Laïs - 30 jaar Laïs, terug van nooit weggeweest

Laïs - Terug van nooit weggeweest, geen vaarwel, wel een vrouwenstem minder, en een dertig jarige carrière gebundeld in een brede muzikale sound , die de brug slaat van rootspop met hun jeugdig folky kleinkunst en a capella kampvuursongs.
Het Laïs bronwater heeft voldoende mineralen, kwaliteitsvol, smaakvol, goed gebotteld en lekker in het gehoor liggend.

Na een release periode van een goede acht jaar omarmen de twee overgebleven dames Jorunn Bauweraerts en Nathalie Delcroix ons met hun partners Tomas de Smedt en Bjorn Eriksson (remember hun Zita Swoon), en drie muzikanten, op een nieuwe plaat ‘De langste nacht’. Annelies Brosens besloot niet mee te gaan in het muzikaal verhaal en bewandelt haar eigen weg verder.
De plaat verscheen vorig jaar in het najaar en onderstreept de muzikale evolutie in hun carrière naar broeierige, spannende rootspoppsychedelica, die hun roots niet verloochent.
Een vertrouwd, verrassend en innovatief geluid dus, die iets meer wereldlijks, orientaals durft te klinken. Een mooie versmelting, Laïs hecht zich niet vast aan één muzikaal patroon. Laïs is duidelijk toe aan een volgend hoofdstuk, of hoe kunnen we ‘t zeggen , ze hebben hun tweede adem gevonden.
Die tweede adem zit ‘em duidelijk in het nieuwe materiaal. Ze zijn live met 7 dus (Esther Lybeert, Tom Theuns en Roel Poriau, actief in talrijke groepen, met de echtgenoten van Jorunn en Bjorn, o.m. Think of one, Rumbaristas) en maken de band compleet.  
De set werd ingezet met “Wilder dan wild”, een sfeervolle “Ik geniet” en het filmische “Als ik in de lente sterf”. De single “Orion” zat ook al vroeg in de set en is de uitvalsbasis van ‘De langste nacht’, een licht zwierige, groovy song van verschillende muzikale werelden.
Belgische magie in een kijk- en luisterspel door de synchrone bewegingen, danspasjes van de buikdansende dames. Ergen borrelt een ‘Walk like an egyptian’ op, oudsher, Middeleeuws en eigentijds. De op elkaar afgestemde (hemelse) zangpartijen geven kleur en behouden net die kenmerkende folktune. Beeldrijk dus.
De subtiele, avontuurlijke melodieën, de tempowissels, de ruimte voor experiment, de brede sound, de stemmenpracht tekent de kleurenpracht van het huidige Laïs. De doorleefde gitaarakkoorden en de Midden-Oosterse klanken bieden dat ietsje meer.
Taalkundig switchen ze maar al te graag en covers en materiaal van de eerste drie platen van Laïs (‘Laïs’, ‘Dorothea’ en ‘Douce victime’) worden niet vergeten . De keuze viel op de schoonheid in de a capella aanpak , o .m. “Jasio v pana”, “Belle”, die op een koorzang leek, door de vrouwelijke - mannelijke vocals. In die context werden ze groot en bekend. “Marie Madeleine” en “Le renard et la belette” (in de bis) grepen terug naar de folkyroots.
Covers? Madou’s “Niets is voor altijd” is momenteel een erg gegeerde cover, de danspasjes gaven elan aan de song, “Pieter Brueghel in Brussel” (Wannes van de Velde) is in een badje van kleinkunst, zigeunerpop en retropsychedelica gedropt, en Van Veen’s “Opzij” hoorden we in huppeldepup-versie; samen met hun Belgische wereldhit “t Smidje” tekenden ze naar het einde van hun set een boombal in. Beetje een volksfeest …
‘De langste nacht’ heeft verdomd sterke overtuigende songs , die live nog iets interessanter, intenser, opwindender zijn, o.m. de bezwerende “Overal nabij”, “1 + 1 =2” en “Zwart feest”, waarbij we een ons een vogel waanden die in duikvlucht over de velden heen vloog.
Het publiek genoot van het materiaal en de band werd warm onthaald. Deugddoend dat de eigentijdse, vernieuwende aanpak zo wordt geapprecieerd.

Laïs kan terug aansluiten bij onze rits sterke Belgische bands. Ze verbreden hun muzikale horizont en overtuigen meer dan ooit.
30 jaar Laïs, terug van nooit weggeweest. In het clubcircuit een aanrader, de festivalletjes lonken. Je bent gewaarschuwd …

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/4783-lais-12-04-2023.html?Itemid=0
Organisatie: De Casino, Sint-Niklaas