Jethro Tull - Zinnenprikkelende set van een muzikaal icoon

De tournee van de 'The Prog Years' is nog maar goed verteerd vorig jaar of Ian Anderson gaat met z’n Jethro Tull terug op tournee.
Verslag van ‘The Prog Years’ hier .
Jethro Tull blijft populair en als band een bezige bij. De fans krijgen een onvergetelijke nostalgietrip en er zijn ook enkele nieuwe nummers te horen. Waaruit dan weer blijkt dat Jethro Tull (****1/2) een band is die na al die jaren, het verleden met het nu verbindt. We kunnen spreken van een zinnenprikkelende set.

“Nothing is Easy” zette de set met een knal in, een instrumentale perfectie die met allerhande beelden en oudere concertfilmpjes op het scherm werd getoond; het beeld dat Jethro Tull wil tonen is dat alles zijn makkelijk en moeilijk kantje heeft. De prikkels die we krijgen, zetten ons aan tot nadenken. Ian Anderson mag dan de meeste aandacht naar zich toetrekken, wat een charisma en uitstraling trouwens, de bandleden krijgen voldoende ademruimte (zeker de sublieme gitarist) om hun ding te doen.
Hij heeft steeds heel wat te vertellen over het materiaal en breit er een geschiedkundig verhaal aan. De man in licht gebogen kniehouding en z’n dwarsfluit staan voorop. Hij beweegt zich, lichtjes springerig, vlotjes over het podium. Het siert hem nog steeds. Vocaal ziet z’n stem deels af, maar het stoort allerminst in de algemene context. We voelen nog steeds die innemendheid en zalvende aanpak.
De show zorgt ervoor dat dit een gedenkwaardige avond is, die iedereen bereikt , van vaders en dochters, oudere koppels en jonge progressieve muziek fans.
De band gaat speels, doordacht te werk en wringt zich in alle bochten op songs als “Songs from the wood” of  “Holly Herald”; een bijzonder muzikale en kleurrijke wereld.
De set bestaat uit twee delen, met een korte pauze tussenin.
De maatschappijkritiek is altijd aanwezig en op de nieuwe plaat komt dat onderwerp evenzeer aan bod. "Mrs Tibbets" verwijst naar de moeder van Paul Tibbets, de piloot van de Enola Gay die in 1945 de atoombom op Hiroshima liet vallen. Anderson brengt het met een kwinkslag en enkele sarcastische bedenkingen. Doordenkertjes sijpelen meermaals door de set heen, zowel in tekst als in de bindtekst van de songs, en worden telkens op luid applaus onthaald. Nergens valt een rustpunt te verkennen in het zinnenprikkelende materiaal.
“Dark Ages” toont wederom beelden die tot verbeelding spreken; een prachtige “Aqualung” sloot de set subliem af. Gevolgd door een “Locomotive Breath” in de bis, waarbij de keyboard speler z’n virtuositeit onderstreept. De voltallige band kon nog eens alle registers opentrekken, en Ian kon zich van zijn beste kant zien op flute.
Tijdens de staande ovatie wordt op het scherm beelden getoond van alle bandleden.

Eén ding is zeker, Jethro Tull staat er als band en heeft met Ian Anderson een gerespecteerd muzikant, zanger, criticus, kunstenaar als entertainer 'pur sang'.

Setlist: Set 1: Nothing Is Easy //With You There to Help Me //Sweet Dream //We Used to Know //Holly Herald //Hammer on Hammer //Songs From the Wood //Bourrée in E minor
(Johann Sebastian Bach cover)
Set 2: Heavy Horses //The Navigators //Warm Sporran //Mrs Tibbets //Dark Ages //Aqualung
Encore: Locomotive Breath

Organisatie: De Roma, Antwerpen (ism Greenhouse Talent)