles Moothart, hij raast ergens in een splijtend universum tussen Jimi Hendrix, John Dwyer en Jay Mascis. De gitaar scheurt, giert en soleert met de gedrevenheid van een botergeile dekhaan tussen een batterij hitsige legkippen. Moothart smokkelt af en toe een stel gevoelige gitaarriedels in de songs om dan nadien zijn gitaar in alle hevigheid te laten exploderen, zo krijgen die vlammende psychrocksongs op het podium nog meer ademruimte en adrenaline. Geen strak keurslijf dus, bij Fuzz mag er al eens heerlijk buiten de lijntjes gekleurd worden.
De setlist bestaat uit een potige selectie van hun drie stomende albums ‘Fuzz’, ‘II’ en ‘III’ (in al zijn muzikale bedrijvigheid heeft Ty Segall geen tijd om naar originele albumtitels te zoeken). U durft ons te vragen welk van die drie platen u moet kopen? Alle drie, godverdomme! En u durft ons ook nog eens vragen welke songs de hoogtepunten van het concert waren? Allemaal godverdomme! Geef ik u meteen dan maar de hele setlist cadeau, dan moet u zelf niet naar setlist.fm surfen: “Let It Live – “Fuzz’s Fourth Dream” – “Loose Sutures” – “Sleigh Ride” – “Nothing People” – “Returning” – “Rat Race” – “Spit” – “Jack the Maggot” – “Pipe” – “Say Hello” – “What’s in My Head” – “Time Collapse II/ The Terror”.

Neem gerust een kijkje naar de pics van de set in l’Aéronef, Lille op 4 maart 2023 @Ludovic Vandenweghe

Hooveriii (support)
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/4667-hooveriii-04-03-2023.html?catid=category

Fuzz
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/4666-fuzz-04-03-2023.html?catid=category

Fr review https://www.musiczine.net/fr/concerts/item/89590-back-to-the-end-of-the-sixties-fuzz.html

Organisatie: Trix, Antwerpen